Morgunblaðið - 24.01.2003, Blaðsíða 2

DAGLEGT LÍF
2 B FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
S
UNNUDAGSKVÖLD og
reykmettaður salurinn
er þéttsetinn. Í hliðar-
sal, sem er reyklaus, er
líka fullt af fólki. Hvað-
an kemur allt þetta fólk og hvað
dregur það hingað á þennan stað?
BINGÓ, það er málið.
Bingó hefur um langt árabil not-
ið stöðugra vinsælda víða um heim
og virðist ekkert lát á, þrátt fyrir
breyttan lífsstíl og nánast óþrjót-
andi möguleika á hvers konar af-
þreyingu. Í stórborgum erlendis
má víða sjá blikkandi ljósaskilti
þar sem fólk er hvatt til að líta inn
og freista gæfunnar í bingó. Hér á
landi hefur Stórstúka Íslands stað-
ið fyrir bingó síðan árið 1982 og
frá árinu 1990 hefur starfsemin
farið fram í Vinabæ, þar sem áður
var Tónabíó. Greinarhöfundur er
einmitt þangað kominn til að fylgj-
ast með og vitaskuld freista gæf-
unnar í leiðinni. Fólkið er á öllum
aldri og raunar kemur á óvart
hversu margt ungt fólk er þarna.
Gamla þjóðsagan um að bingó sé
bara fyrir eldri konur á greinilega
ekki við rök að styðjast.
Kikkið mest þegar
ein tala er eftir
Gamla bíósalnum hefur verið
breytt til samræmis við þarfir
bingóspilara og raunar er þetta
einnig tilvalinn ráðstefnusalur,
með þar til gerðum raflögnum
á hverju borði til að tengja
heyrnartól. Blaðamaður situr
til borðs með ungum pilti, um
tvítugt, og konu á besta aldri,
sem er að koma hingað í fyrsta
skipti. Ungi pilturinn, sem við
skulum kalla Nonna, er hins veg-
ar öllum hnútum kunnugur. Hann
hefur stundað bingó frá unga
aldri og finnst það alltaf jafn gam-
an og spennandi. „Ég fór fyrst
með pabba þegar ég var krakki og
síðan hef ég stundað þetta reglu-
lega. Stundum kemur amma með
og einnig hef ég farið með frænku
minni,“ segir Nonni þegar hann er
spurður um upphaf bingóáhugans.
Hann segir að á tímabili hafi hann
farið tvisvar í mánuði að meðaltali,
en í seinni tíð hefur bingóferðunum
fækkað og nú stundar hann bingó-
ið óreglulega, kom síðast fyrir um
það bil tveimur mánuðum. „Það
eru margir sem stunda þetta
reglulega og koma vikulega, jafn-
vel tvisvar til þrisvar í viku. Það er
fullmikið fyrir mig,“ segir Nonni.
Hann kveðst mest hafa unnið 155
þúsund krónur, en þá vann hann
„pottinn á happatölu“ eins og hann
kallar það, sem of flókið mál er að
útskýra hér. Viku síðar vann hann
15 þúsund krónur og nokkrum
sinnum hefur hann unnið 25 þús-
und krónur og oft smærri vinn-
inga. „Kikkið í þessu er þegar
maður á eina tölu eftir, hún síðan
lesin upp og BINGÓ!“
Fyrst er spilað um aukavinning.
Það er eins konar upphitun sem
ekki allir taka þátt í, en vinning-
urinn er sú upphæð sem nemur
keyptum aukaspjöldum. Síðan
byrjar alvaran, sjálft aðalbingóið.
