Morgunblaðið - 16.02.2003, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. FEBRÚAR 2003 B 17
bíó
ANNARS hef ég fyrir satt aðmörgum konum þyki HughGrant kynbomba. Yfirleitt ein-
kennast kynbombur af sjálfsöryggi,
ögrandi framkomu, spengilegum,
jafnvel vöðvastæltum, vexti. Því er út-
affyrirsig fagnaðarefni ef kynþokki er
tengdur við óöryggið uppmálað, hlé-
drægnina, bælinguna, venjulegan
mann jafnvel, sem gerir sig að fífli
með reglubundnum hætti og lifir það
af. Kannski er kynþokka þarna rugl-
að saman við móðurtilfinningu, löng-
un til að ráða yfir karlmönnum, hug-
myndinni um að karlar séu veikara
kynið og konur sterkara. Ég veit það
ekki. Hvað vita karlmenn svosem um-
fram það sem þeir læra af Sex And
the City? Ég veit það heldur ekki.
Hugh Grant er auðvitað snoturt ein-
tak af karlmanni en hann er eintak
sem engum, hvorki karli né konu,
stafar ógn af. Hann er einnig góður
gamanleikari, hefur ágæta tímasetn-
ingu og krúttlegan, strákslegan
sjarma, einhverja blöndu af kæru-
leysi og yfirspennu. Og af því fjöl-
miðlar, umboðsmenn og áróðurs-
meistarar eru sífellt að stimpla fólk
og fyrirbæri með samlíkingum, ann-
aðhvort af ótta við að viðkomandi
standi ekki undir sér annars eða til að
auðvelda hugarletingjum lífið, hefur
Hugh Grant verið kallaður „nútíma Cary
Grant“. Það passar hvað varðar þá eig-
inleika sem að ofan eru nefndir. En
það nær ekki lengra og því ekki nógu
langt vegna þess að Cary Grant gat
einnig gefið til kynna ranghverfuna á
þessum eiginleikum; hann gat opnað
innsýn í myrkrið í „góðu gæjunum“
sem hann lék, sálsýki hversdags-
mannsins. Þetta gat hann þegar hann
fékk tækifæri til, umfram allt hjá Al-
fred Hitchcock.
Hugh Grant hefur enn ekki skapað
sér tækifæri til annars en að endur-
taka það sem hann gerir svo vel og
fyrr er nefnt. „Góðu gæjarnir“ hans í
t.d. Bridget Jones’ Diary (2001) eða
About a Boy (2002) eru ívið kantaðri
eða yddaðri, örlítið sjálfsöruggari í
hinni fyrrnefndu og meiri slúbbert í
þeirri síðarnefndu en þessir gegn-
ummjúku sem hann hefur oftast leik-
ið. Samt sem áður eru þeir tilbrigði
við sama stef; útkoman, túlkunin er
ósköp svipuð. Því er enn ekki vitað
hvort Hugh Grant getur meira en hann
hefur þegar gert. Hann reyndi í félagi
við þáverandi konu sína, Elizabeth Hurl-
ey, að framleiða spennutrylli með
sjálfum sér í aðalhlutverkinu. Þetta
var Extreme Measures (1996) sem fá-
ir muna sjálfsagt eftir af þeirri ein-
földu ástæðu að myndin er ekki minn-
isstæð. Grant var rétt frambærilegur
sem læknir og hetja en hvorki persón-
an né túlkunin var á djúpmiðum.
Kannski þorir hann ekki taka mikla
áhættu. Sagt er að Grant sé í rauninni
álíka taugaveiklaður og flestar per-
sónurnar sem hann leikur. Þegar
hann lék enskan uppboðshaldara í
New York sem lendir á mafíustigum í
heldur mislukkaðri gamanmynd,
Mickey Blue Eyes (1999), öðru verk-
efni frá fyrirtæki þeirra Hurleys, gaf
meðleikari hans, töffarinn gamli
James Caan, honum viðurnefnið
Whippy vegna þess að Grant væri sí-
fellt með áhyggjur af öllu „eins og
litlu Whippet-hlaupahundarnir sem
spennast upp í taugaóstyrk og maður
verður að breiða yfir þá peysu þegar
þeir fara að skjálfa“.
Og kannski sýndi hann mestan
átakaleik sinn í fyrsta alvöru kvik-
myndahlutverki sínu sem ungur mað-
ur á Játvarðartímanum í Englandi í
kreppu með kynhvöt sína, þar sem
var búningadrama Merchants-Ivory,
Maurice (1987) eftir sögu EM Forsters.
