Morgunblaðið - 15.12.2002, Qupperneq 19

Snjólaust er á háum hólum
hiti alls staðar,
Guðni spáir grænum jólum
gjöf til Framsóknar.
Hjálmar skaut því næst á Halldór
og sagðist hafa tekið eftir því þegar
þeir fóru saman til Afríku að ekki
væri sama hvernig hann hallaði höfð-
inu þegar hann orti. Ef hann hallaði
höfðinu í tiltekna gráðu þá væri al-
veg útilokað að vísan skildist. Svo
klykkti Hjálmar út með:
Andinn svífur eins og fugl
upp til hæstu fjalla
þó er ljóðið þvílíkt rugl
með 30 gráðu halla.
En Halldór svaraði:
Andinn flýgur fjaðralaus
fer um salinn þytur
í þrjátíu gráður er þessi haus
og þar við situr.
Nokkru síðar sagðist Hjálmar
hafa frétt að Halldór væri farinn að
stunda golfíþróttina með mági sín-
um. „Ég hélt að hann hefði ekki þol-
inmæði í svoleiðis, en sá að það var
ekki alvont að hann hallaði höfðinu
svona mikið.“ Og þá kom vísan:
Þessu trúa vildi ég varla
að vappaði hann um gróinn blett;
í þrjátíu gráðu hliðarhalla
Halldór Blöndal stendur rétt
Ekki stóð á svörum hjá Halldóri:
Við ágalla þennan verð aldrei laus
annan fæ betri varla
fullgóður þykir mér þessi haus
í þrjátíu gráðu halla.
Jón hjó eftir því að Hjálmar nefndi
Afríkuferð þeirra Halldórs:
Dóri og Hjálmar drengir góðir
drifu sig til Afríku
þurrkar voru þar um slóðir
þeir eru ekki vanir slíku.
Hákon sagði sögu af því að maður
hefði leitað til sín og beðið sig að
yrkja afmælisvísu til konunnar sinn-
ar. En tekið fram að hann vildi ekki
fá væmna ástarvellu heldur eðlilega
vísu. Kveðjan varð svona:
Konan mín er ekki léttfætt lengur
lífsklukkan gengur,
með árunum byrjar húðin að herpast
hrukkurnar skerpast.
Enginn fær vikist frá örlagaveginum
afmælisdeginum,
veröldin hleður árunum á hana
það er ósköp að sjá hana.
Það fylgir sögunni að maðurinn
horfði á Hákon og spurði: „Þorir þú
að fara með svona til konunnar þinn-
ar?“ Það varð fátt um svör.
Halldóri varð hugsað til nýafstað-
ins prófkjörs í Suðurkjördæmi og
hann rifjaði upp hver skipuðu sæti á
listanum:
Margrét fannst mér furðu slyng
að fanga lítinn rauðbrysting.
Síðan leiðast þau á þing
það verður skrýtin Samfylking.
Og prófkjörin urðu efniviður limru
hjá Hjálmari:
Nú er offramboð mætra manna
sem mörg nýleg dæmi sanna
fyrst er prófkjör og röðun
síðan pólitísk böðun
og svo grátur og gnístran tanna.
Hákon hjó hins vegar eftir því að
fáar konur hefðu komist að á listum:
Kosningarnar koma senn
kveikja sumum trega
konur verða undir enn
eins og venjulega.
Jón sagðist hafa heyrt sér til
ánægju að Guðni hefði lent í fyrsta
sæti á vinsældalista þingmanna.
Komið hefði fram að 95% framsókn-
armanna hefðu verið ánægð með
Guðna:
Ég hef í sigursæti lent
sýnist ég ekki mega slugsa
en fífl eru þessi fimm prósent
hvern fjandann eru þau að hugsa?
Halldór bætti við:
Guðni í flokki þótti þar
þreklundaður, gáfnasnar.
En víst er það til vegsemdar
að vera laukur Framsóknar.
Steingrímur rifjaði upp að Guðni
hefði verið í Kastljósþætti um dag-
inn og verið spurður nokkrum sinn-
um um Þjórsárverin, en alltaf tekist
að fara í kringum svarið:
Enginn maður eins og hann
orðin kann að vega
og sveima kringum sannleikann
svona skemmtilega.
Hjálmar rifjaði upp þegar hann
borðaði með andstæðingum sínum í
þingliðinu og raunar Guðna líka:
Meðan lifa málin brýn
mæti ég þingraun hverri
ég hef borðað betri svín
og borðað með þeim verri.
Ómar lagði fyrripart fyrir hagyrð-
ingana:
Kominn er ég á kvæðaþing
en hvað á hér að gera?
Og Flosi botnaði:
Á ég að fá mér afrétting
eða láta það vera?
Hákon lagði út af öðrum fyrri-
parti, þar sem talað var um „kvæða-
keng“:
Áfram mína götu geng
geysist þar í einum fleng
nú er ég í kvæðakeng
og kominn alveg hreint í spreng.
Flosi kvaðst vera óvinur norðan-
manna númer eitt, því hann hefði
sent þeim miður fallegar kveðjur í
bundnu máli. Og hann vílaði ekki fyr-
ir sér að bæta fleirum í safnið, m.a.:
Á Norðurlandi er nístingshríð
napurt skítaveður,
enginn kona finnst þar fríð
og fátt sem augað gleður.
Hann bætti svo um betur:
Á Norðurlandi nepjuhríð
nístir karlaliðið,
enginn kona þar er þýð
og þeim er ekki…hampað.
Nokkuð var um að skotið væri á
Hákon vegna afstöðu hans til virkj-
ana á Austurlandi. Ekki var við því
að búast að hann sæti þögull undir
því:
Sit ég með sveittan búkinn
sunnan við Kárahnjúkinn
verjandi land og lýð.
Bakvið mig bíður höndin
bláa með reiddan vöndinn
hræddur ég höggsins bíð.
Það rifjaðist upp að Hákon gekk
fyrir Noregskonung og flutti honum
drápu og varð það Halldóri yrkis-
efni:
Hákon skáld á Húsum
á hreindýr og tré.
Hann flutti drápu fertuga
og fyrir kónginn sté.
Það sýpur enginn álið
þó á Austfjörðum sé.
Guðni var í salnum með Margréti
Hauksdóttur eiginkonu sinni og
skemmtu þau sér konunglega, ekki
síst þegar Hjálmar orti til þeirra:
Orðstír hans aldregi deyr
ekki er hann veikur sem reyr
þótt elski hann kýr
og allskonar dýr
þá elskar hann Margréti meir.
Eftir jólastemmningu frá séra
Hjálmari í lokin, tvísöngsstemmu frá
kvæðamönnunum Steindóri Ander-
sen og Sigurði Sigurðarsyni voru til-
kynnt úrslit og áttu Steingrímur Sig-
fússon og Hákon Aðalsteinsson
bestu vísur kvöldins, að mati dóm-
aranna, þeirra Hjartar Þórarinsson-
ar og Jóhannesar í Stapa. Ekki var
gefið upp hverjar vísurnar voru. En
það fer vel á því að Steingrímur eigi
síðasta orðið þegar hann lýsir lands-
ins fegurð:
Í Þistilfirði er fegurð slíka
að finna að sjálfur drottinn hrærist,
en í Flóanum er fallegt líka
og flatneskjan sem slík, hún lærist.
pebl@mbl.is
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. DESEMBER 2002 19