Morgunblaðið - 03.08.2002, Side 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. ÁGÚST 2002 45
Elsku afi minn. Mér
þykir svo leiðinlegt að
þú hafir þurft að fara
svona frá okkur. Það
var svo margt sem ég ætlaði að segja
þér þegar ég kæmi heim, og ég óska
einskis heitar en að ég hefði getað
verið hjá þér síðustu dagana og látið
þig vita hvað mér þykir ofboðslega
vænt um þig. En svona hlaut þetta
nú einhvern tímann að enda, og þeg-
ar ég lít til baka sé ég ekkert nema
allar þessu fallegu minningar sem ég
á um þig.
Manstu þegar ég var yngri og var
vön að eyða öllu sumrinu í sveit hjá
þér og ömmu og þú varst alltaf til í að
spila við mig og hlusta á ruglið í mér
þá. En sú minning sem mun alltaf
búa í hjarta mína var þegar ég kom
og heimsótti þig á sjúkrahúsið áður
en ég fór til Englands. Þá varstu svo
hress og ánægður að mér datt ekki í
hug að þetta mundi verða síðasta
skiptið sem ég fengi að sjá þig á lífi.
En svona fór þetta nú samt og ég
man að það síðasta sem þú sagðir við
okkur þegar við gengum út var:
,,Verið þið blessuð.“ Svo það segi ég
einnig að lokum við þig: Vertu bless-
aður, elsku afi minn. Megi guð
geyma þig og varðveita.
Snædís.
Haukur Gíslason er látinn.
Þótt maður vissi að þú hefðir tekið
þína síðustu ákvörðun í okkar jarðlífi
og að hverju stefndi brá manni mik-
ið. Þegar ég fékk fregnir af andláti
HAUKUR
GÍSLASON
✝ Haukur Gíslasonfæddist á Stóru-
Reykjum í Hraun-
gerðishreppi í Ár-
nessýslu 23. desem-
ber 1920. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 26. júlí síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Hraun-
gerðiskirkju 2.
ágúst.
þínu settist ég niður og
margt flaug í gegnum
hugann.
Veðurglöggur varst
þú með afbrigðum og
spáðir þú góðu sumri
hér sunnanlands í vor
þegar ég hitti þig. Ekki
vildir þú segja af
hverju en „margt bend-
ir til þess“ og áttir þá
við fyrri ár.
Þú varst einstaklega
framsýnn, og þó að
maður botnaði hvorki
upp né niður í því sem
þú sagðir varst þú bara
kominn langt fram úr manni og þeg-
ar þú skýrðir málin sá maður að þú
varst kominn í orsök og afleiðingar á
meðan ég var í verknaðinum sjálfum.
Búskapur átti hug þinn og var
hugurinn langt á undan efninu er
kom að réttum eða að velja líf-
gimbrar og hrúta sem setja átti á.
Skoðanir þínar var erfitt að hrekja
nema hreinlega að koma með mót-
bárur skriflega frá hlutlausum aðila
eða á prenti.
Það voru mörg áföllin í þínu lífi
sem þú mættir með æðruleysi og
gerðir lítið úr, enda með styrka hönd
þér við hlið. Þú hélst í lífið báðum
höndum og lifðir því til síðasta dags.
Vertu sæll og þakka kynnin.
Kæra Sigurbjörg og fjölskylda.
Ég votta ykkur mína dýpstu samúð.
Mikill er missir.
Þorsteinn Sigurfinnsson.
Genginn er kær móðurbróðir,
maður sem gleymist seint þeim sem
til hans þekktu. Virtur bóndi og
sveitarhöfðingi, hlýr maður með
góða kímnigáfu, glöggur og viðræðu-
góður. Í huga systkina sinna og
barna þeirra átti hann sérstakan
sess, bæði vegna viðmóts og fram-
komu og einnig vegna þess að hann
sat á sjálfu ættaróðalinu á Stóru-
Reykjum með miklum sóma.
Þangað var ævinlega gott heim að
líta og minnast ættartengslanna, og
ekki var síðra ef leiðin lá þar um.
Margt er mér í barnsminni frá tíðum
heimsóknum foreldra minna til Gísla
afa og Maríu ömmu og síðan til
Hauks og Sigurbjargar. Heimili
þeirra var rekið með þvílíkri rausn
að leitun er að öðru eins. Þegar okk-
ur bar að garði töfraði húsmóðirin
umsvifalaust fram kaffibrauðið, fyr-
irhafnarlaust og úr ótæmandi sjóði
að því er virtist. Á meðan var skegg-
rætt af kappi um landsins gagn og
nauðsynjar en af því höfðu húsráð-
endur mikið yndi enda svifu þeir
andar yfir vötnum í þessu húsi.
Auðvitað vissu allir hvaða stjórn-
málaflokk Haukur styddi þó að hann
héldi því ekkert sérstaklega á loft.
Gestirnir fylltu ekki endilega sama
flokk en umræðurnar fóru engu að
síður fram á góðum og léttum nótum
