Morgunblaðið - 19.01.2003, Blaðsíða 16

16 C SUNNUDAGUR 19. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Á MEÐAN allflestir nutujólanna heima hjá sérmeð sínum nánustu,lögðu tæplega 50 skátaraf suðvestur horninu
land undir fót og fóru alla leið til Taí-
lands til að taka þátt í alheimsmóti
skáta. Í þessum föngulega hópi voru
þrír Hvergerðingar, þær Guðrún
Helga Sigurðardóttir, Sjöfn Ingv-
arsdóttir og Sigríður Kristjánsdótt-
ir. Blaðamaður bauð þeim í kaffi eitt
síðdegið í vikunni til að fá að upplifa í
gegnum þær hvernig það er að vera
skáti á alheimsmóti, þar sem skátar
frá öllum þjóðlöndum koma saman
og skemmta sér á skátavísu.
Til að byrja með væri gaman að fá
að heyra svolítið um aðdragandann
að svona ferðalagi. Sigríður svarar
því til að þetta sér búið að vera henn-
ar draumur í mörg, mörg ár enda bú-
in að vera skáti lengi. Fyrir þremur
árum, þegar hún ákvað að láta
drauminn rætast, stofnaði hún
bankabók, og inn á hana lagði hún
allan aukapening, þannig safnaði
hún fyrir ferðinni. Sigríður heldur
áfram: „Ef maður ætlar sér eitthvað,
þá getur maður það.“
Guðrún Helga og Sjöfn eru í
skátaflokk sem kallar sig Pandabirn-
ur og fyrir þremur árum, þegar þær
voru ellefu ára, komu skátar frá
Reykjavík til að kynna alheimsmót-
ið. Pandabirnur eru átta og ákváðu
þær allar að fara, einhverjir fleiri
ætluðu líka, en þegar á hólminn var
komið voru þær tvær þær einu sem
stóðu við að klára dæmið og fara alla
leið. Ferðin kostaði þær 259.000 kr.-
og síðan þurftu þær gjaldeyri, m.a.
til að kaupa buxur sem kosta tæp-
lega 5.000 kr. hér á landi en 140 kr. á
Taílandi. Þær segjast hafa keypt
nokkrar, bæði fyrir sig og vinkonur
sínar. Guðrún Helga segir að hún
hafi unnið á sumrin, allt fór inn á
bankann. „Þegar vinkonur mínar
fengu sér ís og svoleiðis, sagði ég við
sjálfa mig, nei, ég fæ mér ekki, ég
ætla til Taílands. Svo fermdumst við
Sjöfn í fyrra og notuðum ferming-
arpeningana okkar í ferðina.“
„Ferðin var í heild 18 dagar. Mótið
stóð í 10 daga, við vorum 4 daga í
Bangkok og 4 dagar fóru í ferðirnar
fram og til baka. Ferðirnar voru erf-
iðastar. Við vorum á ferðalagi í þrjá-
tíu og fjóra tíma hvora leið,“ segja
þær stöllur og segjast núna fyrst
vera að ná sér eftir ferðalagið heim.
„Mótssetning var alveg óendan-
lega leiðinleg, hún stóð í marga tíma,
þannig að fólk lá allt í hrúgu og stein-
sofnaði. Við vorum nefnilega svo
langt frá pallinum og sáum þ.a.l. ekki
neitt hvað fram fór,“ segir Sjöfn.
Guðrún Helga segir að sér hafi
þótt skemmtilegt annan daginn þeg-
ar allir skátarnir tóku þátt í sam-
félagsþjónustu. „Við fórum að hjálpa
til við að gera garð fyrir utan spítala
og strax kynntumst við svo vel hvert
öðru, alveg sama frá hvaða landi við
vorum.“
Mótssvæðið var trúlega svolítið
stærra en Hveragerði segja þær.
