Morgunblaðið - 14.03.2003, Blaðsíða 1

F Ö S T U D A G U R 1 4 . M A R S 2 0 0 3 B L A Ð B

SVIPMIKIÐ ÚR NORÐRI OG FÍNLEGT ÚR AUSTRI/2
ÞJÓÐSÖNG-
URINN OG GÍNURNAR/2
TÍSKUFYLGIHLUTIR – SEM HRINGJA/3

POOL – PÍLUKAST – KEILA/4
NEI VIÐ NEYSLU/6
AUÐLESIÐ/8

UM HELGAR fer Benedikt van Hoofí sundlaugarnar í Laugardal og ímessu í Hallgrímskirkju, en þess á
milli vinnur hann við færiband í Osta- og
smjörsölunni. Þessi tuttugu og fimm ára
Þjóðverji, sem er mjólkurfræðingur að
mennt, hefur tekið slíku ástfóstri við land
og þjóð að ekki einungis hefur hann sest
hér að heldur er hann langt kominn með
að láta húðflúra íslenska skjaldarmerkið á
bringuna á sér. Hvort tveggja voru stórar
ákvarðanir, sem hann segir endurspegla
einkunnarorð sín í anda gamals, þýsks
máltækis: Láttu þig ekki dreyma um lífið,
heldur lifðu drauma þína.
„Þegar ég var lítill strákur í
úthverfi München vissi ég ekk-
ert um Ísland, en ég átti bók
með myndum af fánum og
skjaldarmerkjum allra landa.
Ég hreifst mjög af því íslenska, fannst það
langfallegast og var líka ánægður með að í
því voru engin vopn eða önnur drápstól,“
segir Benedikt um fyrstu vitneskju sína um
Ísland.
Svo leið og beið og Ísland var ekkert inni
í myndinni hjá honum fyrr en árið 1996 að
hann ákvað að fara í vikufrí til útlanda.
Eftir vangaveltur um Venesúela og önnur
framandi lönd varð Ísland fyrir valinu.
Þegar heim kom leiddi bolur með mynd af
Íslandi, sem hann keypti á Hard Rock
Café, til kynna við íslenska stúlku og aust-
urrískan eiginmann hennar – og fleiri
ferðalaga til Íslands.
„Þegar ég kom inn á McDonalds í
München vakti bolurinn athygli Guðnýjar
Jónu Guðmarsdóttur, sem þar vann. Við
tókum tal saman og kynntumst skömmu
síðar betur þegar ég fór sjálfur að vinna
þarna, en ég hafði þá verið atvinnulaus um
hríð,“ segir Benedikt, sem kom fimm sinn-
um til Íslands áður en hann ákvað að setj-
ast hér að.
Sumarið 2001 hafði hann uppi á Guðnýju
og Herwig, manni hennar, sem þá voru
flutt til Íslands og unnu bæði á McDonalds.
„Við ferðuðumst um landið og ég hreifst æ
meira af náttúrunni, menningunni og fólk-
inu, sem er svo stolt af landinu sínu. Þegar
þau hjónin spurðu mig af hverju ég flytti
ekki bara til Íslands greip ég hugmyndina
á lofti og ákvað á augabragði að láta slag
standa svo framarlega sem ég fengi hús-
næði og starf.“
Benedikt skrapp til München til að
ganga frá ýmsum málum, kom aftur í
ágúst sama ár og hefur verið hér síðan.
Hann fékk fyrst vinnu á McDon-
alds og hóf að læra íslensku,
sem hann skilur nú prýðilega í
ræðu og riti og talar merkilega
vel. Hann kveðst vera alsæll og
þótt vígur sé á tvær tungur ut-
an móðurmálsins á hann varla orð til að lýsa
hrifningu sinni. Skjaldarmerkið er hins veg-
ar órækur vitnisburður um að svo sé. Bene-
dikt segir að Ísland standi hjarta sínu næst
og því sé húðflúrið þar.
Þótt ekki sé sársaukalaust að láta húð-
flúra sig, kemur í ljós að Benedikt hefur
komist í hann krappari. Hann er á skrá hjá
Beinmergsgjafastofnun Þýskalands, sem
leitaði til hans í ágúst í fyrra, því bein-
mergur hans passaði við Austurríkismann,
sem þurfti á aðgerð að halda. „Ég flaug til
Hamborgar þar sem beinmergur var tek-
inn úr mér og flogið með hann til sjúklings-
ins í Vín. Það gladdi mig mjög að bein-
mergur minn bjargaði lífi hans. Allar
tilfinningar eru í hjartanu og því er húð-
flúrið fyrir mér líka tákn um þá góðu til-
finningu að hafa bjargað mannslífi.“
Benedikt varð ekkert meint af og hann
ber sig líka vel undan húðflúrinu. Segir
svolítið sárt þar sem landið liggur mitt á
milli brjóstanna og grínast með að menn
þurfi að þjást til að verða fallegri. „Svanur
Jónsson í Tattó og skarti gerði útlínurnar í
október, fyllti út fánann í desember, er
hálfnaður með landið og næstum búinn
með drekann en hinar landvættirnar eru
enn bara útlínur. Framvindan ræðst af
tíma og fjárráðum mínum, en ég býst við
að myndin verði fullbúin í apríl.“
Og hvað kosta svo herlegheitin? Um
fimmtíu þúsund krónur, svarar Benedikt,
sem sér ekki eftir einum eyri og kveðst fá
mikla athygli í sundlaugunum fyrir til-
tækið.
Til heiðurs
landi og lífi
Morgunblaðið/Árni Torfason
 Benedikt van
Hoof býst við að
skjaldarmerkið
verði fullklárað í
næsta mánuði.
Í merkinu eru
engin vopn
eða drápstól