Morgunblaðið - 31.01.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 2003 41
var að gerast innan fjölskyldunnar,
hvort sem við átti gleði eða sorg, það
segir allt sem segja þarf. Við munum
ávallt geyma minningu þína í hjarta
okkar.
Ég var lítið barn
og ég spurði móðir mína
hver munur væri á gleði og sorg.
Móðir mín strauk yfir hár mitt og svaraði:
Sá maður sem aldrei kennir sorgar í hjarta
sínu
getur ekki glaðst
því hann þekkir ekki sorgina.
(Þórunn Magnea.)
Svanfríður (Dandý)
og Sigurjón.
Elsku amma Sigga, okkur langar
að minnast þín með nokkrum orðum.
Afi var svo lánsamur að hafa kynnst
þér eftir fráfall ömmu, þú tókst okk-
ur barnabörnum afa eins og þínum
eigin og ekki leið á löngu að við fór-
um að kalla þig ömmu Siggu.
Þær eru ófáar stundirnar okkar
með þér sem hægt er að minnast,
eins og þær í Álftamýrinni. Þú gafst
okkur allan þinn tíma, sast og spjall-
aðir við okkur stöllur, tókst með okk-
ur spil og margir voru kaplarnir sem
þú kenndir okkur, þú hafðir alltaf
tíma fyrir okkur og aldrei leiddist
okkur. Ef við höfðum ekkert að gera
þá fórum við að baka eða þú eldaðir
eitthvað sem við vildum, það var allt
svo einfalt og afslappað að vera í ná-
vist þinni og okkur leið alltaf vel.
Það var skemmtilegt að hlusta á
lýsingu þína á okkur frænkunum,
hversu ólíkar við vorum en góðar
vinkonur, á meðan Ninna skottan
litla eins og þú kallaðir hana var úti
að leika og kynnast öllu hverfinu þá
var Kristjana hjúfrandi sig í sófan-
um lesandi vikublöð, að þessu hlóstu
heil ósköp.
Spennan var mikil þegar við átt-
um að fá að fara með þér og afa í
sumarbústaðinn í Skorradal, allt var
svo afslappað og notalegt. Við feng-
um að skottast um í læknum og gera
hvað sem okkur datt í hug, það var
aldrei neitt mál, svo auðvitað var
alltaf spilað á kvöldin og fengum við
heitt kakó og uppáhaldskökurnar
okkar.
Handavinnukona varstu mikil og
það voru ullarsokkar eða vettlingar
um hver jól í jólapakkanum til okkar
og þegar við fórum að eldast hekl-
aðir þú dúka og svona dúll á eldavél-
arnar okkar.
Elsku amma, við elskum þig og
viljum þakka fyrir allar þær stundir
sem við áttum með þér, við lofum að
hlúa að afa. Við kveðjum með þeim
orðum eins og þú kvaddir ávallt, Guð
geymi þig og blessi.
Kristjana og Jónína (Ninna).
Elsku amma Sigga, með þessum
orðum viljum við þakka fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman.
Minningarnar um þig eru í huga
okkar og maður finnur fyrir söknuði
þegar svona yndisleg kona yfirgefur
jarðneskt ríki. Fyrst kemur upp í
hugann þegar ég var ung að leik uppi
í sumarbústað hjá ykkur afa að leika
í læknum og alltaf varst þú búin að
baka köku, sérstaklega man ég eftir
appelsínukökunni sem var svo góð.
Síðustu árin varstu búin að vera
mjög veik og þegar ég og Fjölnir
giftum okkur í september síðastliðn-
um lagðir þú mikið á þig til þess að
koma (enda höfðum við sagt við þig
að við myndum sækja þig þótt þú
værir rúmliggjandi) og vera viðstödd
hjónavígslu okkar. Þegar þú óskaðir
okkur til hamingju í veislunni feng-
um við tár í augun og föðmuðumst,
þetta var svo falleg og ógleymanleg
stund og það var svo gaman að sjá að
þú skemmtir þér svo vel.
Eftir að dótttir okkar, Aníta Ýr,
fæddist fann maður að þú hugsaðir
mikið til okkar vegna veikinda henn-
ar og við munum þegar Aníta Ýr
fékk í fyrsta skipti að fara heim af
spítalanum, þá fórum við til ykkar
afa upp á Grensásveg til þess að þið
gætuð séð hana. Við getum ekki lýst
því með orðum hve glöð þú varst.
