Morgunblaðið - 25.02.2003, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
  !" $ 


 %# 

  


 




 

 

 



 


! 
 
 
" ! 

 
#

"
$




"

 

%$
$
!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÁGÆTI landlæknir. Ég þakka þér
fyrir bréf þitt frá 6. feb. sl. og
þann áhuga á málefnum okkar sem
þar kemur fram.
Lækningasamkomurnar með
Charles Indifone hafa vakið þjóð-
arathygli og umræðan hefur verið
nokkur. Maður þessi hefur nú um
nokkurra missera skeið haldið slík-
ar samkomur á hinum Norðurlönd-
unum með ótrúlegum árangri.
Margir staðfestir vitnisburðir um
lækningar og kraftaverk liggja
fyrir. Samverkamenn okkar á
Norðurlöndunum hafa hvatt okkur
til að nýta þjónustu þessa manns í
þágu fagnaðarerindisins hér á
landi. Charles Indifone kom í
heimsókn til okkar í Krossinum í
haust og þá leituðu fleiri til hans
en við gátum einir ráðið við með
góðu móti og því var koma hans
hingað nú samvinnuverkefni fleiri
kirkna.
Ég hef heyrt að geðsjúkur mað-
ur hafi hætt notkun á lyfjum sínum
án samráðs við lækna sína. Að vísu
eru þessar upplýsingar byggðar á
fréttum fjölmiðla, þannig að ein-
hver trúnaðarbrestur er þá vænt-
anlega á ferðinni milli læknis og
sjúklings, en við sem að þessu
samkomuhaldi stöndum vitum ekki
um nein slík dæmi, enda höfum við
ítrekað bent fólki á að breyta ekki
í neinu högum sínum að þessu leyti
nema í samráði við lækninn sinn.
Við berum virðingu fyrir læknavís-
indunum og viljum hafa fullt sam-
ráð við heilbrigðisyfirvöld.
Ég trúi því, og byggi það á orði
Guðs, að Guð sé þess megnugur að
lækna alla sjúkdóma. En það er
ljóst að allir læknast ekki, en við
því kann ég ekki svör. Ég veit það
eitt að margir fá bót meina sinna
og á þessum samkomum varð svo.
Þjónusta okkar í þessu tilliti
byggist á orði Guðs. Í umboði þess
störfum við, en þar segir:
Markúsarguðspjall 16:17–18:
„En þessi tákn munu fylgja þeim,
er trúa: Í mínu nafni munu þeir
reka út illa anda, tala nýjum
tungum, taka upp höggorma, og þó
að þeir drekki eitthvað banvænt,
mun þeim ekki verða meint af. Yfir
sjúka munu þeir leggja hendur, og
þeir verða heilir.“
Og einnig:
Jakobsbréfið 5:13–15: „Líði
nokkrum illa yðar á meðal, þá biðji
hann. Liggi vel á einhverjum, þá
syngi hann lofsöng. Sé einhver
sjúkur yðar á meðal, þá kalli hann
til sín öldunga safnaðarins og þeir
skulu smyrja hann með olíu í nafni
Drottins og biðjast fyrir yfir hon-
um. Trúarbænin mun gjöra hinn
sjúka heilan, og Drottinn mun
reisa hann á fætur. Þær syndir,
sem hann kann að hafa drýgt,
munu honum verða fyrirgefnar.“
Þetta er starfsflýsingin sem við
höfum og umboðið sem okkur er
veitt. Sigurður, þú talar um lýð-
skrum af verstu tegund, en ég segi
að mikil mætti hræsni okkar vera
ef við drægjum fjöður yfir þennan
þátt kenningarinnar og reyndum
að falsa orð Guðs.
Við munum halda áfram með
samkomuhald af þessu tagi og við
munum leitast við af fremsta
megni að sýna veiku fólki og bág-
indum þess fulla virðingu hér eftir
sem hingað til. Við munum enn
frekar brýna þann þátt að menn
sniðgangi alls ekki lækna sína og
taki málin í eigin hendur.
Við munum einnig halda áfram
að lúta orði Guðs, af því erum við
bundnir sem og eigin samvisku.
Með vinsemd og virðingu,
GUNNAR ÞORSTEINSSON,
forstöðumaður Krossins
í Kópavogi.
Bréf til
landlæknis
Frá Gunnari Þorsteinssyni
ÉG hef séð og heyrt í fjölmiðlum að
sænskir dómstólar telji að bann Svía
við áfengisauglýsingum samræmist
ekki reglugerðarbákni Evrópusam-
bandsins. Einnig hef ég séð í DV
greinar og viðtöl, m.a. við fulltrúa
Verslunarráðsins, þar sem ýmsar
mannvitsbrekkur fá vart vatni haldið
af hrifningu yfir þessum dómi.
Og ekki nóg með það. Því er jafn-
framt haldið fram að það hefði engin
áhrif á áfengisneyslu Íslendinga að
áfengisauglýsingar yrðu leyfðar. Ein
málpípa áfengisgróðamannanna hélt
því fram að tilkoma bjórsins hefði
ekki aukið drykkju. Staðreyndir
segja þó annað. Aldrei hefur áfeng-
isneysla aukist jafnmikið og á síð-
ustu árum og aldrei verið drukkið
meira en árið sem leið. Aldrei hafa
fleiri unglingar orðið að leita sér
hjálpar vegna eiturneyslu sem byrj-
aði með áfengi. Bjórinn og bjór-
sjoppuvæðingin eiga þar einkum
hlut að máli.
Og hvers vegna skyldu sölumenn
þessa vímuefnis vilja fyrir hvern
mun eyða tugum eða hundruðum
milljóna í auglýsingar? Er ekki ljóst
að þeir vita að þeir fá auglýsingapen-
ingana aftur með vöxtum og vaxta-
vöxtum? Trúir því yfirleitt nokkur
heilvita maður að áfengisframleið-
endur séu einhver góðgerðarstofn-
un?
Ef auglýsingar hafa engin áhrif þá
er ástæðulaust að banna tóbaksaug-
lýsingar. Kannski halda sumir al-
þingismenn að um áfengi gildi ein-
hver allt önnur lögmál en um önnur
fíkniefni. Ég geri þó frekar ráð fyrir
að þeir sem mæla með afnámi aug-
lýsingabanns séu að ganga erinda
gróðapunganna. Kaldrifjað áfengis-
auðvaldið veit að auglýsingar auka
misjafnlega fenginn gróða þess og
það veit líka að þeir sem auglýsingar
hafa mest áhrif á eru börn, unglingar
og þeir sem ánetjast hafa þessu
vímuefni.
Sjálfir hafa flestir þeir sem „safna
auð með augun rauð“ vit á að þegja
en láta einfeldninga og miður heið-
arlegt fólk innan þings og utan tala
máli sínu.
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
Frá Árna Helgasyni
Hvers vegna?