Nonni er með allar græjur með-
ferðis, tússpenna til að merkja á
spjöldin og lím til að líma þau föst
við borðið. Það er þægilegra. Hann
ráðleggur okkur nýliðunum að
byrja með tvö spjöld, á meðan við
erum að komast inn í þetta. Hvítt
spjald er á 60 krónur og svo er
einnig hægt að spila á bleikt spjald
sem kostar 120 krónur. Þá verður
vinningurinn líka hærri. Nýliðarnir
byrja með tvö hvít spjöld hvor, en
Nonni spilar á þrjú. Hann kveðst
venjulega spila á þremur til fimm
spjöldum. Fyrst er spilað um eina
línu, hornin í rammanum og kross í
miðjunni. Það gengur fljótt yfir.
Síðan bætist ein lína við í hverri
yfirferð og þegar þær eru orðnar
fimm er spennan óneitanlega farin
að grípa um sig í maganum. Kona
á næsta borði kallar þrisvar upp
bingó með stuttu millibili. Hún
spilar líka á mörgum spjöldum.
Fyrstu umferð líkur á fimm línum,
það er einum fullum ramma. Síðan
er byrjað upp á nýtt með nýjum
spjöldum.
Dregur til tíðinda
Starfsfólkið er á þönum um sal-
inn, til að útvega ný spjöld, ganga
frá vinningum og uppfylla ýmsar
aðrar þarfir bingóspilara, sem upp
kunna að koma. Á sviðinu skiptast
ungar stúlkur á að lesa upp töl-
urnar og þær birtast um leið á
hvíta tjaldinu, sem eitt sinn sýndi
James Bond og Dollaramyndirnar
sællar minningar. Í gamla sýning-
arklefanum situr bingóstjórinn og
stjórnar tölvunni sem velur núm-
erin. Þau tæki voru keypt frá Nor-
egi á sínum tíma og uppfylla
ströngustu bingókröfur samtím-
ans.
Á okkar borði er tíðindalítið til
að byrja með, þar til í upphafi
þriðju umferðar að Nonni kallar:
BINGÓ! Hann hafði fyllt út hornin
og fékk sælgætiskassa í verðlaun.
Við þetta eykst okkur borðfélög-
unum ásmegin enda er þetta sönn-
un þess að vinningur getur alveg
eins fallið á okkar borð og hvert
annað í salnum.
Það gengur líka eftir því að í
sömu umferð kallar konan við
borðið skyndilega BINGÓ, þegar
verið var að spila um þrjár línur.
Hún vinnur 1800 krónur enda spil-
aði hún á bleikt spjald. Með þessu
er hún búin að vinna fyrir kostn-
aðinum við kvöldið og vel það.
Lengra komumst við borðfélagarn-
ir ekki þetta kvöld, en þó munaði
litlu, í sjöundu umferð, að grein-
arhöfundur ynni 25 þúsund krónur.
Þá átti hann aðeins eina tölu eftir í
keppninni um fimm línur. Í hvert
sinn sem ný tala var lesin upp var
hver taug þanin, en allt kom fyrir
ekki. Því miður var upplesna talan
sú næsta við þá einu sem hann
vantaði þegar einhver annar í saln-
um kallaði bingó. Þessu augnabliki
gleymir hann ekki í bráð: Ingi 26 -
BINGÓ. Þar með var draumurinn
búinn, að minnsta kosti í þetta
skipti. Það gengur bara betur
næst.
Ræturnar aftur í öldum
Sjálfsagt hafa fæstir bingóspil-
arar leitt hugann að því að spilið á
rætur fimm aldir aftur í tímann, til
Ítalíu á því herrans ári 1530. Þá
var það eins konar happdrætti sem
kallað var á frummálinu „Lo Giuco
de Lotto.“ Tveimur öldum síðar
kemur það fram á sjónarsviðið í
Frakklandi og tekur þá á sig þá
mynd sem bingóspilið er í hugum
nútímamanna. Frakkar tóku fyrst
upp þann hátt að nota bingóspjöld
og það sem allir sannir bingóspil-
arar hrífast mest af, að lesa töl-
urnar upphátt. Á nítjándu öld
breiddist bingóið hratt út um alla
Evrópu. Sá háttur var hafður á að
„kallarinn“ dró trékubb eða kúlur
með viðeigandi númeri frá 1 upp í
90 upp úr þar til gerðum poka.
