Morgunblaðið - 16.03.2003, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. MARS 2003 B 13
GÍSLI Stefánsson múrari, sem rekur Byggð-
arholt á Eskifirði, er ásamt starfsmönnum sín-
um að steypa upp vöruhús BYKO á Reyðarfirði.
Þegar því verki lýkur tekur við bygging 210 m2
heilsugæslustöðvar á Reyðarfirði. Gert er ráð
fyrir að hægt verði að stækka stöðina um 200 m2.
„Ég er búinn að bæta við sex starfsmönnum
og er með tíu menn í vinnu í dag,“ sagði Gísli.
„Það horfir ágætlega með verkefni út þetta ár.
Síðan er hugmyndin að fara að byggja hér íbúðir
– eins og svo margir að sunnan og norðan ætla
einnig að gera.“
En tekur það ekki atvinnu frá heimamönn-
um?
„Þótt við legðumst allir á eitt, þá dygði það
ekki til að anna verkefnunum,“ sagði Gísli. Hann
segir að heilmiklar framkvæmdir hafi verið á
Eskifirði undanfarið og nú séu verkefni að
aukast á Reyðarfirði. Hann sagðist telja að
framkvæmdir mundu aukast á öllu svæðinu.
„Ég tel að aukin byggð muni dreifast á svæð-
ið, bæði Norðfjörð, Hérað, Eskifjörð, Reyðar-
fjörð og eins Fáskrúðsfjörð eftir að göngin
verða komin þangað. Ég hef ekki þurft að
kvarta yfir verkefnaskorti. Það hefur raunar
verið atvinnuleysi á Eskifirði upp á síðkastið, en
vonandi fer það að breytast. Mér finnst fólk
miklu bjartsýnna á framtíðina nú en það var.“
Enginn verkefnaskortur
Gísli Stefánsson múrari.
JÓN Arnar Beck var að vinna á skurðgröfu við
lóð væntanlegs álvers Alcoa í Reyðarfirði. Þar
átti að reisa upplýsingaskilti sem útskýrði á ís-
lensku og ensku fyrirhugaðar framkvæmdir og
álver. Aðspurður um afstöðu til álversins sagði
Jón Arnar:
„Mér finnst þetta mjög gott framtak fyrir
Austfirðinga. Við erum búin að bíða lengi eftir
þessu. Þetta hefur þegar fært fjör í atvinnu-
lífið, búið að gera veg sem lengi stóð til að
leggja.“
Jón Arnar vinnur hjá föður sínum, Óskari
Alfreð Beck, sem rekur Gáma- og tækjaleigu
Austurlands. Undanfarin 5 til 6 ár hefur Jón
Arnar sótt vinnu víða um land, einkum við
hafnargerð. „Það er orðið nokkuð langt síðan
ég var að vinna hér heima. Álverið breytir hell-
ingi fyrir okkur. Nú á að fara að reisa hér
heilsugæslustöð eftir langa bið. Maður er að
sjá ný andlit hér og orðið erfitt að fá íbúðir, allt
að seljast upp.“
Jón Arnar er 22 ára gamall, hefur hann
hugsað sér að sækja um vinnu í álverinu?
„Ég sé til hvort ég fer í það, en þangað til
vonumst við til að fá verkefni við uppbygg-
inguna.“
Búinn að
bíða lengi
Jón Arnar Beck gröfumaður.
RÁÐSKONURNAR Sigríður Eydís Ragnars-
dóttir, frá Brú á Jökuldal, og Hrafnhildur
Brynjarsdóttir, frá Árskógssandi, ráða ríkjum
í vinnubúðum Arnarfells ehf. Þær annast mats-
eld og ræstingu búðanna sem eru til húsa í
vinnubúðum Landsvirkjunar í Sauðárdal.
Aðspurð sagðist Sigríður hafa verið við ráðs-
konustörf í vinnubúðum frá í haust og unnið á
fjórum stöðum fyrir austan. Áður en Hrafn-
hildur kom að Kárahnjúkum vann hún í vinnu-
búðum Arnarfells við Bröttubrekku. Þær stöll-
ur sögðu engum vandkvæðum bundið að afla
vista þótt langt sé í kaupstað. Nýttar væru
ferðir úr byggð þegar eitthvað vantaði. Ráðs-
konurnar skipta með sér verkum. Hrafnhildur
vaknar klukkan 6 á morgnana og útbýr morg-
unmat og morgunkaffi sem karlarnir taka með
sér á vinnustað og eins síðdegiskaffi. Þær eru
saman um að útbúa hádegismat og kvöldmat.
Sigríður gengur frá eftir kvöldmatinn og sér
um kvöldkaffið. En eru karlarnir matvandir?
„Nei, alls ekki. Þeir hafa ekki kvartað yfir
matnum,“ sagði Hrafnhildur. Hjá starfsmönn-
um Arnarfells við Kárahnjúka eru allir dagar
eins, nema hvað gerður er dagamunur í matn-
um. En hver er uppáhalds matur þeirra?
„Ætli það sé ekki steikt lambalæri og
bayonne skinka, svona sunnudagsmatur,“
sagði Sigríður. „Það er mikilvægt að allt gangi
snurðulaust fyrir sig, því það þarf lítið til að
valda pirringi í svona einangrun.“
En er ekki erfitt að vera langdvölum að
heiman?
„Maður er nú ekki lengur með nein smá-
börn, þetta er ekkert erfitt,“ sagði Sigríður.
„Þetta venst ótrúlega fljótt. Við erum líka
tvær, svo ef aðra langar í frí þá getur hin leyst
af,“ bætti Hrafnhildur við. En hvað tekur við
þegar þessari törn lýkur?
„Ég veit það ekki. Ætli það vanti ekki ráðs-
konur í einhverjar vinnubúðir,“ sagði Hrafn-
hildur.
Er þetta góð vinna?
„Þetta er ábyggilega með betri störfum sem
bjóðast fólki með litla menntun, að minnsta
kosti hvað launin varðar. Maður er líka í smá
vandræðum með að eyða kaupinu. Hér er ekki
hægt að skjótast út í sjoppu. Það er auðvelt að
leggja fyrir,“ sagði Hrafnhildur.
Sigríður býr á Brú, bæ sem er fremur af-
skekktur en þó einna næstur virkjunarsvæð-
inu. Er eitthvað líkt að vera á fjöllum nú og
fyrst þegar hún fór að búa á Brú?
„Nei, það er ekkert líkt. Fyrst eftir að ég
flutti að Brú gat verið ófært fyrir bíla frá því í
október og fram undir vor. Hér er opnað um
leið og teppist og greiðar samgöngur til
byggða.“
Karlarnir ekki matvandir
Sigríður Eydís Ragnarsdóttir og Hrafnhildur Brynjarsdóttir.
Starfsmenn Íslenskra aðalverktaka og norska fyrirtækisins NCC voru að fleyga úr aðgöngum sem liggja niður að stæði fyrirhugaðrar Kárahnjúkastíflu.