Morgunblaðið - 29.01.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JANÚAR 2003 35
✝ Valdemar Hall-dórsson fæddist
á Akureyri 29. jan-
úar 1921. Hann lést
á dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 17.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Níelsína Valdemars-
dóttir Thorarensen
og Halldór Ásgeirs-
son. Systkini Valde-
mars eru þrjú, Ás-
geir Marinó, f. 22.
ágúst 1919, d. 22.
desember 1997, tví-
burasystir Valde-
mars Soffía Kristjana, f. 29. jan-
úar1921, og Jakob Níels, f. 15.
júlí 1924, d. 14. desember 2002.
Valdemar kvæntist 29. janúar
1949 Helgu Sigurlaugu Baldvins-
dóttur, f. 21.4. 1922. Þau eiga sex
börn, þau eru: Ásgeir, f. 12.7.
1946, Baldvin, f.
18.9. 1947, kvæntur
Magneu Steingríms-
dóttur, f. 19.5. 1951,
Soffía, f. 9.5. 1949,
gift Eyþóri Gunn-
þórssyni, f. 5.3.
1949, Halldór Níels,
f. 1.7. 1954, d. 3.3.
1987, kvæntur
Bryndísi Magnús-
dóttur, f. 2.1. 1959,
Páll Helgi, f. 21.11.
1958, kvæntur
Bjarnfríði Jónudótt-
ur, f. 28.11. 1962, og
Björn, f. 17.12.
1961, í sambúð með Berglindi
Rafnsdóttur.
Barnabörnin eru átján og
barnabarnabörnin sjö.
Útför Valdemars verður gerð
frá Glerárkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund langar okkur til að skrifa
nokkur orð um afa okkar Valdemar
Halldórsson.
Margs er að minnast, margs er að
sakna en við vorum svo heppin að
alast upp í aðeins nokkur hundruð
metra fjarlægð frá Vallholti, heimili
afa og ömmu. Nálægðarinnar vegna
var samgangurinn mikill og oft var
gott að hlaupa til ömmu og afa þeg-
ar lítið var um að vera eða mamma
og pabbi ekki heima. Þá var oft
hægt að semja við afa um rúnt á
Lödunni út á flugvöll eða út í Hlíð-
arbæ enda kenndi afi okkur ungum
að Lada Sport væri afbragð annarra
bíla. Stundum gátum við líka aðstoð-
að afa við ýmis létt viðvik, s.s. að slá
blettinn, moka stéttina eða bóna
Löduna en Ladan var alltaf nýstrok-
in og fín enda afi mikið snyrtimenni.
Afi var alltaf duglegur að sinna
okkur barnabörnunum og hafði alla
tíð einhver áhugamál sem hann var
tilbúinn að deila með yngri kynslóð-
inni. Þegar við vorum að alast upp
voru ekki farsímar en afi var mikill
áhugamaður um talstöðvar og var
ætíð með eina í bílnum hjá sér og
aðra inni í herberginu sínu. Afi
deildi með okkur krökkunum ein-
lægum áhuga sínum á þessari
merkilegu og forvitnilegu tækni og
fengum við þá oft að hlusta á FR-
átta-sextíu tala við menn víðsvegar
að og skipta á milli rása eftir kúnst-
arinnar reglum.
Afi var með kindur til marga ára
sem hann sinnti af mikilli natni og
var hann duglegur að taka okkur
barnabörnin með út í fjárhúsin til að
stússast í kringum kindurnar. Afi
hafði einstakt lag á skepnunum og
það er okkur sérstaklega minnistætt
að ef kindurnar komu ekki heim að
fjárhúsunum þegar þær sáu bílinn
hans afa dugði honum að kalla á þær
til að fá þær heim að húsum.
Elsku afi, við viljum þakka þér
fyrir allar stundirnar sem þú gafst
okkur krökkunum, þær eru okkur
dýrmætar og minninguna um þig
geymum við að eilífu í hjarta okkar.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Elsku amma Helga, mamma, Ás-
geir, Baldvin, Páll og Björn, guð gefi
ykkur styrk og blessun í sorg ykkar.
Gunnar Valur, Helgi Örn,
Svavar Sigurður og Eydís.
