Morgunblaðið - 08.12.2002, Blaðsíða 42
MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Elskulegur sonur, faðir okkar, tengdafaðir, afi,
sambýlismaður og bróðir,
SÍMON ÁSGEIR GRÉTARSSON,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands sunnu-
daginn 1. desember.
Útför hans fer fram frá Selfosskirkju þriðju-
daginn 10. desember kl. 13.30.
Grétar Símonarson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
Grétar Símonarson, Signý Yrsa Pétursdóttir,
Ásgeir Hrafn Símonarson,
Andri Dagur Símonarson,
Guðný Indriðadóttir,
barnabörn og systkini hins látna.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, bróðir,
tengdafaðir, afi og frændi,
BRAGI ÁSGEIRSSON AUSTFJÖRÐ
bifvélavirkjameistari,
Aðalstræti 21,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 9. desember kl. 14.00.
Ólöf Halblaub,
Ásgeir Vilhelm Bragason,
Sólveig Bragadóttir,
Kristín Ásgeirsdóttir, Kolbeinn Pétursson,
tengdabörn, barnabörn og frændsystkini.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, sonur, bróðir og afi,
ÖRN TRAUSTASON,
verður jarðsunginn frá Grindavíkurkirkju mánu-
daginn 9. desember kl. 11.00.
Jarðsett verður í Hafnarfjarðarkirkjugarði.
Doris Traustason,
Sveinn Daníel Arnarson, Ásta Halldóra Styff,
Ingibjörg Erna Arnardóttir, Jóhannes Ægir Baldursson,
Guðrún Ágústa Guðmundsdóttir,
systkini og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlý-
hug og samúð við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HERDÍSAR SÍMONARDÓTTUR,
Miklubraut 88,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
líknardeildar Landspítalans Kópavogi og
Heimahlynningar Krabbameinsfélagsins.
Ása Kristjánsdóttir, Sigurður Hauksson,
Margrét Kristjánsdóttir, Þorsteinn J. Stefánsson,
Ingibjörg Kristjánsdóttir, Sverrir Ingólfsson,
Símon Kristjánsson, Sigríður Guðbergsdóttir,
Kristinn Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
JÓHANNESAR EGGERTSSONAR
hljómlistarmanns,
Norðurbrún 1,
Reykjavík.
Eggert Jóhannesson, Gabriele Jóhannesson,
Halldóra Jóhannesdóttir,
Þorvaldur Jóhannesson, Guðfinna Hjálmarsdóttir,
Pétur Jóhannesson,
Guðbjörg Jóhannesdóttir, Jón Tryggvason,
Guðbjörg Jóhannesdóttir, Árni Björnsson,
Margrét Eggertsdóttir,
Einar Eggertsson.
✝ Guðlaugur Guð-mundsson fædd-
ist 21. júlí 1914 í
Sunnuhlíð í Vatnsdal.
Hann lést á hjúkrun-
arheimilinu Drop-
laugarstöðum 25.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar Guð-
laugs voru Guð-
mundur Magnússon
bóndi, f. 21.7. 1874, d.
20.9. 1934, og kona
hans Guðrún Guð-
brandsdóttir, f. 24.3.
1883, d. 13.9. 1968.
Guðlaugur var næst-
elstur sjö systkina. Eftirlifandi
eru Björn, Gestur, Gunnar, Sig-
urður og Rannveig. Látinn er
Kjartan.
Guðlaugur kvæntist 17. júní
1944 Kristínu Þorsteinsdóttur
verslunarmanni, f. 22.9. 1924.
Dætur þeirra eru: 1) Margrét
Þóra kennari, f. 7.2. 1944, gift
Friðgeiri Björnssyni, dómstjóra í
Reykjavík, f. 18.10. 1940, eiga þau
tvær dætur, Kristínu, f. 9.8. 1971,
sambýlismaður Björgvin Skúli
Sigurðsson, og Guðlaugu, f. 29.10.
