Morgunblaðið - 26.01.2003, Page 13

Hann segir að ýmsir leikstjórar
og bíómyndir hafi haft áhrif á sig
gegnum tíðina. „Svo eru ennþá
fleiri bútar úr kvikmyndum sem
hafa gert sitt. Þeir sem sitja á
fremsta bekk hjá mér eru Kiesl-
owski, Lasse Hallström og Woody
Allen. Kieslowski fyrir eitthvað
óútskýranlegt, Hallström fyrir
mannkærleika og næmi, Woody
fyrir kæruleysi í nálgun.“
Honum finnst íslensk kvik-
myndagerð á góðu róli núna. „Það
verður forvitnilegt að sjá hvernig
Kvikmyndamiðstöðin kemur undan
breytingunum, einkum í ljósi þess
að margir eru að gera ódýrar
myndir núna. Ég er mikill aðdá-
andi Friðriks Þórs og hans verka,
eins hefur Baltasar komið sterkur
inn og svo verður gaman að sjá
nýjustu myndina frá Óskari Jón-
assyni. Annars ætla ég ekki að
babla mikið í þessa átt, vil bara að
gera þessa fyrstu mynd og sjá
hvernig tekst til.“
Af hverju hefurðu mest lært í
kvikmyndagerð?
„Af þeirri uppgötvun að maður
þarf að gera hlutina sjálfur. Það er
enginn sem uppgötvar þig og réttir
þér eitthvað. Slíkt gerist ekki. Ég
hef lært margt af mörgum, vegna
þess að ég lagði mig eftir því að
læra og framkvæma. Þegar ég
steig fyrstu skrefin fann ég strax
djúpa tengingu við þetta form.
Guðmundur Arnbjarnarson í
Megafilm sáluga reyndist mér vel,
sem og Helgi Sverrisson sem ég
kynntist þar. Af Helga lærði ég lík-
lega einna mest og var það hollur
skóli að vinna náið með honum. Ég
tók þátt í gerð fjölda mynda á
fyrstu fjórum árunum mínum í
þessum bransa.“
Mynd gerð úr söknuði
Ólafur ákvað að láta reyna á að
stýra leiknu efni fyrst í árslok
1999, stuttmyndinni Engill no
5503288. „Þetta var mjög erfiður
tími fyrir mig, því faðir minn, sem
hafði þjáðst af þunglyndi í mörg ár,
ákvað að yfirgefa þetta líf. Við
vinnum bara ekki allar glímur í líf-
inu og við því er ekkert að segja.
Hugmyndin og löngunin til að gera
englamyndina kviknaði útfrá sökn-
uðinum. Í þeirri mynd vann ég með
frábæru samstarfsfólki og leikur-
um og fékk einnig staðfestingu á
getu minni. En það tók sinn toll.
Eftir að ég lauk við Engilinn var ég
búinn á því, hafði unnið nánast upp
á dag í fimm ár, þjálfað mig vel í
kvikmyndagerðinni en ekki sinnt
sjálfum mér neitt af viti. Ég ákvað
því að skipta um umhverfi, fór til
Berlínar og var þar hjá bróður
mínum í rúmlega ár. Þar vann ég
m.a. við að klippa heimildarmynd
Ólafs Sveinssonar um Hlemm. Það
reyndist mér gríðarlega góður tími;
ég fékk mikla hvíld, spilaði fótbolta
með áhugamannaliði og byrjaði að
vinna við handritið að Stóra plan-
inu.“
Auk þess að undirbúa gerð bíó-
myndarinnar hefur Ólafur verið að
fást við ýmis önnur verkefni að
undanförnu. „Ég hef gert nokkur
innslög fyrir Mósaík í vetur og við
Ragnar erum með fleiri myndir í
smíðum fyrir Poppoli, m.a. heimild-
armynd um Bubba Morthens og
verðum að vinna að henni út árið. Í
næsta mánuði fer ég á kvik-
myndahátíðina í Berlín og tek þátt
í Film Talent Campus sem ég var
valinn í; þar verða saman komnir
margir upprennandi kvikmynda-
rgerðarmenn á einhvers konar ráð-
stefnu. Síðan, þegar ég kem heim,
tekur við undirbúningsvinna og æf-
ingar fyrir bíómyndina og leit að
fjármagni.“
Að öðru leyti segir Ólafur Jó-
hannesson framtíðina óskrifað blað.