„Það var lokað almenningi og þegar
við þurftum að fara út af svæðinu
fórum við í lögreglufylgd. Við vorum
niðri við strönd á stað sem heitir
Sattahip. Þarna var ekkert gras, lítið
um blóm en fullt af trjám, sem hljóta
að hafa djúpar rætur til að lifa af.“
Þær stöllur eru sammála um að
Taílendingar eru afskaplega kurteis-
ir, hlýlegir, brosmildir og vilja allt
fyrir alla gera. „Jafnvel þótt þeir
skildu ekkert hvað við vorum að
biðja um,“ bætir Guðrún Helga við.
Hvað ætli hafi komið þremenning-
unum mest á óvart? Guðrún Helga
segir að hún hafi ekki gert sér grein
fyrir því hversu heitt væri. „Hitinn
fór upp í 42° C og ég hefði ekki þurft
að taka með mér svefnpokann, því að
ég notaði hann aldrei.“ Sigríður tek-
ur undir þetta með hitann og segist
aldrei hafa svitnað annað eins á nótt-
unni eins og þarna. Allar eru þær
sammála um að salernis- og sturtu-
aðstaðan hafi í raun komið þeim
mest á óvart. „Við bjuggumst í raun-
inni ekki við miklu en þetta var með
þvílíkum sóma að við höfum aldrei
séð annað eins. Aldrei lentum við í
bið eftir að komast í sturtu eða á sal-
erni og þarna voru tuttugu og fimm
þúsund manns. Eitt var líka sniðugt,
það þurfti hver og einn að eiga sína
klósettrúllu og hafa hana með sér í
hvert sinn sem hann fór á salernið.“
Hvað fannst þeim skemmtilegast?
Þær eru allar sammála um að
skemmtilegast var að kynnast öllu
fólkinu og eignast fullt af nýjum vin-
um. Sigríður bætir því við að hún,
sem var starfsmaður á mótinu, fékk
til umráða hjól og var úti á öllum tím-
um, fann aldrei fyrir hræðslu, þótt
hún væri ein úti að hjóla í niða-
myrkri. Traustið til samfélagsins var
algert og engin ástæða til að óttast
neitt. Guðrún Helga og Sjöfn segja
að þeim hafi þótt skrýtið að heyra að
fréttir hér heima af skátamótinu
væru þær að tekið hefði verið á móti
skátunum með smokkum. „Vissu-
lega var hægt að fá smokka í sjúkra-
tjaldinu og það er gott, t.a.m. til að
koma í veg fyrir kynsjúkdóma og
óheppilegar þunganir, en smokkar
voru ekki aðalatriðið og við Íslend-
ingarnir hlógum og gerðum grín að
þessum furðulega fréttaflutningi.“
Hvernig er maturinn á Taílandi?
Sjöfn segir að maturinn sem kom á
bökkum á mótinu hafi verið vondur.
Þær eru sammála um það stöllurnar
að Taílendingar kunni að elda mjög
góðan mat. Kjúklingakjöt er mikið
notað og Sigríður komst að því að
Taílendingar nota þrjátíu og sex
gerðir af banönum í matargerð. Alls
kyns bananarétti smökkuðu þær og
þótti góðir, m.a. bananasúpu, banana
steikta í kókosmjólk og ýmislegt
annað gott.
„Vegna hitans héldu sumir til í
kaupfélaginu eða netkaffinu sem var
á mótssvæðinu, fólk var hreinlega að
kafna úr hita.“
En hvað stendur upp úr eftir
svona ferðalag? „Það að fá að upplifa
að vera hluti af 50 manna fjölskyldu
frá Íslandi, þar sem allir eru
ákveðnir í að eiga skemmtilegan
tíma saman – allt gekk upp stór-
slysalaust,“ segir Sigríður og Guð-
rún Helga bætir því við að þetta hafi
gengið allt ótrúlega vel fyrir sig.
