Morgunblaðið - 09.02.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. FEBRÚAR 2003 41
Afi á Burstafelli er
dáinn. Þetta voru frétt-
irnar sem ég varð að
bera börnum mínum
laugardagsmorguninn
1. febrúar. Fyrir þeim var hann afi
lang, en fyrir mér var hann alltaf afi
á Burstafelli, því að á Drangsnesi
áttu afi og amma lítið fallegt hús
sem heitir Burstafell. Eins og gefur
að skilja var sorgin mikil. Afi hafði
tekið börnum mínum opnum örmum
sem og hann hafði gert við mig
mörgum árum áður. Ég man þegar
ég kynnti afa og ömmu fyrir konu-
efni mínu. Það var ekki minna mál
að sýna þeim kærustuna en foreldr-
unum. Það var ekki síður gleðiefni
að snótin hét Anna. Höskuldur og
Anna, eins og afi og amma.
Ég var ekki orðinn gamall þegar
ég fór að fara til afa og ömmu á
Burstafelli yfir sumartímann. Þang-
að var maður sendur á vorin með
Strandarútunni. Nýburstaklipptur í
nýjum gúmmískóm og grenjandi.
Grenjandi vegna þess að vera að
fara frá mömmu og pabba, og svo
aftur grenjandi heim á haustin
vegna þess að þurfa að fara frá afa
og ömmu. Þessi ár hjá afa og ömmu
munu aldrei gleymast. Þvílíkt æv-
intýri. Afi hafði ekki búið á Bursta-
felli síðastliðin ár. Hann og amma
höfðu flutt suður á mölina fyrir
nokkrum árum síðan, eftir áratuga
búsetu á Drangsnesi. Þar eignuðust
þau líka sjö börn og þar af eru þrjú
þeirra búsett á Drangsnesi.
Afi var aldrei sáttur við það að
þurfa að flytja suður. Hann talaði
oft um það hversu sár hann var út í
að ekki væri heimili eða þjónustu-
íbúðir fyrir aldraða í Strandasýslu.
Því miður rættist ekki úr þeim mál-
um fyrr en eftir að afi og amma voru
flutt suður, þá var það of seint, það
varð ekki aftur snúið. Síðastliðið
föstudagskvöld hringdi síminn hjá
mér. Þá var það afi í símanum.
Hann hafði hringt í vitlaust síma-
númer. Það varð til þess að við
ræddum saman í dágóða stund og
kvöddumst með virktum eins og
venjulega. Nóttina eftir, aðeins
nokkrum klukkustundum síðar, var
hann allur. Ég held að þetta símtal
hafi átt að verða. Við vorum alltaf
nánir nafnarnir.
Afi var orðinn rúmlega níræður
og talaði hann um það að tími sinn á
þessu jarðríki væri brátt liðinn. Afi
sagði mér síðast þegar ég heimsótti
hann og ömmu á Hrafnistu, að hann
væri hræddur við það að deyja en
það væri verkefni sem yrði að leysa
HÖSKULDUR
BJARNASON
✝ HöskuldurBjarnason fædd-
ist á Klúku í Bjarn-
arfirði á Ströndum
11. maí 1911. Hann
andaðist á Hrafnistu
í Reykjavík 1. febr-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Drangsneskap-
ellu 8. febrúar.
eins og hvert annað.
Heilsunni hrakaði allt-
af meir og meir.
Nú er afi að leysa
verkefnið sem honum
var síðast falið. Kæri
afi, ég þakka þér fyrir
árin sem við áttum
saman á Burstafelli og
aldrei munu gleymast.
Mig langar að kveðja
afa minn með fyrsta
erindi úr ljóði eftir
Björn Guðmundsson
frá Bæ, og heitir það
Strandir:
Himingnæfandi háfjöllin rísa,
hlífa dölum í aldanna straum;
Strandasýslu í stuðlum skal prísa,
stöðugt uppfyllir hetjanna draum;
fella kólgur á framverði Stranda,
fast er staðið, því aldan er breið;
þokast fram á þroskaleið
þegnar allir í baráttu standa;
við hörku hafs og lands
og hlýju vinabands
skal tengjast fólk með trausta lund
í trú á Strandagrund.