„Ég væri ekki ennþá í þessu starfi
nema það hefði hjálpað mér per-
sónulega. Maður þarf að hræða sig
reglulega, finna takmörk sín og
rannsaka þau. Mannskepnan er sí-
fellt að fela sig fyrir sjálfri sér, vill
hafa hlutina þægilega og örugga,
helst sofa í gegnum lífið. Við þorum
oft ekki að uppgötva okkur sjálf og
hversu langt við getum náð. Samt
eru verk okkar í lífinu einskis virði
á endanum, því við þurfum jú að yf-
irgefa svæðið.“
l …
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 2003 B 13
bíó
Í THE Banger Sisters fer GoldieHawn nánast með sama hlutverkog dóttir hennar Kate Hudson gerði
í Almost Famous, þ.e. rokkgrúppíu,
aðeins nokkrum áratugum síðar, en
faðir Kate, Bill Hudson, var einmitt rokk-
ari um tíma og þegar Goldie var barns-
hafandi af syni þeirra Bills, Oliver, fór
hún með honum á tónleikaferðalög.
Faðir hennar, sem einnig var tónlist-
armaður, kallaði hana þá „óléttu
grúppíuna“.
Í The Banger Sisters er Goldie Hawn
hins vegar orðin „gamla grúppían“,
enda, þótt ótrúlegt megi virðast, 57
ára að aldri. Persónan, sem hún leik-
ur, tekur upp á því að hafa samband
við stallsystur sína frá grúppíuár-
unum (Susan Sarandon) sem nú er orðin
ráðsett, íhaldssöm húsmóðir og hefur
þetta ýmsar afleiðingar fyrir líf þeirra
beggja. The Banger Sisters hefur
gengið vel vestra og Hawn fengið fína
dóma fyrir leik sinn. Hún á auðvelt
með að byggja túlkunina á eigin
reynslu af lífi og fjöri 7. áratugarins,
þótt hennar líf þá hafi verið gjörólíkt
lífi gömlu grúppíunnar; þá var Hawn á
fullu við að byggja upp feril sinn í
skemmtibransanum. „En,“ segir hún,
„7. og 8. áratugurinn voru sannarlega
tími frelsis og samkenndar, náinna
kynna og óttaleysis og þeirra heil-
brigðu dýrslegu hvata sem við höfum
öll. Núna er tími óttans við allt og alla,
burtséð frá því hvort fólk er frjálst
eða ófrjálst.“
Strax árið 1962, þegar hún var 17
ára, veitti Goldie Hawn forstöðu dans-
stúdíói jafnframt því að stunda nám í
leiklist við American University, en
hún hafði byrjað að læra dans aðeins
þriggja ára að aldri. Tveimur árum
síðar, 1964, var hún orðin atvinnu-
dansari á heimssýningunni í New
York; hafði hætt háskólanáminu til að
hella sér út í bransann. Í framhaldinu
var hún í dansflokkum söngleikja á
borð við Kiss Me Kate, Guys and
Dolls og The Boyfriend, en fluttist
síðan til Kaliforníu þar sem vann um
tíma fyrir sér sem gogo-dansari. Þeg-
ar hún dansaði í sjónvarpsþætti Andys
Griffith vakti hún athygli umboðs-
manns eins sem útvegaði henni hlut-
verk í skammlífri gamanþáttaröð fyr-
ir sjónvarp, Good Morning World.
Þar sá hana George nokkur Schlatter
sem þá var að hefja framleiðslu á
sjónvarpsrevíunni Laugh In, sem
varð einn helsti smellur amerísks
sjónvarps á seinni hluta 7. áratug-
arins undir stjórn grínistanna Dans
Rowan og Dicks Martin. Það var nýja-
brum og hippalykt af Laugh In og
þangað var nú Goldie ráðin, fyrst sem
dansari í bikini með alls kyns slagorð
og teikningar á lögulegum maganum.
En ekki leið á löngu áður en Hawn var
orðin einn vinsælasti skemmtikraftur
þáttanna og fór að þróa þar heimsku
ljóskuna sína.
Fyrsta kvikmyndahlutverkið var í
beinu framhaldi af henni, þar sem
hún lék bóhemska, ef ekki bó-
heimska, ástkonu Walters Matthau í
gamanmyndinni Cactus Flower
(1969). Þetta var fín byrjun á kvik-
myndaferli því Hawn vann Ósk-
arsverðlaun fyrir besta leik í auka-
hlutverki. Næstu þrjú hlutverk voru í
svipuðum ljóskudúr, Peter Sellers
myndin There Is a Girl in My Soup
(1970), en hin ágæta $ (1972) eftir
Richard Brooks var þó spennumynd og í
Butterflies Are Free (1972) fékk Hawn
ívið meira svigrúm sem ung kona í
erfiðu sambandi við blindan kærasta.