Þarna sýndi Grant að hann getur með
hófstilltum hætti leikið í þrívídd.
Hann gerði það reyndar líka 1992
sem bældur Breti í sálfræðilegum
klóm perrans Peters Coyote í hinni
mögnuðu og vanmetnu Bitter Moon
eftir Polanski. En eftir að hann lék tví-
víða Englendinga af svipuðum toga
árið 1994, annars vegar klerk í kyn-
ferðislegri endurnýjun í Sirens og
hins vegar forfallinn piparsvein í ást-
arnauð í hinum framúrskarandi róm-
antíska grínsmelli Four Weddings
and a Funeral hefur Hugh Grant verið á
beinu brautinni, þ.e. þeirri braut sem
er mörkuð mikilli velgengni og lítilli
áhættu. Í rauninni hefur Hugh Grant
verið að leika Hugh Grant í mynd eftir
mynd.
Þegar hann sveigði af henni í einka-
lífinu kvöld eitt í Los Angeles og var
handtekinn með buxurnar á hælunum
ásamt vændiskonunni Divine Brown
hafði það bara jákvæð áhrif á ferilinn
og jók aðsóknina að næstu róman-
tísku gamanmyndum hans, Nine
Months og The Englishman Who
Went Up a Hill but Came Down a
Mountain, auk Sense and Sensibility
(allar 1995). Það hafði ekki eins já-
kvæð áhrif á samband þeirra Hurleys,
sem fjaraði út, þótt þau séu enn vinir
og samverkamenn í framleiðslufyrir-
tækinu Simian Films.
Hugh Grant, sem er nú 42 ára, er son-
ur teppaverksmiðjustjóra og
kennslukonu og hefur háskólapróf í
enskum bókmenntum frá Oxford-há-
skóla. En það er eins og áhugi hans
hafi alla tíð beinst að gamanleik og að
námi loknu stofnaði hann eigin grín-
hóp sem kallaðist The Jockeys of
Norfolk. Hann hefur, a.m.k. í fjölmiðl-
um, grínaktuga lífssýn og sjálfs-
hæðna, gerir endalaust grín að sjálf-
um sér. Julia Roberts, meðleikkona
hans í öðrum miklum rómantískum
grínsmelli, Notting Hill (1999), hefur
lýst Grant þannig að hann sé maður
sem geti sagt „ég er með fótsvepp“ og
slegið sér upp á því. Tökum dæmi um
hnyttni hans í viðtölum:
 „Ég hef aldrei gert mynd sem
fjölmiðlar fullyrtu ekki um að ég hefði
lent í ástarsambandi við mótleikara
minn, nema ef til vill drenginn í About
a Boy. Þegar ég les kjaftasögur af
þessu tagi um annað fólk tek ég al-
gjörlega mark á þeim. Sérstaklega ef
þær eru andstyggilegar.“
 „Ég vildi að ég væri ákveðnari
þegar kemur að því sem ég sækist eft-
ir hjá konum. Því miður veltur það al-
gjörlega á því í hvernig skapi ég er,
hversu vel sofinn ég er, í hvaða landi
ég er, hversu mikið ég hef drukkið...
Stór áhrifavaldur er hversu mikið ég
hef drukkið kvöldið áður. Stúlkur sem
ég hef áhuga á þegar ég er timbraður
eru gjörólíkar þeim sem ég hef áhuga
á þegar ég er ótimbraður.“
 „Við höfum sérstaka möppu á
skrifstofunni sem kölluð er Loonies
og er troðfull af kynlegum kveðjum
frá aðdáendum mínum. Í Skotlandi er
til dæmis kona sem sendir mér nær-
föt sín; þau eru lík nærbuxunum í
Bridget Jones’ Diary, frekar háar á
hliðunum en hún lítur mjög vel út í
þeim á myndunum.“
 „Konur fá enskan gaur aldrei til
að tala um sjálfan sig eða Sambandið
sem slíkt. Ég tel að hinn stóri leynd-
ardómur lífsins sé fólginn í því að
sópa öllu undir teppið.“
Eftir 13 ára samband sitt við Hurley
er Hugh Grant á lausu. Mótleikkona
hans í Two Weeks Notice, Sandra Bull-
ock, sem fjölmiðlar sögðu að venju að
hann hefði átt í sambandi við á töku-
tímabilinu, vill endilega að hann gangi
út. „Ég er að reyna að vera mellu-
dólgurinn hans vegna þess að ég vil að
hann fjölgi sér. Hann er sannur
herramaður, indæll og greindur. Mér
finnst hann himneskur.“
Hljómar þetta ekki frekar eins og
meðmæli stoltrar móður en yfir sig
hrifinnar ástkonu?
