Morgunblaðið - 16.03.2003, Blaðsíða 20

Bresk grínsérviska
fær vind í buxurnar.
Þrumubrækur eða
Thunderpants
frumsýnd hér-
lendis um helgina.
og frumraun franska leikstjórans
Michels Gondry, Human Nature,
og nýjasta samstarfsverkefni
þeirra Kaufmans og Gondrys er
semsagt tilefni þessarar greinar,
Eternal Sunshine of the Spotless
Mind. Gondry er ekki síst kunnur
hérlendis fyrir leikstjórn sína á
myndböndum Bjarkar Guðmunds-
dóttur, m.a. Human Behaviour,
Army of Me, Jóga og Bachelorette.
Nýja myndin státar hins vegar af
ýmsum skærustu stjörnum sam-
tímans í aðalhlutverkunum, Jim
Carrey, Kate Winslet, Kirsten
Dunst, Elijah Wood og Tom Wilk-
inson, svo dæmi séu tekin. Og Val-
dís Óskarsdóttir fengin flugleiðis
frá Danmörku til að klippa mynd-
ina jafnóðum og hún hafnar á film-
unni. Valdís heldur áfram:
„Ég byrjaði að klippa í klippi-
herberginu á Canal Street í New
York en var svo flutt útá sett.
Þeim fannst ég vera svo fjandi
lengi að klippa og héldu að væri ég
á setti og gæti hitt Michel í hádeg-
inu og pásum ynni ég hraðar. Vá
maður, hugsaði ég. Vera á setti
innan um allt liðið og fá andrúms-
loftið beint í æð. Frábært.
Húsinu – ef hægt er að kalla
þennan geim sem er á stærð við
Kolaportið hús – er skipt í tvennt.
Í öðrum helmingnum eru fimm
húsvagnar. Leikstjóravagninn og
pródúsentavagninn öðrum megin
ásamt nokkrum skrifstofuskúrum
sem er raðað snyrtilega upp við
vegginn. Hinum megin eru leik-
aravagnarnir. Fyrir framan leik-
aravagnana er gervigrasrenningur.
Þar á standa borð og stólar og eitt
stykki hengirúm, plús göngutæki,
svona fitness dót. Á göngutækinu
Malkovitch og hreppti Óskarstil-
nefningu og fjölda verðlauna. Nú
er sú saga að endurtaka sig með
Adaptation, sem verið er að sýna
hérlendis, en Kaufman samdi einn-
ig handritið að frumraun George
Clooneys í leikstjórastólnum, Con-
fessions of a Dangerous Mind, sem
Sunshine of the Spotless Mind.
Handritið er skrifað af Charlie
Kaufman, frumlegasta höfundinum
sem nú starfar í Hollywood og sagt
var frá hér á blaðinu fyrir viku.
Hann hristi verulega upp í við-
teknum hugmyndum um banda-
rískar bíómyndir með Being John
M
ORGUNN í Montauk á
Long Island. Klukkan
tuttugu yfir ellefu að
morgni. Ég nappaði
heyrnartólunum úr klippiherberg-
inu og tengdi við tölvuna svo nú
getur tónlistin yfirgnæft hávaðann
úr loftræstingunni sem blæs mátt-
leysislega íslensku vorlofti inní
herbergið. Komin í ullarsokka og
verð bráðum að setja upp hanska.
Miðað við hávaðann – sem er eins-
og í gamalli rússneskri Aeroflot
flugvél – ætti hitastigið hér inni að
slaga hátt uppí eyðimerkurhita.
Herbergið hér uppá fjórðu hæð er
alger andstæða klippiherbergisins í
kjallaranum. Við fengum fundar-
salinn sem er að minnsta kosti tíu
sinnum stærri en klippiherbergið á
Canal stræti í NY; salurinn ætl-
aður fyrir 86 manns í sæti. Ég hef
aldrei á ævinni haft eins stórt
klippiherbergi og býst ekki við að
fá annað eins síðar á þessari sömu
ævi. Þar inni er hitabeltisloftslag.
Ekki af því að það sé svo heitt
heldur er sundlaugin og gufubaðið
hinum megin á ganginum og inní
klippiherbergið leggur þessa lykt
sem fylgir sundlaugum og sauna.
En það venst. Eftir átta tíma setu
við tölvuna er maður löngu hættur
að finna einhverja lykt.“
Ég hafði beðið Valdísi um að
lýsa kringumstæðunum. Í tölvunni
hennar er myndefni úr Eternal
Ég þarf íslenskan klippara!
Morgunblaðið/Sverrir Vilhelmsson
Valdís: Eternal Sunshine er algert hunang fyrir klippara…
„Og ef ég hefði ekki séð leikarana í þessari sömu tölvu hefði ég haldið að enginn leikari væri með í þessari blessuðu mynd. Enginn Jim Carrey.
