Morgunblaðið - 16.03.2003, Síða 44

MINNINGAR
44 SUNNUDAGUR 16. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ég sit við eldhús-
borðið heima hjá mér
og skyndilega finn ég
mig í þeim sporum að
þurfa, svo óendanlega
snemma og í algjörum ótíma að
kveðja þann mann sem hefur gefið
mér allt sem gerir mig að þeim
manni sem ég er. Faðir minn, Ei-
ríkur Baldur Hreiðarsson, er lát-
inn. Hugurinn reikar til bernskuára
minna á Grísará í Hrafnagilshreppi.
Ég man aldrei eftir honum öðruvísi
en vinnandi. Og ef ég var ekki með
honum, beið ég hans í eldhúsglugg-
anum. Emma systir beið með mér
og er við sáum hann koma gang-
andi upp brekkuna, hrópuðum við:
„Pabbi kemur, pabbi kemur,“ og
hlupum í átt til dyranna. Síðan
þustum við út og niður brekkuna á
móts við pabba eins hratt og litlu
fæturnir gátu borið okkur. Brekkan
var brött og engin leið fyrir okkur
að stoppa hlaupin. Og pabbi nam
staðar, brosandi, og breiddi út
faðminn til að grípa börnin sín. Síð-
an lyfti hann okkur upp og bar okk-
ur til baka upp að húsinu. Nokkrum
augnablikum síðar voru hinir korn-
ungu foreldrar okkar í faðmlögum í
eldhúsinu og við skoppandi í kring-
um þau.
Pabbi gaf sig allan í það sem
hann var að gera. Hann var mikill
fjölskyldufaðir og lagði sig fram um
að veita okkur öryggi og ástúð.
Eina aðventuna smíðaði hann leik-
fangatraktora úr tré í laumi frammi
í bílskúr. Þessa traktora fengum
við í jólagjöf. Þetta er minnisstæð-
asta jólagjöf sem ég hef fengið á
ævinni. Eftir á að hyggja hefur
hinn ungi faðir þó viljað gefa börn-
um sínum aðrar jólagjafir en ekki
haft auraráð til að kaupa þær út úr
EIRÍKUR
HREIÐARSSON
✝ Eiríkur BaldurHreiðarsson var
fæddur á Nesjavöll-
um í Grafningi 19.
febrúar 1942. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu 4. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Akureyrarkirkju 13.
mars.
búð. Jólagjafirnar
voru völundarsmíðar,
eins og allt sem pabbi
gerði, og færðu okkur
ómælda gleði í langan
tíma.
Um tíma vann pabbi
við að aka mjólkurbíl á
veturna. Þetta var
gamall Reo-trukkur
sem hafði orðið eftir
hér þegar amerískt
hernámslið fór héðan.
Stundum fékk ég að
fara með og varð vitni
að því þegar pabbi,
með einhverjum ótrú-
legum töfrabrögðum, fékk þetta
járnskrímsli til að láta að stjórn
sinni. Mælaborðið var fullt af litlum
mælum og ljósum sem blikkuðu og
titruðu ákaft. Veðrið hamaðist úti
og keðjurnar skröltu undir bílnum.
En pabbi sat í ökumannssætinu,
glaður í bragði og annaðhvort söng
eða sagði gamansögur af sveitung-
um sínum eftir því sem við átti
hverju sinni. Ég lét spurningunum
rigna yfir hann á keyrslunni, og
alltaf kunni hann svör og gaf þau
fúslega og af vingjarnleik.
Og í skjóli þessa manns óx ég
upp, gekk til verka og leiks. Pabbi
virtist kunna lausn á öllum vanda-
málum. Hann var vinamargur og
vissi hvert hann átti að leita þegar
hann vantaði ráðleggingar. Hann
kunni ógrynni af orðtökum og vísu-
kornum og það kom fyrir að hann
svaraði öllu, sem við hann var sagt,
með tilvitnunum í merka Íslendinga
lífs eða liðna eða með því að fara
með vísur eða hluta úr vísum.
Pabbi hafði mikinn áhuga á
hverskyns ökutækjum og þessi
áhugi hefur trúlega smitast til mín.
