Morgunblaðið - 24.01.2003, Side 4

DAGLEGT LÍF
4 B FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
en – east and north
1.–3. Þau einkenni, sem höfðuðu mest til mín, voru
hin mikla og frumlega notkun á skinnum með mis-
munandi efnum sem má rekja til þjóðlegra menn-
ingaráhrifa (indjána, kúreka, víkinga, inka). Einnig
glæsilegir og litskrúðugir kyrtlar og flíkur, sem
endurspegla forna og dularfulla menningarheima,
t.d. rússneska keisaratímabilið. Austurlenskra og
arabískra áhrifa gætir áfram í efnis- og litavali.
4. Þær klæða sig eins margbreytilega og þær eru
margar. Þær vilja ráða sér sjálfar, en hafa það
sammerkt að vilja vandaðan, þægilegan og þokka-
fullan klæðnað.
5. Já, til Sviss og Noregs.
Skinn hefur verið Sigríði Sunnevu Vigfús-dóttur hugleikinn efniviður allar götur fráþví hún stundaði nám í fatahönnun við Poli-
moda-skólann í Flórens á Ítalíu. Þar syðra kynntist
hún ítölskum umboðsaðila, sem seldi löndum sínum
skinn, sem þeir síðan saumuðu úr hágæðatískuf-
líkur og hirtu ekki um að geta þess að skinnið
væri íslenskt.
„Ég ákvað að sérhæfa mig í hönnun úr skinnum,
enda óvíða hægt að fá hágæðaskinn eins og frá
Skinnaiðnaði á Akureyri og Loðskinni og Sjáv-
arleðri á Sauðárkróki,“ segir Sigríður Sunneva
sem skiptir jöfnum höndum við þessi þrjú fyr-
irtæki.
Hún lauk námi 1992, starfaði síðan sem fata-
hönnuður á Ítalíu um tveggja ára skeið áður en
hún tók til óspilltra málanna við að hanna, sníða
og sauma úr skinni hér á Fróni. Til skamms tíma
var hún á Akureyri þar sem hún hannaði undir
merkinu Sunneva design, en frá því hún flutti suð-
ur hefur hún rekið verkstæði við Skúlatún. „Núna
hanna ég líka undir merkinu en, sem stendur fyrir
East and North, eða austur og norður. Þessi hönn-
un er frábrugðin Sunnevu design að því leytinu að
skinnflíkurnar eru prýddar austurlenskum vefnaði,
annaðhvort úr silki eða bómull. Undir þessu merki
hanna ég líka púða, teppi, húsgagnaáklæði og sitt-
hvað fleira til híbýlaprýði,“ segir Sigríður Sunn-
eva.
Jakkinn, sem Pálína Jónsdóttir er í, er dæmi-
gerður fyrir nýju línuna. Að framan er aust-
urlenskur vefnaður, en annars er hann úr lambs-
skinni með áprentuðu og plöstuðu
krókódílamynstri. Í sama stíl er taskan, sem fyr-
irsætan er með um sig miðja, en kraginn er refa-
skinn. „Hluti af þessum austurlenska vefnaði er
antík efni, sem ég kaupi gegnum sambönd mín í
New York. Japanska silkið í pilsinu er líka þaðan.
Þessi fágætu efni og sérvalin skinnin gera það að
verkum að engar tvær flíkur verða eins.“
Þrátt fyrir mikinn stofnkostnað í góðum vélum,
tækjum og tólum, lætur Sigríður Sunneva vel af
afkomunni. Hún er með sex manns í ýmiss konar
verktakavinnu; markaðsfræðing, saumakonur og
hönnuði. Fatnaðurinn er seldur í 38 þrepum og hjá
Sævari Karli, en umsvifin eru stigvaxandi og innan
tíðar hyggur hún á eigin verslunarrekstur.