1972, unnusti Morten Findstrøm.
2) Sigrún verslunarmaður, f. 24.4.
1947, sambýlismaður Gunnlaugur
Gunnarsson verslunarmaður, f.
20.4. 1957. 3) Guðmunda Hrönn
kennari, f. 15.12. 1960, hún á eina
dóttur, Huldu Margréti Erlings-
dóttur, f. 1.11. 1994.
Guðlaugur stundaði nám við
Héraðsskólann á Reykjum og
kynnti sér síðan loð-
dýrarækt og land-
búnaðarstörf í Sví-
þjóð, Noregi og
Danmörku. Hann
starfaði við loðdýra-
rækt í Þingeyjar-
sýslu 1939–41. Á
stríðsárunum hóf
Guðlaugur leigubíla-
akstur á bifreiða-
stöðinni Hreyfli. Ár-
ið 1960 byrjaði hann
verslunarrekstur,
fyrst í kjötbúðinni
Hofsvallagötu 16 en
byggði síðan versl-
unarhús ásamt Ólafi Pálssyni
múrarameistara í Tindaseli 3 í
Reykjavík. Þar rak fjölskyldan
verslun til ársins 1995. Guðlaugur
sinnti ritstörfum samhliða öðrum
störfum. Hann skrifaði bækurnar
Vinir dýranna (1956), Reynistað-
arbræður (1968), Enginn má und-
an líta (1974) og Ástir í aftursæti
(1978). Guðlaugur hafði forgöngu
um að reistur var minnisvarði á
Beinahóli á Kili árið 1971 um
Reynistaðarbræður er urðu þar
úti 1780. Guðlaugur var alla tíð
virkur í félagsmálum og sat í
stjórnum ýmissa félagasamtaka,
s.s. Hreyfils, Kaupmannasamtak-
anna og Skáksambands Íslands.
Auk þess var hann félagi í Rithöf-
undasambandi Íslands.
Útför Guðlaugs verður gerð frá
Háteigskirkju á morgun, mánu-
daginn 9. desember, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Afi minn og amma áttu heima
„uppi“ í húsinu okkar í Barmahlíð-
inni. Ég var ekki stór þegar ég fór að
fara ein upp á efri hæðina og voru
ferðirnar margar á degi hverjum.
Afa þótti vænt um sveitina sína og
dýrin; hann átti margar sögur að
segja. Hann gaf mér bókina sína Vin-
ir dýranna. Afi kenndi mér mann-
ganginn og tefldum við oft við eld-
húsborðið. Hann var ekkert að gefa
eftir, en sagði að ég væri seig að
tefla. Afi var orðinn gamall og lasinn.
Hann flutti á Droplaugarstaði, þar
var vel hugsað um hann og þar leið
honum vel. Ég heimsótti hann oft.
Ég kveð afa minn með söknuði.
Hulda Margrét.
Guðlaugur Guðmundsson frá
Sunnuhlíð í Vatnsdal er látinn, 88
ára. Við vorum nánast jafnaldrar,
fæddir og uppaldir í sömu sveit og
áttum auk þess heima í sama húsi sl.
54 ár. Eftir svo langa samleið bregð-
ur mörgu fyrir hugskotssjónir.
Það er alllangt á milli Sunnuhlíðar
og Haukagils, fæðingarbæjar míns,
og var yfir tvær ár að fara, sem í þá
daga voru óbrúaðar. Það tíðkaðist í
sveitinni að fara í fjölskylduheim-
sóknir til góðra granna, og svo var á
þessum bæjum. Þetta voru sannkall-
aðar skemmtiferðir, sem viðhéldu
góðum vinskap. Þannig kynntist ég
Sunnuhlíðarfjölskyldunni fyrst.
Frekari kynni með okkur Guðlaugi
tókust við barnaskólagöngu okkar í
Þórormstungu og hafa þau haldist
síðan.
