Morgunblaðið - 10.03.2003, Blaðsíða 27

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. MARS 2003 27
ALMENNAR
BÍLA-
VIÐGERÐIR
Vagnhöfði 21 • 110 Reykjavík
Sími: 577 4500 • www.velaland
velaland@velaland.is
d
es
ig
n.
is
2
00
3
Þegar við Rolf urðum
vinir í „gamla daga“ var
bæjarbragur höfuð-
borgarinnar annar en
núna, rúmlega hálfri
öld síðar. Voru ekki bíó-
in og veitingahúsin eitt-
hvað tvö eða þrjú af
hvoru, ekkert sjónvarp,
og kaffi helst drukkið á
Hressó? En þá var
maður manns gaman
fremur en síðar. Og
þarna var Rolf, þessi
vinsæli, broshýri Aust-
firðingur, sem hafði
alltaf eitthvað skemmt-
legt fram að færa. En það var þá.
Framundan var viðburðarík ævi
kaupsýslumanns, ræðismanns og
fyrst og síðast eiginmannsins og föð-
ur á stórheimili þeirra Kristínar.
Ef það á við nokkurn, sem ég
þekki, er Rolf Johansen það sem
Ameríkanar kalla „a self made man“.
Ekki skal gert lítið úr því sem Sam-
vinnuskólinn lagði honum til og það
var vafalítið gagnlegt að hafa unnið
hjá Ásbirni Ólafssyni. En Rolf hafði
það sem þurfti til að duga í íslensk-
um viðskiptaheimi. Þar var að sjálf-
sögðu baráttan hörð um innflutn-
ingsleyfin, fjármögnun og umboðin
en sölumennska og persónuleg sam-
bönd urðu að vera í góðu lagi. Rolf
Johansen & Company, stofnað 1957,
hið blómlegasta fyrirtæki, ber þess
vott að stofnandinn hafði í ríkum
mæli alla hæfileika góðs stjórnanda
sem var traustsins verður. Við
rekstri fyrirtækisins tók sonurinn
Ásgeir fyrir þrem árum.
Heilladísirnar leiddu þau Rolf og
Kristínu Ásgeirsdóttur saman í far-
sælt hjónaband og þau áttu fyrir
höndum að eiga sex börn, þau
Agnesi, Johan Thulin, Svövu, Berg-
lindi og tvíburana, sem síðast komu,
Ásgeir og Kristínu. Að minni taln-
ingu eru barnabörnin nú tíu. Mikið
fjölskyldusetur var reist á Laugarás-
vegi 46 fyrir aldarfjórðungi eða svo,
sem gerði vel að hýsa þessa stóru
fjölskyldu og gesti og gangandi.
Ekki verður sagt að þau hjón hafi
beinlínis rekið einangrunarstefnu
við umheiminn þegar rifjaðar eru
upp miklar gleðistundir í mannfagn-
aði á Laugarásveginum. Þetta af-
burða fallega stórheimili fannst
manni sérlega við hæfi
fyrir glæsilega hús-
freyju, sem stóð fyrir
því sem þurfti fyrir er-
lenda viðskiptavini fyr-
irtækisins og þá ekki
síður vegna ræðis-
mennsku Rolfs fyrir
Mexíkó á sl. áratug.
En þetta var fyrst og
fremst heimili fjöl-
skyldu en börnin kom-
ust sannarlega vel til
mennta og manndóms.
Þegar ég gegndi
starfi sendiherra í Ósló
varð Rolf kjörræðis-
maður fyrir Mexíkó. Sendiherra
hans var í Ósló en átti víst að koma til
Íslands svona einum eða tvisvar
sinnum á ári. En nú varð alveg ný
þróun í samskiptum og átti sendi-
herrann engin orð nógu sterk til að
lýsa framtaki ræðismannsins í
Reykjavík, skrifstofuaðstöðu fyrir
hann og gestrisni þeirra hjóna og
veislufagnaði. Þegar til kastanna
kom taldi sendiherrann sig eiga er-
indi hingað á eins eða tveggja mán-
aða fresti. Þá var það Rolf alveg að
þakka að fenginn var nýr aðalræð-
ismaður fyrir Ísland í Mexíkóborg,
hinn ágætasti maður. Það var hér
um árið að ég fór með Þórhalli Ás-
geirssyni ráðuneytisstjóra í embætt-
isferð til Tókýó. Rolf hafði þá umboð
fyrir japanska hjólbarðaframleið-
andann Bridgestone, sem vildi
kynna sig, en mjög gagnlegt reynd-
ist að fræðast af þessu fólki um þjóð-
félag þeirra og stjórnsýslu. Þeir létu
afar vel af Rolf. Þá var það annar
kapítuli viðskipta fyrirtækisins, sem
ég kynntist í París, og snerti kaup á
mikilli sorpeyðingarstöð fyrir Suður-
nes í Frakklandi. Þar kom sameig-
inlegur vinur okkar, Haraldur heit-
inn Gíslason, mjög við sögu.