Skinnflíkur
með austræn
yfirbragði
Íslenskir
fatahönnuðir
svara
3 Hvaða breytingar verða á tískunniá þessu ári – vor og haust?
ÍSLENSK
1 Hvað einkenndi tískuna síðastliðið ár?
Hugmyndaflug og sköp-
unargleði er drifkrafturinn
í hönnun íslenskra fata-
hönnuða eins og end-
urspeglaðist í Daglegu lífi síðasta f
dag. Valgerði Þ. Jónsdóttur virðis
upp á teningnum hjá þeim fimm, s
draga fram það nýjasta úr pússi sín
svara nokkrum spurningum um tís
2 Hvaðan eruáhrifin?
1. Það sem hefur breyst hér heima síð-
ustu 10 árin er að það er kominn vand-
aður tískufatnaður fyrir konur 20+.
Einkenni þeirrar línu síðasta ár voru
náttúruleg efni og jarðlitir. Víðar
skálmar á móti þröngum efrihlutum,
hægri og vinstri hlið ekki eins, alls
konar höfuðföt áberandi (ekki þó hatt-
ar), treflar, grifflur, belti og margslags
skraut.
2. Áhrifin eru sterkust frá ýmsum
herra- og herklæðnaði í bland við mjög
kvenlegan fatnað frá ýmsum tímabil-
um.
3. Svipuð áhrif verða áfram, t.d. víðar
skálmar. Við bætast hnébuxur (poka
og ekki poka) og buxur svipaðar dæmi-
gerðum karlabuxum. Einnig koma
samfestingar sterkt inn. Efri hlutar og
spariklæðnaður verða mjög kvenlegir.
Aðaleinkenni seinasta árs eins og síð-
astliðinna ára er frelsið til að nýta allt
sem áður hefur verið gert og blanda
því inn í nýjan tíma á nýjan hátt.
4. Okkar konur (og karlar) taka gæði
fram yfir magn. Þær vilja fágaðan, töff
stíl og vönduð snið, ekta efni og hönn-
un, sem er í takt við það sem er að ger-
ast í heiminum.
5. Í augnablikinu erum við ekki í út-
flutningi, en í febrúar förum við með
tískusýningu til Innsbruck í Austurríki
í boði Swarowski og sýningin frá okk-
ur stendur yfir í eitt ár í galleríi á
þeirra vegum. Byrjar á vetrarlínu
2002/2003 og skiftir yfir í sumarlínu
2003 í apríl eða maí.
Viðskiptavinir Spaksmannsspjaravið Bankastræti eru aðallegakonur, 20 ára og og eldri,“
segja eigendurnir, Björg Ingadóttir og
Vala Torfadóttir, sem í ár fagna tíu ára
af mæli Spaksmannsspjara. Þegar þær
opnuðu búðina hannaði hvor fyrir sig
undir eigin merki, en ákváðu síðan að
hagkvæmara og skemmtilegra væri að
hanna í sameiningu.
Eins og nú háttar til eru þær með
klæðskera sem jafnframt er kjóla-
meistari í fullu starfi, afgreiðslustúlku
og nokkra nema. Einn þeirra, Steffí
Fisch, klæddi sig upp á í fatnað, sem er
partur af línu sem er væntanleg í
Spaksmannssparir um miðjan febrúar.
Sú lína skiptist upp í þrjár minni línur;
ein er úr bómull, önnur úr silki, en sýn-
ishornið tilheyrir þriðju línunni og er
úr köfflóttu ullarefni. Pilsið er plíserað
með áföstum buxum og vesti sem hægt
er að hneppa við neðriparta allra lín-
anna.Trefillinn, húfan og grifflurnar
eru úr íslenskri ull með kristöllum á.
„Þetta eru margbrotnar flíkur, sem
hægt er að nota á ýmsa vegu,“ segja
þær og upplýsa að mjög mismunandi sé
í hve miklu magni hver flík sé fram-
leidd. Allt eftir því hverrar gerðar flík-
in er.“
Auk þess að hanna fatnaðinn eru öll
snið og frumgerðirnar fullunnar á
hönnunarstofu þeirra hér heima.