Takmarkið var svo að verða fyrst-
ur til að fylla út lóðréttar eða lá-
réttar línur í rammanum, eins og
tíðkast nú til dags.
Bandaríkjamenn kyntust spilinu
fyrst í kreppunni miklu um 1930,
en fyrstu sögur sem af því fara þar
í landi eru frá kjötkveðjuhátíð í
Atlanta í Georgiuríki. Þá
kölluðu menn
„Beano“ þegar þeir
urðu fyrstir til að fylla
út í reitina. Sölumaður
einn frá New York,
Edwin Lowe, kynnti síð-
an spilið fyrir vinum sín-
um og eftir að einn þeirra
kallaði óvart BINGÓ í öllum
æsinginum festist það nafn
við spilið. Þannig tók það end-
anlega á sig þá mynd sem við
þekkjum nú, og er BINGO nú
spilað undir því nafni um allan
heim.
Saklaus afþreying
Því hefur verið haldið fram
að bingóárátta sé angi af
spilafíkn. Það verður þó að
teljast dálítið langsótt því tak-
mörk eru fyrir því hversu mörg
spjöld menn geta spilað með í
hvert sinn, og spjöldin eru til-
tölulega ódýr. Hægt er að spila
heilt kvöld fyrir tæpar þúsund
krónur, ef menn spila á einu
spjaldi allar umferðirnar.Ef menn
spila af miklu harðfylgi er að vísu
hægt að komast upp í um 5000
krónur á kvöldi, en það eru fæstir
sem leggja á sig slíka þrekraun, að
fylgjast með svo mörgum spjöldum
í hverri umferð.
Forsvarsmaður
Vinabæjar segir það
líka fráleitt að jafna
áhuga á bingóinu við
spilafíkn og ásókn í
spilakassa, eins og
sumir vilja meina. „Í
spilakössunum geta
menn tapað hundruð-
um þúsunda króna á
innan við klukkutíma.
Í bingóinu eyða menn
kannski 2000 krónum að meðaltali
allt kvöldið og komast sjaldan yfir
að eyða meira en fimm þúsund
krónum þótt þeir leggi sig alla
fram. Það má miklu frekar líta á
þetta sem tiltölulega ódýra, en um
leið skemmtilega afþreyingu og
margir koma hingað í leit að fé-
lagsskap. Það er líka algengt að
vináttutengsl myndist í kringum
þetta og ég veit jafnvel dæmi um
að hér hafi verið stofnað til hjóna-
banda.“
Að fenginni reynslu þetta kvöld
má vel taka undir það sjónarmið að
bingó sé saklaus afþreying, ágæt
skemmtun og tilbreyting frá hvers-
dagsleikanum, sem er mun ódýrari
en ferð á öldurhús. Og ekki sakar
að líkurnar eru nokkrar á að fara
út með hagnaði, og ennfremur smá
von um að hreppa stóra vinning-
inn. Spjald er jú möguleiki.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Fyrir byrjendur er ágætt að byrja með tvö spjöld. Nonni spilar hins vegar á þremur.
Hvað er það sem fær
fólk til að sitja heilu
kvöldin og spila bingó?
Sveinn Guðjónsson fór í
Vinabæ og upplifði
spennuna sem fylgir því
að eiga bara eina tölu
eftir, en missa samt af
vinningnum.
Hringur dreginn um upplesna tölu.
Blaðaúrklippa þar sem greint er
frá niðurstöðum rannsókna þess
efnis að bingóið sé betra fyrir heila-
starfsemina en brids og skák.
svg@mbl.is
Morgunblaði
ð/Sverrir
Þar fór það! Upp kom Ingi 26, en ekki 25. Það er létt yfir „kallaranum“ við
upplesturinn og talan birtist á sýningartjaldinu fyrir aftan.
Ingi 26
BINGÓ!