Morgunblaðið - 31.01.2003, Blaðsíða 4
DAGLEGT LÍF
4 C FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
AÐ var gaman í kennsl-
unni á sínum tíma, því er
ekki að neita. Gat að vísu
stundum verið erfitt
starf, en oftast skemmti-
legt. Þá var maður líka ungur og
áhugasamur og náði ágætu sam-
bandi við krakkana. Ekki víst að
kennslan ætti eins vel við mann í
dag. Unglingar eru líka sagðir vera
erfiðaðri nú til dags en fyrir aldar-
fjórðungi, ef marka má almannaróm
og umfjöllun fjölmiðla: Slagsmál í
miðbænum um helgar, aukin vímu-
efnaneysla, spilafíkn, einelti, aga-
leysi, hortugheit og þannig mætti
lengi telja. En þetta hefur nú verið
sagt um unglinga á öllum tímum og
var líka viðtekin skoðun fyrir ald-
arfjórðungi. Alltaf sama gamla við-
kvæðið: Heimur versnandi fer! Rétt
að taka öllum svona fullyrðingum
með fyrirvara.
Blendnar tilfinningar bærast í
brjósti kennarans fyrrverandi þegar
hann gengur yfir skólalóðina að
gamla skólanum sínum. Í þá daga
var Hörður Zophaníasson, sá merki
skólamaður, skólastjóri hér í skól-
anum. Það er málverk af honum á
kennarastofunni. Nú heldur um
stjórnvölinn Sigurður Björgvinsson,
gamall skólabróðir úr Kennó og
samkennari í Víðistaðaskóla. Sigurð-
ur tekur hlýlega á móti sínum gamla
félaga, býður upp á kaffi og fylgir
honum síðan í fyrsta tíma, í ensku
hraðferð í tíunda bekk.
Kennslustundin er hafin og skóla-
stjórinn kallar enskukennarann
fram á gang til að láta hann vita af
því að það sé kominn nýr nemandi í
bekkinn, fyrrverandi kennari við
skólann. Enskukennarinn, Guðni Ei-
ríksson, ungur maður og bráðefni-
legur að sjá, tekur þessum tíðindum
með jafnaðargeði og býður nýja
nemandann velkominn. Sá nýkomni
tekur strax eftir breytingum í skóla-
stofunni sem hljóta að vera til bóta.
Stólarnir eru með tausetu og hægt
að hækka þá og lækka eftir þörfum,
og sömuleiðis borðin. Það er af sem
áður var þegar nemendur urðu að
gera sér að góðu grjótharða trébekki
og slánarnir grúfðu sig kengbognir
yfir allt of lágum borðunum.
Krakkarnir eru í teymisvinnu að
þýða nýjustu fréttir af netsíðu virts
bresks dagblaðs um spilafíkn Eiðs
Smára og viðbrögð breskra við þeim
tíðindum. Þetta er snjallt bragð í
kennslunni, en þó ekki nýtt, að nýta
mál sem væntanlega vekja áhuga
krakkanna. Þetta „trix“ notaði mað-
ur sjálfur í enskukennslunni hér í
eina tíð. Munurinn er bara sá að nú
er hægt að fá fréttina glóðvolga af
Netinu. Í þá daga varð maður hins
vegar að bíða í nokkra daga eftir að
bresku blöðin kæmu í Eymundsson
og ljósrita síðan fréttirnar upp úr
þeim. Það var því stundum farið að
slá í þær þegar kom að því að nýta
þær við kennslu. Netið býður hins
vegar upp á ýmsa möguleika og
þetta eru augljósar framfarir.
Langar að verða eitthvað
Næsti tími er er danska hraðferð,
hjá gömlum samkennara, Ragnheiði
Kristjánsdóttur. Danska var aldrei í
uppáhaldi hjá undirrituðum „her i
den tid“, þótt á seinni árum hafi
hann tekið ástfóstri við þetta hljóm-
fagra tungumál og lært að meta gildi
þess í rótgrónum menningar-
tengslum Íslands og Danmerkur.