Sunnuhlíð var þá frekar nytjarýr
og erfið jörð til ábúðar, en veiði-
hlunnindi allmikil. Krafðist búskap-
urinn ýtrasta dugnaðar og hagsýni
til að framfleyta barnmargri fjöl-
skyldu. Synirnir voru 6, en yngst var
stúlka. Dugnaðurinn virtist foreldr-
um Guðlaugs í blóð borinn. Þá eig-
inleika fengu systkinin ríkulega í arf
og sýndu það snemma í verki.
Guðmundur Magnússon, faðir
Guðlaugs, nýtti veiðihlunnindi jarð-
arinnar vel, bæði heimavið og til
heiðarinnar; síðar með tilstyrk sona
sinna, er þeir uxu úr grasi. Hann var
annáluð refaskytta. Guðmundur
varð hins vegar úti í aftakahríð í
september 1934 og má nærri geta,
hvílíkt áfall fráfall hans var eigin-
konu og sjö ungum börnum.
Guðrún Guðbrandsdóttir, móðir
Guðlaugs, var hæglát og yfirlætis-
laus. Kona mín, Lára Böðvarsdóttir,
kynntist henni nokkuð í fyrstu ferð-
um okkar norður í Vatnsdalinn, er
við vorum ung, og fór vel á með þeim.
Eitt sinn barst tal þeirra að fráfalli
Guðmundar og hvernig Guðrún hefði
brugðist við, er henni voru færð tíð-
indin. Lára rifjaði samtal þetta upp í
blaðagrein á áttræðisafmæli Guð-
laugs: „Allt í einu varð hún að vera
sterkust í forsjá heimilisins og barna
sinna. Snjór hafði komið snemma og
kartöflur óuppteknar. Hún brá á það
ráð til að láta ekki bugast, að hún bað
börnin að hjálpa sér við að taka upp
kartöflurnar úr garðinum. Það var
kalt og erfitt verk, en þau systkinin
hafi verið svo dugleg að hjálpa sér,
að það hafi gefið henni það þrek, sem
öllu hafi bjargað. En fram í myrkur
hélt hún þeim að verki þennan dag.“
Guðrún átti enn marga daga og
langt líf fyrir höndum, og með vinnu-
semi og þrautseigju hélt hún búi og
kom börnum sínum til manns.
Mér hefur dvalist nokkuð við
æskuheimili Guðlaugs og fyrri tíð.
Tilgangurinn er að sýna úr hvað
jarðvegi og aðstæðum hann er
sprottinn og mótaður. Á nútíma-
mælikvarða mega það heita hrein
undur, að unglingar aldir upp við
jafnþröng og erfið kjör og Guðlaug-
ur, skyldu ná að brjótast til fullrar
stærðar og virðingar í samfélaginu.
Guðlaugur hleypti snemma heim-
draganum eins og svo mörg ung-
menni í sveitum landsins á þeim
byltingartímum í atvinnuháttum,
sem þá voru hafnir. Hann menntaði
sig í refaeldi, sneri sér síðan að bif-
reiðakstri og loks að kaupmennsku,
sem hann sinnti lengst af. Hann tók
ríkan þátt í félagsmálum samferða-
manna sinna og ávann sér frama og
trúnað. Hann var snarpur skákmað-
ur og sinnti fræðagrúski og ritstörf-
um, sem skilja eftir sig ófennt spor.
Guðlaugur var fríður sýnum og
myndarlegur á velli. Hann kynntist í
æsku harðri lífsbaráttu og nálægð
við náttúru landsins og óvægin öfl
hennar. Hann var athugull og tilfinn-
ingaríkur hugsjónamaður, sem fann
sér farveg í félagslífi og ritstörfum.
Hann átti auðvelt með að lifa sig inn í
hugstæða atburði, kanna sögu þeirra
og draga síðan upp áhrifaríkar
myndir af þeim í bókum sínum.
Guðlaugur kvæntist Kristínu Þor-
steinsdóttur frá Eyjólfsstöðum í
Vatnsdal, náfrænku minni, og hefur
hún rækt frændskap gagnvart fjöl-
skyldu minni af alúð.