Hann Valdi hefði orðið 82 ára í
dag hefði hann lifað. Hann var tví-
buri við systur sína Soffíu sem nú
hefur séð á eftir öllum bræðrum sín-
um yfir móðuna miklu. Valdi frændi
eins og við í minni fjölskyldu köll-
uðum hann var föðurbróðir minn og
mér og okkur ávallt kær. Ég man
fyrst eftir honum þegar ég var lítill
patti í Oddeyrargötunni og þá bjó
hann og fjölskylda í Melbrekku í
Glerárhverfi þar sem nú er Höfð-
ahlíðin. Það var mikið ævintýri fyrir
okkur börnin að fara þangað í heim-
sókn, og þegar við fórum gangandi
eða þá á hjóli man ég fyrst eftir að
við fórum yfir göngubrú á Glerá þar
sem nú er Glerárgata. Þetta var
löng ferð fyrir okkur krakkana en
þá var líka Glerárþorp talið úti í
sveit og fjarri Oddeyrargötunni. Það
var mikil og stór fjölskylda sem var
út af Halldóri Ásgeirsyni var komin
og var mikill samhugur í fjölskyld-
unni. Oft hittist fjölskyldan og þá
var glatt á hjalla.
Þegar þeir bræður Ásgeir, Nelli
og Valdi komu saman ásamt Soffíu
systir sinni, ásamt fjölskyldum
þeirra þá var svo sannarlega glatt á
hjalla. Mikið talað, mikið hlegið og
mikið etið. Flestir í fjölskyldunni
áttu það sameiginlegt að vera starfs-
menn KEA eða þá SÍS, og á þeim
árum var alltaf talað um kaupfélagið
okkar, eða sambandð okkar. Valdi
vann mest allan sinn starfsaldur hjá
KEA og lengst af vann hann sem
bílstjóri. Bílar þeir er honum var
trúað fyrir voru auðþekktir sökum
þess hvað þeir voru vel hirtir, ávallt
hreinir og bónaðir. Hann var mikill
gleðimaður og átti auðvelt með að
segja sögur þannig að þeir er á hann
hlustuðu, hlógu og skemmtu sér vel.
Hann var vinmargur og við fráfall
hans sjá margir á bak góðum vini og
kunningja.
Valdi hafði átt við vanheilsu að
stríða síðustu ár en þau ár dvaldi
hann á dvalarheimilinu Hlíð og naut
umhyggju góðs starfsfólks þar og
ekki síðustu Helgu konu sinnar og
barna þeirra sem reyndu eftir
megni að gera honum lífið bæri-
legra. Ég vil fyrir mína hönd, systk-
ina minna og fjölskyldna okkar
þakka Valda góð kynni og við send-
um Helgu, börnum þeirra og fjöl-
skyldum okkar samúðarkveðjur.
Ólafur Ásgeirsson.
Í dag er til hinstu hvílu borinn,
Valdemar Halldórsson, sá síðasti af
móðurbræðrum mínum sem kveður
þetta jarðlíf.
Á undan eru gengnir Ásgeir Mar-
inó, d. 22. desember 1997 og Jakob
Níels, d. 14. desember 2002.
Öll eigum við minningar. Minn-
ingar um samferðamenn, atburði
sem við höfum upplifað og annað
sem hefur mótað líf okkar. Það fer
eftir eðli minninganna hvaða tilfinn-
ingar þær vekja í brjóstum okkar.
Sumar vekja upp gleði og þakklæti,
aðrar hryggð og vonbrigði. Allar
minningar hafa áhrif á líf okkar,
gefa því gildi og hafa vonandi aukið
þroska okkar og umburðarlyndi.
Þakklátssemin er minning hjart-
ans og hana er oft erfitt að tjá í orð-
um og oft hættir okkur til að gleyma
að tjá þakklæti okkar og tilfinningar
í amstri hins daglega lífs.
Minningar mínar um ykkur, elsku
móðurbræður, eru mér mjög ofar-
lega í huga vegna þess kærleika sem
ég varð aðnjótandi frá ykkur og fjöl-
skyldum ykkar öll mín ár á Akur-
eyri. Þið voruð mér í senn móður-
bræður, feður og Nelli sem
uppeldisbróðir fyrstu 12 ár ævi
minnar.
Á heimilum ykkar og eiginkvenna
ykkar var ég alltaf jafn velkomin og
gerði mér ekki ljóst þá hversu mikið
var að gera á stórum og barnmörg-
um heimilum. Leikir okkar frænd-
systkinanna einkenndust af hug-
myndaflugi og sköpunargleði því
ekki var á þessum árum sjónvarpi
eða tölvuleikjum fyrir að fara. Á
vetrum voru það skíða- og sleðaferð-
ir, á sumrum gönguferðir og eru
mér ofarlega í huga ferðir upp í
Grísaból. Á haustin berjaferðir og
ekki má gleyma búleikjunum því all-
ir voruð þið með kindur og létuð
okkur í tjé horn og leggi sem við
þeyttumst á út um víðan völl. Alltaf
höfðum við nóg fyrir stafni og ekki
minnist ég þess að okkur skorti at-
hafnagleði né að okkur leiddist
nokkurn tímann.