En lífið er ekki gengið á einni
beinni braut. Eftir að ég kom heim
alkominn gátum við Rolf tekið upp
þráðinn og farið að hittast reglulega.
En þá dró það ský fyrir sólu að Rolf
varð fyrir alvarlegu heilsufarslegu
áfalli. Nú var okkar góða, gamla
Reykjavík víst horfin fyrir fullt og
allt. En ekki þitt kankvísa bros og
húmör, kæri vinur: Til hamingju
með daginn.
Einar Benediktsson.
ROLF
JOHANSEN
AFMÆLI
FRÁ því að ég man fyrst eftir mér
hafa ríkisstyrkir verið veittir, út-
hlutað úr úreldingarsjóði, byggða-
sjóði og hvað þetta heitir nú allt,
til þeirra sem hafa alla getu til að
standa á eigin fótum ef þeir aðeins
fengju að koma út úr þessu vernd-
aða umhverfi sem ríkið er að
mynda utan um þá. En með þessu
er um leið verið að setja út á þá
sem minna mega sín, þá sem ekki
geta björg sér veitt vegna veikinda
eða óhappa.
Það er verið að tala um hvað
aumingja Tryggingastofnun þarf
að borga mikið til örorkuþega sem
er að mínu mati eini sjóðurinn sem
hefur tilverurétt um borð í þjóð-
arskútunni. Okkar virðulegu
bændur hafa t.d. fengið styrki til
að rækta lendur sínar, girða svo í
kringum þær og nú síðast til að
taka til í kringum sig.
Nýverið las ég að grænmetis-
bændur ættu þann kost að úrelda
gróðrarstöðina sína og fá greitt
samkvæmt því. Því er eðlilegt að
spyrja, er verið að flytja farþega
þjóðarskútunnar hægt og rólega í
björgunarbátana sem virðast
skjótast upp með sjálfvirkum
sleppibúnaði? Ef svo er þá velti ég
því fyrir mér, eru til björgunarbát-
ar fyrir alla?
Væri ekki nær að kenna
okkur að synda?
Margir lenda í því að hafa ekki
kost á því að vera bjargað og
lenda í því að þurfa að hætta
rekstri sínum eða jafnvel að það sé
lokað hjá þeim af yfirvöldum og
gengið á eigur þeirra án þess að fá
neina styrki eða vera úthlutað einu
skitnu „björgunarvesti“ úr úreld-
ingarsjóði.
En neyðin kennir naktri konu að
spinna svo það eru, því miður,
margir (svo ekki sé meira sagt)
sem kjósa þann kost að borga ekki
skatta sína og skyldur heldur er
fyrirtækið látið skipta um kenni-
tölu og byrjað upp á nýtt, jafnvel
oft á ári. Þetta er gert allt í kring-
um okkur og fólk verður ekki vart
við þetta, eða er kannski öllum al-
veg sama.
Fyrirtæki sem eyða kannski,
sínum 19,68% vsk. til að auglýsa
reksturinn svo að hann verði betur
í stakk búinn þegar næsta kenni-
tala lítur dagsins ljós.
Hvað er þetta að gera okkur
hinum sem eru enn að rembast á
þriðja, öðru og fyrsta farrými (ef
það er þá til)? Hvað eigum við að
láta þetta viðgangast lengi, höfum
við bolmagn til að keppa endalaust
um þessar dúsur.
Ágæti viðskiptaráðherra, ágæti
iðnaðarráherra og virðulegu fram-
bjóðendur! Eru til einhverjir sjóð-
ir fyrir trésmíðaverkstæði sem
gengur illa? Eru einhverjir styrkir
handa blómabúðum sem hafa ekki
framtíðina fyrir sér? Er hægt að
úrelda vörubíl sem er hættur að
virka.
Er eina leiðin fyrir hinn al-
menna borgara að stela eins miklu
undan og hann getur, fara á haus-
inn og byrja aftur næsta dag á
sama stað með sömu verkfæri,
sama starfsfólk, sama útlit og
sömu viðskiptavini en með nýja
samvisku og nýja kennitölu?