Engin Kate Winslet.“ En þau eru þarna ásamt mörgum fleiri stórleikurum – í þessari blessuðu mynd, Eternal Sunshine of the Spotless Mind.
Tölvan þar sem þau birtast er klippitölvan hennar Valdísar Óskarsdóttur, sem nú vinnur að nýju stórverkefni í alþjóðlegri kvikmyndagerð vest-
ur í Bandaríkjunum. Þau Árni Þórarinsson skiptust á nokkrum tölvuskeytum í vikunni um nýjasta verkefni okkar eftirsóttasta klippara.
SÉRVISKUKÓMEDÍURNAR sem
Ealingfélagið sendi frá sér á ár-
unum báðum megin við 1950 voru
gæddar þeim undirleikna, lágværa
húmor sem Bretar eru þekktir fyrir
þar sem hnyttni og snyrtileg ádeilu-
skeyti eru lögð í munn undirfurðu-
legra karaktera, sem gjarnan voru
leiknir af Alec Guinness. Einstak-
lingseinkennin sem flokka má undir
breska sérvisku birtust einatt í und-
arlegum eldri piparjónkum, auðug-
um furðufuglum af aðalsætt,
skrýtnum gömlum herforingjum.
Allt virtist þetta fólk af öðrum
heimi, leifar liðins tíma sem trúlega
var aldrei til en lifði þó góðu lífi í
þessum kvikmyndum. Sú endur-
reisn breskrar gamanmyndagerðar
sem hófst með Fjórum brúðkaupum
og jarðarför fyrir tæpum áratug
byggist meira á vandræðalegum
rómönsum ensks millistéttarfólks.
Meginsprauta þeirra myndar og af-
komenda hennar, handritshöfundur-
inn Richard Curtis, fer þannig allt
aðra leið en Ealing-höfundarnir
T.E.B. Clarke og William Rose,
enda eru tímarnir breyttir í bresku
þjóðfélagi.
Thunderpants er einnig til marks
um breytta tíma; rómantíkin er víðs
fjarri en sótt er engu að síður í
breska sérviskusjóðinn. Myndin
blandar nýtískulegum vandamála-
hugtökum á borð við einelti saman
við hefðbundin bresk skringilegheit
og grófri ungæðisskemmtun saman
við ástandið í alþjóðamálum, ekki
síst ástarsamband Breta og Banda-
ríkjamanna. Eða þannig lítur efni-
viðurinn út eins og staðan er. Og
efnið er einhvern veginn svona: Pat-
rick Smash (Bruce Cook) er bresk-
ur skólastrákur með tvo maga, já,
tvo maga, sem veldur svo geysi-
legum vindgangi að til vandræða
horfir fyrir hann og aðra sem þurfa
að umgangast hann. Patrick sætir
stríðni og einelti af hálfu skólafélaga
sinna og hann er sem næst einn og
vinalaus í sínum skelfilega lyktar-
hjúp. Þrátt fyrir allar tækniframfar-
ir við kvikmyndasýningar geta bíó-
gestir hrósað happi yfir að enn
hefur ekki verið hannað „Smello-
rama“-kerfi fyrir lyktarskynið. En
Patrick Smash verður það hins veg-
ar til láns að hann kemst í kynni við
annan skólastrák, Alan Allen (Ru-
pert Gint, sem þekktur er af Harry
Pottermyndunum þar sem hann
leikur vininn Ron Weasley). Hann,
rétt eins og bíógestir að þessu leyti,
hefur ekkert lyktarskyn. Alan er
hins vegar upprennandi hugvits-
maður og áttar sig á því að í linnu-
litlum viðrekstrum hins ólánsama
félaga síns leynist óvirkjað orkubú.
Hann býr því til afar merkilegar
virkjunarbuxur sem varðveita og
halda í skefjum gasframleiðslu Pat-
ricks en leysa síðan orkuna úr læð-
ingi þegar þörf krefur og ástæða er
til. Og eins og í nútímaævintýrum
kemur rétti tíminn til að grípa til
slíkra þjóðráða þegar bandaríska
þjóðin stendur frammi fyrir ógn-
arástandi. Bandarískir geimfarar
eru í bráðum lífsháska þar sem far-
kostur þeirra verður fyrir loftsteini
og Geimferðastofnun Bandaríkj-
anna hefur einn sólarhring til að
Vindgangurinn sem
bjargaði vesturgeimi
Þrumubrókin kemur til hjálpar: Bruce Cook í hlutverki Patricks Smash.
Bresk sérviska hefur löngum skemmt kvikmynda-
húsagestum, allt frá tímum Ealingfélagsins seint á 5.
áratugnum og jafnvel fyrr. En það afbrigði breskrar
sérvisku sem birtist í nýrri gamanmynd, Þrumubrækur
eða Thunderpants, sem frumsýnd er hérlendis um
helgina, slær út öll þau sem á undan hafa komið, skrif-
ar Árni Þórarinsson. Þar er vindorka ungs drengs
virkjuð í þágu mannkyns.