Er ég lít um öxl til ljúfustu daga
liðinnar ævi eru það stundir í vina-
hópi sem veitt hafa mér mesta gleði.
Það má með sanni segja að þegar
fjölskylda okkar kom saman og
gerði sér glaðan dag var mikið talað
og hátt. Brandarar fuku og allir
voru þátttakendur ungir sem aldnir.
Þegar ég var barn og unglingur
hugsaði ég lítið um lífið og dauðann,
tók nánast hverjum hlut sem sjálfs-
sögðum og mat ekki sem skyldi alla
þá gæsku sem mér var látin í té né
það áhyggjulausa líf sem ég lifði. Í
dag er ég innilega þakklát fyrir þau
ár sem ég átti með ykkur öllum.
Dauðinn hefur oft verið feimnismál
sem við ógjarnan ræðum eins og svo
margt sem okkur skortir skilning á.
Hann er órjúfanlegur þáttur í til-
veru okkar allra. Hann verður ekki
umflúinn og við verðum að horfast í
augu við hann.
Það er ekkert líf án dauða og eng-
inn dauði án lífs.
Kahlil Gibran segir um dauðann:
„Og hvað er að hætta að draga and-
ann annað en að frelsa hann frá frið-
lausum öldum lífsins, svo að hann
geti risið upp í mætti sínum og
ófjötraður leitað á fund Guðs síns.“
Kæra fjölskylda. Á þessari stundu
langar mig að senda ykkur öllum
innilegar þakklætis- og samúðar-
kveðjur frá mér og fjölskyldu minni.
Megi góður Guð halda sinni vernd-
arhendi yfir ykkur öllum og blessa
þá sem farnir eru. Megi þeir ganga
á Guðs vegum.
Kristjana Halldórsdóttir
(Gokka).
VALDEMAR
HALLDÓRSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MAGNDÍSAR MAGNÚSDÓTTUR,
Möggu Magg frá Patreksfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 3B á
Hrafnistu, Hafnarfirði.
Kristinn Jónsson,
Þórdís B. Kristinsdóttir, Samson Jóhannsson,
Auður Kristinsdóttir,
Kristinn Samsonarson,
Jóhann Samsonarson,
Magni Þór Samsonarson,
Hugi Hreiðarsson,
Bogi Leiknisson,
Auður Magndís Leiknisdóttir
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, sonar, bróður og afa,
GUÐNA SIGVALDASONAR.
Gísli Guðnason, Soffía Pálmadóttir,
Erla Guðnadóttir,
Sigurrós Heiða Guðnadóttir, Bjarni Óskarsson,
Elsa Guðnadóttir,
Erla Gunnarsdóttir, Sigvaldi Búi Bessason,
Jón Magngeirsson, Margrét Snorradóttir,
Gunnar Sigvaldason, Aðalheiður Sigurðardóttir,
Ástríður Sigvaldadóttir, Kristinn Páll Ingvarsson,
Þórarinn Sigvaldason, Jóhanna Jóhannesdóttir,
Kristinn Sigvaldason, Guðrún Jóhannesdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
OLGU GUÐRÚNAR ÞORBJARNARDÓTTUR,
Borgarbraut 65A,
Borgarnesi.
Ásdís Kristjánsdóttir, Sævar Þórjónsson,
Gunnar Kristjánsson, Auðbjörg Pétursdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Við þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
móður minnar, tengdamóður og ömmu okkar,
ÞORBJARGAR ÞÓRARINSDÓTTUR
frá Brandsbæ
í Hafnarfirði.
Þórunn Pálmadóttir, Þorsteinn Pálmar Einarsson,
Kristinn Bernhard Kristinsson,
Íris Björg Kristinsdóttir,
Pálmi Þór Kristinsson.
Hjartans þakkir til þeirra fjölmörgu, sem sýndu
mér hlýhug og vináttu við andlát og útför
mannsins míns,
ÓLAFS BERGMANN ELÍMUNDARSONAR
frá Hellissandi,
til heimilis í Stóragerði 7,
Reykjavík.
Viktoría Daníelsdóttir.