Vísir - 26.09.1980, Blaðsíða 5

VÍSIR
Dansinn stiginn I Hollywood.
,,Má ég sjá nafnskirteiniö þitt?”
ég næ mér í píu”
hvort maður þekkir ekki ein-
hvern og yfirleitt er svo. Suma
hittir maður aldrei nema á
þessum stöðum. Við reynum að
dreifa þessu svolitið og fara ekki
alltaf á sama staðinn, þvi það er
mikill munur á skemmtistöðun-
um.”
i hverju felst þessi munur?
,,Ja, ef við ætlum að dansa,
förum við i Sigtún, en hingaö
komum við til aö labba um og
horfa á fólkiö.”
Er ekki hægt að dansa hér?
„Það býður okkar bara enginn
upp,” svöruðu þær stöllur.
,/Kem stundum hingað
sjálfur að skemmta mér."
Viö stilltum okkur næst upp við
barinn til að spjalla við Guðmund
Sigtryggsson, barþjón.
,,Ég hef unnið hér i tæpt ár og
kann þessu mjög vel, svaraöi
hann spurningu okkar um starfiö.
Kemst þú þá nokkurn timann
sjálfur út að skemmta þér, ef þú
ert hér öll kvöld?
,,Já,þaðgeriég,þviég vinn hér
ekki nema 7 til 8 kvöld i mánuði.”
Kemur þú hingað til að
skemmta þér eða ferðu eitthvaö
annaö?
„Ég kem yfirleitt hingað,”
svaraði hann, og nú kom viö-
skiptavinur, svo við gátum ekki
tafið hann lengur.
„Ég kem hingað fyrst og
fremst til að dansa."
Við gengum að dansgólfinu.
bar tókum við eftir ungri stúlku,
sem sýndi mikil tilþrif á gólfinu.
Við fórum til hennar og spuröum
hvort við mættum aðeins trufla
hana, og tók hún þvi vel.
Það mætti halda að þú værir
atvinnudansari, sögðum við og
mikið rétt.
„Já, ekki get ég neitað þvi,”
svaráði Fanney Gunnlaugs-
dóttir, en það er nafn hennar.
„Enda kem ég hingaö fyrst og
siöast til að dansa. Annars er ég
danskennari hjá Jass-balletskóla
Báru.”
Ferðu oft á skemmtistaðina?
„Ég fer yfirleitt svona
einu sinni i viku.”
Og kemurðu alltaf hingað?
„Já”
Af hverju hingað fremur en
eitthvað annað?
„Hér er skemmtilegasta
stemningin, og á við mann
meira en annars staðar.”
Og nú var Fanney farin að iða i
skinninu eftir að komast aftur út
á dansgólfið, svo við þökkuðum
henni spjallið og létum þetta
nægja.
„i mínum verkahring að
ráða skemmtikraf ta
hingað."
Skemmtanastjóri er starfsheiti
eins starfsmanna i Hollywood, en
hvað þýðir það?
„Ég sé um að ráöa skemmti-
krafta hingað og hef yfirumsjón
með öllum skemmtunum, sem
hér eru, svo sem tiskusýningum
og öðrum uppákomum á okkar
vegum,” svaraði Magnús E.
Kristjánsson, þessari spurningu
okkar.
„Stundum þarf ég að taka þátt i
þessum skemmtunum sjálfur til
dæmis með þvi að vera kynnir.”
Og er þetta skemmtilegt starf?
„Já, mjög svo.”
Mikil örtröð.
Þegar hér var komið við sögu,
var klukkan farin að halla i eitt
og orðin mikil þröng á þingi,
nánast hvergi hægt að tylla sér
niður. Dansgólfið var svo pakkað
að vart var hægt að hugsa sér að
fleiri kæmust þar fyrir. Þeir sem
ekki voru þar voru ýmist á hring-
sóli um staðinn eða sátu og
spjölluðu saman, nema hvort
tveggja væri. Ásigkomulag gest-
anna var með ýmsu móti, þótt i
heildina litið væri ekki áberandi
drykkjuskapur. Starfsmennirnir
voru iðnir við kolann að koma
þeim, sem höfðu fengið sér of
mikið neðan i þvi, á réttan kjöl
aftur. Sumir tóku það óstinnt upp
og var þeim umsvifalaust varpaö
á dyr.