Þinn nafni
Höskuldur Birkir Erlingsson.
Elsku langafi. Þú varst okkur
mjög kær. Þú munt alltaf lifa í
minningu okkar og hjarta. Þú varst
alltaf jafn glaður og hress þegar við
komum. Það var gaman að sjá hvað
þú varst að sauma. Við erum ánægð
með að eiga púða sem þú saumaðir
út handa okkur sem minningu um
þig.
Elsku langamma. Við samhryggj-
umst þér mjög. Vonandi styrkir guð
þig í sorginni. Okkur þykir mjög
vænt um þig og reynum að hjálpa
þér í sorginni.
Erling Birkir og Jóhanna
Huld Höskuldsbörn.
Vor hinsti dagur er hniginn
af himnum í saltan mar.
Sú stund kemur aldrei aftur,
sem einu sinni var.
(Halldór Laxness.)
Elsku Höski, þakka þér fyrir allar
fallegu minningarnar sem þú hefur
gefið mér um árin. Ég á ennþá vís-
una sem þú samdir um mig þegar ég
var 12 ára og ég ætla að geyma hana
vel. Mér leið alltaf vel í kringum þig
og það var alltaf gott að koma til
ykkar Önnu. Ég fann það alltaf
greinilega að þér þótti vænt um mig
og ég vona að þú hafir vitað að mér
þótti líka vænt um þig.
Þín
Birta.
Elsku frændi minn. Margar góðar
minningar á ég um þig og voru sím-
töl okkar ansi skemmtileg. Þú varst
svo fróður og gaman að heyra
hvursu fróður þú varst um ættina
okkar enda fór það ekki milli mála
hvursu vænt þér þótti um ættina
okkar.
Það var svo margt sem ég átti eft-
ir að tala um við þig, enda hélt ég að
okkar tími yrði lengri, þú sem áttir
að lifa til eilífðar, elsku frændi minn.
Nú þegar ég kveð þig í hinsta sinn
og þakka þér fyrir þá hlýju sem þú
og Anna sýnduð mér bið ég góðan
Guð að vera hjá þér, elsku frændi
minn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Elsku Anna mín, þér og börnum
ykkar og öðrum ættingjum vil ég
votta mína dýpstu samúð.
Soffía Kolbrún Pitts.
Víða til þess vott ég fann,
þótt venjist oftar hinu,
að guð á margan geimstein þann,
sem glóir í mannsorpinu.
(Bólu-Hjálmar.)
Þessi vísa kom upp í huga minn
þegar ég fór að hugsa til þess að
skrifa fáein kveðjuorð vegna brott-
hvarfs þíns úr þessari jarðvist. Að
votta þér virðingu mína sem þú áttir
óskipta alla tíð, elsku Höskuldur
minn. Í gegnum tíðina finnst mér
þessi vísa lýsa þér best einsog ég
þekkti þig og jafnframt rifjar hún
upp yndislegar minningar frá liðn-
um árum.
Núna í dag er nákvæmlega hálfur
mánuður frá því ég hitti þig og
Önnu á ganginum á Hrafnistu, þar
sem við heilsuðumst eftir að hafa
ekki sést í u.þ.b. hálft ár. Þar urðu
miklir fagnaðarfundir, mér fannst
yndislegt að þú varst sá fyrsti sem
ég sá þegar ég kom inn úr dyrunum.
Ég fann að þú fagnaðir mér með
sama hugarfari og ég varð ákaflega
glöð, það var svo yndislegt að sjá
þig. Þú varst með sama brosið og ég
mundi síðan ég var barn. Ég er
mjög ánægð með að hafa getað
kvatt þig augliti til auglitis. Eins og
mér er tamt með þá sem mér finnst
ofboðslega vænt um er að knúsa þá
alveg í kaf. Ég vissi ekki þá að það
yrði í síðasta skipti sem ég kæmi til
með að knúsa þig.