Ekki hafði ég þó smitast af þeim
vana hans að fara gætilega með all-
an vélbúnað. Því kom það oft fyrir
að ég kom til hans, leitandi ráða,
vegna þess að skellinaðran hafði
brætt úr sér, gírkassi hafði brotnað
eða, eftir að ég eignaðist bíla, kúp-
ling var farin, ventlar brotnir eða
jafnvel heilu vélarnar höfðu gengið
úr vistinni. Ráðleggingar pabba
voru alltaf á sama veg: „Taktu
þetta gætilega í sundur og þá
sérðu, hvernig á að setja þetta sam-
an. Þegar þú ert búinn með hvort
tveggja, kanntu að gera þetta.“ Síð-
an fékk ég vænan skammt af hvatn-
ingu og fyrirheit um að hann væri
til staðar ef ég strandaði við við-
gerðirnar. Þannig tókst pabba að
hvetja mig til að reyna sífellt nýja
hluti og þróa hæfileika mína. Þann-
ig kynnti hann mig fyrir þeirri gleði
sem fylgir handverki og smíðum.
Pabbi var alltaf barngóður. Ég
gleymi seint gleði hans þegar
Snjólfur bróðir fæddist og nú
seinna þegar bræður mínir, Aron
og Eiríkur Anton komu í þennan
heim. Barnabörnum sínum var
pabbi góður og leiðbeindi hann
þeim af sama vingjarnleik og þol-
inmæði og börnum sínum. Hann
horfði á mig margreyna að stofna
fjölskyldu og sífellt tók hann föru-
nautum mínum og börnum þeirra af
stakri þolinmæði og alúð. Og þegar
mér varð fótaskortur á lífsveginum
beið hann þess að fá að hjálpa mér
að komast á fætur og studdi mig
áfram með ráðum og dáð.
Pabbi hafði mikið dálæti á kveð-
skap en gerði lítið úr hæfileikum
sínum á því sviði. Hann hvatti okk-
ur bræðurna til að yrkja og lagði
ríka áherslu á að hann fengi sendan
kveðskapinn jafnóðum og hann
varð til. Mér segir hins vegar svo
hugur um, að hæfileikar hans á
þessu sviði hafi verið talsverðir um-
fram það sem ráða mátti af lýs-
ingum hans sjálfs.
En nú er pabbi horfinn frá okkur.
Þessi maður sem í bernsku minni
var upphaf og endir alls en varð
síðan einnig vinur, félagi, leiðbein-
andi og fyrirmynd. Það er sárs-
aukafullt að kveðja þennan mann
og erfitt að líta fram á veginn og sjá
fyrir sér tilveruna án hans. En
hann gaf okkur ríkulegt veganesti
sem örugglega mun nýtast okkur
vel á leið okkar. Ég hylli minningu
hans þessa kyrrláta og trausta
manns.
Í óvæntar stefnur oft örlögin venda
og örvænting grípur þá mennina köld.
Svo örskjótt um kvöld var þín ævi á enda
er örendur féllstu frá ástvinafjöld.
Ég sit hérna einmana og syrgi þig hljóður
og sendi þér bæn þegar dagurinn dvín.
Þú varst mér fjársjóður fagur og góður.
Faðir minn kæri, ég sárt sakna þín.
Þinn elskandi sonur
Hreiðar Eiríksson.
Anna Magnea Berg-
mann Stefánsdóttir
hefði orðið 83ja ára nú
í vor ef hún hefði lifað.
Anna var dóttir
hjónanna Guðlaugar Karitasar
Bergsteinsdóttur og Stefáns Magn-
ússonar Bergmann, sem lærði ljós-
myndaiðn í Reykjavík og starfaði
við það framan af ævi en rak síðan
vöruflutningafyrirtæki í Keflavík.
Anna ólst upp við góð efni án þess
að það breytti henni í einu né neinu.
Hún var næstyngst sex systkina.
ANNA MAGNEA
BERGMANN
STEFÁNSDÓTTIR
✝ Anna MagneaBergmann Stef-
ánsdóttir fæddist í
Keflavík 31. maí
1920. Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 1. mars
síðastliðinn og fór
bálför hennar fram
frá Keflavíkurkirkju
14. mars.
Tvö þeirra lifa hana,
Þorsteinn og Stefanía
Bergmann, en Jóhann,
Guðrún og Hreggvið-
ur Bergmann eru lát-
in.
Anna og Stefanía
voru yngstar og höfðu
mikið saman að sælda
og voru bestu vinkon-
ur. Anna var fé-
lagslynd og tók öllum
vel og hún minntist oft
á félagahópinn frá
uppvaxtarárunum.
