Morgunblaðið - 15.12.2002, Blaðsíða 41

ALDARMINNING
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. DESEMBER 2002 41
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Önnumst allt er lýtur að útför.
Hvítar kistur - furukistur
- eikarkistur.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðlaugur Asberg
Magnússon fæddist
16. desember 1902 í
Svínaskógi í Fell-
strandarhreppi. For-
eldrar hans voru
Magnús Hannesson
bóndi í Skáley á
Breiðafirði, f. í Guð-
laugsvík á Ströndum
22. jan. 1866, d. 6. apr-
íl 1945, og kona hans
Kristín Jónsdóttir, f. á
Úlfarsfelli í Helga-
fellssveit 30. maí 1873,
d. 28. jan. 1958.
Hugur Guðlaugs
stóð alla tíð til náms í hljóðfæra-
leik. Systur hans Hansína og Borg-
hildur, sem hafði greiðasölu á Ísa-
firði, ákváðu að styðja hann til
náms í hljóðfæraleik með því skil-
yrði að hann næmi einhverja iðn
auk hljóðfæranámsins. Á Ísafirði
lærið hann því gullsmíði hjá Einari
Oddi Kristjánssyni og hjá Karli O.
Runólfssyni lærði hann að leika á
trompet. Lúðrasveit Ísafjarðar var
fyrst hljómsveitin sem hann lék
með.
Árið 1926 fór Guðlaugur utan til
Danmerkur til framhaldsnáms í
trompetleik og var Lauritz Sören-
sen, þekktur trompetleikari, kenn-
ari hans. 1924 fluttist Guðlaugur al-
kominn suður og setti á fót
gullsmíðaverkstæði í Hafnarfirði.
1927 fluttist hann til Reykjavíkur
og rak verkstæði sitt fyrst við
Bergstaðastræti.
Guðlaugur var virkur félagsmað-
ur í Lúðrasveit Reykjavíkur þar
sem hann lék oftast fyrsta tromp-
ett eða flugelhorn auk þess sem
hann gengdi þar ýmsum trúnaðar-
störfum. 1932 tók hann þátt í stofn-
un Félags íslenskra hljómlistar-
manna og sat í stjórn félagsins
fyrstu árin. 1944 var Hljómsveit
F.Í.H. stofnuð sem var arftaki
Hljómsveitar Reykjavíkur og vísir
að Symfóníuhljómsveit Ríkisút-
varpsins sem nú heitir Sinfóníu-
hljómsveit Íslands. Jafnframt því
að spila í lúðrasveitum og í sinfón-
íunni spilaði Guðlaugur alla tíð með
GUÐLAUGUR A.
MAGNÚSSON
ýmsum dans- og
djasssveitum.
Guðlaugur kvæntist
1929 Maríu Her-
mannsdóttur, f. á Ket-
ilseyri við Dýrafjörð 4.
september 1905, d. 15.
maí 2001. Þau eignuð-
ust fjögur börn:
Reyni, f. 3. apríl 1930,
d. 24. desember 2001,
Óttar Hermann, f. 8.
október 1931, d. 3.
september 1991, Jón-
ínu Ernu, f. 15. nóv-
ember 1933, og Magn-
ús Hauk f. 20. des-
ember 1943.
Guðlaugur hélt 1936 á ný til
náms til Danmerkur, að þessu sinni
til framhaldsnáms í silfursmíð. Þar
kynnti hann sér smíði borðbúnaðar
og flutti þá þekkingu með sér heim.
Einnig fékk hann hingað útlend-
inga til starfa við að koma upp
framleiðslu á borðbúnaði og skyld-
um vörum úr silfri.