Árið á eftir, 1973, sannaði Goldie Hawn í
eitt skipti fyrir öll að hún réði yfir
meiru en hæfileikum til gamanleiks
þegar hún lék eiginkonu sem hjálpar
manni sínum að flýja úr fangelsi í
þeirri von að hún fái haldið barni sínu.
Þetta var í Sugarland Express, frum-
raun Stevens Spielberg í kvikmynda-
gerð fyrir tjald.
Síðan og fram á þennan dag hefur
Goldie Hawn oftar en ekki leikið í gam-
anmyndum, stundum með róm-
antísku eða spennuívafi, enda einkar
flink og skemmtileg grínleikkona,
með vænan kynþokka að auki. Hún
hefur farið á kostum í myndum á borð
við Foul Play (1978), Seems Like Old
Times (1982), Overboard (1987)
House Sitter (1992), Death Becomes
Her (1992), The Out-of-towners
(1999) og var það besta við skellinn
Town and Country (2001). En við-
leitni hennar til að láta ekki festa sig í
eintómu gríni hefur borið góðan
ávöxt í myndum með alvarlegum
undirtón eins og Private Benjamin
(1980), eins konar þroskasögu ljósku
sem þarf að sanna sig í hernum. Fyrir
þessa mynd, sem Hawn framleiddi að
auki eins og hún hefur gert við fleiri
myndir síðan, var hún tilnefnd til
Óskarsverðlauna. Fleiri myndir af
þessu tagi eru t.d. Swing Shift (1984),
sem þó heppnaðist ekki nema í með-
allagi en leiddi hins vegar saman þau
Hawn og leikarann Kurt Russell sem hef-
ur verið sambýlismaður hennar síðan
og eiga þau einn son.
Goldie Hawn eldist vel. „Mér finnst
gaman að leika hlutverk eins og í The
Banger Sisters,“ segir hún, „sem sýn-
ir fram á að þótt konur eldist missi
þær ekki endilega kynþokkann.“
Vonandi á Goldie Hawn eftir að sýna
fram á þetta langt eftir að hún kemst
á sjötugsaldurinn.
Greinda ljóskan
Sem heimska ljóskan komst
Goldie Hawn fyrst inn í vit-
und sjónvarpsáhorfenda og
bíógesta og öðlaðist vin-
sældir. Lengi vel lék hún
einkum flissandi gellur með
víðáttubros, meira eða
minna úti á þekju og depl-
uðu stórum bláum augum
og ranghvolfdi þeim í húm-
orískri samsetningu kyn-
þokka og sakleysis. En
Goldie Hawn hefur á rúmlega
30 ára ferli margsannað að
handan við þessa ímynd er
greind, viljasterk og hæfi-
leikarík leikkona. Það gerir
hún enn í The Banger Sisters
sem frumsýnd er hérlendis
um helgina.
Árni Þórarinsson
SVIPMYND
Goldie Hawn
Associated Press
segir að 7. áratugurinn
hafi í sínu lífi verið allt
öðruvísi en hjá persón-
unni sem hún leikur í The
Banger Sisters. „Ég
var að dansa og
læra og stjórna,
full metnaðar og
drauma. Ég
drakk ekki og
reykti ekki
hamp eða
nokkuð slíkt
á þessum árum
vegna þess að mér
leið vel eins og ég
var.“
HINN tvöfaldi Óskarsverðlaunahafi Tom Hanks og
Leonardo DiCaprio fara með aðalhlutverkin í Catch Me
if You Can, sem frumsýnd verður hérlendis síðar í mán-
uðinum og er byggð á sönnum atburðum. Leikstjóri er
hinn þrefaldi Óskarsverðlaunahafi Steven Spielberg.
Frank W. Abagnale (Leonardo DiCaprio) vann sem
læknir, lögfræðingur og aðstoðarflugstjóri áður en hann
náði 21. aldursári. Hann náði sér þó ekki í neina mennt-
un á þessum sviðum heldur plataði hann fólk upp úr skónum. Hann var líka af-
bragðs falsari sem náði ógrynni fjár frá bönkum og séreignasjóðum. Alríkislög-
reglumaðurinn Carl Hanratty (Tom Hanks) skal hafa hendur í hári hans.
Skrefi á undan alríkislöggunni
Catch Me If You Can:
Leonardo DiCaprio.