Einnig rifjast það upp að þegar þú
lást á Borgarspítalanum í sumar vor-
um við þar með Anítu og þá gátum
við stytt okkur stundir saman. Við
viljum að þú vitir að dúkana fallegu
sem þú heklaðir handa okkur mun-
um við varðveita vel.
Elsku amma, takk fyrir allar
stundir okkar saman. Elsku afi,
megi Guð styrkja þig í sorginni.
Dagmar Ýr og Fjölnir Freyr.
Elsku amma. Nú hefur þú loksins
fengið hvíldina eftir langvarandi
veikindi. Ég mun sakna þín mikið.
Við áttum svo ljúfar og góðar stundir
saman og skildum hvor aðra svo vel.
Amma, þú varst alveg einstök
kona. Þú lést ekkert stoppa þig í því
að gera það sem þig langaði að gera.
Til dæmis eru örugglega ekki marg-
ar konur á níræðisaldri með GSM
síma til að geta hringt í ættingja og
vini af spítalanum. Það sem ein-
kenndi þig var ákveðni, dugnaður,
rausnarleiki og hlýja. Mér er svo
minnisstætt þegar ég var að keppa í
handbolta í Framheimilinu. Þú bjóst
þá í Álftarmýrinni og komst yfir að
hitta mig. Þú komst að því að við
Fylkisstelpurnar áttum eftir að vera
þarna allan daginn og vorum ekki
með neitt nesti. Þú varst ekki lengi
að rölta út í búð og kaupa kex og
Svala fyrir allt liðið. Þetta er gott
dæmi um það hversu rausnarleg þú
varst. Ég á margar góðar minningar
um þig elsku amma mín, og ég vil
með þessu fallega ljóði, eftir ætt-
móður okkar, Vatnsenda-Rósu,
kveðja þig og þakka þér fyrir allar
þær ljúfu stundir sem við áttum
saman, þær mun ég geyma í hjarta
mínu um alla eilífð.
Augun mín og augun þín
ó! þá fögru steina.
Mitt er þitt og þitt er mitt,
þú veist hvað ég meina.
(Úr vísum Vatnsenda-Rósu.)
Elsku Maggi afi, pabbi, Siddy,
Maggi Þór, Beta-amma og aðrir að-
standendur. Ég votta ykkur samúð
mína og guð styrki ykkur í sorginni.
Ástarkveðja,
Linda Hrönn Steindórsdóttir.
Elsku amma mín, þú sem varst
alltaf svo góð. Mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum og þakka
þér fyrir eina af mínum bestu stund-
um sem ég átti með ykkur afa, og
varðveiti vel í hjarta mínu. Þegar ég
kom í heimsókn til ykkar í sumarbú-
staðinn í Skorradal var mikið um fjör
og læti ekki var verið að spá hvort
maður hefði sundskýluna með eða
ekki, farið var í lækinn, sullað og
buslað með dót og bíla. Þegar komið
var inn síðla dags, beiðst þú eftir
mér með teppi, mjólk og köku. Ég vil
þakka þér fyrir allt og guð geymi
þig.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þorlákur Sigurbjörn.
Nú hefur hún Sigríður fengið
hvíldina. Við kölluðum hana alltaf
Siggu, en við kynntumst henni fyrst
þegar hún gerðist dagmamma fyrir
þriggja mánaða gamla dóttur okkar,
lengra var fæðingarorlofið ekki í þá
daga. En stelpukornið var í góðum
höndum, það er öruggt.
Hún Sigga okkar var stjúpmóðir
mágkonu minnar, og þar sem ömmu-
og afabörn hennar og Björns voru
víðs fjarri, en afar og ömmur okkar
barna fyrir vestan og norðan, fengu
okkar börn að njóta ömmu og afa
kærleika þeirra hjóna. Sigga var
mjög góð og hjartahlý kona.
Fyrir nokkrum árum gaf Sigga
mér sérstakan kaktus sem er án
þyrna. Við hverja vökvun verður
mér hugsað til hennar og það mun
ekki breytast þótt nú sé hún Sigga
horfin okkur. Hvíli hún í Guðs friði.