sem mótuðust af gagnkvæmri virð-
ingu manna hvers fyrir öðrum og af
góðri kímnigáfu. Hana áttu þeir báð-
ir mágarnir, faðir minn heitinn og
Haukur, og hún átti sinn þátt í því að
unglingnum þótti akkur í að vera
fluga á vegg þegar þeir hittust.
Kannski var líka í þessum um-
ræðum sá undirtónn að hver um sig
fylgdi þeim flokki sem honum bar
samkvæmt þjóðfélagsstöðu sinni.
Jafnvel kalda stríðið náði ekki að
villa þessum mönnum sýn um hluti
sem þeim þóttu svona einfaldir. En
hvað sem því líður hefur Hauki svo
sannarlega tekist að skila stjórn-
málaáhuganum, áhuganum á lands-
ins gagni og nauðsynjum, til afkom-
enda sinna.
Þegar vel bar í veiði í heimsókn-
unum að Stóru-Reykjum var tekið í
spil. Það var óborganleg veisla því að
Haukur frændi var bæði glöggur
spilamaður og skemmtilegur. Og
ekki dró úr skemmtuninni ef náð var
í Pál heitinn á Litlu-Reykjum sem
fjórða mann. Slíkt lifir áfram í minn-
ingu þess sem upplifir það á unga
aldri.
Þessum orðum fylgja kveðjur fjöl-
skyldu minnar til Sigurbjargar og
afkomenda þeirra hjóna. Við þökk-
um ánægjulega samfylgd í áranna
rás; hún hefur verið okkur öllum
mikils virði og við munum minnast
Hauks með söknuði um ókomin ár.
Þorsteinn Vilhjálmsson.
Það er sárt að kveðja
þá sem maður elskar
og virðir, sárt að sjá þá
hverfa á braut sem her-
fang dauðans. En í því mótlæti er
gott að eiga trúna á Lausnarann sem
sagði: „Ég lifi og þér munið lifa.“
Hann einn þekkir hjörtu okkar og
stöðu þeirra gagnvart hjálpræði
himinsins.
Marsý bróðurdóttir mín var svo
indæl og dugleg að hún lífgaði sann-
arlega upp á alls staðar þar sem hún
kom við sögu. Það bjó í henni ótrú-
lega mikill styrkur sem kom berlega
í ljós í baráttu síðustu ára. Hún
missti Sævar sinn fyrir rúmum
þremur árum og svo veiktist hún líka
af þeim sjúkdómi sem svo marga
leggur að velli. En hún barðist fyrir
lífi Sævars og barðist fyrir lífi sínu
og stóð sig eins og hetja til síðustu
stundar. Það var aðdáunarvert
hvernig hún hélt reisn sinni og
manndáð í gegnum þá miklu reynslu.
Ég man Marsý mína allt frá fyrstu
árum lífs hennar. Hún var alltaf
bjartur geisli í lífi allra sem kynntust
henni og ekki síst sinna nánustu.
Hún umvafði fjölskyldu sína, Sævar
og börnin, þeirri hlýju sem aldrei
brást, og foreldrar, systkini, ættingj-
MARSÝ DRÖFN
JÓNSDÓTTIR
✝ Marsý DröfnJónsdóttir fædd-
ist á Hvammstanga
11. maí 1941. Hún
lést á líknardeild
LSH í Kópavogi 6.
júlí síðastliðinn. Út-
för Marsýjar fór
fram frá Háteigs-
kirkju 18. júlí síðast-
liðinn.
ar og vinir þekktu hið
stóra og gefandi hjarta
hennar. Ég fór ekki
heldur varhluta af um-
hyggju hennar því allt-
af kom hún með sól í
sýn þegar hún birtist.
Hún hafði löngum
mesta skilninginn til að
bera varðandi kring-
umstæður annarra og
viljann til að koma til
hjálpar ef þörf var á.
Og nú er hún horfin frá
okkur og við finnum
söknuðinn yfir missi
hennar samfara þakklætinu fyrir að
hafa átt hana að, eins og bylgjast í
brjóstum okkar. Ég vil senda henni
nokkrar ljóðlínur hér og þakka henni
fyrir allt það sem hún var mér frá
fyrstu tíð.
Ég kveð þig, elsku Marsý mín,
og minnist þess hvað ástúð þín
var alltaf sterk til staðar.
Svo innilegt var allt þitt þel,
svo oft þú komst, ég man það vel,
til liðs með hendur hraðar.
Svo margt í þínu brjósti bjó
sem börn og vini að sér dró
með hlýjum hjartaslætti.
Þú gafst af þinni góðu sál,
það gæðum fyllta sólskinsmál,
var þekkt – að þínum hætti.
Þó tárum vætist sálarsýn,
ég sé í trú er harmur dvín,
það ljós sem alla laðar.
Ég kveð þig, elsku Marsý mín,
og minnist þess hvað ástúð þín
var alltaf sterk til staðar.
(Rúnar Kristjánsson.)
Nánustu ættingjar Marsýjar,
aldraðri móður, börnum og barna-
börnum, ásamt öllum þeim sem
harma við lát hennar, færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
veri með ykkur öllum.
Guðrún Jónasdóttir og
Sigrún Hrólfsdóttir.
-) 

