Morgunblaðið - 16.02.2003, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. FEBRÚAR 2003 25
Þessi kona hafði mikið umleikis,hún rak myndarlegt heimili
þangað sem ættingjar og vinir
komu gjarnan,
stundaði heima-
framleiðslu á
fatnaði og seldi
ákveðna tegund
af landbúnaðar-
framleiðslu, – en
síðast en ekki
síst spáði hún í
bolla og réð drauma.
Hún sá jafnan fyrir þegar ég
varð ástfangin, ekki kom henni á
óvart þegar ég skipti um störf eða
starfsvettvang og alltaf vissi hún á
undan mér þegar ég varð ólétt.
Svona liðu árin við daglegt spjall og
hlátrasköll í bland við dapra daga
þegar þeir komu yfir. Í áratugi er-
um við búnar að vera einkavinkon-
ur og ég er þakklát fyrir hverja
stund sem við höfum átt saman.
Þessi greinda, glaðlynda og óá-
reitna kona er nú orðin nokkuð við
aldur og ekki eins heilsugóð og áð-
ur, hefur misst mann sinn og held-
ur heimili ein þótt hún eigi af-
bragðsfólk að.
Alla jafna hef ég sjaldan séð
þessari vinkonu minni brugðið en
það gerðist þó um daginn. Heldur
döpur sagði hún mér frá því að fé-
lagar í trúflokki nokkrum væru
farnir að gera sig mjög óþægilega
heimakomna á heimili hennar.
„Fyrst komu tvær konur og
sögðu að þær langaði til að ræða
við mig um Biblíuna. Þær stóðu
frammi á gangi fyrir utan dyrnar
hjá mér, horfðu á mig bænaraugum
og spurðu hvort þær mættu aðeins
koma inn. Mér var kennt í sveitinni
þar sem ég ólst upp að taka vel á
móti gestkomandi fólki eftir föng-
um og þess vegna hleypti ég þeim
inn og gaf þeim kaffisopa,“ sagði
vinkona mín.
Hún kvaðst svo hafa hlustað á
konurnar tvær í löngu máli ræða
um útleggingar á biblíutextum, eft-
ir þann fyrirlestur allan kvöddu
þær loks.
„Ég hélt ég sæi þær ekki aftur
en þar skjátlaðist mér. Önnur
þeirra, sem er ung, virtist hafa um
fátt eitt annað að hugsa en sálar-
heill mína. Hún kom í þrígang aftur
og ég hleypti henni inn en lét hana
smám saman á mér skiljast að ég
væri að eigin mati alveg nægilega
vel að mér í biblíufræðum, enda
hefði faðir minn verið meðhjálpari í
kirkjunni heima og því hefðum við
oft verið við messur krakkarnir.
Kannski trúði hún mér ekki því
nokkru síðar kom hún færandi
hendi með biblíu á útlendu máli. Þá
voru mér líka farin að berast kristi-
leg smárit í töluverðu magni sem
innihéldu litmyndir og trúarlegar
lífsreynslusögur erlends fólks sem
endaði allt með því að finna trú og
lifa svo hamingjusamt upp frá því.
Ég varð hins vegar ekkert sér-
staklega hamingjusöm við að lesa
þessi rit og skildi alls ekki neitt í
biblíunni sem stúlkan kom með. Ég
sagði henni þetta þegar hún kom
næst og satt að segja baðst ég þá á
afar kurteislegan máta undan fleiri
heimsóknum hennar og heimsend-
ingum til mín á hinum kristilegu
smáritum.
Hún virtist ekki hafa skilið þessi
kurteislegu tilmæli mín því hún
kom litlu seinna með myndskreytta
biblíu á íslensku með litmyndum.
Þá var ég satt að segja farin að
þreytast svo á þessum heimsóknum
og trúarstagli og ég bað konuna
hreint út að líta nú heldur til ein-
hverra annarra en mín. Jafnframt
bað ég húsvörðinn í húsinu þar sem
ég bý og aðra íbúa að hleypa ekki
öðrum inn en þeim sem ættu sann-
anlega erindi við einhvern og
hleypa engum inn til mín að mér
óspurðri.