Þetta getur ekki gengið til
lengdar. Er ekki eitthvað hægt að
gera svo við getum siglt saman í
sátt og samlyndi, hlið við hlið jafn-
vel á sömu árinni? Ég er og hef
alltaf verið á móti ríkisstyrkjum,
ég tel að það hafi neikvæð áhrif á
þjóðarbúið í heild sinni. Við meg-
um ekki ala upp ofalda kálfa. En
sé þess ekki annar kostur finnst
mér að jafnt skuli ganga yfir alla,
líka þá sem hafa samvisku og
gengur vel í því sem þeir eru að
gera.
Ný fyrirtæki gætu fengið skatta
fríðindi (afslátt) fyrstu mánuði eða
árið, eins og gert er sumstaðar er-
lendis til að auðvelda upprisu ný-
sköpunar sem þjóðarskútan þarf
svo sannarlega á að halda til að
styrkja skrokk hennar og segl. En
að sjálfsögðu þyrfti þá viðkomandi
að sýna fram á að þarna væri um
nýtt og skapandi fyrirtæki að
ræða.
Það mætti þá líka verðlauna þá
sem ættu gamlar kennitölur með
skattaafslætti. Þá myndu kennitöl-
ur verða eldri og skattur yrði
borgaður. Með þessu myndu
margir hugsa sig um áður en dýr-
mæt kennitala yrði sett í ruslið og
slóðinn lægi á eftir. Tveir og þrír
bændur myndu stofna til sam-
vinnu, nota sama traktorinn, hríf-
una og skófluna svo kostnaður
væri í lámarki.
Fyrirtækin yrðu stærri og öfl-
ugri sem myndi skila meiri skatt-
tekjum til skútunnar sem við höld-
um svo mikið upp á.
Ágæti lesandi, fyrirgefðu fá-
fræði mína en svona lítur þetta út
fyrir mér.
Styrkir og útgjöld eru leki og
lítill leki getur sökkt stórri skútu.
Gleðilegar kosningar.
JÓN BERGUR HILMISSON,
Skjólbraut 11, 200 Kópavogi.
Eru allir á sama farrými
á þjóðarskútunni?
Frá Jóni Bergi Hilmissyni
MÁLEFNI Byrgisins í Sandgerði
hafa verið í umræðu að undan-
förnu.
Í dagblaði var það haft eftir fé-
lagsmálaráðherra Páli Péturssyni
frá Höllustöðum, að ein af ástæð-
um þess að þessu þyrfti að loka
væri sú að eldhætta væri mikil
þarna.
Þetta er rangt. Radarstöðin í
Rockville var reist fyrir flugher
Bandaríkjanna á öndverðum sjötta
áratugnum. Byggingarnar eru
gerðar samkvæmt byggingastöðl-
um Mannvirkjadeildar landhers-
ins. Rauði þráðurinn í þessum
reglum er óbrennanlegt efni, enda
væri það heilmikil áhætta fyrir
heilt heimsveldi eins og Bandarík-
in að eiga allt sitt undir fullum
hermanni sem sofnaði með logandi
sígarettu í kjaftinum.
Annars mætti setja upp nokkra
spilakassa til þess að skaffa Byrg-
inu rekstrarfé.
Væri þar með komin nokkurs
konar eilífðarvél knúin af orku
mannlegrar eymdar. Væri það
verðugt verkefni líffræðinga að
rannsaka slíka vél.
Aðalræðismaður Adolfs heitins
Hitlers í Reykjavík, dr. Gerlach,
sagði að það yrði aldrei merki-
legur háskóli sem rekinn væri fyr-
ir fé sem fengist með bíórekstri og
sölu happdrættismiða. Nú hefur
verið bætt í þetta, því Háskóli Ís-
lands er kominn í félag við alþjóð-
legan spilahring sem heitir Int-
ernational Game Technology.
Varnarþing þessa félags er í
borgini Reno, Nevada, Bandaríkj-
um N.A.
Megintekjur þessa félags eru af
leigu spilavéla, virðist því Háskól-
inn aðeins vera leppur fyrir þessa
ólöglegu starfsemi.
GESTUR GUNNARSSON
tæknifræðingur,
Flókagötu 8, Reykjavík.
