Morgunblaðið - 14.03.2003, Blaðsíða 44
MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 14. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ísfold ElínHelgadóttir
fæddist á Merkigili í
Skagafirði hinn 28.
júlí 1959. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut hinn 5
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Jóhanna S. Jó-
hannesdóttir, f. 18.5.
1930, og Helgi Egg-
ertsson, f. 14.7.
1932, d. 18.1. 1985.
Systkini Ísfoldar
eru: 1) Monika S., f.
8.2. 1956, dætur
hennar og Baldvins Baldvinsson-
ar, f. 26.6. 1943, d. 15.12. 1989,
eru a) Þórunn, f. 27.7. 1975,
dóttir hennar og Bergþórs
Smára, f. 20.11. 1974, er Heba, f.
28.8. 2000, og b) Hrönn, f. 8.11.
1983. 2) Jóhannes G., f. 10.9.
1957, maki Sigurbjörg Jónsdótt-
ir, f. 1.3. 1961, börn þeirra Jón
Berg, f. 11.6. 1982, Brynjar
Berg. f. 8.4. 1986, og Helga
Soffia, f. 21.10. 1993. Dóttir Jó-
hannesar og Elínar Reynisdóttir,
f. 9.3. 1958, er Þórey Rut, f. 2.7.
1976. 3) Ásgerður M., f. 15.2.
1961, maki Marteinn Stefánsson,
f. 25.7. 1956, börn þeirra eru Jó-
hanna Helga, f. 7.1. 1981, Stef-
anía Hulda, f. 14.11. 1984, og
Daníel Þór, f. 15.6.
1988. 4) Áslaug
Hrönn, f. 30.7.
1962, maki Halldór
Berg Jónsson, f. 5.2.
1959, börn þeirra
Helgi Berg, f. 13. 6.
1984, Jón Bjarki, f.
3.9. 1986, og Elísa
Ýr, f. 29.12. 1995. 5)
Eggert Bjarni, f.
14.11. 1963, d. 24.2.
2001, sambýliskona
hans Fanney Karls-
dóttir, f. 23.3. 1965.
Sambýlismaður
Ísfoldar er Björgvin
Erlendsson, f. 19.9. 1959. For-
eldrar hans, María Lovisa Björg-
vinsdóttir og Erlendur Friðjóns-
son, eru bæði látin. Synir
Ísfoldar og Björgvins eru Helgi
Jóhann, f. 21.7. 1985, og Fannar
Freyr, f. 21.3. 1994.
Ísfold lauk námi sem kjóla-
meistari frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1982. Hún hóf starfs-
feril sinn sem hönnuður hjá
Hildu hf., var síðan hjá Gefjun á
Akureyri, og var síðar hönnuður
hjá Álafossi. Ísfold vann síðan
hjá Íslandspósti meðan heilsa
hennar leyfði.
Útför Ísfoldar verður gerð frá
Árbæjarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku Ísfold mín, þá er komið að
leiðarlokum. Þinn persónuleiki var
svo stór og þú varst svo sterk. Þú
varst mér ætíð svo hjálpsöm og
bauðst mér oft með í sumarbústaði
og ferðalög og við gerðum oft svo
margt skemmtilegt saman.
Það var mér mikils virði að geta
gert eitthvað fyrir þig í veikindunum
með því að vera hjá þér á spítalan-
um.
Innilegar þakkir til lækna og
starfsfólks á deild 11E og einnig til
starfsfólks á Endurhæfingarstöð
Grensáss.
Far þú í friði, ég bið góðan Guð að
geyma þig.
Þín
mamma.
Allt megna ég fyrir hjálp hans, sem mig
styrkan gjörir.
(Filipp. 4:13.)
Þessi ritning var í miklum metum
hjá þér, elsku Ísfold, þegar þú varst
að mála englamyndirnar sem þú
gafst mér og mörgum öðrum. Ég
held að þessar myndir hafi veitt
mörgum styrk og trú.
Elsku Ísfold mín, mér finnst svo
sársaukafullt að vera að skrifa minn-
ingargrein um þig, svona unga með
allt lífið framundan.
