Morgunblaðið - 14.03.2003, Blaðsíða 38
MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 14. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristinn Sig-mundsson fædd-
ist á Ytra-Hóli í
Kaupangssveit 13.
nóvember 1910.
Hann lést á dvalar-
heimilinu Kjarna-
lundi á Akureyri 1.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigmundur Kristinn
Björnsson bóndi á
Ytra-Hóli, f. 6.7.
1862, d. 22. 11. 1943,
og Friðdóra Guð-
laugsdóttir frá Þröm
í Garðsárdal, f. 30.8.
1864, d. 3.8. 1928. Kristinn var
yngstur af sjö systkinum sem öll
eru nú látin. Þau eru Guðlaugur
fyrrv. landpóstur, f. 30.6. 1889, d.
4.9. 1973; Björn deildarstjóri á
Akureyri, f. 27.6. 1891, d. 18.1.
1975; Finnur fyrrv. landsbóka-
vörður, f. 17.2. 1894, d. 24.6. 1982;
Tryggvi bóndi á Ytra-Hóli I, f.
16.3. 1899, d. 14.11. 1987; Elínrós
iðnverkakona á Akureyri, f. 16.6.
1901, d. 19.2. 1994; og Sigurlína
húsfreyja á Ytra-Hóli II, f. 21.3.
1904, d. 16.8. 1951.
Kristinn kvæntist hinn 4.10.
1936 Ingveldi Hallmundsdóttur, f.
tryggi Guðlaugssyni. Hann lærði
snemma hraðritun og var um
skeið þingritari á Alþingi Íslend-
inga eftir 1930. Fyrstu hjúskap-
arárin vann hann skrifstofustörf á
Akureyri, en gerðist síðan garð-
yrkjubóndi á Arnarhóli í Kaup-
angssveit frá 1940. Hann var
brautryðjandi í framleiðslu græn-
metis og jarðávaxta í Eyjafirði um
og eftir stríðsárin, og seldi afurð
sína sjálfur á markaðstorgi á Ak-
ureyri fyrstu árin. Síðar breytti
hann um búskaparhætti og fram-
leiddi kartöflur og mjólk síðari
áratugina.
Kristinn tók virkan þátt í ýms-
um trúnaðarstörfum í þágu sam-
félagsins á langri ævi. Hann var
lengi gjaldkeri Sjúkrasamlags
Öngulsstaðahrepps, sat í hrepps-
nefnd hátt í 30 ár og oddviti
1961–1974. Hann var ritari bygg-
ingarnefndar Freyvangs og for-
maður byggingarnefndar Hrafna-
gilsskóla, starfaði lengi í stjórn
Kaupfélags Eyfirðinga, í sýslu-
nefnd Eyjafjarðarsýslu og var
reikningshaldari Húsmæðraskól-
ans á Laugalandi. Frá 1987 áttu
þau hjónin heima í Þingvalla-
stræti 29 á Akureyri. Ingveldur
lést árið 1999 og frá 2001 naut
Kristinn umönnunar á dvalar-
heimilinu Kjarnalundi við Akur-
eyri.
Útför Kristins verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
7.10. 1913 á Strönd á
Stokkseyri, d. 24.7.
1999. Þau áttu fyrst
heima á Akureyri, en
fluttust árið 1940 að
Arnarhóli í Kaup-
angssveit þar sem þau
bjuggu til ársins 1987
er þau fluttust aftur
til Akureyrar. Þau
eignuðust fjóra syni.
Þeir eru: 1) Hörður, f.
29.11. 1937, maki Sig-
rún Björg Sigurðar-
dóttir, f. 22.11. 1948;
Hörður var áður
kvæntur Önnu Maríu
Jóhannsdóttur og eiga þau tvær
dætur. 2) Magnús, f. 13.6. 1943,
maki Brigitte Kristinsson; Magn-
ús var áður kvæntur Kristbjörgu
Ingvarsdóttur og eiga þau einn
son; síðar kvæntur Hörpu Geirdal.
3) Hallmundur, f. 2.12. 1946, maki
Anna Lilja Harðardóttir, f. 20.1.
1955, þau eiga fjóra syni. 4) Krist-
inn Örn, f. 29.8. 1957, maki Lilja
Hjaltadóttir, f. 16.8. 1956, þau
eiga þrjú börn. Barnabarnabörn
Kristins eru sex.
Kristinn stundaði nám við hér-
aðsskólann á Núpi í Dýrafirði hjá
móðurbróður sínum, séra Sig-
Með Kristni Sigmundssyni
tengdaföður mínum er genginn
mætur maður. Hann sofnaði inn í
eilífðina á fögrum laugardegi á
dvalarheimilinu Kjarnalundi við Ak-
ureyri. Þar bjó hann síðustu tvö ár-
in við gott atlæti, þar sem hann gat
horft yfir sveitina sína og ævifer-
ilinn um leið.
