Morgunblaðið - 09.02.2003, Blaðsíða 57

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. FEBRÚAR 2003 57
Hljómsveit Þorleifs Finnsonar
og hljómsveit Ingvars Hólmgeirssonar
spila gömlu- og nýju dansana.
Húsið opnar kl. 18 fyrir kvöldverð
og kl. 22 fyrir dansleik.
Miðaverð fyrir kvöldverð og dansleik
kr. 2.400, kr. 1.200 fyrir dansleik.
Kúttmagakvöldverður
og dansleikur
í Ásgarði, Glæsibæ
þann 14. febrúar nk.
Miðapantanir í símum: 568 5660/581 4315
frá kl. 11-15 virka daga
og netfangi: veislueldhusid@simnet.is
Bréfsími:568 7216
TVEGGJA alda hefð er fyrir teikni-
myndum í Frakklandi og Belgíu, þar
sem gefnar eru út mun fleiri teikni-
myndabækur fyrir fullorðna en
börn. En í Frakklandi seljast teikni-
myndabækur árlega í um 20 milljón
eintökum.
Nú gefst Íslendingum tækifæri á
að kynnast þessu merkilega menn-
ingarfyrirbæri og allri sögu hennar
á glæsilegri sýningu í Gerðarsafni.
Alltaf eitthvað nýtt
Nicolas de Crécy er einn af áhuga-
verðari teiknimyndahöfundum
Frakka. „Ég tjái mig með teikni-
myndum því þar gefst mér tækifæri
til að blanda saman teikningum og
frásögn, í stað þess að einbeita mér
bara að öðru hvoru,“ útskýrir Nicol-
as sem er staddur á landinu í tilefni
sýningarinnar. „Teiknimyndir eru
áhrifarík, frekar einföld og bein-
skeytt leið til að teikna myndir í frá-
sagnarlegu samhengi.“
Hann vakti strax mikla athygli
með fyrstu bók sinni, Foligatto, en
félagi hans úr hinum víðfræga
teiknimyndaskóla í Angoulême,
Alexios Tjoyas, gerði textann. Síðan
hefur hann gefið út nokkrar bækur
og hlotið viðurkenningar fyrir.
Nicolas fór ekki varhluta af
teiknimyndahefðinni þegar hann var
að alast upp. Hann segist hafa teikn-
að frá fimm ára aldri og strax hafa
viljað teikna teiknimyndir.
– Og hefur aldrei skipt um skoð-
un?
„Ég er eiginlega að því núna. Ég
hef gert nokkrar bækur og náð
þangað sem ég stefndi. Mér finnst
ég því vera að endurtaka mig og
langar að fara inn á aðrar brautir
sem líka fela í sér teikningar og frá-
sögn.“
– Hver er þinn uppáhalds-
höfundur?
„Það eru Muñoz og Sampayo frá
Argentínu. Teikningarnar eru svart/
hvítar og mjög kraftmiklar. Líkjast
myndristum þýsku expressjónist-
anna og fjalla um einkaspæjara í
New York. Ég held upp á marga, en
þetta eru sérlega sterkar sögur.“
– Hafa þeir og þýski expressjón-
isminn haft áhrif á þig og þín verk?
„Já, það er satt, en auk þess reyni
ég að finna áhrifavalda mína í öðrum
listformum, reyndar í allri listasög-
unni. Í kvikmyndum þegar kemur að
frásagnarmáta og í allri málarasög-
unni fyrir myndrænu hliðina. Fyrsta
bókin mín eru mjög „máluð“. Þá
skoðaði ég mikið Egon Schiele og
fleiri, og ég reyndi aðlaga áhrifin að
teiknimyndinni, með það í huga að
gera eitthvað nýtt.“
– Hvernig lýsirðu þínum stíl?
„Kómískur expressjónismi, svona
í grófum dráttum. Ég hef gaman af
því sem er absúrd og fáránlegt, og
kem því frá mér á skuggalegan og
jafnvel illmeltanlega hátt um leið og
ég er er að segja eitthvað fyndið.
