Morgunblaðið - 08.12.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku afi. Það er sárt að þú sért
farinn frá okkur. Þú varst
skemmtilegur og stundum svolítið
stríðinn, en alltaf góður. Við mun-
um sakna þín sárt því þú varst
besti afi í heimi. Við vitum að nú
líður þér vel því þér er ekki lengur
illt í fætinum eða hjartanu. Nú
ertu engill sem vakir yfir okkur.
Hafðu bestu þakkir fyrir allt og
allt.
Petra María og Emma Lind.
HINSTA KVEÐJA
✝ Svavar Guð-laugsson fæddist
í Vík í Mýrdal 27.
apríl 1935. Hann lést
á Sjúkrahúsi Suður-
lands 28. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Guðlaug Matthildur
Jakobsdóttir, f. 1892,
d. 1938, og Guðlaug-
ur Gunnar Jónsson,
f. 1894, d. 1984.
Systkini Svavars
eru: Jakob, f. 1917,
d. 1992; Valgerður, f.
1918, d. 2002; Jón, f.
1919; Anton, f. 1920, d. 1993; Guð-
rún, f. 1922, d. 1999; Guðfinna, f.
1923, d. 1998; Sólveig, f. 1924;
Guðlaug Sigurlaug, f. 1926; Einar,
f. 1927, d. 1996; Guðbjörg, f. 1929;
Ester, f. 1931; Erna, f. 1932; Þor-
steinn, f. 1933, d. 1999; Guðlaug
Jónsdóttir, f. 1973, er Emma Lind,
f. 26. október 1996. 2) Sigurlaug, f.
30. júlí 1967, búsett í Reykjavík,
uppeldis- og menntunarfræðingur
og deildarstjóri nýbúafræðslu í
Fellaskóla. Dóttir hennar og
Gunnars Eymarssonar, f. 1957, er
Petra María, f. 23. október 1991.
Sambýlismaður Sigurlaugar er
Þröstur Ingólfur Víðisson, f. 1953.
Svavar ólst upp í Vík í Mýrdal og
gekk þar í barnaskóla. Hann lauk
búfræðiprófi frá Bændaskólanum
á Hvanneyri 1953 og stundaði
akstur og sveitabúskap um hríð.
Lengst af starfsævinnar vann
hann við ýmis verslunarstörf m.a.
hjá Kaupfélagi Rangæinga á
Hvolsvelli og Sláturfélagi Suður-
lands í Reykjavík. Um tíma rak
hann eigin verslun í Reykjavík.
Svavar fluttist að Fögruhlíð í
Fljótshlíð árið 1991 og starfaði
hann þá hjá Sláturfélagi Suður-
lands og Kaupfélagi Árnesinga á
Hvolsvelli, þar til að hann lét af
störfum vegna heilsubrests 1998.
Að ósk Svavars fór útför hans
fram í kyrrþey frá Breiðabólstað-
arkirkju í Fljótshlíð 5. desember.
Matthildur, f. 1938.
Hinn 28. apríl 1962
kvæntist Svavar
Steinunni Auði Guð-
mundsdóttur, f. 5. 12.
1937 í Fögruhlíð í
Fljótshlíð. Foreldrar
hennar voru Sigur-
laug Guðjónsdóttir, f.
1909 frá Tungu í
Fljótshlíð, og Guð-
mundur Guðnason, f.
1909, d. 1998, frá Kot-
múla í Fljótshlíð,
bændur í Fögruhlíð.
Systkini Steinunnar
eru Ingilaug Auður, f.
1935, Theódór Aðalsteinn, f. 1943,
Guðjón, f. 1950. Börn Svavars og
Steinunnar eru: 1) Guðmundur, f.
23. janúar 1963, búsettur á Hvols-
velli, rekstrarfræðingur og fram-
leiðslustjóri Sláturfélags Suður-
lands. Dóttir hans og Fjólu
Þegar blessuð jólaljósin kvikna
eitt af öðru slökknar lífsljós ástkærs
föður míns. Dauði hans kom e.t.v.
ekki á óvart en samt hafði ég gert
mér vonir um að njóta hans einlægu
og góðu nærveru eitthvað áfram.