Kristinn var yfirvegaður maður,
góðviljaður og nærgætinn í háttum.
Hann var fremur fámáll og dulur
um tilfinningar sínar og kvartaði
aldrei. Hann var mjög vel gefinn,
víðlesinn og fróður og gott til hans
að leita.
Vart er hægt að minnast Kristins
án þess að minnast Ingu konu hans
um leið og vil ég gera það hér. Ég
kynntist þeim hjónum fyrst fyrir
rúmum 25 árum, þá bjuggu þau á
Arnarhóli í Kaupangssveit, sem var
mikið menningarheimili og gott
heim að sækja. Heimili þeirra var
einstaklega fallegt og persónulegt.
Það var prýtt listmunum, mörgum
heimagerðum. Yngsti sonur minn
lærði margt af heimsóknum sínum
til ömmu, við að nýta ólíklegustu
hluti til sköpunar. Úr niðurklippt-
um sokkum og innkaupapokum
urðu til mottur, ýmist ofnar eða
heklaðar. Trjábörkur, könglar og
spýtudrumbar breyttust í alþýðu-
listaverk. Áhugamál hjónanna voru
mörg, þau fóru á leiksýningar og
sóttu tónleika. Bækur voru í önd-
vegi á heimilinu, Kristinn las mikið
og var hafsjór af fróðleik, ekki síst
þegar kom að stjórnmálum eða ætt-
fræði.
Hjónin Inga og Kristinn voru
ákaflega hlýjar og rólegar mann-
eskjur, sem tóku mér fagnandi inn í
fjölskylduna. Milli okkar myndaðist
strax sterkt og gott samband. Á
þeirra fallega heimili ríkti ró. Hjá
þeim leið mér vel. Sérstaklega
myndaðist persónulegt og einlægt
samband milli okkar Ingu, við urð-
um perluvinkonur. Inga var mikil
blómakona og fjöldi blómanna var
ótrúlegur. Að þeim hlúði Inga alla
daga og blómin uxu vel og döfnuðu.
Auk blómanna mátti hvarvetna sjá
hannyrðir Ingu sem prýddu heim-
ilið.
Tónlistin batt okkur einnig sterk-
um böndum. Kristinn spilaði dálítið
á orgel og píanó og við spiluðum
stundum saman „fjárlögin“. Ég
vissi að hann naut þess einnig að
hlusta á okkur hjónin leika saman
og seinna barnabörnin, enda þótt
hann segði ekki margt. Börnin okk-
ar nutu gæsku þeirra og umhyggju.
Ávallt var verið að föndra, prjóna
vettlinga eða peysur, eða að baka.
Oft sást í litla fingur krækja sér í
kleinur eða snúða úr kisukrukk-
unni, hún var aldrei tóm.
Síðustu æviár Ingu voru erfið.
Kristinn horfði á lífsförunaut sinn
hrörna smátt og smátt, bæði and-
lega og líkamlega. Hann hugsaði
um hana á heimili þeirra, umvafði
hana hlýju og aðstoðaði hana á all-
an hátt til hinsta dags, en hún lést
fyrir tæpum fjórum árum.
Síðustu árin bjó Kristinn á
Kjarnalundi. Nánast það eina sem
hann tók með sér þangað var stór
mynd af Ingu ungri, annað fannst
honum óþarfi. Síðast þegar ég
heimsótti Kristin í Kjarnalund stóð
hann upp, leit yfir sveitina og fór að
tala um lífshlaup sitt. Þarna fædd-
ist hann, gekk í skóla og bjó megn-
ið af starfsævinni. Mér fannst liggja
á milli línanna að nú væri hann
sáttur og tilbúinn að kveðja.
Ég er þakklát fyrir góðar sam-
verustundir og áhrifin er þær höfðu
á líf mitt. Ég kveð með söknuði, en
huggun er að vita þau saman á ný.
Megi góður guð geyma minninguna
um elskulega tengdaforeldra.
Lilja.
Líkur smaragði
liggur sjórinn
í lófa fjarðar.
Eins og hvítt lín
hvílir snjórinn
á hnjúkum jarðar.
Byggðin skín öll
í blómaskrúði,
hver bolli og þúfa.
Eins og gullský
glitrar úði
af gljúfrabúa.
Hvolfskál blárri lík
hvelfist firðin
um himinvegi.
Eins og helg stund
er hljóð kyrrðin
á láði og legi.
