Morgunblaðið - 24.01.2003, Qupperneq 5

DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 2003 B 5
Einfaldleiki í
fyrirrúmi
1 . Endurtekningar og fjölbreyti-
leiki frá hinum ýmsu tímabilum,
þó aðallega frá hippatímabilinu.
2. Frá árunum 1968 til 1980.
3. Allar síddir leyfðar, bara það
sem hentar hverri og einni á hverj-
um tíma. Tilhneiging til þess að
nálgast náttúruleg efni, handunn-
ið, afturhvarf til náttúrunnar og
umhverfisvænnar hugsunar.
4. Afar misjafnt. Okkar fatnaður
er til dæmis mjög vinsæll hjá ís-
lenskum konum, enda hagkvæmur
fyrir aðstæður hér og þægilegur í
önnum dagsins.
5. Já, við erum að selja í um 30
verslunum í Bandaríkjunum eins
og er og erum einnig búnar að
selja til Bretlands og Japans, í
minna mæli þó. Við kynnum nýj-
ustu línu okkar 24. janúar, í París
og síðan koll af kolli í New York og
svo aftur í París í mars.
Fyrir fjórum árum hófuErna Steina Guðmunds-dóttir textílhönnuður, Lís-
bet Sveinsdóttir myndlistarmaður
og Matthildur Halldórsdóttir að
hanna föt í sameiningu með út-
flutning í huga. Jafnframt opnuðu
þær eigin verslun, Elm, við
Bankastræti. Þær segjast frá upp-
hafi hafa stefnt hátt og vera
ánægðar með árangurinn fram til
þessa.
Þær framleiða tvær línur á ári,
sem hvor um sig samanstendur af
samtals 90 til 100 gerðum af flík-
um, töskum, beltum og ýmsum
fylgihlutum. „Við framleiðum eins
mikið af hverri flík eða fylgi-
hlutum og við getum selt. Yfirleitt
höfum við þó ekki meira en sex til
tólf flíkur sömu gerðar í búðinni.
Undantekningarlaust bjóðum við
upp á hverja gerð í svörtu og oft
einnig hvítu, en jafnframt tveimur
eða þremur öðrum litum. Í vetur
var það til dæmis dökkbleikt og
brúnt, í sumar verður það grænt
og silfurgrátt,“ segja þær og upp-
lýsa að svart og rautt verði mest
áberandi í Elm-fatnaði næsta vet-
ur, þ.e. í vetrarlínunni 2003/2004,
sem þær eru einmitt að kynna í
París í dag.
Lísbet segir kjólinn, sem Matt-
hildur brá sér í fyrir myndatök-
una, tilheyrir vetrarlínu Elm fyrir
næsta vetur. „Hann er úr hágæða-
silkibómull frá Perú, sem heldur
sér algjörlega þótt flíkin sé sett í
þvottavél. Efnið er „mercenserað“
eins og það heitir á fagmáli og
þýðir að það er mikið spunnið til
þess að ná fram gljáa og því nefnt
silkibómull. Kjóllinn er þröngur að
ofan með víðu, missíðu pilsi. Eins
og gildir um allan fatnað, sem við
hönnum og framleiðum, komu
skæri aldrei nálægt þessum kjól.
Hann er handgerður og prjónaður
eftir sniði í handknúinni prjóna-
vél,“ segir Lísbet og bætir við að
leðurbeltið við kjólinn, sé líka
hannað af þeim stöllum, og sé með
handgerðri sylgju úr horni.
Elm-fatnaður og fylgihlutir eru
framleiddir í Perú. Þar býr Matt-
hildur og sér um framleiðsluferlið
og er í stöðugu netsambandi við
Lísbetu og Ernu Steinu varðandi
ýmis mál sem upp koma. Þótt höf
og lönd séu á milli segja þær eng-
um vandkvæðum bundið að hanna
í sameiningu með hjálp Netsins.
