Morgunblaðið - 07.01.2003, Side 36

MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 7. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anna IngunnBjörnsdóttir
fæddist á Malarlandi
í Kálfshamarsvík 2.
júlí 1913. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 28. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Björn
Árnason, f. 7.9. 1866,
d. 10.5. 1936, og Sól-
veig Benediktsdóttir,
f. 10.5. 1875, d. 12.8.
1943. Systkini Önnu
eru: Gunnlaugur
Benedikt f. 18.3.
1897, d. 8.5. 1978; Unnur Gíslína,
f. 1.9. 1900, d. 14.12. 1990; Bogi
Theódór, f. 3.9. 1903, d. 29.1.
1968, og Sigurbjörn Guðjón, f.
3.10. 1928, d. 31.3. 2002, bróðir að
föðurnum. Anna ólst upp í Húna-
vatns- og Skagafjarðarsýslum
fram um fermingaraldur er hún
flutti með móður sinni til Reykja-
víkur.
Hinn 18.12. 1937
giftist Anna Ara
Guðjóni Jóhannes-
syni, sjómanni, f.
4.12. 1911, d. 5.2.
1999. Þeim varð ekki
barna auðið en fyrir
átti Ari soninn
Viggo Guðjón Ara-
son Jóhannesson
sem er uppalinn og
búsettur í Færeyj-
um. Viggo á fjögur
börn. Anna og Ari
bjuggu allan sinn bú-
skap í Reykjavík.
Anna stundaði lengst af versl-
unarstörf. Hún byrjaði í Kúnst-
verslun í Kirkjustræti um 1930 og
vann síðan í ýmsum verslunum
uns hún hóf störf í Markaðnum
þar sem hún starfaði í 26 ár.
Útför Önnu Ingunnar fer fram
frá Langholtskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Barn að aldri kom hún Anna Ing-
unn með móður sinni til Reykjavík-
ur, norðan úr Húnavatnssýslu, móð-
irin til að vinna fyrir sér og barninu.
Vesturbærinn varð þeirra heima.
Þar ólst hún Anna Ingunn upp, og
þar átti hún svo eftir að búa með
manni sínum Ara Jóhannessyni
móðurbróður mínum. Þau voru ynd-
isleg hjón. Árið 1949 þegar ég kom
til Reykjavíkur í vist var gott fyrir
mig unglinginn að kynnast þeim og
mikið var hún Anna Ingunn góð við
mig þá og alla tíð síðan. Árin líða
Anna Ingunn vinnur á saumastofu
hjá Ragnari Þórðarsyni í Markaðn-
um. Á stríðsárunum voru föt ekki
flutt inn, hún var afskaplega hand-
lagin og vel verki farin. Á saumastof-
unni naut hún sín vel og viðskipta-
vinurinn fékk falleg og vel saumuð
föt. Seinna átti hún eftir að afgreiða í
verslunum sama fyrirtækis og það
hafði að segja að fá góða þjónustu
þegar föt voru mátuð. Þau voru allt-
af nefnd í sömu andránni Anna og
Ari, góðu hjónin sem öllum þótti svo
vænt um sem þekktu þau. Ari varð
fyrir slysi um borð í skipi svo að taka
varð annan fótinn af um hné. Þá
urðu erfiðleikar fram undan hjá
Önnu og Ara. Draumurinn um að
kaupa íbúð varð að engu. Ari fékk
svo vinnu á bensínstöð. Árin liðu,
nokkrum sinnum ferðuðust þau til
útlanda og höfðu mikið gaman af.
Líka ferðuðust þau um landið okkar
Ísland og nutu vel. Úr vesturbænum
fluttu þau í Bólstaðarhlíðina þangað
var gott til þeirra að koma, skemmti-
legar frásagnir af atburðum liðinna
ára og húmorinn í lagi hjá báðum,
hlegið mikið. Síðan lá leiðin á Hrafn-
istu í Reykjavík í litla hjónaíbúð í
Jökulgrunni í nokkur ár. Ari varð
heilsulítill og svo fór að hann dó fyrir
tæpum fjórum árum. Sorgin var
mikil og Anna Ingunn varð að flytja í
lítið herbergi á Hrafnistu einmana-
leikinn var mikill. Hún stytti sér
stundir við að skoða gömlu myndaal-
búmin og rifja upp liðin ár, hlusta á
hljóðbækur, sem hún gerði mikið af
sökum sjóndepurðar. Einnig las
undirrituð til fjölda ára greinar úr
Morgunblaðinu fyrir þau og síðan
Önnu, þetta voru góðar stundir sem
við áttum og spjall um menn og mál-
efni, ekki síður fyrir mig. Og nú er
kveðjustund – Anna mín, þinni
heilsu hrakaði, allt var gert til að
létta þér vanlíðan en allt kom fyrir
ekki. Nú ert þú sofnuð svefninum
langa. Við sem eftir lifum getum
þakkað af alhug að hafa þekkt þig og
hafa átt stundir saman í lifanda lífi.