En það er orðin staðreynd núna
að þetta var síðasta knúsið og þakka
ég fyrir það. Elsku Höskuldur, ég
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gefið mér alveg frá því ég man fyrst
eftir mér. Ykkar heimili var sem
mitt annað heimili öll mín bernsku-
ár, vegna vináttu okkar Jóu dóttur
þinnar. Aldrei man ég eftir þér
öðruvísi en sama jafnlyndis mann-
inum, hvað svo sem við Jóa vorum
að gera af okkur eða ekki.
Í öll þessi ár fannst mér alltaf jafn
yndislega gott og notalegt að hitta
þig. Þú varst mér alltaf svo góður og
ég þakka Guði fyrir að hafa kynnst
þér. Enda kallaðir þú mig oft sjöttu
dóttur þína. Það fannst mér mjög
notalegt. Mér fannst ég alltaf eiga
svo mikið í þér, elsku Höskuldur
minn.
Þakka þér enn og aftur fyrir allar
þessar yndislegu minningar sem ég
á um þig, fjölskyldu þína og heimili.
Megi góður Guð gefa Önnu, börn-
um ykkar og öllum afkomendum
styrk og kraft í þeirra mikla missi.
Hvíl þú í friði, elsku Höskuldur
minn, Guð blessi þig.
Inga Helga.
Góður vinur og samferðamaður
hefur nú kvatt þennan heim.
Höskuldur Bjarnason frá Burstafelli
á Drangsnesi lést á Hrafnistu hinn
1. febrúar sl. á nítugasta og öðru
aldursári. Höskuldur var einn af
þeim mönnum sem settu sterkan
svip á samfélagið, ekki með hávaða
eða látum heldur prúðmennsku og
góðvild í garð samferðamanna sinna
og fyrir það var hann virtur og eign-
aðist á langri ævi marga vini. Hann
var traustur fjölskyldufaðir og iðinn
við að búa sem best að heimilinu,
það var ávallt snyrtilegt að horfa
heim að Burstafelli, og innandyra
hlýtt og gott viðmót. Höskuldur
hafði yndi af góðum bókum og var
vel lesinn, hann var líka glöggur,
eftirtektarsamur og minnugur á
flest í umhverfinu. Hann stundaði
margvíslega vinnu bæði til sjós og
lands, en síðustu árin á vinnumark-
aðnum starfaði hann við fiskvinnu á
Drangsnesi.
Fyrir nokkrum árum fluttust þau
Höskuldur og Anna á Hrafnistu í
Reykjavík, þar fór vel um þau en í
samtölum og kveðjum sem bárust
leyndi sér ekki að hugurinn var enn
fyrir norðan. Hann fylgdist vel með
öllu og lagði gjarnan gott til mál-
anna. Hann var ófeiminn að koma
með góðar ábendingar um það sem
betur mætti fara. Mér er minnis-
stætt að fyrir fáeinum árum þegar
syrti að í atvinnumálum á Drangs-
nesi sendi hann fyrstur manna boð
um þátttöku í úrbótum. Það er líka
eftirminnilegt þegar hann kom heim
til þess að halda upp á 90 ára afmæl-
ið sitt með því að bjóða öllum vinum
og kunningjum til matarveislu. Þá
lét hann þau boð út ganga að engar
vildi hann gjafirnar en það yrði hon-
um mikið gleðiefni ef afmælisgestir
myndu styrkja Sundlaugarsjóðinn á
Drangsnesi. Það leyndi sér ekki að
hann hugsaði hlýtt til sinnar heima-
byggðar. Þótt hann gæti ekki lengur
notið dvalarinnar á heimaslóð var
hann áhugasamur um framfarir þar,
þessi hugsunarháttur lýsir Höskuldi
vel.
Elsku Anna, við Guðrún sendum
þér, börnunum ykkar, fjölskyldum
þeirra og öðrum vandamönnum
innilegustu samúðarkveðjur okkar
og biðjum Guð að blessa minningu
hans.
Guðmundur Björgvin
Magnússon.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.