Morgunblaðið/Golli
nu
4 Hvernig vilja íslenskarkonur klæðast? 5 Hafið þið selt hönnun ykkar í út-löndum eða er slíkt á döfinni?
föstu-
st sama
em nú
nu og
skuna.
1. Mjaðmabuxur og stuttir toppar
fyrir þær yngri, en nokkurs konar
afturhvarf til 1960 til 1970 fyrir
eldri dömurnar.
2. Frá Frakklandi og Ítalíu.
3. Efnismeiri fatnaður í haust, t.d.
víðar buxur og pils. Litir, sem koma
sterkt inn í vor og haust, eru grænt
og rauðbrúnt.
4. Íslenskar konur eru yfirleitt
mjög vel klæddar og fylgjast vel
með tískunni. Mínir kúnnar vilja föt
með „karakter“; þ.e. sérstök föt,
sem ekki fást annars staðar.
5. Aðallega í Washington og ég býst
við að svo verði áfram.
María Lovísa Ragnarsdóttirfatahönnuður hefur starf-að sjálfstætt sem slíkur um
tveggja áratuga skeið. Hún lærði í
Margrétarskólanum í Kaupmanna-
höfn, sneri sér fljótlega eftir heim-
komuna að verslunarrekstri og hef-
ur rekið verslun með sínu nafni á
Skólavörðustígnum um árabil. „Við-
skiptavinir mínir eru einkum konur,
tuttugu og fimm ára og eldri, sem
velja sér fatnað úr vönduðum efnum
og vilja ekki falla inn í fjöldann,“
segir María Lovísa.
Hún kveðst á hverju ári koma
fram með sérstaka sumar- og vetr-
arlínu, auk þess sem hún hefur sí-
gildar samkvæmisflíkur ávallt á
boðstólnum. Tvískipta samkvæm-
isfatnaðinn, sem hún teflir fram sem
sýnishorn hönnunar sinnar og
Margrét Elíasdóttir skrýðist,
segir hún í anda þess stíls,
sem heilli hana mest.
„Hann er kvenlegur, svo-
lítið leikhúslegur og undir áhrifum
frá miðöldum,“ útskýrir hún.
Lýsingin getur vel átt við pilsið,
sem að ofan er úr flaueli og þröngt
yfir mjaðmir, en víkkar niður með
sex þríhyrningum úr siffoni, sem
saumaðir eru í flauelið. Satínslaufu
er svo bundið um mjaðmir. Topp-
urinn er gráblár með svörtum
ísaumuðum röndum og háum kraga
sem brettur er niður. María Lovísa
segist ekki endilega selja þessar
flíkur saman, enda passi margt ann-
að hvort heldur sem er við pilsið
eða toppinn.
„Ég kappkosta að framleiða öðru-
vísi fatnað en þann fjöldafram-
leidda, en tek þó mið af tísku og tíð-
aranda hverju sinni. Ef þröngar
buxur eru til dæmis í tísku þá þjón-
ar engum tilgangi að hanna og ætla
sér að selja pokabuxur.“
Þótt María Lovísa beri sig ekki
illa yfir afkomunni, viðurkennir hún
að fatahönnun ásamt versl-
unarrekstri sé erfiður á Íslandi.Sjálf
hannar hún allt og saumar á sauma-
stofu, sem hún er með innaf búð-
inni, afgreiðir líka, en fær þó endr-
um og sinnum aðstoð við
saumaskapinn. „Ég sauma mikið
eftir pöntunum, hef lengi sérsaumað
brúðarkjóla og ætla að einbeita mér
svolítið að þeim í vor og hafa til
sölu,“ segir María Lovísa og upp-
lýsir að þeir verði hannaðir með
tilliti til íslenskra að-
stæðna og dragi ekki
dám af þeim amerísku
eins og löngum hef-
ur tíðkast.
Morgunblaðið/Þorkell
Leikhús og miðaldir
Hjá Maríu Lovísu
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Elm