Ef veistu eigi
þú veist það þá,
þið vitið það líka:
Guð er á ferð
og gengur hjá
að gleðja fátæka og ríka.
(Bragi Sigurjónsson.)
Samofin fegurð Eyjafjarðar er
minningin um hann Kristin Sig-
mundsson, fyrrum bónda á Arn-
arhóli í Eyjafirði, sem nú hefur
fengið hvíldina. Hjá honum og móð-
ursystur minni, Ingveldi Hall-
mundsdóttur, sem lést árið 1999
fékk ég að vera í sveitinni í þrjú
sumur þegar ég var barn að aldri.
Að vera í sveit á sumrin var eitt af
því sem margir af minni kynslóð
voru svo heppnir að upplifa en er
nú orðið fágætt hjá borgarbörnum
21. aldarinnar. Á þessum ,,sveita-
dvalaraldri“ er veröldin full af
óvæntum ævintýrum og allt getur
gerst.
Kristinn Sigmundsson var hluti
af þessu ævintýri í sveitinni, ljúfur
og hæglátur maður, og dagfars-
prúður með afbrigðum svo aldrei sá
ég hann skipta skapi þau þrjú sum-
ur sem ég dvaldi á heimilinu; bónd-
inn sem gekk að störfum sínum dag
hvern með hægð en afkastaði þó
svo miklu. Að hlusta á hann tala
var fyrir mér, höfuðborgarbarninu,
líkast ævintýri, því hann talaði ekki
aðeins hreina norðlensku með rödd-
uðum l-hljóðum heldur er hann eini
maðurinn sem ég hef heyrt segja
bæði ,,habbði“og ,,saggði“ og fannst
mér það alltaf jafn skrýtið og
skemmtilegt! Hann hafði ríka
kímnigáfu þó hann bæri hana ekki
mjög á torg og ennþá man ég
hlýjuna í augnaráðinu þegar hann
brosti.
Kristinn og Inga frænka mín
bjuggu rausnarbúi á Arnarhóli í
tugi ára og var Kristinn umfangs-
mikill kartöflubóndi til margra ára
en aðrir eru mér fróðari um þau
störf hans, tilraunir með útsæði og
fleira. En góður kúabóndi var hann,
það veit ég fyrir víst, því það var
mitt starf að reka kýrnar og sækja
kvölds og morgna ásamt Hallmundi
frænda mínum og jafnaldra. Þetta
voru hamingjusamar kýr því honum
Kristni þótti vænt um kýrnar sínar
og hugsaði afskaplega vel um þær,
fjósið alltaf hreint og snyrtilegt og
allur aðbúnaður til fyrirmyndar. Ég
man ennþá nákvæmlega hvernig
þær mæðgur Rósalind og Ljóma-
lind voru á litinn og einnig uppá-
haldskýrin mín, hún Eva! Auk kúa-
rekstursins vorum við ,,litlu
krakkarnir“ látnir hjálpa til og taka
þátt í þeim sveitastörfum sem við
vorum fær um, svo sem að gefa
hænsnunum, aðstoða við heyskap-
inn og hlaða mó í hrauka til þurrk-
unar eftir mótekju.
Kristinn starfaði líka að fé-
lagsmálum á þessum árum og man
ég að hann sat gjarnan inni á skrif-
stofunni sinni á kvöldin og talaði í
símann eða sinnti ýmsum sveitar-
stjórnarmálum. Hann hafði mikinn
áhuga á öllu því sem snerti fram-
farir í landbúnaði og minnist ég í
því sambandi sérstaklega kvölds
eins löngu síðar á ævi hans. Þá sat
hann við eldhúsborðið heima hjá
móður minni, nýkominn úr bænda-
ferð sem hann hafði farið í til Kan-
ada, og ljómaði allur þegar hann
sagði okkur frá öllu því nýstárlega
sem hann hafði séð og kynnst í
þeirri ferð.
Á efri árum fluttu þau Kristinn
og Inga frænka til Akureyrar þar
sem þau bjuggu sér annað fallegt
heimili í Þingvallastræti. Þar naut
hún frænka mín umhyggju Kristins
í veikindum sínum til hinstu stund-
ar. Nokkru eftir andlát hennar
fluttist hann síðan á dvalarheimilið í
Kjarnalundi þar sem hann lést hinn
1. mars sl.
,,Bóndi er bústólpi“ eru orð sem
minna mig alltaf á Kristin á Arn-
arhóli. Bóndasonurinn úr Eyjafirð-
inum skilaði góðu ævistarfi á búi
sínu, kvæntist frábærri konu af
Suðurlandi, fylgdist með öllum son-
um sínum blómstra á þeim starfs-
sviðum sem þeir völdu sér og sá
barnabörnin vaxa úr grasi. Þetta
var gjöf lífsins til Kristins Sig-
mundssonar. Blessuð sé minning
hans.