Nóg á ég af minningum um þig,
því að þú varst svo stór hluti af lífu
mínu. Fyrsta sem ég man þig að
passa okkur yngri systkinin hjá Ís-
foldu ömmu á Hólmgarðinum. Þegar
við fluttum í Fagrabæinn breyttist
tilvera okkar mikið, því að við höfð-
um nóg að gera, það var svo mikið
pláss sem við gátum leikið okkur, á
skautum á stíflunni, Elliðaárdalur-
inn með allri sinni dýrð, brennó í
götunni með öllum krökkunum. Ég
gleymi ekki heldur sveitadvölinni
hjá Moniku ömmu, ég naut góðs af
að hafa þig, þú varst mér alltaf svo
góð (enda stóra systir).
Ferðin sem við fórum norður í
Merkigil með flutningabílnum, þú
sautján ára, ég fjórtán ára, bílstjór-
inn setti okkur úr á Silfrastöðum og
Jóhann frændi keyrði okkur í Gils-
bakka og við fórum yfir gilið fræga.
Komum Moniku ömmu á óvart því
að hún vissi ekkert af okkar ferðum.
Mikið var hún glöð að sjá okkur.
Já, elsku Ísfold mín, þú varst al-
veg yndisleg systir. Þú varst mjög
listræn, það var sama hvað þú tókst
þér fyrir hendur hvort sem var að
prjóna, hekla, sauma, teikna, mála
eða föndra. Það kom okkur ekki á
óvart, þegar þú innritaðir þig í fata-
saum í Iðnskólann í Reykjavík. Eitt
af lokaverkefnum þínum var brúð-
arkjóll sem þú hannaðir og saumaðir
á mig, allur handbróderaður, sann-
kallað listaverk. Ég geymi hann eins
og gull og vonandi geta okkar af-
komendur notað hann einhvern tím-
ann. Ég held að þú hafir saumað
eitthvað á alla í okkar fjölskyldu. Þú
hafðir svo gaman af að hanna og
sauma.
Að námi loknu vorið ’82 fluttir þú
til Akureyrar og fórst að vinna hjá
Gefjun, þar kynntist þú Björgvini
þínum. Elsku Ísfold, það er erfiðara
en orð fá lýst hvað þú ert búin að
ganga í gegnum mikil veikindi og oft
óbærileg. Við í fjölskyldunni vorum
öll svo fegin þegar þú loksins fékkst
greininguna og varst skorin upp um
miðjan des. 2000.
Áfallið þegar upp komst að þetta
var illkynja krabbamein en þú varst
sem betur fer ekki ein, gimsteinarn-
ir þínir Helgi Jóhann og Fannar
ásamt Björgvini, mömmu og allri
fjölskyldunni. Elsku Ísfold mín, þú
ert sannkölluð hetja, eða eins og
Helgi Jóhann sonur þinn sagði að
veikindi hennar mömmu hefðu getað
lagt fimm manns að velli, þvílíkur
var kraftur þinn, þú hafðir svo mikið
að lifa fyrir, við munum öll hjálapast
að eins og alltaf að hugsa um strák-
ana þína, Björgvin og mömmu.
Þið mamma voruð mjög samrýnd-
ar. Sést það best þegar maður skoð-
ar myndaalbúmin, þú og mamma er-
uð saman á næstum öllum myndum.
Það var erfitt fyrir okkur fjöl-
skylduna þegar Eggert bróðir lést
svo skyndilega og ekki síst fyrir þig,
þegar hann var nýbúinn að koma
heim frá Noregi til að styðja þig í
þínum veikindum. Elsku Ísfold, ég
veit að þú ert komin í guðs faðm, bú-
in að hitta pabba, Eggert, ömmu og
afa og laus við allar þjáningar. Ég
bið góðan guð að geyma þig.
Alúðarþakkir færi ég Helga og
Óskari krabbameinslæknum ásamt
öllu starsfólkinu á 11E fyrir góða
umönnun Ísfoldar.
Að lokum er það bæn mín að Guð
gefi ástvinum Ísfoldar öllum styrk til
að halda að halda áfram, sérstaklega
drengjunum hennar og Björgvin.
Takk fyrir allt, engillinn minn,
sjáumst, þín systir
Hrönn.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku Ísfold mín, það er sárt að
þurfa að kveðja þig, þú varst alltaf
einstök í mínum augum, margar
minningar sækja á mig sem ég
geymi í mínu hjarta. Ég veit að við
fjölskyldan styðjum drengina þína
og Björgvin eins og áður.
