Morgunblaðið - 25.02.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 2003 35
✝ Anna SigríðurSigurmundsdótt-
ir fæddist á Svínhól-
um í Lóni 22. janúar
1915. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík laugardaginn 15.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guðný
Bjarnadóttir, f.
1877, d. 1937, og
Sigurmundur Guð-
mundsson, f. 1881,
d. 1960, sem þá
bjuggu í Svínhólum.
Systkini hennar sem
upp komust voru: Svanhildur, f.
1907, Bjarni, f. 1908, Guðfinna, f.
1911, Ásgerður, f. 1912, og Ragn-
ar, f. 1916. Hann er einn á lífi af
þeim systkinum og býr á Eski-
firði.
Þegar Anna Sigríður var á öðru
ári fór hún á Reyðará í Lóni í fóst-
ur til Önnu Lúðvíksdóttur, f. 1876,
d. 1953, og Sigurðar Jónssonar, f.
1868, d. 1917, og þar ólst hún upp.
Reyðarárhjónin áttu 6 syni: Geir,
f. 1898, Stefán, f. 1901, Ásmund, f.
1903, Hlöðver, f. 1906, Þórhall, f.
1907, og Hróðmar, f. 1912. Þeir
eru allir látnir nema Stefán, sem
býr í Hveragerði á 102. aldursári.
Árið 1936 giftist Anna Sigríður
Steingrími Henrikssyni, umboðs-
manni og bóksala. Hann var sonur
hjónanna Súsönnu Henriettu Frið-
riksdóttur og Henriks Erlends-
sonar, læknis á Höfn í Hornafirði.
Öll systkin Steingríms eru látin
nema Kristín, ekkja Sigurðar Eg-
ilssonar, búsett í Reykjavík.
Börn Önnu Sigríðar og Stein-
gríms eru sjö, þau eru: 1) Halla
Súsanna, f. 3. des. 1936, maður I.
Pétur Gautur Kristjánsson lög-
rekstrarfræðingur. b) Ingibjörg
viðskiptafræðingur, dóttir hennar
er Dagný Björg Jónsdóttir. c)
Henrik verktaki, sambýliskona
Harpa Ragnarsdóttir, dóttir
þeirra er Indíana Ýr. Dóttir Hen-
riks frá fyrri sambúð er Sara
Hlín. d) Ásgeir nemi. 5) Áslaug, f.
2. júní 1946, gift Birgi L. Blöndal
deildarstjóra, börn þeirra eru: a)
Emil B. Blöndal kerfisfræðingur,
kvæntur Önnu Maríu Guðmunds-
dóttur, þau eiga tvær dætur, Mar-
íu Rosario og Irisi Teresu. b)
Anna Sigríður Blöndal lyfjafræð-
ingur, gift Kristni Bjarnasyni
framkvæmdastjóra, börn þeirra
eru: Helena Júlía og Dagur Ed-
vard. c) Þröstur B. Blöndal verk-
fræðinemi. 6) Hanna, f. 10. sept.
1952. Maður I. Hjálmtýr Rúnar
Baldursson. Þau skildu. Börn
þeirra eru: Róbert Örn hljómlista-
maður og Monika nýstúdent, í
sambúð með Júlíusi Jóhannssyni.
Sambýlismaður Hönnu er Magni
Ólafsson bifreiðastjóri. 7) Sigrún,
f. 12. júní 1954. Maður I. Hilmar
Ingason. Þau skildu. Sonur þeirra
er Ingi Sigurbjörn iðnskólanemi.
Maður II. Gunnar Þórðarson
húsasmíðameistari. Sonur þeirra
er Árni Þór, starfsmaður Land-
spítala – háskólasjúkrahúss.
Anna Sigríður og Steingrímur
reistu sér hús í Smáíbúðahverfi á
fyrstu árum þess hverfis, Akur-
gerði 42, og þar ólu þau upp
barnahópinn. Anna var heima-
vinnandi húsmóðir lengst af, en
þegar börnin voru uppkomin og
flest flutt að heiman hóf hún störf
hjá Kleppsspítalanum í Reykjavík.
