Morgunblaðið - 31.01.2003, Blaðsíða 7

DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 2003 C 7
ingatæknin hefur valdið byltingu.
Nú eru tölvur í flestum stofum og
við höfum yfir að ráða tveimur
tölvuverum með nýjum tölvum.
Tölvur eru nú snar þáttur í öllu
námi og á það við um allar greinar,
þær koma þar alls staðar inn í.
Aðstaða er sífellt að batna og fyr-
irhugað er að byggja við skólann
um 3.850 fermetra húsnæði, sem er
næstum jafnstórt og það skóla-
húsnæði sem við höfum yfir að ráða
núna. Þjónusta skólaskrifstofu hef-
ur aukist og nú höfum við greiðan
aðgang að ýmis konar ráðgjöf og
sálfræðiþjónustu sem var af skorn-
um skammti þegar við vorum á okk-
ar sokkabandsárum í kennslunni.
Mikilvægt er að börnin fái nauðsyn-
lega þjónustu svo þau eigi auðveld-
ara með að takasta á við lífið í fram-
tíðinni.
Þá hugsa ég að samþætting og
hópvinna sé meiri en áður var. Við
erum einnig með tvö þróunarverk-
efni í gangi núna í unglingadeild-
inni. Þemavinna er einnig ríkur
þáttur í skólastarfinu og í haust
vorum við með þemað fjallið. Þá
gekk allur skólinn á fjöll og unnið
var með viðfangsefnið í nokkra
daga. Síðan var foreldrum boðið í
skólann til að skoða afrakstur vinn-
unnar. Uppbrot af þessu tagi lífga
upp á skólastarfið og gera skamm-
degið skemmtilegt.
Hvað um samskipti kennara og
nemenda almennt. Eru einhver sér-
stök vandamál uppi núna sem ekki
voru fyrir hendi þegar við vorum að
kenna saman?
„Ég held að samskipti milli nem-
enda og kennara séu yfirleitt góð.
Vandamálin eru af svipuðum toga
og áður og sjaldnast erfið viðfangs
svona almennt talað. Hins vegar er
ein undantekning þar á og þau mál
eru vissulega þyngri og alvarlegri
en áður. Þarna á ég við neyslu ung-
menna á vímuefnum. Við höfum
orðið að glíma við slík mál. Stund-
um tengjast vandamálin jafnvel
neyslu foreldra á vímuefnum.
Þetta heyrir sem betur fer til
undantekninga, því það jákvæða er
að foreldrar eiga miklu greiðari að-
gang að kennurum og skólanum en
áður og samstarfið er yfirleitt mjög
gott. Foreldrar eru meðvitaðri en
áður um ábyrgð sína á uppeldi og
skólagöngu barna sinna. Þegar við
vorum að kenna saman var for-
eldrafélagið að slíta barnsskónum
og það var viss varfærni í sam-
skiptum skóla og heimila. Á þessu
hefur orðið jákvæð breyting,“ sagði
Sigurður Björgvinsson, skólastjóri í
Víðistaðaskóla.
SEX ára smíðaði Reynir MárÁsgeirsson fyrsta skartgrip-inn. Mikið stóð til því hannætlaði að bjóða stelpu, sem
hann var skotinn í, heim til sín að
horfa á myndband með Strumpun-
um … og gefa henni frumsmíðina;
silfurhring, hvorki meira né minna.
Hann man ekki nákvæmlega hvernig
hringurinn leit út en gerir ráð fyrir að
hann hafi verið vel frambærilegur
enda naut hann dyggrar aðstoðar föð-
ur síns, Ásgeirs Reynissonar gull-
smiðs, við þetta vandaverk. Hann
rámar í að sú stutta hafi orðið voða-
lega hrifin.
Reynir Már er tvítugur og fjórði
ættliðurinn í beinan karllegg sem
smíðar úr gulli og silfri. Margir munir
hans eru þó með talsvert öðru sniði en
forfeðranna því
hann leggur
mikla áherslu á
smíði lokka og
pinna fyrir göt í
andlit og nafla
og aðra staði lík-
amans ef því er
að skipta. Slík
fyrirbæri þekkt-
ust ekki í tíð
langafa hans,
Guðlaugs A.
Magnússonar, sem stofnaði sam-
nefnda verslun við Laugaveginn og
Gull- og silfursmiðjuna Ernu árið
1924. Bæði fyrirtækin eru enn við lýði
í höndum afkomendanna. Þeir halda
uppi merkjum frumkvöðulsins og
smíða áfram silfurborðbúnað, sem
verið hefur aðalsmerki fjölskyldufyr-
irtækisins frá upphafi, auk alls konar
gersema úr gulli og silfri.