1947 gerði hann verkstæði sitt að
hlutafélagi sem nefnist „Gull- og
silfursmiðjan Erna“. Upp úr því
jók hann vélakost smiðjunnar og
flutti m.a. inn þá stærstu högg-
pressu sem notuð hefur verið við
þessa iðju hérlendis, með 200 tonna
höggþunga. Smiðjan var búin full-
komnustu tækjum sem þekktust í
þá daga og eru margar vélanna í
fullri notkun enn í dag 55 árum síð-
ar. Smiðjan hafði það verkefni að
smíða vörur fyrir verslunina sem
alla tíð hefur borið nafn Guðlaugs.
Silfurmunir frá Guðlaugi eru til á
flestum heimilum landsins og
margir erlendir fagurkerar hafa
komið sér upp silfri frá Guðlaugi,
meðal þeirra er fjöldi Vestur-Ís-
lendinga sem safna íslensku silfri
og segja það bera af öllu því sem í
boði sé vestra hvað varðar hönnun
og handverk. Mörg íslensk sendi-
ráð eru búin silfri frá Guðlaugi og
bera hróður íslenskra silfursmiða
víða.
Guðlaugur lést langt fyrir aldur
fram hinn 13. nóvember 1952.
Ásgeir Reynisson.
MINNINGAR
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að
fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími)
fylgi með. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn ein-
stakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
✝ Stella Árnadóttirfæddist í Reykja-
vík 17. júlí 1938.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 30. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Árni Kristinn Eiríks-
son, f. 1908, d. 1982,
og Gústa Wium Vil-
hjálmsdóttir, f. 1914.
Systkini Stellu eru
Sigurður Wium, f.
1935, Gréta, f. 1939,
Eiríkur, f. 1940, og
Jón, f. 1941, d. 1998.
Eftirlifandi eiginmaður Stellu
er Hilmar Mýrkjartansson, f. 5.
ágúst 1928. Dætur þeirra eru: 1)
Sigríður Ágústa, f. 7. júlí 1957,
synir hennar eru Haukur Atli, f.
23. nóvember 1991, og Pétur
Ágúst, f. 11. september 1993. 2)
Ragnheiður, f. 17.
október 1962, í sam-
búð með Steinari
Jónssyni, f. 13 apríl
1958, börn Ragn-
heiðar eru: a) Hjör-
dís Edda, f. 30.
október 1981. Sonur
Hjördísar og Hall-
dórs Kristins Har-
aldssonar er Pat-
rekur Máni, f. 22.
júlí 2002. b) Sólrún
Björk, f. 6. mars
1983. Sonur Sólrún-
ar og Ásmundar
Sigfússonar er
Vignir Blær, f. 2. júlí 2002. c)
Hilmar Már, f. 16. nóvember
1985. d) Hjalti Þór, f. 21. maí
1987. e) Björn Gísli, f. 30. mars
1988.
Útför Stellu var gerð frá Foss-
vogskapellu 6. desember.
Hetjan okkar er sofnuð. Oft höf-
um við fjölskyldan dáðst að styrk
mömmu en sjaldan eins og þessar
síðustu vikur hennar. Uppgjöf var
ekki til í hennar orðaforða. Miklu
fremur af vilja en mætti fór hún
fram í hjólastólnum, við sátum og
skoðuðum „slúðrið“ eins og hún
kallaði það. Það var mömmu afar
dýrmætt að komast á líknardeild-
ina, þar voru allar græjur til að
hjálpa henni framúr. Það eru um
það bil sex vikur síðan mamma lam-
aðist upp að mitti vegna krabbans, í
raun var það líkn Guðs því að megn-
ið af kvölunum hvarf um leið.