Mig grunar að þú hafir beðið bænir
fyrir svefninn. Til dæmis:
Dagurinn nú á enda er,
eilífar þakkir séu þér.
Faðir ástkær, sem ennþá mig
annast hefir, ég treysti á þig,
að þú lofir mér enn í nótt
í umsjón þinni að sofa rótt.
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
Góða nótt og heimkomu. Þökk fyr-
ir allt og allt.
Laufey Erla Sophusdóttir.
Elskuleg afasystir mín Anna er
látin. Langri og farsælli ævi er lokið.
Minningarnar koma, fallegar og
góðar. Fyrstu minningar mínar um
Önnu og Ara eru um heimsókn
þeirra norður á Skagaströnd. Ég
man sérstaklega hve mér fannst
mikið til þess koma hversu fín og
glæsileg þau voru.
Ari var lengst af sjómaður og það
kom því í hlut Önnu að hugsa um allt
heima fyrir þar sem hann var
löngum á sjónum. Sjómennsku Ara
lauk er hann lenti í slysi um borð og
missti fótinn fyrir ofan hné. Þau
hjón létu ekki bugast heldur fóru til
Svíþjóðar þar sem Ari fékk gervifót
sem honum gekk svo vel að nota að
hann rétt stakk við. Hann vann eftir
þetta á bensínstöð og ótrúlegt þykir
mér að þeir sem hann þjónustaði þar
hafi látið sér til hugar koma að þar
færi maður sem ekki hefði báða fæt-
ur.
Anna og Ari voru yndisleg hjón.
Varla var hægt að nefna annað nema
hitt væri nefnt um leið. Þau voru af-
skaplega samlynd og miklir vinir og
gott var að sjá hve mikla umhyggju
og elsku þau sýndu hvort öðru alla
tíð. Það var mikill missir fyrir Önnu
er Ari lést fyrir tæpum fjórum árum.
En hún hélt sínu striki og kvartaði
ekki. Hún var sérstök kona, ákaflega
virðuleg og falleg. Göngulagið var
sannarlega ekki eins og vænta mátti
af tæplega níræðri nærri blindri
konu. Þau Ari bjuggu síðustu árin í
Jökulgrunni 2 en eftir lát Ara flutti
hún inn á Hrafnistu. Anna var lengst
af heilsugóð og hefði vafalítið verið
fær um að hugsa um sig sjálf fram
undir það síðasta, hefði hún ekki
misst sjónina. Meðan þau Ari
bjuggu í Jökulgrunninu bar það oft
við eftir að hún var orðin nærri blind
að hún bauð upp á heimabakað
brauð eða formköku sem hún bakaði
sjálf.
Það var gaman að spjalla við
Önnu því hún var fróð og minnug og
hélt sinni andlegu reisn til hinsta
dags. Anna fylgdist vel með fjöl-
skyldunni og ég er nokkuð viss um
að hún þekkti nöfn allra afkomenda
systkina sinna, sem eru orðnir yfir
130.
Nú síðustu árin var Ósk Sophus-
dóttir, systurdóttir Ara, Önnu mikil
stoð og stytta og hér með þakka ég
henni alla hennar elskusemi og að-
stoð við Önnu.
Guð blessi minningu Önnu Ing-
unnar Björnsdóttur.
Bergdís Ósk Sigmarsdóttir.
Mig langar að minnast föðursyst-
ur minnar Önnu Ingunnar Björns-
dóttur með örfáum orðum. Hún var
mér ákaflega kær, allar götur síðan
ég kynntist henni sem ungur dreng-
ur er kom í fyrsta sinni suður til
Reykjavíkur með föður mínum. Þá
dvöldum við á heimili hennar og
manns hennar Ara Jóhannessonar í
góðu yfirlæti. Oftar fékk ég að
dvelja á heimili hennar, t.d. þegar ég
var eitt sinn á námskeiði í Reykja-
vík. Þá treysti hún mér til að gæta
hússins meðan þau hjónin voru á
ferðalagi.
Anna var ákaflega skemmtileg í
viðræðu og minnug með afbrigðum
bæði á fólk og staði sem hún hafði
ferðast til.