Með gullsmíðina í blóðinu
„Langafi átti þrjá syni og eina dótt-
ur. Eftir hans dag tók afi minn og
nafni við verkstæðinu, en afabróðir
minn, Magnús, við versluninni. Síðan
afi lést, á aðfangadag í hittifyrra, hef-
ur pabbi rekið verkstæðið ásamt
systrum sínum, Söru og Ragnhildi, en
þar starfa líka Bessi frændi og Tóm-
as, sem er fjöllistamaður,“ upplýsir
Reynir Már. Sjálfur kveðst hann hafa
verið þar tíður gestur frá því hann var
smágutti og aðstoðað við eitt og annað
tilfallandi.
„Þegar ég var lítill ætlaði ég að
verða gullsmiður. Sem unglingur varð
ég aftur á móti svolítið óviss um fram-
tíðarstarfið enda svo margt í boði. Ég
byrjaði í Verslunarskólanum, fór síð-
an í fjölmiðlafræði í Fjölbrautaskól-
anum við Ármúla áður en ég fann út
að gullsmíðin væri mér einfaldlega í
blóð borin. Núna er ég á samningi hjá
pabba og á fyrstu önn í gull- og silf-
ursmíði í Iðnskólanum hjá Hörpu
Kristjánsdóttur gullsmíðameistara.“
Reynir Már er því kominn á rétta
hillu í lífinu. Á verkstæði fjölskyld-
unnar eru öll tæki og tól til skart-
gripagerðar og þar er hann löngum
stundum, á kvöldin og um helgar, og
smíðar skartgripi eftir eigin höfði
undir merkinu RMÁ. Fyrsta hönnun-
in sem hann leggur upp með er byggð
á hálfmána úr gulli eða silfri.
„Ég leit bara til himins,“ svarar
hann spurningunni um innblásturinn.
„Máninn, og kannski sérstaklega
hálfmáninn, stendur fyrir svo margt
og mismunandi hjá þjóðum heims.
Hálfmáninn er tákn Maríu meyjar,
hann er helgaður mánagyðjum í ýms-
um löndum og hefur um aldir verið
tengdur múhameðstrú svo dæmi séu
tekin. Ég hef smíðað margar út-
færslur af hálfmánanum; hálsmen,
armbönd, hringa, eyrnalokka og
fleira,“ segir Reynir Már, sem sjálfur
er allsendis ófeiminn að skreyta sig –
þó bara með skarti úr eðalmálmum og
– steinum. Hann fullyrðir að núorðið
séu strákar jafnginnkeyptir fyrir
skartgripum og stelpur. Hjá báðum
kynjum sé vinsælt að láta setja á sig
göt fyrir þar til gert skart hér og þar
og jafnvel á ólíklegustu staði líkam-
ans. Eins og hvar? spyr sá sem ekki
veit. Reynir Már verður svolítið kynd-
ugur í framan en upplýsir að einu
sinni hafi hann verið beðinn um að
sérsmíða lokk handa stelpu sem hugði
á skreytingar á líkamshluta, töluvert
fyrir neðan nafla.
Bara byrjunin
„Ég smíða bara það sem fólk biður
mig um, annaðhvort eftir hugmynd-
um þess eða við útfærum þær í
sameiningu. Mér finnst frekar lítið
framboð af ekta skartgripum fyrir
ungt fólk sem vill skreyta sig öðruvísi
en áður tíðkaðist og forðast nikkel-
ofnæmi af óekta málmum.“
Hann segir Jóhann, eiganda tísku-
verslunarinnar Mótors og fyrrum
vinnuveitanda sinn, líkast til hafa ver-
ið sama sinnis því hann hafi ekki hik-
aði við að taka RMÁ-skartið til sölu í
versluninni. „Líka Fjölnir frændi sem
er með J.P. Tattó,“ segir Reynir Már.
Hann hyggur á frekari markaðssetn-
ingu, segist rétt vera að byrja og sé
með ótal hugmyndir í kollinum.
„Hálfmánaskartið er bara byrjunin,“
segir hann – en gleymir silfurhringn-
um, sem forðum fylgdi heimboði og
Strumpaspólu.
Hálfmánar
í hávegum
Reynir Már Ásgeirsson
er fjórði ættliðurinn í
beinan karllegg sem
smíðar úr gulli og silfri.
Valgerður Þ. Jónsdóttir
skoðaði muni sem lítt
eiga skylt við aðalsmerki
fjölskyldunnar í áratugi.
Naflaskart úr gulli.
 Silfrið í hálfmána-
hálsmeninu fyrir döm-
ur, t.v., er gullhúðað
og með silfurkeðju, en
herramenið er stærra
og með leðuról.
 Silfurarmband fyrir
bæði kynin.
Morgunblaðið/GolliReynir Már Ásgeirsson með silfurhálfmána um háls.
Acidophilus
H
á
g
æ
ð
a
fra
m
le
ið
sla
A
ll
ta
f
ó
d
ýr
ir
Fyrir meltingu
og maga
FRÁ
Apótek og
lyfjaverslanir