Meginsamskipti okkar Guðlaugs
hófust 1946, er við tókum höndum
saman, ásamt Hirti Jónssyni kaup-
manni, sem er nýlátinn, við að
byggja húseignina í Barmahlíð 54–56
í Reykjavík. Þar höfum við Guðlaug-
ur og eiginkonur okkar átt heimili
síðan og hefur sambýli og samgang-
ur verið með miklum ágætum. Börn
okkar áttu á uppvaxtarárum sínum
samleið í leik og námi.
Við Lára og börnin okkar vottum
Kristínu, börnum hennar og fjöl-
skyldum samúð og þökkum fyrir þá
samveru, sem við Guðlaugur höfum
átt svo lengi.
Haukur Eggertsson.
Guðlaugur vinur minn Guðmunds-
son er látinn eftir langvarandi veik-
indi. Við störfuðum saman að mál-
efnum félags kjötverslana, sátum
saman í verðlagsnefnd félagsins og
stjórn. Einnig sem áheyrnarfulltrú-
ar í sex manna nefnd. Guðlaugur
hafði góða þekkingu á kjötvörum
enda starfrækti hann kjötverslun við
Hofsvallagötu. Margt hefur breyst í
verslunarháttum síðan þá. Árið 1978
færði Guðlaugur sig um set með sinn
rekstur þegar hann reisti verslunar-
hús í félagi við annan mann í Breið-
holti, en þar rak hann verslun í mörg
ár. Guðlaugur lét ýmis félagsmál til
sín taka auk þess sem að framan
greinir. Hann sat t.d. í fyrstu stjórn
stofnlánasjóðs matvöruverslana.
Guðlaugi var margt til lista lagt.
Hann var góður skákmaður, fór m.a.
með hóp skákmanna árið 1956 til út-
landa til keppni á vegum Hreyfils, en
þá starfaði hann við leigubílaakstur.
Um það leyti sem einvígi aldarinnar í
skák var haldið hér á landi, árið 1972,
sat Guðlaugur í stjórn Skáksam-
bands Íslands. Ekki má gleyma því
að hann var mjög ritfær maður, en
hann skrifaði og gaf út fjórar bækur,
en þær eru: Vinir dýranna, Reynis-
staðabræður, Enginn má undan líta
og Ástir í aftursæti. Í tengslum við
sögu Reynisstaðabræðra á hann
heiðurinn af því að minnisvarði var
settur upp við Beinhól á Kili árið
1971. Eins og að framan greinir átti
ég þess kost að starfa með Guðlaugi
að ýmsum hagsmunamálum innan
Kaupmannasamtakanna. Margs er
að minnast frá þeim árum, sem of
langt væri upp að telja, en geymist í
minningunni. Ég þakka að lokum
Guðlaugi fyrir samfylgdina og sam-
starfið. Við, ég og fjölskylda mín,
vottum Kristínu, börnum þeirra
hjóna og öðrum ástvinum einlæga
samúð.
Blessuð sé minning Guðlaugs
Guðmundssonar.
Gunnar Snorrason.
Góður vinur minn Guðlaugur Guð-
mundsson, er látinn í hárri elli. Sam-
eiginlegt áhugamál okkar beggja,
skákin, átti stærstan þátt í að leiðir
okkar lágu saman upp úr 1970 er við
báðir vorum kosnir í stjórn Skák-
sambands Íslands. Ég hafði fylgst
með Guðlaugi úr fjarlægð og vissi að
hann var sterkur skákmaður og
máttarstólpi í skáksveit Taflfélags
Hreyfils, en árið 1968 varð Guðlaug-
ur sigurvegari á meistaramóti NSU
og þar með Norðurlandameistari
vagnstjóra í skák.
Lítið grunaði okkur Guðlaug, er
GUÐLAUGUR
GUÐMUNDSSON