Ragnheiður talar dönsku við nem-
endur, sem að miklum meirihluta
eru stúlkur, og krakkarnir virðast
býsna klárir í dönskunni. Ragnheið-
ur hælir þeim líka á hvert reipi, enda
eru þau í hraðferð í faginu. Hér hef-
ur nefnilega orðið sú breyting á að
nemendur í níunda og tíunda bekk
geta valið á milli hægferðar, mið-
ferðar og hraðferðar eftir getu hvers
og eins í einstökum fögum. Við þetta
hefur gamla bekkjakerfið riðlast.
Sessunautur nýja nemandans í
dönskutímanum er geðþekk stúlka
og svo skemmtilega vill til að hún er
formaður nemendaráðsins. Sú
ákvörðun er því tekin á staðnum að
henni verði fylgt eftir í tímum því
ella gæti greinarhöfundur lent í
tómu basli og reiðuleysi og þess
vegna lent óvart tvisvar í sama fag-
inu. Best að hafa ákveðið skipulag á
þessu.
Formaður nemendaráðsins heitir
Á skólabekk í 10. bekk í Víðistaðaskóla
Eins og gerst
hefði í gær
Aldarfjórðungur er nú
liðinn frá því Sveinn
Guðjónsson stundaði
kennslu í Víðistaðaskóla
í Hafnarfirði, og enn
lengra síðan hann sat
síðast á skólabekk. Hon-
um lék forvitni á að vita
hvort skólabragur hefði
eitthvað breyst á þess-
um tíma og gerðist því
nemandi í 10. bekk í
einn dag í gamla skól-
anum sínum. Kristinn
Ingvarsson ljósmyndari
festi skólalífið á filmu.
ODDNÝ Silja Herdísar-dóttir, formaður nem-endaráðs Víðistaðaskóla,
kvaðst hafa gert sér grein fyrir
að um tímafrekt starf væri að
ræða þegar hún bauð sig fram í
kosningu um embættið. „Þetta
krefst mikillar skipulagningar og
vinnu, en er um leið skemmtileg
og góð reynsla. Sjálfsagt kemur
þetta starf eitthvað niður á nám-
inu, en það þýðir þá bara að ég
verð að leggja enn harðar að mér
og vera duglegri og það þarf ekki
endilega að vera svo neikvætt.“
Oddný sagði að starf formanns
nemendaráðs fælist aðallega í því
að stjórna fundum ráðsins og
halda utan um starfið. „En ég
gæti þetta aldrei ein heldur er
starfsemin sameiginlegt framlag
okkar allra sem skipa nem-
endaráðið. Og ekki má heldur
gleyma Ragnheiði Kristjáns-
dóttur, dönskukennaranum okk-
ar, sem heldur utan um fé-
lagslífið hér í skólanum. Ég sem
formaður, varaformaðurinn og
gjaldkerinn, sjáum aðallega um
skipulagninguna, eins og til
dæmis varðandi sölu á sérstökum
skólapeysum sem merktar eru
Víðistaðaskóla. Ágóðinn af söl-
unni rennur svo í ferðasjóð.“
Oddný kvaðst vera tiltölulega
sátt við félagslífið í skólanum og
kvaðst ekki muna eftir neinu í
augnablikinu sem mætti bæta
þar við. „Við reynum að hafa ball
einu sinni í mánuði og hafa mis-
munandi þema á hverju balli eins
og til dæmis paraballið og ný-
nemaballið. Einnig er farið einu
sinni í leikhús yfir veturinn og
núna ætlum við á Nemendamótið
í Versló, en það er ákveðin hefð
fyrir því hér í „Víðó“ og oft mikil
stemning fyrir því.
Aðalhátíð vetrarins er svo
Grunnskólahátíðin, sem haldin
verður núna í febrúar, en þá
koma allir s
saman og ha
þétt það ske
að gerast í f
yfir skólaár
allavega. Fo
í öllum skólu
þessa hátíð
ast er boðið
úr hverjum
dæmis vinni
ungi, sem er
grunnskóla
ungur er ein
leikakeppni
fram í hverj
ingshafar úr
ODDNÝ SILJA HERDÍSARDÓTTIR, FORMAÐUR NEMENDARÁÐS
Skemmtileg og góð rey