Hjartans þökk fyrir allt kæra
systir, og guð geymi þig.
Elsku Björgvin, Helgi, Fannar og
mamma, ég votta ykkur mína inni-
legustu samúð.
Monika systir.
Ó, guð, ef að lífið mig leikur grátt,
þá lát mig ei verða bitra.
Gefðu mér kraft til að horfa hátt
og hugsa ekki mest um það liðna
en gefðu að skilja hve gott ég hef átt
og gerðu mig hugrakka og vitra.
(Arndís G. Jakobsdóttir.)
Það er erfitt Ísfold mín að setjast
niður og skrifa minningargrein.
Þetta eru búin að vera erfið ár
fyrir þig, svo margt sem þú þurftir
að líða, hvert áfallið á eftir öðru. Ég
hef spurt mig hvort þetta hefði farið
öðruvísi ef þú hefðir fengið grein-
ingu fyrr. Ég veit að þú þráðir ekk-
ert heitara en að komast heim til
okkar og var það erfitt að geta ekki
orðið við þeirri ósk þinni. Ég reyni
að hugsa um þig áður en þú varðst
veik, oft þarf ég að kafa mjög djúpt.
Samverustundirnar voru margar hjá
okkur systkinunum síðustu árin.
Þegar ég var hjá þér á Akureyri,
Spánarferðin okkar saman, fjöl-
skyldur okkar saman á hátíðisdög-
um í bústað í Borgarfirði að halda
upp á 17 ára afmælið hans Helga Jó-
hanns og ég söng og dansaði á pall-
inum meðan þið voruð í heita pott-
inum við kertaljós og mikinn fögnuð.
Það voru erfið spor eftir lát bróð-
ur okkar. Ísfold mín, að koma til þín,
þú í þínum veikindum gerðir allt sem
þú gast til að styrkja okkur.
Þér var margt til lista lagt eins og
myndirnar þínar sýna svo vel og þú
gafst öllum sem þú vildir láta muna
eftir þér og styrkja á einhvern hátt.
Ég horfi á myndirnar mínar og þá
man ég alltaf eftir þér.
Veistu Ísfold mín, þú ert hetja
sem ég lít upp til. Ég bið fyrir kjarki
og stuðningi fyrir elsku mömmu,
Björgvin, Helga, Fannars, systkina,
tengdafólks, vini og ættingja. Að
lokum vil ég þakka starfsfólki á deild
11E á Landspítalanum.
Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu,
hann mun vernda sál þína.
Drottinn mun varðveita útgöngu þína og
inngöngu héðan í frá og að eilífu.
Þín systir
Ásgerður.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Björn Jónsson.)
Mig langar að minnast Ísfoldar
mágkonu minnar í fáeinum orðum
Ég kynntist Ísfold snemma eftir að
við Hrönn fórum að vera saman og
sá ég fljótt að þarna var dugleg og
ákveðin manneskja. Hún var við
nám í Iðnskólanum í Reykjavík í
fatahönnun á þeim árum voru mikil
samskipti og ánægjulegar samveru-
stundir og ferðuðumst við mikið
saman. Eftir námið fluttist Ísfold til
Akureyrar og var það hennar fyrsta
starf sem hönnuður hjá fataverk-
smiðjunni Gefjun. Þar kynntist hún
sambýlismanninum sínum Björgvini
Erlendsyni og fluttu til Reykjavíkur
þar sem þau byrjuðu sinn búskap,
hún fór að vinna hjá Álafossi við
fatahönnun, síðan eignuðust þau
drengina tvo Helga Jóhann og
Fannar Frey. Alltaf hafa verið mikil
samskipti milli fjölskylda okkar og
systurnar nánar, hringt eða hist
nánast á hverjum degi og farið mikið
saman í útilegur og fleira. En í
kringum 1995 fór líf Ísfoldar að
breytast, þá fór hún að kenna sér
meins og leita sér lækninga og má
segja að það hafi tekið hana 5 ár að
fá fulla greiningu á sínum sjúkdómi
og var hún oft mjög illa haldin á
þeim tíma. Ég gleymi því ekki þegar
við heimsóttum Ísfoldi eftir að hún
hafði greinst með eitt erfiðasta
krabbamein, hvað hún var ánægð að
fá að losna við verkina þótt hún hafði
greinst með illkynja æxli og hafði
það greinst fyrir tilviljun hjá sjúkra-
þjálfara. Nú sá Ísfold aftur ljós, hún
var ákveðin að sigrast á þessum
sjúkdómi. Hún fór í mjög erfiða
lyfjameðferð og var von um að tekist
hefði að stöðva meinið um mitt síð-
asta ár en þá tók það sig aftur upp
og fór hún síðan í geislameðferð.