Okkur fannstnúkominntimitil
að kanna aðrar slóðir, þökkuðum
Hollywood-mönnum góðar mót-
tökur og fórum út. En það var
hægara sagt en gert, slik örtröð
varutan dyra. bað tókst þó og við
tókum stefnuna i Klúbbinn.
„Ég hætti ekki fyrr en ég
næ mér i piu."
Þegar við komum i Klúbbinn
var allt rólegt þar, nánast engir
biöu utan dyra, og engin örtröð
fyrir innan heldur. Fljótlega
rákumst við á ungan pilt, sem þar
ráfaði um staðinn. Viö svifum á
hann, og spurðum, hvað hann
væri að gera.
„Ég er að leita mér að piu,”
svaraði hann að bragði.
Og gengur það eitthvaö?
„Ekkert of vel. Þetta er þriðji
staðurinn, sem ég kem á i kvöld
og ekkert gengur.”
Hvernig berðu þig að?
„Maður býður þeim upp i dans
og siðan verður það að ráöast
með framhaldið. Ég gefst ekki
upp fyrr en ég hef náð mér i ein-
hverja,” sagöi hann og þar með
var hann rokinn.
„Verö aldrei leiður á lög-
unum."
Gisli Konráðsson heitir einn
plötusnúðanna i Klúbbnum. Við
tókum hann tali milli laga.
Er ekki þreytandi að snúa
plötum á svona stað, kvöld eftir
kvöld og kannski meira og minna
alltaf sömu lögin, sem spiluð eru?
„Nei, þetta er alls ekki þreyt-
andi. Ég reyni að komast hjá þvi
að spila mikið sömu lögin, þannig
að ég verð aldrei leiður á þeim.
Auðvitað biðja margir um ein-
hver ákveðin lög og maður reynir
að verða við sem fiestum þeím
kröfum, en annars ræð ég hvaö
sett er á fóninn.”
Er þetta alltaf sama fólkið, sem
kemur hingað?
„Þaö fer nú nokkuð eftir
kvöldum. Til dæmis á fimmtu-
dögum er mun yngra fólk hér, en
á föstudögum og laugardögum.
En auðvitað eru hér fastagestir
eins og annars staðar.”
Vísir
heimsækir
nokkra
skemmtistaói
borgarinnar
Nú þurfti Gisli að fara að skipta
um plötu, svo við kvöddum hann
og þökkuðum spjallið.
„Getur verið þreytandi til
lengdar"
Ferð þú mikið á skemmtistað-
ina? spurðum við mann einn, sem
sat einn og sér úti i horni.
„Já, svona þrisvar I viku,”
sagði hann.
Ertu einn, þegar þú ferð?
„Já, oftast.”
Er það ekki leiðinlegt til
lengdar að fara alltaf einn á þessa
staði?
„Jú, það getur verið það, enda
missi ég stundum úr helgi.”
Kemurðu alltaf hingað?
„Já, Klúbburinn þjónar mér
alveg. Hér fæ ég allt, sem ég
þarf.”
Til hvers kemurðu hingað?
„Mér finnst leiöinlegt að hanga
einn heima og svo er alltaf sjens á
að ná sér i stelpu.”
Heldurðu, að þér takist það i
kvöld?
„Nei, ég býst ekki við þvi,
klukkan er orðin of margt. Væri
varla timi til að bjóða henni upp I
dans.’”
Byrja kynnin alltaf þannig?
„Já, allavega hjá mér. Má
kannski bjóða þér upp i einn?”
Þegar Visismenn höfðu kvatt
þennan kappa var klukkan langt
gengin i þrjú og Klúbburinn eins
og aðrir skemmtistaöir borgar-
innar, að loka, svo við fórum út I
myrkrið og létum þetta gott heita.
—kÞ.
„Ég kem hingað fyrst ogsiöast til að dansa”, sagði Fanney Gunniaugs- Rabbað saman yfir glasi.
dóttir.