En hvert verður framhaldið af
þessu ævintýri, er kannski ekkert
framhald? „Jú, ég fer pottþétt á al-
heimsmót á Englandi 2007,“ segir
Guðrún Helga. „Ég hef aldrei upp-
lifað það að ég sé mikill skáti,“ segir
Sjöfn, „en eftir þessa ferð er ég skáti
og ætla á Evrópumót á Englandi
2005 og á alheimsmótið þar 2007. Ár-
ið 2007 verða 100 ár frá stofnun
skátahreyfingarinnar, en hún var
einmitt stofnuð á Englandi af Baden
Powell.“
Alheimsmót skáta á Taílandi
Ógleymanlegt ævintýri
Skátar víða að úr heiminum komu saman á al-
heimsmóti skáta á Taílandi sem fram fór um jólin
og í þeirra hópi voru m.a. fimmtíu Íslendingar.
Margrét Ísaksdóttir ræddi við þrjá ferðalang-
anna, þær Guðrúnu Helgu Sigurðardóttur, Sjöfn
Ingvarsdóttur og Sigríði Kristjánsdóttur.
Þremenningarnir um áramótin. Þegar klukkan sló 12 á miðnætti á Íslandi voru
þær niðri á strönd að fagna.
Íslenski skátahópurinn á Taílandi.
misaks@ismennt.is
NÚ UM helgina kynnti Stangaveiði-
félagið Lax-á íslenska sölubækling
sinn í verslun fyrirtækisins, Útivist
og veiði, og kennir þar margra grasa,
auk þess sem fyrirtækið hefur tekið
upp þann sið að hafa sölubæklinginn
að hluta til nokkurs konar veiðiblað
með talsverðu afþreyingarefni fyrir
veiðimenn, heilræði leiðsögumanna
og viðtöl við veiðikempur. Árni Bald-
ursson hjá Lax-á sagði þetta mælast
vel fyrir.
Meðal nýjunga í flóru Lax-ár eru
helmingur veiðidaga í Litluá í Keldu-
hverfi og fjórar stangir á urriða-
svæðunum sem kennd eru við Stað-
ar- og Múlatorfu í Laxá í Aðaldal,
sem þekkt eru fyrir góða urriðaveiði
í gegnum árin, og nokkra laxavon.
Einnig eru á sínum stað valkostir á
veiðilendum erlendis, t.d. í Skotlandi
og Argentínu.
Upp úr skotgröfunum…
Árni og fyrirtæki hans Lax-á hafa
yfirtekið veiðivefinn Agn.is og áform
Árna með þann vef eru umtalsverð
þótt ekki komi þau til framkvæmda
fyrr en eftir mánuð eða tvo.
„Svo undarlega sem það kann að
hljóma, ætla ég að setja upp öflugan
veiðileyfamarkað á Agn.is þar sem
allir eru velkomnir inn með sín veiði-
leyfi. Menn spyrja hvort samkeppn-
isaðilar myndu íhuga slíkt, en hvers
vegna ekki? Mér finnst það sniðugt.
Menn hafa verið í skotgröfum, en
einhvern tíma þarf að stíga upp úr
þeim og brosa framan í lífið. Þessi
vefur er mjög vandaður að gerð og
býður upp á skemmtilega möguleika.
Þarna eru bæði íslenskur og enskur
vefur og þegar allt er komið í gang
munu menn finna þarna ótrúlega
hluti, jafnvel veiðileyfatilboð á stöð-
um eins og Rússlandi og Chile á allt
að 70% afslætti. Ég er að fara í
tveggja mánaða reisu á næstunni
þar sem ég ætla m.a. að afla efnis á
vefinn. Ég fer m.a. til Chile, Argent-
ínu, Brasilíu, Skotlands og víðar. Ég
hlakka virkilega til að föndra með
þennan vef, hann á eftir að verða
engum líkur,“ sagði Árni.
Mikil umsvif
hjá Lax-á
Morgunblaðið/Golli
Nú eru aðeins tæplega tveir og hálfur mánuður þar til stangaveiðivertíðin hefst á ný.
ERU
ÞEIR AÐ
FÁ’ANN?