Húmorinn og þessi heimur virðist
kannski ekki mjög aðgengilegur við
fyrstu kynni. Stundum er stíllinn of-
hlaðinn. Það finnst mér um fyrstu
bókina mína, Foligatto. Þegar ég
gerði bókina Monsieur Fruit fór ég
alveg hina leiðina, hún er mun létt-
ari og einfaldari. Við gerð hverrar
bókar reyni ég að gera eitthvað
nýtt.“
– Þú bæði skrifar sjálfur textann
og færð með þér höfunda?
„Já, ég hef gert jafnmargar bæk-
ur einn og með textahöfundi, og
kann vel við bæði. Mér finnst áhuga-
vert að vinna með öðrum til að taka
á hugmyndum sem eru ólíkar þeim
sem fæðast í mínum hugarheimi.
Sylvain Chomet skrifaði Léon La
Came, og bókin er byggð á sannri
sögu, en ég er meira að fást við
draumkenndari og persónulegri
hluti.“
Víðari heimur en ofurhetjanna
Aðspurður segir Nicolas að flestir
hans lesendur séu franskir, og lík-
lega á aldrinum 15–45 ára. „Einu
sinni áritaði ég bók fyrir 84 ára
gamla konu, en það heyrir til undan-
tekninga,“ segir hann brosandi.
– Eru teiknimyndabækur vinsælli
í Frakklandi og Belgíu en annars
staðar í Evrópu?
„Já, tvímælalaust. Þónokkuð á
Spáni og Ítalíu, en ekkert miðað við
Frakkland. Þar eru gefnir út tvö
þúsund nýir titlar á ári sem er án efa
metið í Evrópu.“
– Og er mikill munur á evrópskum
og bandarískum teiknimyndum?
„Þeim er ekki saman að jafna. Í
Frakklandi og Belgíu kaupirðu
vandaðar bækur. Í Bandaríkjunum
eru þetta mestmegnis teiknimynda-
blöð, sem fjalla um ofurhetjur og
vísindaskáldskap á meðan Frakkar
fara víðar í sínum skáldskap. Það er
samt þónokkuð um neð-
anjarðarteiknimyndir í
Bandaríkjunum sem
koma sér úr heimi of-
urhetjanna og taka á
persónulegum hlutum.“
– Eru það áhrif frá
Evrópu?
„Ég efast stórlega um
það, þar sem evrópskar
teiknimyndasögur fást
ekki í Bandaríkjunum.
Kannski vegna þess að
maður þarf að vissu leyti
að þekkja sögu teikni-
myndanna til að skilja
tilvísanirnar í þeim, en
líka þar sem Bandaríkja-
menn vilja verja sína eig-
in menningararfleifð.
Með nokkrum áhuga-
verðum undantekn-
ingum, eins og Chris
Ware, eru bandarískar
teiknimyndir fyrirsjáan-
legar og markaðsvænar.“
– En þú vannst fyrir
Walt Disney.
„Já, og það var þjáningarfullt
tímabil. Ég teiknaði bakgrunni í lif-
andi teiknimyndum hjá þeim til að
hafa ofan í mig og á. Mér finnst
þessar teikningar ógeðslegar. Vissu-
lega voru þær einstakar og byltinga-
kenndar á fimmta áratugnum, en
síðan hafa þær staðið í stað,“ segir
teiknimyndahöfundurinn Nicolas de
Crécy og býður alla velkomna á sýn-
inguna í Gerðarsafni þar sem má
kynnast áhugaverðum og framandi
heimi áhugaverðustu teiknimynda-
höfunda samtímans í Frakklandi og
Belgíu.
Að teikna hugarheima
Beinskeyttur
tjáningarmáti
Morgunblaðið/Jim Smart
Nicolas de Crécy þykir einn allra
áhugaverðasti teiknimyndahöf-
undur Frakka.
Bangsaslagur, 2002.
Úr nýjustu bók de Crécy, Le Bibendum Céleste.
hilo@mbl.is