Fatnaður úr íslensku hráefni, t.d. ull,
mokkaskinni og æðardúni, er fram-
leiddur á saumastofum hér á Íslandi,
en annað er framleitt í Tékklandi.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Spaksmannsspjarir
Margbrotinn fatnaður
1. Alltof þröngar buxur og of þröngir og stuttir bolir.
2. Líklegast koma áhrifin frá vinnufatnaði vændiskvenna og súludansmeyja.
3. Með fækkandi súlustöðum ætti stíllinn að breytast.
4. Ef íslenskar konur eru fegurstu konur heims þá ættu þær að vilja ganga í fal-
legum fötum og kjósa að vera glæsilegar í útliti, en ekki ódýrar. Okkur finnst ís-
lenskir karlmenn vera óhræddari við að skapa sinn eigin stíl. Konur, út með alltof
þröngar gallabuxur!
5. Við höfum fengið tilboð, en ekki litist á þau.
ÞETTA er klassískur graddaraklæðnaður, sem herra Möller er í,“ segja Dúsafatahönnuður og Rósi hattari einum rómi. Jakkafötin eru úr kóngabláubómullarefni og jakkinn aðsniðinn og tölulaus. Fyrirsætan, Aðalsteinn
Möller, hæstánægður með hatt á höfði, samsinnir að fötin séu graddaraleg. Eink-
um hatturinn, sem er úr sama efni og jakkafötin og prýddur silkiborðum í tveimur
litum. Bolurinn er sömuleiðis blár og úr bómull, framstykkið tvöfalt og er efra lagið
eins og net.
Þau fengust ekki til að útskýra hvað fælist í að vera graddaralegur, en sam-
kvæmt Íslensku orðabókinni merkir graddi graðung eða bola. „Við vinnum
mest með náttúruleg efni, bómull, ull og silki. Númer eitt er að fötin séu
þægileg. Þegar við byrjuðum með Skaparann fyrir tæpum tveimur
árum vorum við aðallega með boli, oft með alls konar áletr-
unum, en núna bjóðum við upp á fatnað af öllu tagi; kjóla,
pils, buxur og jakka,“ segja Dúsa og Rósi.
Þau hanna allt í sameiningu, en Rósi, sem lærði að
skapa skúlptúra á höfuð fólks hjá gamalli hattakonu
á Strikinu í Kaupmannahöfn, hefur hattana og
töskurnar á sinni könnu þegar kemur að sauma-
skapnum. Hann segir hattaburð íslenskra karla í
stöðugri sókn og Dúsa, sem lærði fatahönnun í
Universitat für Angewandte Kunst í Vín, bætir við
að strákar séu ginnkeyptari fyrir nýjungum heldur
en stelpur, sem hafi tilhneigingu til að apa hver eft-
ir annarri.
Þau segjast gefa tískustraumum afar lítinn
gaum og hafa svo mikið að gera á vinnustofu
sinni í Þingholtunum að þau megi sjaldan
vera að því að líta við í verslun sinni á
Laugaveginum. Spurð um innblásturinn
segja þau að oft kvikni alls konar hug-
myndir við það eitt að líta út um
gluggann. „Það liggur mikil forvinna að baki hverri flík. Oft með-
höndlum við efnin sérstaklega; sjóðum, hvítum, litum og hömrum svo dæmi séu
tekin. Þótt við notum sama snið í tíu kjóla er enginn þeirra eins og sama máli gegn-
ir um flestar flíkur okkar. Við erum nánast alltaf í okkar eigin heimi í vinnunni ,
horfum ekki á sjónvarp, förum lítið í bíó eða á kaffihús og þvíumlíkt,“ segja þau.
Dúsa og Rósi eru með saumakonu í fullu starfi, auk nema, sem oft kemur til að-
stoðar, og afgreiðslukonu í versluninni. „Við höfum varla undan, söfnum að
minnsta kosti aldrei lager, og með mikilli vinnu getum við lifað á þessu,“ segja þau.
Í eigin heimi
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Skaparinn