Þar vann hún frá 1962–1982.
Útför Önnu Sigríðar verður
gerð frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
fræðingur. Þau
skildu. Börn þeirra
eru: A) Gylfi Gautur
lögfræðingur, sam-
býliskona Sólveig
Einarsdóttir. Þau
slitu sambúð. Dætur
þeirra eru: a) Hildur
Halla, í sambúð með
Eyjólfi Karlssyni
slökkviliðsmanni, son-
ur þeirra er Tryggvi
Gautur, og b) Ragn-
hildur. B) Brynhildur
matvælafræðingur,
gift Herði Harðarsyni
myndlistarmanni, þau
eiga Hörð Gaut. C) Gunnhildur
laganemi, í sambúð með Eyþóri
Þormóði Árnasyni laganema, dæt-
ur þeirra eru Hjördís Halla og
Þórhildur. D) Steingrímur Gautur
kerfisfræðingur, kvæntur Guðríði
Birgisdóttur, börn þeirra eru: Eg-
ill Gautur og Halla. Maður II. 6.
nóv. 1976 Stefán Gísli Sigur-
mundsson, rekstrarstjóri Jarð-
hitadeildar Orkustofnunar, d. 22.
okt. 1989. 2) Hanna, f. 6. júlí 1939,
d. 30. 10. 1940. 3) Guðný, f. 22.
sept. 1941, gift Ólafi V. Guð-
mundssyni rafvirkjameistara,
börn þeirra eru: A) Guðmundur
tæknifræðingur, kvæntur Þórdísi
Sigríði Hannesdóttur. Þau skildu.
Börn þeirra eru: a) Ólafur Freyr, í
sambúð með Kristjönu Björgu
Arnbjörnsdóttur, sonur þeirra er
Daníel Freyr, b) Kári og c) Ing-
unn Freyja. B) Brynja, f. 28. nóv.
1963, d. 26. ágúst 1966. C) Jón
Þór póstfulltrúi. D) Ragnar Páll
dagskrárgerðarmaður. 4) Erlend-
ur, húsasmíðameistari og kennari
í FB, f. 2. apríl 1945, kvæntur
Guðnýju Björgu Guðmundsdóttur,
börn þeirra eru: a) Steingrímur
Mig langar að minnast móður
minnar og þakka henni fyrir allt
sem hún hefur gert fyrir mig og
mína fjölskyldu.
Mig langar að þakka henni fyrir
að hún kenndi mér að sjá það bjarta
og góða sem er í okkur öllum og
standa alltaf með sjálfri mér hvað
sem á dynur.
Hún var svo jákvæð og síðustu ár
var hún með Alzheimer og var svo
meðvituð um það og sagði oft: „æi
hvað er ég nú að segja?“
Ég þakka þér, elsku mamma mín,
fyrir þann tíma sem ég fékk með
þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku mamma.
Með þessu litla ljóði sem þú
söngst fyrir okkur, áður en við fór-
um að sofa, þegar við vorum litlu
börnin þín, vil ég þakka þér fyrir
allar yndislegu samverustundirnar
okkar, ást þína og umhyggju.
Þín dóttir
Sigrún Steingrímsdóttir.
Er þetta Birgir? hljómaði falleg
rödd tengdamóður minnar þegar ég
heimsótti hana á Hrafnistu síðustu
misserin, sjónin var farin að dapr-
ast, en heyrnin var góð. Það er sagt
að augun séu spegill sálarinnar en
hljómurinn í ávarpi Önnu vakti
ávallt hlýjar tilfinningar og sagði
meira en langar ræður. Kynni okk-
ar hófust þegar Áslaug dóttir henn-
ar og ég vorum í tilhugalífinu. Þá
vakti hljómþýð röddin athygli ekki
síður en glæsilegt útlit og hlýleg
framkoma. Hún hafði á orði að ég
ætti örugglega eftir að koma aftur,
sem varð reyndin.