Margs er að minnast. Minningar
um okkur feðgana í fjárhúsunum í
Bjargarkoti að stússast í kindum og
hrossum. Útskýringarnar um það að
hrúturinn væri að „ýta ánum í gang“
um fengitímann og viðbrögð í fjár-
húsum nágrannabóndans þegar
fimm ára pjakkur fór að deila af
viskubrunni sínum um þetta athæfi
hrútanna. Þegar pabbi hinn einlægi
dýravinur kom heim úr vinnunni á
Hvolsvelli með útrunna mjólk og
brauðafganga til að gleðja folöldin og
hænurnar. Þegar villikettlingurinn
úr pakkhúsinu á Hvolsvelli flúði und-
an byssukjöftum inn í búð til pabba
og fékk þar öruggt skjól, því hann
var settur í kassa og komið með hann
heim mér til mikillar gleði. Ferðir í
fjós og fjárhús til nágranna okkar til
að aðstoða kýr og kindur við burð, en
við það var pabbi einstaklega laginn.
Ógleymanlegar eru ferðir í Botn-
langalón á Skaftártunguafrétti með
vinum og félögum. Þegar komið var í
kofann eftir kulsaman dag og ilm-
urinn af nýsoðnum silungi og fiski-
súpunni hans pabba fyllti vitin. Bar-
áttan við sandbrekkuna fyrir ofan
kofann þegar bakka varð sumum
jeppunum til að komast upp, en
gamli græni Willysinn hans pabba
komst klakklaust og þegar Willysinn
setti ofan á heimleiðinni og topp-
grindin með öllum afla ferðarinnar
flaug út fyrir veg. Sú ánægja hlotn-
aðist okkur feðgum fyrir tveimur ár-
um að endurnýja kynni okkar af
Botnlangalóni og einstöku umhverfi
þess ásamt góðum vinum og fé-
lögum. Náttúran skartaði sínu feg-
ursta og menn sýndu gamla takta við
veiðiskap og eldamennsku. Sú ferð
var mikil upplifun og mun ávallt
geymast í hugskotinu.
Minnisstæðar ferðir á „kaup-
félagsbílnum“ til Reykjavíkur, þar
sem komið var við í Tryggvaskála á
Selfossi þar sem maður drakk kaffi
og borðaði jólaköku eins og „hinir
bílstjórarnir“ og svo Múlakaffi í há-
deginu þar sem fengin var ábót á
hina undursamlegu „Múlakaffis-
súpu“.
Pabbi að stússast í eldhúsinu þar
sem mamma ber til hans fyllsta
traust og þau töfra fram hvern
veisluréttinn á fætur öðrum, enda
samvinna og samheldni þeirra til
fyrirmyndar á öllum sviðum. Ég sé
þau fyrir mér í minningunni að und-
irbúa stórveislur í fjölskyldunni, t.d.
þegar ég fagnaði 25 og 30 ára afmæl-
um mínum. Það verður fróðlegt að
vita hvort okkur tekst nógu vel upp
með jólamatinn þetta árið þegar
hans frábæru matreiðsluhæfileika
nýtur ekki lengur við.
Faðir minn var rólegur og dag-
farsprúður maður og mikill barna-
vinur. Hann vann hylli barna og þau
hændust að honum, ekki síst barna-
börnin hans tvö þær Petra María og
Emma Lind, sem voru hans sólar-
geislar og sakna hans sárt. Pabbi var
einkar þægilegur í umgengni og
ávann sér virðingu margra. Hann
var elskaður og dáður af þeim sem
þekktu hann vel. Hann var traustur
maður, skipti sjaldan skapi og leit-
aðist við að sætta ólík sjónarmið.