Fyrir hönd Egils og barna okkar,
Hrefna S. Einarsdóttir.
KRISTINN
SIGMUNDSSON
✝ Anna MagneaBergmann Stef-
ánsdóttir, fæddist í
Keflavík 31. maí
1920. Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja laugar-
daginn 1. mars 2003.
Anna var dóttir
hjónana Guðlaugar
Karitasar Berg-
steinsdóttur, f. 10.5.
1884, d.22.2. 1952,
og Stefáns Magnús-
sonar Bergmann, f.
9.9. 1885, d. 17.1.
1969. Systkini Önnu
eru: 1) Jóhann Bergmann, f. 18.11.
Ástríðar Jónsdóttur, f. 27.10. 1879
á Laxfossi á Mýrum, d. 13.2. 1951,
og Páls Jónssonar, f. 2.11. 1874 í
Hvammi í Kjós, d. 26.8. 1969. Anna
og Böðvar eignuðust þrjár dætur.
Þær eru: 1) Ásta Vigdís, f. 14.6.
1943, gift Kristjáni Vilberg Vil-
helmssyni. 2) Margrét, giftist Al-
mari Þórólfssyni, þau skildu, Mar-
grét giftist Gunnari Karli
Þorgeirssyni, f. 25.3. 1940, d.
8.3.2001. 3) Anna Þóra, f. 22.10.
1958, gift Lúðvík Ver Smárasyni,
f. 29.8. 1961. Barnabörnin eru níu
og barnabarnabörnin 13.
Bálför Önnu verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
1906, d. 4.2. 1996. 2)
Guðrún Stefánsdóttir
Bergmann, f. 27.10.
1908, d. 27.4. 1989. 3)
Hreggviður Berg-
mann, f. 13.2. 1911, d)
22.12. 1978. 4) Þor-
steinn Bergmann, f.
14.6. 1914. 5) Anna
sem hér er kvödd. 6)
Stefanía Bergmann
Stefánsdóttir, f. 19.8.
1922.
Hinn 14. mars 1943
giftist Anna Böðvari
Pálssyni, f. 27.5. 1920
á Stokkseyri. Hann
var sonur hjónanna Vigdísar
Allt í einu er komið að leiðarlok-
um hjá elskulegri ömmu minni,
Önnu Magneu. Með sorg í hjarta,
góðar minningar og þakklæti kveð
ég þig.
Ég vil þakka skemmtilega sam-
veru sem einkenndist af lífsgleði,
hlátri og ánægju.
Ég vil þakka kærleikann, góðvild-
ina og trúna sem hún sýndi mér.
Ég vil þakka veitingarnar, strok-
urnar og faðmlögin sem litlu fallegu
hendur þínar veittu mér.
Mest af öllu vil ég þakka að þú
varst amma mín.
En mikið á ég eftir að sakna þín
og þess að heyra þig segja: „Nei,
nabbagó, ert þetta þú.“
Elsku amma mín, ég kveð þig nú
og þakka fyrir mig.
Þín
Anna Magnea (nabbagó).
Elsku amma mín. Mig langar að
þakka þér fyrir þau 40 ár sem við
áttum saman. Þær eru margar
ánægjustundirnar sem ég minnist,
en efst í huga mér eru lífsgleði þín
og hláturinn. Hlýr faðmur þinn og
kossar. Væntumþykja þín og ást.
Ég elska þig, elsku amma. Guð
geymi þig. Þótt jöklar og dalir skilji
okkur að, þá skaltu ávallt muna það
að hvar sem ég er og hvert sem ég
fer, aldrei skal ég gleyma þér.
Þín
Kristjana P. Kristjáns-
dóttir (Palla).
ANNA MAGNEA BERGMANN
STEFÁNSDÓTTIR
Ástkær móðir mín og amma,
GUÐRÚN SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR
(Gunna Beta),
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi Hafnarfirði
mánudaginn 10. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Haraldur Hjaltalín,
Hjördís Ósk Haraldsdóttir.
Elskulegur sonur minn, bróðir okkar, mágur
og frændi,
KRISTJÁN MARINÓ FALSSON,
Hafnarstræti 28,
Akureyri,
lést miðvikudaginn 5. mars síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Falur Friðjónsson,
Sigurvina K. Falsdóttir, Ástþór Harðarson,
Sigríður Hrönn Falsdóttir,
Elva Björk Einarsdóttir,
Þórir Már Einarsson,
Daði Ástþórsson,
Sigmundur Pétur Ástþórsson,
Ævar Ísak Ástþórsson.