Rockville
Frá Gesti Gunnarssyni
Talsvert er orðið síðan asbest var
bannað með öllu vegna þess að
asbestryk er talið krabbameinsvald-
andi. Áður fyrr var asbest algengt
milliveggjaefni, auk þess sem það
var notað sem hita- og eldvarn-
arefni. Asbest var einnig notað í
bremsuborða í bílum. Asbest er
ekki skaðlegt nema ef af því þyrlast
upp ryk en það er talið skaðlegt við
innöndun. Því má spyrja sig að því
hvort ekki sé tímaskekkja að enn
megi blása krabbameinsvaldandi
tóbaksreyk ofan í náungann mörg-
um árum eftir að asbest hefur verið
bannað.
Þegar fólk fer á skemmtistaði
verður það að sætta sig við að
þurfa að anda að sér tóbaksreyk
minnihlutans allan tímann, auk þess
sem kosta þarf til fatahreinsun í
hvert skipti vegna ólyktar.
Við sem ekki reykjum látum okk-
ur málið miklu varða og bíðum
óþreyjufull eftir að einhver stjórn-
málamaður sýni nægilegt hugrekki
til að taka á málinu af fullri alvöru í
eitt skipti fyrir öll. Ekki má gleyma
því að við erum tæplega 80% sem
ekki reykjum og teljum við okkur
eiga fullan rétt á því að vera án
krabbameinsvaldandi fíkniefna á
borð við tóbaksreyk.
Ég veit ekki hvað tefur stjórn-
völd í því að banna reykingar á
veitingahúsum. Það eitt að setja
slíkt bann myndi vafalaust draga
verulega úr reykingum lands-
manna. Til lengri tíma litið yrði það
mjög hagkvæmt fyrir þjóðfélagið á
allan hátt. Þá virðast tóbaksvarn-
armál ekki vera kosningamál þrátt
fyrir að mikill meirihluti lands-
manna sé reyklaus. Tel ég að slík
mál ættu að styrkja þann flokk sem
á þeim tekur öðrum fremur.
STEINAR JENS GÍSLASON,
Víðimel 48, Reykjavík.
REYKINGAR hafa dregist mikið
saman undanfarin ár og tóbaksfíkl-
um hefur fækkað. Það hljóta að
teljast góðar fréttir þar sem reyk-
ingar eru eitt stærsta heilbrigðis-
vandamál þjóðarinnar. Eigum við
Tóbaksvarnanefnd mikið að þakka
vegna fræðslu- og forvarnarstarfs í
gegnum tíðina. Tóbaksvarnarlögin
hafa verið til frá 1984 og er það
ekki síst þeirra vegna sem slíkur
árangur hefur náðst sem raun ber
vitni.
Nánast hvar sem drepið er niður
fæti í dag er bannað að reykja.
Ekki er svo ýkja langt síðan leyft
var að reykja í verslunarrýmum
kvikmyndahúsa, í Kringlunni, í
bönkum og meira að segja í fram-
haldsskólum landsins. Nú má ekki
lengur reykja þar og fleiri staðir
bætast við árlega þar sem bannað
er að reykja.
Þó er það svo enn þann dag í
dag, að þar sem flest fólk safnast
saman, á hvað minnstu svæði hvern
einasta dag, þar má reykja. Þarna
er um að ræða veitingastaði, kaffi-
hús og skemmtistaði. Reyndar eru
þessum stöðum þröngar skorður
settar varðandi aðstæður, en flestir
þeirra brjóta tóbaksvarnarlögin án
þess að heilbrigðisyfirvöld geri
nokkuð í því. Það er í raun fárán-
legt að enn skuli leyft að reykja
inni á veitingahúsum þar sem fólk
hittist til að borða mat. Ef klóaks-
leiðsla inni á veitingastað færi að
leka og gestirnir fyndu óþefinn
hefðu sjálfsagt fæstir áhuga á að
snæða þar. Yfirvöld myndu senni-
lega loka staðnum þar til klóaks-
lögninni yrði kippt í liðinn. Þó er
málið enn skrítnara þegar hugsað
er til þess að mun minni skaðsemi
er af því að anda að sér lykt klóaks
en tóbaksreyk.
Eru reykingar
tímaskekkja?
Frá Steinari Jens Gíslasyni
Flott föt
Gott verð
Hallveigarstíg 1
588 4848
Fæst í apótekum
og lyfjaverslunum
ER NEFIÐ STÍFLAÐ?
STERIMAR
Skemmir ekki slímhimnu
er náttúrulegur
nefúði sem losar stíflur
og léttir öndun.
Fyrir 0-99 ára.
Mörkinni 3, sími 588 0640.
Opið mán-fös kl.11-18 - lau kl. 11-15
Brúðkaupsgjafir
Br
úð
ar
gj
af
al
is
ta
r