Þú mætir því, sem löngu liðið er
það leitar þín á hvíldarstundum hljóðum
og einmitt það sem átti mest í þér
það eltir þig á nýjum heimaslóðum.
(Friðbert Pétursson.)
Ég og fjölskylda mín vottum öll-
um ættingjum dýpstu samúð.
Kristín Friðbertsdóttir.
söng og dansaði. Hún gaf þeim allt-
af tíma.
Það var alltaf líf í kringum Hildi.
Þegar hún var upp á sitt besta gát-
um við velst um af hlátri af sög-
unum og bröndurunum sem hún
sagði. Húmorinn hennar var með
eindæmum og hún hélt honum í
gegnum allt lífið. Elsku Hildur
mín, þá er komið að kveðjustund.
Ég kveð þig með söknuði en vil
trúa því að þú hafir það betra
núna. Þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við höfum átt sam-
an.
Sumum er lagið að finna ljós þar sem
aðrir sjá bara myrkur.
Þetta spakmæli eftir Gunnþór
Guðmundsson átti vel við þig.
Gunnar minn, þú hefur reynst
Hildi ómetanlegur í veikindum
hennar og það sagði hún svo oft
sjálf. Þið hafið gengið langa leið
saman. Megi Guð vera með þér og
fjölskyldunni allri og veita ykkur
styrk um komandi tíma.
Hermína Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín.
Skrýtið er að hugsa um að þú
sért farin frá okkur og komir aldrei
aftur. En núna ertu á góðum stað
og fylgist með okkur öllum. Þú
varst alltaf jákvæð og í góðu skapi.
Þú varst alltaf mjög dugleg, gerðir
vel það sem þú gerðir, föndraðir
daginn út og daginn inn. Þú kennd-
ir mér að hekla og prjóna. Þú gafst
aldrei upp, alveg sama hvað það
var og eftir að þú veiktist svona
mikið þá hættirðu samt ekki, þú
barðist eins og ljón þótt „herra
Parkinson“ væri eitthvað að angra
þig. Þegar ég fer að hugsa til baka
þá áttum við margar góðar stundir
saman. Í hvert skipti sem ég kom í
heimsókn til ykkar afa þá beið ég
alltaf eftir því að þú myndir bjóða
mér að gista á gólfinu hjá ykkur.
Það var mjög mikið sport að gista
hjá ykkur og fá svo morgunmatinn
sem afi útbjó beint í rúmið. Það var
bara regla hjá þér að spila lag á pí-
anóið þegar ég kom í heimsókn og
það var alltaf sama gamla góða lag-
ið sem þú kenndir okkur barna-
börnunum. Ég bara trúi því ekki að
þegar ég kom í heimsókn til ykkar
afa í sumar að það myndi vera
seinasta skiptið sem ég myndi hitta
þig og í seinasta skiptið sem við
myndum spila á píanóið saman. Þú
spilaðir samt með mér þótt þú vær-
ir orðin mjög veik en eins og ég
sagði þú barðist eins og ljón. Við
föndruðum mikið saman og svo
bjóstu til möppu með öllum mynd-
unum mínum og gafst mér í 10 ára
afmælisgjöf. Þú varst alltaf bros-
andi og áttir það oft til að hrekkja
fólk eða það var afi sem lenti oftast
í hrekkjunum þínum, þú gerðir í
því að vera alltaf að hrekkja hann.