Eftir svo löng og góð kynni
streyma minningarnar fram þegar
komið er að kveðjustund. Tengda-
móður minni var margt til lista lagt,
hún bjó til mjög góðan mat, var
ákaflega smekkleg í klæðnaði og
heimilið naut listrænna hæfileika
hennar eftir því sem efni stóðu til.
Ógleymanleg er fjölskylduferð til
Kaupmannahafnar 1984, en þar átt-
um við saman ákaflega góðar tvær
vikur í stórkostlegu veðri og ein-
stöku umhverfi. Hana langaði alltaf
að skreppa aftur til Kaupmanna-
hafnar þó ekki væri nema til að
kaupa postulínsbolla. Sú ferð var
aldrei farin en margt annað var
gert til ánægju og gleði og alltaf var
jafn ánægjulegt að fá Önnu í heim-
sókn, hvort sem var í matarboð eða
kaffi og kunni hún þá list að vera
góður gestur, sjálfri sér og gest-
gjöfum til mikillar ánægu. Anna
hafði góða þekkingu á mörgu, m.a.
á heilsufræði og brást rétt við þeg-
ar nafna hennar, sem smábarn,
fékk hitakrampa en þar voru við-
höfð snör handtök og markviss
ákvarðanataka.
Ég þakka tengdamóður minni
ákaflega góða samveru. Blessuð sé
minning hennar.
Birgir L. Blöndal.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast ömmu minnar, Önnu Sig-
ríðar Sigurmundsdóttur. Margar
góðar minningar koma upp í hug-
ann og þá sérstaklega stundirnar
sem við áttum saman í Akurgerð-
inu, á háskólaárum mínum, en ég
fékk aðstöðu þar til að læra. Þegar
hlé var tekið á lestrinum settumst
við saman niður og var mikið spjall-
að yfir kaffibolla. Þótti henni gaman
að segja frá gömlum tímum og má
þar nefna klappsæfingarnar sem
hún stundaði vegna hryggskekkju
þegar hún var 15 ára.
Á þessum árum fór amma mikið
á Vesturgötuna bæði í dans og leik-
fimi. Það hafði lengi verið draumur
hennar að læra að dansa. Til
margra ára sótti hún „laugarnar“
daglega. Einnig var hún mjög dug-
leg að ganga og fara með strætó
niður í bæ.
Henni var það mikið í mun að
maður skyldi beita líkamanum rétt
og passa upp á bakið. Læddi hún
oft að mér góðum ráðum sem hún
hafði lært í leikfiminni á Vesturgöt-
unni.
Amma var mjög ljúf og jákvæð
kona. Eins og hverri dömu sæmir
þótti henni gaman að punta sig og
eru ófá skiptin sem ég man eftir
henni sitjandi á stól með hárblás-
arann í hendi og með rúllur í
hárinu. Þegar farið var út úr húsi
var að sjálfsögðu settur upp hatt-
urinn. Hún hafði mikinn áhuga á
nýjum og fallegum fötum og var
manna fyrst til að taka eftir því
þegar maður mætti í einhverju
nýju.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Elsku perlan mín. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Ingibjörg Erlendsdóttir.
Amma mín, Anna Sigríður Sig-
urmundsdóttir, var fædd að Svín-
hólum í Lóni og var næst yngst sex
systkina. Á öðru ári fór hún í fóstur
til Önnu Lúðvíksdóttur og Sigurðar
Jónssonar á Reyðará í Lóni. Bar
hún nöfn þeirra hjóna. Á Reyðará
ólst hún upp með sex fósturbræðr-
um og átti því alls 11 systkini.
Amma hélt góðu sambandi við þau
öll.
Amma og afi bjuggu lengst af í
Akurgerði 42, í Reykjavík. Þau
eignuðust sjö börn en eitt þeirra
lést í æsku. Barnabörnin eru átján.