Ísfold var mjög sterk og ákveðinn
persónuleiki og ég dáist að þeim lífs-
krafti sem hún hefur sýnt.
Elsku Ísfold mín, ég þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar og megi
góður Guð geyma þig.
Elsku Björgvin, Helgi Jóhann og
Fannar, Jóhanna tengdamamma og
systkini, megi Guð styrkja ykkur í
söknuði ykkar.
Halldór Berg.
Við Ísfold höfum þekkst frá því
við vorum stelpur í sveitinni hjá
ömmu okkar á Merkigili. Þar sung-
um við mikið saman og tókum sumt
upp á spólur sem ég á enn.
Ísfold var mjög fær í hönnun og
saumaskap og einstaklega vandvirk.
Eftir námslok fór hún til Akureyrar
til að vinna. Þar kynntist hún manni
sínum Björgvini Erlendssyni og
fluttu þau síðan til Reykjavíkur árið
eftir og stofnuðu hlýlegt heimili.
Ísfold var ekki upptekin af verald-
legum auði, traust og áreiðanleg
manneskja sem síðustu árin fékk að
finna fyrir lífinu. Hún var andlega
sterk, skarpgreind og afburðaminn-
ug. Ísfold var leiðtogi hvar sem hún
fór. Hún var mjög trúuð og trúin
hjálpaði henni á erfiðum stundum.
Ísfold fór að kenna sér meins fyrir
um 11–12 árum og gekk á milli
lækna og síðan bráðamóttöku síðari
hluta þess tíma. Þá voru henni gefin
verkjalyf og send heim. Sú spurning
vaknar, hvernig getur slíkt gerst, af
hverju var manneskja sem kom aft-
ur og aftur viðþolslaus af kvölum
ekki rannsökuð betur og fyrr? Allan
þennan tíma stóð móðir, maður og
systkini ráðþrota. Svona hlutir eiga
ekki að eiga sér stað í íslenska heil-
brigðiskerfinu.
Það var svo fyrir rúmum tveimur
árum að það fannst loksins.
Stórt æxli – krabbamein. Þar átti
móðir hennar stærstan þátt í en hún
annaðist hana mikið. Eftir það fóru
hjólin að snúast. Reyndust þeir
læknar henni mjög vel sem önnuðust
hana upp frá því. Allt var reynt og
fór hún í gegnum mjög erfiðar með-
ferðir og aðgerðir og núna stuttu eft-
ir áramótin í síðustu aðgerðina. Á
þessu tímabili á milli meðferða fór
hún að teikna og mála myndir m.a.
teiknaði hún afmæliskort með mynd
af okkur fjölskyldunni.
Þessa mynd held ég mikið upp á.
Hún teiknaði líka myndir af englum
sem hún gaf. Þetta voru „Vernd-
arenglar“ þeirra sem þá fengu.
Ísfold á samheldna fjölskyldu og
einstaka móður sem sér nú á eftir
öðru barni sínu á skömmum tíma.
Hún var hjá henni síðustu mánuði
dag og nótt. Maður Ísfoldar, Björg-
vin, hefur við þessar aðstæður staðið
þétt við hlið hennar með drengina
þeirra tvo sem þrátt fyrir erfið veik-
indi voru þó alltaf efst í huga hennar.
Nú er hún farin og við minnumst
hennar sem baráttukonu og hetju
sem lengi vel barði á þykkan vegg
eftir hjálp.
Fjölskylda mín kveður Ísfold með
söknuði.
Við vottum Björgvini, Helga Jó-
hanni og Fannari, Jóhönnu móður
hennar, systkinum og öðrum að-
standendum okkar dýpstu samúð.
Monika S. Baldursdóttir.