Hann gat verið fastur fyrir ef því var
að skipta en var fordómalaus og um-
gekkst fólk af virðingu. Hann var
hrókur alls fagnaðar á gleðistundu
og átti fáa en einkar trausta vini og
félaga. Hann bar minn hag og fjöl-
skyldu sinnar ávallt fyrir brjósti.
Hann hafði metnað fyrir hönd barna
sinna og hvatti mig til menntunar og
til að takast á við nýja hluti. Að öðr-
um ólöstuðum held ég að enginn hafi
honum fremur beint lífi mínu í þann
farveg sem það er í og gert mig að
þeim manni sem ég er í dag. Fyrir
það verð ég ævinlega þakklátur.
Eftirfarandi ljóðlínur Stefáns frá
Hvítadal segja að mínu viti margt
um lífshlaup föður míns og þau gildi
sem hann lifði eftir:
Guð er eilíf ást,
engu hjarta er hætt.
Ríkir eilíf ást,
sérhvert böl skal bætt.
Lofið Guð, sem gaf,
þakkið hjálp og hlíf.
Tæmt er húmsins haf,
allt er ljós og líf.
Með þeim orðum kveð ég föður
minn með söknuði og djúpu þakk-
læti.
Guðmundur Svavarsson.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
hjá kærum frænda og vini reikar
hugur minn til baka og nær til ársins
1962. Svavar og Ninna höfðu nýlega
hafið búskap í lítilli íbúð á Seltjarn-
arnesinu. Ég þurfti um þetta leyti að
ganga til talkennara daglega og voru
ferðalögin á milli Keflavíkur og
Reykjavíkur ansi þreytandi til
lengdar. Kom að því að þau Svavar
og Ninna buðust til að taka að sér
drenginn síðasta hálfa mánuðinn og
varð það úr. Ég er hræddur um að
vandfundinn hafi verið sá staður þar
sem hægt var að skilja eftir litla
mömmudrenginn svo lengi. Man ég
enn hversu ljúf og góð þau voru og
hvað ég hændist strax að þeim. Árið
1964 flytjast þau að Bjargarkoti í
Fljótshlíð og fór ég ófáar ferðirnar
þangað með foreldrum mínum. Á
sumrin fékk ég að dvelja lengri og
skemmri tíma hjá þeim. Þá var Muli
litli kominn til sögunnar og man ég
að ég óttaðist um stöðu mína á heim-
ili þeirra, þar sem nú áttu þau sjálf
orðið strák. Sá ótti reyndist auðvitað
óþarfur, hann var bara krydd í til-
veruna. Enn voru þau svo ljúf og góð
og það sem meira var, ég var farinn
að taka eftir því hvað þau voru falleg
hjón. Þarna upplifði maður sveita-
rómantíkina í fyrsta sinn, fór á hest-
bak, sá folöldin fæðast, gefa hænun-
um, moka hesthúsið og í Fögruhlíð
sá ég mjólkað með mjaltavélum og
stóð gapandi yfir, ég tala nú ekki um
þegar sæðingamaðurinn kom í heim-
sókn. Ég sé núna að þarna uppgötv-
aði ég sveitamanninn í mér. Á þess-
um fjörutíu árum sem ég hef þekkt
þau hjón hef ég átt við þau samskipti
reglulega en þó allt of sjaldan eins og
oft vill verða nú á dögum. Ég heim-
sótti þau í Fögruhlíð í haust, móttök-
urnar eins og þegar ég man fyrst eft-
ir, þau voru svo ljúf og góð, og svo
falleg. Ég gef hugmyndaflugi mínu
lausan tauminn og sé Svavar fyrir
mér á æðri stigum, lausan við þján-
ingar, og þeir feðgar farnir að þeysa
um grundir á glæstum fákum og
mikið ef ekki hefur verið tekinn
tappi úr pyttlu. Með þetta í huga
kveð ég minn kæra frænda.
Elsku Ninna, Guðmundur og Sig-
urlaug, innilega samúð frá mér og
mínum. Guð styrki ykkur í sorginni.