Það var ævinlega mjög gestkvæmt
á heimili þeirra en fádæma gest-
risni og hlýtt viðmót dró fjölskyldu-
meðlimi, vini og kunningja inn á
heimilið. Það var þroskandi fyrir
ungan dreng að heyra þetta fólk
ræða þjóðmál, dægurmál og að fá
fregnir af stórfjölskyldunni. Fyrir
mér var heimili afa og ömmu mikill
ævintýraheimur sem líktist fremur
litlu hóteli en venjulegu heimili.
Þrátt fyrir erilsamt húsmóður-
starf fylgdist amma grannt með
þroska barnabarna sinna og kom að
uppeldi þeirra flestra. Sum voru í
fóstri hjá henni sem börn um lengri
eða skemmri tíma. Önnur leituðu til
hennar á unglingsárum. Hún var
mikill vinur þeirra allra. Gátu jafnt
drengir sem stúlkur rætt við hana
um öll sín hugðarefni. Slíkt er frem-
ur óvenjulegt en amma var ung í
anda og fylgdist vel með tísku og
áhugamálum unglinga. Hún var
blíðlynd og hjartahlý kona sem
mátti ekkert aumt sjá og naut þess
að gleðja aðra.
Amma bar mikla umhyggju fyrir
afkomendum sínum og það var
gaman heyra álit hennar á persónu-
einkennum þeirra. Þar kom oft
fram mikið næmi fyrir mannkostum
hvers og eins. Hún var og hrein-
skiptin og falslaus, öfundaði engan
og var ánægð með sitt hlutskipti í
lífinu. Hún taldi sig gæfuríka og leit
til baka með ánægju og stolti.
Blessuð sé minning hennar.
Gylfi Gautur Pétursson.
Hún amma mín blessunin er dá-
in. Það er alltaf jafn óraunverulegt
þegar einhver nákominn deyr. Á
einhvern hátt hugsar maður ekki
um að þeir eigi eftir að deyja. Samt
var amma mín öldruð kona, orðin 88
ára. Amma bjó lengst af í Akur-
gerðinu og þar sem alltaf var eitt-
hvað um að vera. Heimili afa og
ömmu var nokkurs konar mið-
punktur og þar hittust ættingjar
reglulega, en amma átti 6 börn og
fjölda barnabarna sem og vini.
Amma tók ávallt vel á móti öllum og
kaffivélin gekk allan daginn því það
var stöðugur gestagangur. Hún
hafði þá venju að setjast aldrei til
borðs með okkur heldur stóð og
þjónaði okkur.
Ég á margar góðar minningar
um ömmu mína og flestar frá þeim
tíma þegar ég bjó hjá henni. Þegar
ég var 17 ára vildi ég flytja til henn-
ar, og tók hún mér opnum örmum.
Ég bjó hjá henni í um eins árs
skeið. Mér þótti ákaflega vænt um
hana og það var alltaf gott að ræða
við hana. Mér fannst hún vera nú-
tímaleg og fylgjast vel með öllu.
Hún hafði, eins og ég, mikinn
áhuga á heilsu og góðu mataræði.
Við hættum að borða feitan mat,
kjöt, unnar matvörur og annan
óþarfa sem okkur fannst á þeim
tíma. Hún var alveg til í að gera
slíkar tilraunir og var sammála mér
um að henni liði miklu betur af létt-
ara mataræði.
Amma var falleg kona og ein-
staklega smekkleg í klæðaburði og
auðvitað var hún nútímaleg í þeim
efnum eins og öðru. Ég minnist
þess eitt sinn að hafa fengið lánaða
kápu og rándýran hálsklút frá
henni þegar ég fór á ball á mennta-
skólaárum mínum. Vinkonur mínar
voru undrandi yfir því hve vel ég
var klædd. Ég sagði þó ekki orð um
það að amma ætti þessi föt – það
hefði engin trúað mér.
Ég var heilluð af því hversu vel
hún hélt sér – enda var hún svo fal-
leg frá náttúrunnar hendi. Þegar ég
spurði hana hvers vegna hún liti
alltaf svona vel út þá sagði hún:
„Kannski vegna þess að ég borðaði
mikið af fjallagrösum þegar ég var
ung stúlka og svo hef aldrei reykt
né drukkið áfengi“. Hvíl þú í friði,
elsku amma mín.