Anna og Ari eignuðust ekki börn
saman en hún fylgdist einstaklega
vel með systkinabörnum sínum og
afkomendum þeirra. Oft komu þau
hjón í heimsókn til okkar hjóna og
við til þeirra og var alltaf jafn
skemmtilegt að spjalla. Anna starf-
aði lengi við saumaskap og verslun
en Ari stundaði sjó til margra ára.
Meðan heilsa leyfði ferðuðust þau
bæði innanlands og utan, m.a. voru
þau með í hinni frægu Baltikuferð.
Sjón Önnu dapraðist mjög er leið á
ævina og þá fluttu þau í litla íbúð en
eftir að Ari lést hefur hún dvalið á
DAS.
Í heimsóknum mínum til Önnu
síðustu ár varð ég þess var hve hún
saknaði Ara síns og hve hún naut
þess að fá fólk í heimsókn. Ég vil
þakka frænku minni allar góðu
minningarnar og óska henni guðs
blessunar, hún hefur fengið góða
heimkomu.
Óli Jón Bogason.
Elsku Anna mín, nú ertu farin og
ég veit að þér líður vel því að nú ertu
hjá honum Ara þínum sem þú sakn-
aðir mikið. Ég man hvað þér fannst
gaman að fá okkur Björn afa í heim-
sókn í Bólstaðarhlíðina til þín og
Ara. Síðan á Hrafnistu þar sem þú
dvaldir eftir að Ari lést. Þú hafðir
svo gaman af að fá hana Antoníu
Eiri dóttur mína í heimsókn, þú
knúsaðir hana og kysstir, leyfðir
henni að fikta í öllu og borða allan
brjóstsykur sem var að finna. En
skemmtilegast þótti þér þó að fara
með hana í göngutúr fram á gang og
kynna hana fyrir fólkinu sem við
mættum og ekki þótti Antoníu leið-
inlegt að fá alla þessa athygli. En í
dag er ég svo fegin að við Gauja
systir náðum að kveðja þig daginn
fyrir Þorláksmessu og þökkum við
fyrir það.
Í gegnum móðu og mistur,
ég mikil undur sé.
Ég sé þig koma, kristur,
með krossins þunga tré.
Af enni daggir drjúpa,
og dýrð úr augum skín.
Á klettinn vil ég krjúpa,
og kyssa sporin þín.
(Davíð Stef.)
Elsku Anna, takk fyrir að vera svona
yndisleg frænka, þú varst mér eins
og amma.
Saknaðarkveðja.
Lovísa.
Mig langar til að kveðja hana
Önnu frænku með nokkrum orðum
en nú er hún komin til Ara síns sem
hún saknaði mikið.
Þegar ég minnist Önnu frænku er
mér efst í huga hversu hlý og einlæg
manneskja hún var.
Anna hafði kristaltært minni og
ekki vottaði fyrir því að henni væri
farið að förlast þó hún væri að verða
níræð. Hún gat sagt frá atburðum
löngu liðinna tíma án þess svo mikið
sem hika á dagsetningum eða nöfn-
um, svo ekki sé talað um hvernig
hún gat gert lýsingar á fólki ljóslif-
andi fyrir hugskotssjónum okkar
hinna, ættingjum sem maður hafði
aldrei hitt og sem fyrir mörgum tug-
um ára eru farnir yfir móðuna miklu.
Daginn sem hún var flutt á spít-
ANNA INGUNN
BJÖRNSDÓTTIR
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BJÖRG BENEDIKTSDÓTTIR,
Bjarkarstíg 1,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 10. janúar klukkan 13.30.
Elsa Lára Svavarsdóttir, Hannes Steingrímsson,
Svavar Hannesson, Sigurlaug Adólfsdóttir,
Steingrímur Hannesson, Erla Elísabet Sigurðardóttir,
Sara, Adólf og Guðrún Margrét.
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við fráfall föður míns, tengaföður
og afa,
SVEINS EGILSSONAR,
Heiðargerði 59,
Reykjavík.
Jakobína Sveinsdóttir, Pétur Á. Óskarsson,
Sveinn Rúnar Eiríksson.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VALTÝR GUÐMUNDSSON,
Sandi,
Aðaldal,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga föstudaginn 3. janúar.
Jarðsett verður í Nesi föstudaginn 10. janúar kl. 14.00.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför
FRIÐRIKS JÓNASSONAR
kennara.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild
2b elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Björk Helga Friðriksdóttir,
Jóhanna Arnljót Friðriksdóttir.