16 ára gömul var
hún við nám í Kvenna-
skólanum í Reykjavík og lærði þar
ýmislegt í heimilisfræðum eins og
fatasaum og matargerð. Það lék allt
í höndum hennar. Hún vann á þess-
um árum við störf sem til féllu, eins
og fiskverkun hjá Axel Pálssyni og
saumaskap.
Hinn 14. mars 1943 giftist hún
eftirlifandi eiginmanni sínum Böðv-
ari Þóri Pálssyni, sem er aðeins
fjórum dögum eldri en hún. Hann
er ættaður frá Stokkseyri, sonur
hjónanna Vigdísar Ástríðar Jóns-
dóttur, frá Laxfossi á Mýrum, og
Páls Jónssonar frá Hvammi í Kjós.
Þau kynntust árið 1942 í Ölveri.
Böðvar var þá ný orðinn lögreglu-
maður og þau hófu sinn búskap á
Suðurgötu 7, í Keflavík, og hafa
vart skilið síðan.
Það er þungbært fyrir Böðvar að
sjá af sínum trausta lífsförunaut en
Guð mun nú sem ávallt leggja líkn
með þraut.
Sameiginlegt áhugamál þeirra
hjóna var útivist og ferðalög og þau
eiga tvo bústaði á Laugarvatni þar
sem þau hafa dvalið löngum á
sumrin.
Þau fóru einnig nokkrar ferðir til
útlanda með Kór Keflavíkurkirkju,
en Böðvar hefur verið kórfélagi um
árabil og síðar meðhjálpari við
Keflavíkurkirkju. Auk þess var far-
ið í ferðir með Kvenfélaginu þegar
kvenfélagskonur lögðu land undir
fót.
Anna var hrifnæm kona, sem
kunni að meta góðan söng og hafði
gott vit á honum. Hún var ljúf og
elskuleg við alla og hún kvaddi sátt
við Guð og menn. Böðvar orti til
konu sinnar á áttræðisafmæli henn-
ar og þar gefur hann henni fagran
vitnisburð:
Þú ert yndi þú ert sól,
þú berð birtu í bæinn.
Frá mér færðu aðeins hól,
fyrir langan daginn.
Löng og farsæl vegferð er að
baki sem nú er ofin saman við sjóð
minninganna, sem verður frá eng-
um tekinn.
Ólafur Oddur Jónsson.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar, teng-
dafaðir og afi,
HÓLMSTEINN HALLGRÍMSSON
málarameistari,
sem lést föstudaginn 7. mars, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn
17. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir. Þeim
sem vilja minnast hans, er bent á Styrktar- og líknarsjóð Oddfellowa.
Svanfríður Guðmundsdóttir,
Sigrún Hólmsteinsdóttir Appleby,
Guðmundur B. Hólmsteinsson, María Kristín Thoroddsen,
Hallgrímur Ó. Hólmsteinsson, Ásgerður Sveinsdóttir,
Guðrún Hólmsteinsdóttir, Einar Erlingsson
og barnabörn.
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
FRIÐRIKS MAGNÚSSONAR
bónda,
Hálsi, Dalvík,
fer fram frá Dalvíkurkirkju mánudaginn
17. mars kl. 13.30.
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Arnfríður, Sigurður, Sveinn,
Björk, Magnús, Rósfríður,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðursystir mín,
UNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Furugerði 1,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtu-
daginn 13. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Guðmundsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, hlýju og vinarhug við andlát og
útför okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNATANS GUÐMUNDSSONAR
frá Hjörsey,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi.
Lea Kristjánsdóttir,
Guðmundur H. Jónatansson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Sigríður Jónatansdóttir, Bergsveinn Þorkelsson,
Örlygur Jónatansson, Lára Sveinbergsdóttir,
Ragnar Jónatansson, Hugrún Gunnarsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Móðir okkar,
RAGNHILDUR DANÍELSDÓTTIR,
Borgarholtsbraut 36,
Kópavogi,
lést mánudaginn 3. mars síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Börnin.
Elskuleg eiginkona mín og systir okkar,
ELÍSABET ÞORKELSDÓTTIR GIORGI,
lést í Kaliforníu miðvikudaginn 12. mars sl.
Bernard Giorgi,
Kristján Jóhannes Þorkelsson,
Margrét Þorkelsdóttir Hansen,
Albert Hólm Þorkelsson,
Sigurður Þorkelsson,
Júlíus Þorkelsson,
Hansína Þorkelsdóttir,
Hilmar Þorkelsson,
Sigríður Inga Þorkelsdóttir,
Jóhanna Aðalbjörg Þorkelsdóttir.