Brynhildur Pétursdóttir.
Það var mikið gæfuspor í lífi
mínu þegar leið mín lá til dvalar á
heimilinu í Akurgerði 42. Á þeim
tíma var ég við nám í Kvennaskól-
anum í Reykjavík en foreldrar mín-
ir bjuggu á Setbergi í Nesjasveit í
Hornafirði. Í Akurgerði 42 bjuggu
þá hjónin Anna Sigurmundsdóttir
og Steingrímur Hinriksson ásamt
tveimur yngstu dætrum sínum þeim
Hönnu og Sigrúnu. Það hafði í upp-
hafi verið ákveðið að ég yrði einn
vetur í Akurgerðinu eins og kunn-
ugir kölluðu heimilið, en árin urðu
sjö afskaplega góð.
Fjölskyldan var samheldin og ég
naut góðs af því að vera tekin í hóp-
inn. Ættmóðirin sem við erum nú
að kveðja í dag, Anna Sigurmunds-
dóttir, helgaði líf sitt stórri fjöl-
skyldu. Hennar aðaláhugamál
tengdust húshaldi og hannyrðum.
Hún hafði sérstakan áhuga á heilsu-
samlegu líferni og lagði til dæmis
mikið upp úr að maturinn sem neytt
var á heimilinu væri hollur. Hún var
á því sviði á undan samtíma sínum.
Hún lét hvern þann hlut sig varða
er tengdist betri heilsu fólks hvort
svo sem var andlegri eða líkamlegri.
Milli Önnu og Steingríms sem
lést 1979 ríkti mikill kærleikur og
mildi í samskiptum. Þetta sérstaka
andrúmsloft sem var á milli þeirra
hjóna hafði góð áhrif á alla er
tengdust heimilinu í Akurgerði 42.
Af þessu góða fjölskyldulífi naut
ég og margir fleiri góðs, en á heim-
ilinu var mjög gestkvæmt. Húsmóð-
irin gat alltaf gefið sér tíma til að
spjalla og gefa gólki heimaunnið
góðmeti sem alltaf var til.
Hún bjó yfir þeim sterka eig-
inleika að kunna að hlusta á þá sem
bar að garði eða voru henni sam-
ferða í lífinu.
Í samskiptum við fólk gaf hún oft
frá sér stuttar hnyttnar athuga-
semdir með gæskulegri rödd sinni
og smá kímni. Á þann hátt tókst
henni oft að benda á það sem betur
mátti fara án þess að nokkur yrði
sár. Miðpunktur stórrar fjölskyldu
var í hennar örmum og þær ábend-
ingar sem hún gaf ef hún beitti sér
fyrir einhverju voru teknar til
greina af öðrum á heimilinu.
Anna var afar falleg kona, henni
var ekki sama hvernig hún var til
fara, hún var eins og hún sagði sjálf
„pjöttuð“. Hennar aðalsmerki í
klæðaburði voru fallegir hattar sem
hún bar svo vel.
Mér eins og mörgum hlýnar við
hverja þá minningu er tengist veru
minni með bestu fóstru sem guð
hefði getað gefið mér.
Það er sárt að þurfa að kveðja
svona góða konu, manni finnst eins
og tilveran þurfi á svona góðu fólki
að halda, það megi ekki fara. En
klukka lífsins stöðvast ekki.
Minningin um Önnu Sigurmunds-
dóttur dregur fram í hugann nokk-
ur persónueinkenni sem skera sig
hvað sterkast úr. Hún var geðgóð,
ákveðin og sjálfstæð. Hún var öllu
traust og ávallt samkvæm sjálfri
sér.
Guð blessi minningu fóstru minn-
ar.
Árný Helgadóttir.
ANNA SIGRÍÐUR
SIGURMUNDSDÓTTIR