Mín ástkæra frænka með tárum
kveð ég þig úr þessum heimi, þú ert
komin á betri stað þar sem þú situr
ábyggilega með Eggert og afa þar
sem þið ræðið um lífið og tilveruna
svo ekki sé nú minnst á allar gömlu
góðu minningarnar.
Þið fylgist með hvað allir eru að
gera. Og vakið yfir okkur.
Ég vil þakka fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman sem
aldrei eru nógu margar. Þú ert svo
sterk og í mínum augum þá ert þú
sigurvegarinn í þessari erfiðu bar-
áttu sem þú háðir. Þú verður alltaf í
mínu hjarta og munt aldrei hverfa
þaðan.
Guð geymi þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Stefanía Hulda.
Ísfold frænka átti engan sinn líka.
Hún var ákveðin, hlý og listræn.
Hún lá ekki á skoðunum sínum en
hlustaði ávallt á hvað aðrir höfðu að
segja. Alltaf sýndi hún því áhuga
sem við í kringum hana vorum að
fást við, sama hvað var, hönnun,
danstímar, skólinn eða búningar á
öskudaginn. Minning um hugrakka
konu lifir í hjörtum okkar.
Elsku Björgvin, Helgi, Fannar og
amma Jóa, hugurinn er hjá ykkur.
Megi englarnir vaka yfir Ísfold okk-
ar.
Þórunn og Hrönn.
Ég kveð þig, elsku Ísfold, frænka
mín, með söknuði. Þín verður minnst
sem einstakrar manneskju. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt þig að. Það
var gaman að tala við þig, stundum
töluðum við lengi, um hluti sem eng-
inn annar skildi. Umræðurnar fengu
mig til að hugsa minn gang og
breyttu lífsskoðunum mínum.
Það var gaman þegar þú spurðir
hvenær þú fengir að fljúga með mér.
Ég spurði hvort þú þyrðir, á lítilli
rellu með mig undir stýri. Þá sagð-
irðu frá háskalegu flugferðinni 25.
sept. 1982. Hrönn systir þín fékk vin
sinn til að fljúga til Akureyrar á lítilli
flugvél að sækja þig. Þið fluguð í
vafasömu veðri eftir þjóðveginum á
síðustu stundu. Þið rétt náðuð í
brúðkaupið hjá mömmu og pabba
þar sem ég var skírð.
Þetta er lifandi dæmi hve áræðin
þú varst, frændrækin og vel innrætt.
Þú heimsóttir mig 21. des., daginn
eftir að ég útskrifaðist, þrátt fyrir
mikil veikindi.
Þú varst alltaf listræn og flink í
höndunum. Ég man þegar ég var lít-
il, Helgi átti afmæli. Það var papp-
írsdúkur á borðinu, allir áttu að
teikna mynd á dúkinn. Eftir að þú
veiktist mikið lagðirðu enn meiri
stund á teikningu og föndur. Þú
teiknaðir einstakar myndir af engl-
um, „Verndarengla“ og gafst þá. Þú
gafst mér „Verndarengil“ á afmæl-
inu mínu. Mér þykir mjög vænt um
hann, ekki síður það sem þú skrif-
aðir aftan á myndarammann.
Mig grunaði aldrei þegar við vor-
um saman á spítalanum fyrir ára-
mótin að það væri í síðasta skipti
sem ég hitti þig. Við töluðum um
Verndarenglana. Við vorum fullviss-
ar um að þeir gættu okkar. Ég man
ég kyssti þig bless. Ég lofaði að
heimsækja þig aftur. Ég kom, bara
of seint, þú varst farin. Ég vona að
þú hafir orðið vör við nærveru mína.
Ég kom og kvaddi þig seint um
kvöldið 5. mars. Ég veit þú hvílir í
friði og líður vel og vakir yfir okkur
með öllum hinum Verndarenglun-
um.
Guð blessi og styrki þá sem horfa
á eftir þér.
Mundu alltaf,
að Guð er með þér
og að ekkert getur
bugað þig.
Eins og Ísfold skrifaði á „Vernd-
arengilinn“ minn.
Margrét Steinunn.
ÍSFOLD ELÍN
HELGADÓTTIR
Fleiri minningargreinar um Ísfold
Elínu Helgadóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Fallegar, sérmerktar
GESTABÆKUR
Í Mjódd
sími 557-1960www.merkt.is
merkt