Margir krakkarnir í sveitinni og á
Hvammstanga kölluðu þig ömmu
þegar þú varst að vinna í búðinni
og ég var oft afbrýðisöm út af því
af því að þú varst alvöruamma mín
en ekki þeirra. Það eru enn þá í
dag krakkar sem hafa alltaf talað
um þig sem Hildi ömmu. Þú varst
alltaf mjög góð við mig og þú
reyndir að gera allt fyrir mig, alveg
sama hvað það var, stundum allt of
góð. Þú sagðir mjög sjaldan nei við
mig enda komst ég upp með næst-
um því allt sem ég vildi gera. Þú
hafðir alltaf gaman af því þegar ég
kom í heimsókn, það var svo margt
sem þú gerðir með mér eða okkur
barnabörnunum. Þú hélst alltaf
uppi stuðinu í barnaafmælunum,
fórst með okkur í leiki og við sung-
um saman. Það var síðan í mörg ár
að þú og afi fóruð með okkur í Víði-
dalsrétt og þið tókuð alltaf með
nesti og svo drukkum við úr jóg-
úrtdollunum. Ég man eftir að ég
fór alltaf með þér í kirkjuskólann
og á ég möppur síðan ég var pínu-
lítil sem við lituðum saman í. Þú
geymdir þær og gafst mér þær svo
þegar að ég varð eldri. Ég mætti í
rauninni í hvert eitt og einasta
skiptið á hverjum sunnudags-
morgni og það hefði ég ekki gert
nema af því þú varst svo dugleg að
fara með mig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku amma, þín er sárt saknað,
ég mun alltaf hafa þig í huga mín-
um. Ég veit að þú vakir alltaf yfir
afa og okkur öllum börnunum þín-
um.
Þín sonardóttir
Birgitta Maggý.
Elsku amma mín var án efa
bjartsýnasta kona sem ég hef ein-
hverntíma þekkt. Þrátt fyrir öll
hennar veikindi reyndi hún alltaf
að vera glöð og líta á björtu hliðar
lífsins, og fyrir það dáðist ég að
henni. Hún lyfti mér alltaf upp
þegar ég var leið.
Einn morguninn þegar ég var
ekkert allt of hress kom mamma
með grein úr blaði síðan í fyrra
sem amma hafði skrifað, fyrirsögn-
in á greininni var: „Gakktu glöð út
í þennan dag“. Þetta eru orð sem
ég mun aldrei gleyma, og ef ég geri
það ekki fyrir mig að ganga glöð út
í þennan dag og alla aðra daga þá
geri ég það fyrir ömmu. Nú kveð
ég hana með söknuði og tár í aug-
um.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Ég bið Guð og englana að geyma
þig. Þín
Sara.
Elsku amma mín. Þegar mamma
sagði mér að þú værir sofnuð inn í
draumaland varð ég reið. Ég
spurði sjálfa mig margra spurn-
inga. Af hverju mín amma? Af
hverju ekki einhver önnur amma?
En þegar ég leit út um gluggann
var ein stór, skær og skínandi
stjarna á miðjum himninum, og ég
er alveg viss um að hún var ætluð
þér. Það veitti mér smáhuggun, og
ég skil núna að þú ert komin á
betri stað. Ég er viss um að þú sit-
ur á einni stjörnunni þarna uppi,
hlærð og segir sögu, eða hrekkir
einhvern hinna englanna. Þú gast
verið ógurlegt hrekkjusvín, og
bjóst til ótalmarga brandara um
hann aumingja afa.
Ég hef oft fengið að heyra að ég
sé svolítið lík henni Hildi Kristínu
ömmu minni, og þakka ég alltaf
stolt fyrir það. Þú varst dugleg
kona, með óvenju stórt og gott
hjarta. Allir sem fengu þá ánægju
að hitta þig muna örugglega eftir
hlýjunni sem þeir mættu. Þú sást
alltaf það besta í öllum, og áttir
aldrei í erfiðleikum með að fyr-
irgefa. Ekki alls fyrir löngu fékk ég
bréf frá þér og meðal annars skrif-
aðir þú: „Herra Parkinson getur
verið harður húsbóndi, en ég reyni
samt að fyrirgefa honum …“ Já,
amma mín, þú varst engill á jörðu.
Við tvær áttum margar góðar og
ógleymanlegar stundir saman. Þar
komu bæði bros og tár við sögu. Þú
kenndir mér margt, til dæmis að
prjóna og spila á píanó. En þú
kenndir mér líka að maður á aldrei
að gefast upp, og að ef maður
hugsar jákvætt verður lífið miklu
léttari ferð. Já, þú kenndir mér
mikið sem á eftir að koma mér að
góðum notum í lífinu.
Þú hafðir líka alltaf tíma til að
segja mér sögu, eða syngja með
mér.
Ég lonníetturnar lét á nefið svo lesið
gæti ég frá þér bréfið.