Gunnar Björnsson.
Okkur systurnar langar að minn-
ast Svavars Guðlaugssonar með ör-
fáum orðum. Ekki grunaði okkur að
kallið kæmi svo fljótt þótt mikil veik-
indi væru búin að hrjá Svavar frá því
í vor en svona er lífið og því breytum
við ekki.
Svavar og Ninna voru einstaklega
samrýnd hjón. Aldrei talaði maður
um Svavar án þess að minnast á
Ninnu og öfugt því þau voru alltaf
saman og gerðu allt saman. Við
kynntumst Svavari og Ninnu ungar
að árum en þá bjuggu þau á Hvols-
velli og við lékum okkur við Sillu,
dóttur þeirra. Síðar fluttu þau til
Reykjavíkur og þá datt niður sam-
bandið í nokkurn tíma en þegar við
vorum á unglingsárum endurnýjað-
ist það. Oft fengum við að gista hjá
Svavari og Ninnu, þegar þau bjuggu
á Kambsveginum, og þá var oft hleg-
ið með tárum því Svavar og Ninna
tóku fullan þátt í því sem við vinkon-
urnar vorum að gera og gáfu sér allt-
af tíma til að spjalla við okkur og
hlógu svo bara að allri vitleysunni
sem okkur datt í hug.
Svavar var einstaklega ljúfur
maður. Hann gekk í öll störf innan
heimilisins, sem ekki er algengt hjá
mönnum af þessari kynslóð. Aldrei
heyrðum við hann æsa sig eða skipta
skapi og hefði nú stundum jafnvel
verið ástæða til að sussa aðeins niður
í okkur vinkonunum.
Það er okkur ógleymanlegt eitt
skiptið þegar við komum í heimsókn
á Kambsveginn og Svavar kemur til
dyra. Fljótlega sjáum við að hann er
ekki með neinar augabrúnir. Við
vildum auðvitað fá skýringu á því, en
þá hafði Svavar náð að brenna þær af
sér með einhverjum hætti og auðvit-
að kostaði þetta eitt hláturskastið,
enda hefur verið minnst á þennan at-
burð óslitið síðan í jólakortum til
Svavars og Ninnu og jafnvel föndr-
aðar á Svavar „brúnir“ úr lopa og
honum sendar.
Eftir að Svavar og Ninna flytja í
Fögruhlíðina og við vinkonurnar
stofnum okkar eigin fjölskyldur urðu
samverustundirnar færri. Við héld-
um samt alltaf áfram að heimsækja
Svavar og Ninnu, því þrátt fyrir ald-
ursmuninn náðu þau að verða vinir
okkar og allra í vinahópnum hennar
Sillu. Það verður skrýtið að koma í
Fögruhlíðina og hitta ekki Svavar,
en minningarnar sem við eigum um
hann geymum við í hjörtum okkar
um aldur og ævi.
Elsku Ninna, Silla, Muli og fjöl-
skyldur. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Ykkar missir er mik-
ill og við biðjum góðan Guð að veita
ykkur styrk til að takast á við sorg-
ina.
Elsku Svavar, það voru forréttindi
að fá að kynnast þér og eiga þig sem
vin. Hvíl þú í friði.
Unnur og Þórunn.
SVAVAR
GUÐLAUGSSON
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Önnumst allt er lýtur að útför.
Hvítar kistur - furukistur
- eikarkistur.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SVAVAR GUÐLAUGSSON,
Fögruhlíð,
Fljótshlíð,
lést fimmtudaginn 28. nóvember sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þökkum einlæga samúð og vináttu.
Guð blessi ykkur öll.
Steinunn Auður Guðmundsdóttir,
Guðmundur Svavarsson,
Sigurlaug Hrund Svavarsdóttir, Þröstur Ingólfur Víðisson,
Petra María Gunnarsdóttir,
Emma Lind Guðmundsdóttir.