Englendingurinn sem stam-
aði sig upp á stjörnuhimininn
og deplar þar enn augum
STUNDUM minnir Hugh Grant á
breska útgáfu af Goldie Hawn, að vísu
karlkyns, dökkhærða og áratug
yngri. Í stað heimsku ljóskunnar
hennar Goldie hefur Hugh boðið uppá
seinheppna Englendinginn, eintóm-
an vandræðagang, stam, deplandi
augu og grallaralegt bros, tauga-
veiklun karlmanns sem ekki rís und-
ir hefðbundnum kröfum um karl-
mennsku en reynir að skáka í skjóli
ensks yfirstéttarhreims. Hugh Grant
er breskt framlag til rómantískra
gamanmynda eins og Goldie Hawn er
bandarískt. Í enn einni slíkri, Two
Weeks Notice sem frumsýnd er hér-
lendis um helgina, leikur hann á móti
einum af arftökum hennar, Söndru
Bullock. Hún er dökkhærð.
Árni Þórarinsson
SVIPMYND
Reuters
Hugh Grant leikur í Two
Weeks Notice eigingjarnan og yf-
irborðslegan stórforstjóra sem kemur
svo illa fram við aðalráðgjafa sinn,
lögfræðing, sem Sandra Bullock leik-
ur, að hún ákveður að segja upp. Þá
sannast auðvitað hið fornkveðna að
enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur. Þau Bullock höfðu lengi
haft í hyggju að leika saman í gam-
anmynd og niðurstaðan er Two
Weeks Notice sem Bullock framleiðir
að auki. „Hún er stórsnjöll gam-
anleikkona, falleg og heillandi,“ segir
Grant um framleiðanda sinn og
o.s.frv. Næsta mynd Grants er fyrsta
leikstjórnarverkefni Richards Curtis,
handritshöfundar Four Weddings and
aFuneral og Notting Hill. Myndin
heitir Love Actually og kæmi veru-
lega á óvart ef hún er rómantísk gam-
anmynd.
Ráðstefna um skapandi markaðsstarf
Funky Business: Talent makes capital dance
Gleymdu gamla fyrirkomulaginu!
Gleymdu því sem þú vissir í gær!
Forskot í samkeppni næst aðeins með því að skera sig úr, að vera
öðruvísi. Og í æ ríkari mæli er þetta „öðruvísi“ þankagangur fólks
en ekki fyrirtækja. Í dag eru það aðeins hæfileikar sem koma
fjármagninu á hreyfingu.
Einstök upplifun!
Aðalfyrirlesari dagsins, Jonas Ridderstråle, einn yngsti og ferskasti
gúrúinn í evrópsku viðskiptalífi og annar höfunda bókarinnar
Funky Business: Talent makes capital dance, kennir hvernig á að
líta framtíðina í skapandi ljósi og þróa snjöll sóknarfæri. Hann er
fagmaður fram í fingurgóma en gengur ekki í jakkafötum, hefur
litríkar hugmyndir, mikinn sannfæringarkraft og lifandi sviðsfram-
komu. Sagt er að fyrirlestur hjá Ridderstråle sé einstök upplifun
enda lætur hann hefðirnar lönd og leið.
Þátttökugjald er 19.900 kr. fyrir ÍMARK-félaga en 26.900 kr. fyrir aðra.
Nánari upplýsingar og skráning á skrifstofu ÍMARK í síma 511 4888
og 899 0689. Einnig má tilkynna þátttöku með tölvupósti til
imark@imark.is.
Sætafjöldi er takmarkaður — tilkynnið þátttöku sem fyrst!
• Eftir höfðinu dansar fjármagnið
Ráðstefna um skapandi markaðsstarf
Háskólabíói kl. 9.00—15.30
• Hádegisverður á Hótel Sögu
með fulltrúa markaðsfyrirtækis ársins 2002
• AAÁ; Athyglisverðasta auglýsing
ársins 2002
Verðlaunaafhending í Háskólabíói 16.30—19.00
• AAÁ-dansleikur í Iðnó
Minnisstæðasti fyrirlestur sem ég hef upplifað.
Ólöf Þorvaldsdóttir, auglýsingastofunni Hér og Nú.
Fyrirlestur Dr. Jonasar er mér mjög minnisstæður og
ég hef oft vitnað í hann.
Þórólfur Árnason, borgarstjóri í Reykjavík.
Íslenski markaðsdagurinn 21. febrúar 2003