   
.
  
 


  . 

  ") 




")
 
 ")
 " 

%

5
/

:
!,##11 #$
087 !2
87)(7-
 5 ,#'&$$ 
.#'#
&,  )&$#'&$$ 
 '  )&$#'&$$  .,#$)*$  A&##" 

1 '  )&$##"   80)*7B ##!CC
 "  )&$##"  5 
#'&$$ 
"   * -
/




 "
 
 "

"
%


:

 #$)& 
087 ! E3 #$77F
87)(7
  
   0
,
 

 

 ! !
1")
"" "2$
 

%! !&(!'(!
&5 ,#'&$$ 
  
1,#'&$$ 
- , 7#'&$$ 
!  7#'&$$  *#7 ' *#7 '##" 
 * " #$ ' ' -
3

  $ " 
.
 
 .


")
 


)
)




%
/ / +
/(7-

$  #$)3 ##"    
"'&$$ 

!($  #$)3 ##"   $ 1#'&$$ 

##  #$)3 ##"   #$)  #$)3 #'&$$ 
    * "     * -
3

  $ " 
 .


  ")  


 
 ")

 
 ")
 " 
:

%


9

:
 .$1G 2
87)(7-

 )*
$ #'&$$ 

#$ : ##" 

 G '#: #'&$$ 

 )*: #$ )* #'&$$ 
#7, : ##"  %&  1#'&$$ 
1&#7##" 
  #7#'&$$ 
: #7##" 

$0)*#7#'&$$ -
3

   $  "  
   . 

  ")  


 
")
 
 ")
 " 


-: H

:

#13I
&C(" -
 
-
 '&$$ 

  

$ A&##"   -9' 1#'&$$ 
 #$)3 &
$ A&##"  119 #'&$$ 
"  
$ A&##"  5' 
J

  
$ A&#'&$$ 
 $" &0A&

 &"  7 -
3

  $ 

) $
.
   
   . 

 
")
HK
H%>    $  
 
  "" 
 
 040
,
0
!

  #7##" 
%&  "#$ ##" 

( 
##" 

 
##" 
 %*7 H8)# $ #" 5
1 , )*
.# )*, )*

 
 #" 
1 .# )*, )*
 #$ .#$#'&$$ -