Mamma gat meira notað tímann til
samveru með okkur sem nú syrgj-
um stórbrotna konu. Eftir að okkur
varð ljóst að nú yrði henni ekki
bjargað, að tíminn var að renna út,
reyndum við öll að eyða sem mest-
um tíma hjá henni. Það voru dýr-
mætar stundir og viðmót starfs-
fólksins á líknardeildinni gerði
þessar stundir mjög róandi. Oft
hafði tíminn hlaupið frá okkur en
það gerði ekkert til. Mamma hafði
oft á orði að hún hefði ekki vitað fyrr
að það væri til svona mikið af góðu
fólki, þá átti hún við læknana sína og
starfsfólkið allt á deildinni. Hún
fékk Jakob lækni í heimsókn tveim-
ur dögum fyrir andlát sitt. Hann
sagðist hafa frétt að hún hefði verið
heldur lasin helgina á undan. Jú,
mamma staðfesti það, en sagði svo:
„En við hristum þetta af okkur Jak-
ob.“ Allan þennan tíma ætlaði
mamma heim á Skólavörðustíg, hún
ætlaði að komast upp úr þessum
hjólastól. Við leyfðum henni að hafa
það að sínum vilja þó að við teldum
okkur vita betur. Kjarkurinn var
óbugaður til hinsta dags.
Þegar við systur vorum að alast
upp vorum við mikið bara þrjár.
Pabbi var ekki mikið heima vegna
vinnu sinnar. Það breyttist þegar
hann fór að keyra strætó. Mamma
var oft lasin þegar ég var krakki og
vann ekki úti nema öðru hvoru. Þau
bjuggu lengi á Hrísateignum í
Reykjavík en fluttu svo upp í Mos-
fellsbæ eftir að þau voru orðin tvö
heima. Mamma vann þar í Kaup-
félaginu og hjá Ísfugli. Þau fóru að
prófa að fara utan fyrir nokkrum ár-
um og varð það líf og yndi mömmu.
Þau voru ekki að fara til að flatmaga
á sólarströnd heldur til framandi
landa til að skoða og fræðast um líf
annarra. Í vor ætlaði hún að byrja á
Asíu, sú heimsálfa var enn eftir
sagði hún. Sl. sumar varð hún
langamma, það fannst henni merki-
legt. Þeir komu báðir að heimsækja
langömmu sína á líknardeildina.
Mamma og Gréta systir hennar
voru samrýndustu systur sem ég
hef nokkurn tímann vitað um. Gréta
var hjá okkur þegar mamma kvaddi
og hafði sagt okkur ansi margt síðan
þær mamma voru að alast upp. Þær
voru fæddar rétt í stríðsbyrjun og
þekktu skort eftirstríðsáranna,
mamma henti helst aldrei neinu.
Þangað var hægt að sækja tölur á
hvað sem var, allt geymt þannig að
hún gekk beint að því. Mamma var
mikil húsmóðir, hvergi ryk né kusk
og hvert einasta stykki straujað.
Hún var að leggja okkur lífsregl-
urnar með þvott á útsaumsmyndum
og baráttu við spunamaura á blóm-
um síðustu vikuna sem hún lifði.
Hvern eigum við nú að spyrja?
Mamma fékk hægt andlát, hún
hélt í höndina á pabba, eina mann-
inum sem hún hafði elskað, og Siggu
frumburði sínum. Við vorum víst
aldrei neitt sérstaklega líkar
mömmu á neinn hátt en dáðumst að
styrk hennar alla tíð. Þau byrjuðu
að búa í Krossamýri, húsið þar var
rafmagnslaust og vatnslaust. Það
þurfti að bera inn allt vatn. Við urð-
um aldrei vör við annað en að þetta
væri eðlilegt, mamma afkastaði afar
miklu án þess að tala nokkuð um
það. Við höfum heilan hafsjó af
minningum til að ylja okkur við.
Það er samt ansi hart að fá ekki
að njóta mömmu lengur en til 64 ára
aldurs. Af þessu höfum við þó lík-
lega lært að fjölskyldan þarf að vera
meira saman. Gefa sér meiri tíma
hvert fyrir annað. Mamma sagðist
oft vera rík og taldi upp börn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Pabbi var hennar stoð og stytta í
rúm fjörutíu ár. Nú hefur hann mik-
ið misst.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ragnheiður.
STELLA
ÁRNADÓTTIR