Ég las það oft og mér leiddist aldrei og
lifað gæti ég ei án þín.
Þetta gátum við sungið aftur og
aftur, og situr það oft ofarlega í
huga mínum og verður mér þá allt-
af hugsað til þín.
Þú varst mjög hugmyndarík og
varst alltaf að gera eitthvað snið-
ugt. Síðustu árin, eftir að þið afi
fluttuð til Akureyrar, varstu nú
eiginlega orðin landsfræg fyrir
handverkið sem þú vannst í
„Himnaríki“ eins og þú kallaðir
galleríið þitt í bílskúrnum. Já, þú
barðist eins og hetja og lést sko
engan segja þér hvað þú gætir og
hvað þú gætir ekki.
Í bíómyndum eru oft leigðir
trúðar til að skemmta börnunum í
afmælisveislum. En ég þurfti sko
engan trúð í mínar, þú sást um alla
skemmtun. Þú söngst og dansaðir
með okkur krökkunum eins og
brjálæðingur, og hafðir gaman af.
Ég man alltaf eftir 9 ára afmælinu
mínu. Þá mættir þú í svörtum leð-
urbuxum, appelsínugulri angóru-
peysu og með skrautlegu gleraug-
un þín. Ég og allar vinkonur mínar
vorum alltaf sammála um það að ég
ætti sko bestu ömmu í heimi. Já,
þú varst sko engin venjuleg amma.
Ég hitti þig í síðasta skipti í
sumar þegar ég var í heimsókn á
Íslandi. Þá varstu orðin mjög veik.
Samt varstu alltaf jafn hress and-
lega, og fékk ég ótt og títt að heyra
fallega smitandi hláturinn þinn. Ég
veit að guð og englarnir hafa tekið
vel á móti þér, þú varst sú eina og
sanna.
Þú munt alltaf eiga stóran og
heitan stað í hjarta mínu og huga,
þú settir stór fótspor í líf mitt. Þín
er sárt saknað, en með þessu kveð
ég þar til við hittumst á ný.
Ástar- og saknaðarkveðjur, þitt
barnabarn
Hildur Valsdóttir.
Fallin er frá Hildur Kristín Jak-
obsdóttir, fyrrverandi tengdamóðir
mín, eftir langa og erfiða baráttu
við parkinsonsjúkdóm.
Ég hef aldrei kynnst jafn já-
kvæðri konu og Hildi, sama hve
þjáð hún var, síðustu árin, gerði
hún grín að hlutunum og jafnvel
sjálfri sér. Hugsunin var skýr þó
líkaminn væri þrotinn að kröftum,
hún gat lítið orðið hreyft sig hjálp-
arlaust. Það var aðdáunarvert hve
vel Gunnar hugsaði einstaklega vel
um hana og gerði henni lífið eins
bærilegt og hægt var og að hún
gæti verið heima sem lengst.
Ég kynntist Hildi og Gunnari
fyrir tæplega þrjátíu árum þegar
við Þórdís dóttir þeirra fórum að
vera saman og bjuggum hjá þeim í
Reykjavík til að byrja með, þangað
til þau fluttu til Hvammstanga. Oft
komu þau til okkar á Hólmavík og
við til þeirra, og eftir að við eign-
uðumst Söru dóttur okkar urðu
samskiptin meiri.
Ég vil kveðja Hildi og þakka
henni allar góðu stundirnar, vináttu
og hlýju sem ég fann ætíð fyrir í
minn garð. Guð blessi minningu
hennar.
Gunnari, Þórdísi, Erni, Val og
Hermínu og börnum votta ég inn-
lega samúð.
Benedikt G. Grímsson.
Elsku amma, ég er svo ánægður
að ég fékk að hitta þig í sumar.
Ég man þegar ég lá upp í rúm-
inu hjá þér, talaði við þig og sýndi
þér myndir. Svo fann ég steina á
bílastæðinu sem þú ætlaðir að mála
á. Það var svo gott að fá að faðma
þig. Ég er búin að hugsa svo mikið
um þig síðustu daga. Ég veit að þú
hefur það gott uppi hjá Guði núna.
Ég sakna þín. Þinn
Vikar Valsson.
 Fleiri minningargreinar
um Hildi Kristínu Jakobsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.