Þetta bar ekki þann árangur sem
skyldi. Næst kom nefnilega unga
konan inn um garðdyr og ég heyrði
hana segja í bænarrómi fyrir utan
dyrnar hjá mér: „Mig langar svo
aðeins að tala við þig!“
Ég sagði hinum megin við dyrn-
ar að ég hefði ekki eins miklar
áhyggjur af sálarheill minni og hún.
Ég vissi ekki betur en ég hefði hag-
að mér sæmilega í þessu jarðlífi og
það væri af og frá að ég vildi ræða
meira um trúarkenningar hennar
eða fara með henni á einhverjar
trúarsamkomur.“
„Ég fer nú ekki annað eins!“
sagði vinkona mín nokkuð þungum
rómi.
„Og hvar endaði þetta allt sam-
an?“ sagði ég.
„Heldur þú ekki að hún hafi
komið einu sinni enn í gær og sár-
bændi mig þá að hleypa sér inn.
Hvað á ég að gera til að losna við
þennan ágang? Mér bregður orðið
alltaf þegar dyrabjallan hringir. Ég
hef bara ekki heilsu til þess að
standa í þessu,“ sagði vinkona mín
armædd.
„Segðu henni bara að hafa sig á
burt hið snarasta,“ sagði ég.
„Ég á svo bágt með að standa í
illindum. Finnst þér þetta ekki
skrítið? Það mætti halda að þessu
fólki fyndist ég lifa mjög syndum
spilltu lífi, hlustandi á útvarp og
sjónvarp, leggjandi kapal og prjón-
andi sokka einstaka sinnum. Ég sé
ekki að það sé ástæða fyrir full-
frískt ungt fólk að liggja hálfgrát-
andi á hurðinni hjá mér af áhyggj-
um af sálarheill minni, ég veit ekki
hvað konunni gengur til,“ bætti vin-
kona mín við.
„Sannarlega virðist meiri ástæða
til að hafa áhyggjur af sálarlífi
hennar en sálarheill þinni,“ sam-
þykkti ég og þáði meira kaffi í boll-
ann minn.
Síðan þetta samtal fór fram hef
ég velt þessu máli nokkuð fyrir mér
og undrast satt að segja ágenga
framkomu hinna trúuðu kvenna.
Ég er sammála vinkonu minni í því
að ástæða væri fyrir hina ungu
konu að snúa trúarhita sínum að
öðrum og brýnni verkefnum. Í öðru
lagi væri fróðlegt að vita hvort ein-
hver lög eða reglugerðir ná yfir
ágengni af þessu tagi við lasburða
eldri konu. Í þriðja lagi velti ég því
fyrir mér hvað gert yrði við fólk
eins og mig, sem fætt er inn í þjóð-
kirkjuna, ef ég færi að sitja um að
komast inn í íbúðir til fólks til þess
að predika þar hugmyndir mínar
um hinar ýmsu kennisetningar
biblíunnar og leggja fast að því
með alvöruþunga að fara með mér
til messu.
Víst er að ágangur af þessu tagi
er hvimleiður og vandséð með
hvaða rétti fólk temur sér svona
framkomu í nafni trúar sinnar.
Þjóðlífsþankar/Ná lög yfir trúarlega áleitni á heimili?
Mig langar svo að-
eins að tala við þig!
Þegar ég var kornung flutti ég í litla íbúð á höfuðborgarsvæðinu, óreynd og
fákunnandi um ýmislegt það er að heimilishaldi, ástamálum og barnauppeldi
laut. Þá vildi það mér til að uppi á næstu hæð bjó kona á miðjum aldri sem
kunni svör við flestu af því sem mig vanhagaði að vita um í það og það skiptið.
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur
Til sölu NÝR
Chrysler p/t cruiser Limited
Vel búinn og mjög fallegur bíll. Verð 2.890 þús.
Sjón er sögu ríkari.
Til sýnis og sölu á Bílasölu Reykjavíkur, sími 587 8888.