Morgunblaðið - 25.03.2003, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 25. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hólmfríður Þor-valdsdóttir aðal-
bókari fæddist 13.
júlí 1947. Hún andað-
ist á Landspítalanum
18. mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru þau Áróra Guð-
mundsdóttir, f. 4. júlí
1912, d. 27. apríl
1990, og Þorvaldur
B. Þorkelsson yfir-
prentari, f. 20. des-
ember 1893, d. 17.
ágúst 1958. Bróðir
Hólmfríðar var
Baldur Þorvaldsson
flugvélstjóri, f. 15. nóvember 1942,
d. 13. mars 2001. Hálfsystir Hólm-
fríðar samfeðra er Katla Ólafs-
dóttir, f. 6. febrúar 1929.
Árið 1967 giftist Hólmfríður
John Flemming Jensen kjötiðnað-
armanni, f. 28. febrúar 1943. Synir
þeirra eru: 1) Þorvaldur Flemming
Jensen, f. 6. janúar 1967, maki Sol-
veig Barbro Asmussen, f. 22. ágúst
1975, sonur þeirra er Júlíus Þór
Asmussen, f. 22. júní 2002. Börn
Þorvalds og fyrrverandi sambýlis-
konu hans Rósu Guðmundsdóttur,
f. 28. júní 1963 eru Hólmfríður
valda Friðgeirssyni skrifstofu-
stjóra, f. 16. febrúar 1939. Þau
eignuðust ekki börn saman, en
Sigvaldi á tvær dætur frá fyrra
hjónabandi, Maríu Kristínu, f. 15.
ágúst 1966, og Önnu Lísu, f. 26.
júní 1968.
Hólmfríður var fædd og uppalin
í Reykjavík. Hún gekk í Austur-
bæjarskólann og lauk landsprófi
frá Gagnfræðaskólanum í Vonar-
stræti. Stúdentsprófi lauk Hólm-
fríður frá öldungadeild Verslunar-
skóla Íslands vorið 1994 með hárri
einkunn og árið 2001 fékk hún að
loknu tilskildu námi réttindi sem
viðurkenndur bókari. Hólmfríður
vann við skrifstofu- og bókhalds-
störf, m. a. í nokkur ár hjá Skipa-
útgerð ríkisins og Tryggingamið-
stöðinni. Frá 1979 starfaði hún hjá
Tollstjóraembættinu í Reykjavík,
þar af síðustu 15 árin sem aðalbók-
ari. Hólmfríður hafði mikið yndi af
dansi, ferðalögum og útivist. Hún
lauk danskennaraprófum og starf-
aði um árabil að danskennslu. Hún
tók virkan þátt í félagsstörfum,
var m. a. einn af stofnendum Fé-
lags íslenskra danskennara og sat
í Dansráði Íslands. Hólmfríður var
vararitari í stjórn Félags húsbíla-
eigenda og um árabil gjaldkeri í
stjórn Starfsmannafélags Toll-
stjórans í Reykjavík.
Útför Hólmfríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Þorvaldsdóttir, f. 9.
janúar 1992, og Guð-
mundur Þorvaldsson,
f. 28. október 1993. 2)
Ríkharður Flemming
Jensen, f. 21. janúar
1969, maki Elva Björk
Sigurðardóttir, f. 27.
nóvember 1971.
Hólmfríður og John
skildu 1970.
Hólmfríður giftist
30. september 1972
Guðmundi Ágústi Að-
alsteinssyni bifreiða-
stjóra, f. 30. septem-
ber 1945. Börn þeirra
eru: 1) Aðalsteinn Þór Guðmunds-
son, f. 22. mars 1973, sambýlis-
kona Hrönn Þorsteinsdóttir f. 23.
febrúar 1975, börn þeirra eru Al-
exander Þór Aðalsteinsson, f. 23.
janúar 1996, og Elva Bjartey Að-
alsteinsdóttir, f. 13. apríl 2000. 2)
Áróra Kristín Guðmundsdóttir, f.
2. ágúst 1976, sonur hennar og
Stefáns Þórarinssonar, f. 28. sept-
ember 1971, er Kristófer Ágúst
Stefánsson, f. 16. apríl 1999. Hólm-
fríður og Guðmundur skildu 1984.
Hólmfríður giftist 6. júlí 1991
eftirlifandi eiginmanni sínum Sig-
Það er aldrei neinn réttur tími til að
kveðja ástvin, en nú kveð ég þig,
elsku Fríða mín, í þeirri trú að þetta
hafi verið þér, sem þjáðist svo mikið á
síðustu vikum, og líka okkur hinum
sem þjáðust með þér, fyrir bestu. Ég
hef þá trú að nú sért þú komin til
pabba og mömmu og til Baldurs bróð-
ur sem þú hafðir svo miklar mætur á,
en hafðir líka svo miklar áhyggjur af
og barst svo mikla umhyggju fyrir að
koma á rétta braut. Ég veit að þau
hafa tekið vel á móti þér handan við
móðuna miklu.
Þú komst inn í mitt líf eins og sól-
argeisli þegar dimmviðri og drungi
þjakaði mitt líf. Þú kynntir mig fyrir
dansi, ég kynnti þig fyrir útivist og
ferðalögum og leiddi þig á braut
framandi landa sem þú hafðir ekki
heimsótt fyrr. Við bættum hvort ann-
að upp með því sem við lögðum hvoru
öðru í té. Er þú hverfur nú á braut
koma óteljandi minningar fram í hug-
ann. Um unaðsstundir er við áttu
saman í Brekkuskógi og við ægifag-
urt landslag hjá Dettifossi, göngu-
ferðir um strandlengjuna frá Búðum
að Lóndröngum á Snæfellsnesi, dulúð
Hljóðakletta, sólarupprás í Fjörðum
norður, tunglupprás í Jökulfjörðum
Vestfjarða, blóðrautt sólarlag eftir
miðnætti við Látrabjarg, fagurlituð
gönguför á síðkvöldi um Lónsöræfi.
Þannig mætti lengi telja en tími er
kominn til að kveðja. Vertu sæl ástin
mín. Ég kem þegar minn tími kemur
og leggst aftur þér við hlið.
Þinn
Sigvaldi.
Elsku mamma.
Það er undarleg tilfinning að vita
að þú skulir ekki vera hjá okkur leng-
ur. Þú sem alltaf hefur verið mið-
punkturinn í lífi mínu og systkina
minna. Reyndar hefur þú iðulega ver-
ið miðpunktur allra þeirra sem voru
þér mikilvægir og þeir voru margir.
Þú hefur alltaf verið stoð mín og
styrkur á svo margan hátt í stóru sem
smáu. Alltaf hef ég getað reiknað með
þér mamma mín. Þegar ég hugsa til
þess hve miklu þú hefur áorkað finnst
mér óréttlátt að þú fáir ekki að njóta
erfiðisins, allrar þeirrar vinnu sem þú
hefur lagt í að koma börnunum þínum
á legg og til manns. Við verðum þér
öll ævinlega þakklát fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir okkur bæði fyrr og
síðar.
Þú hafðir óbilandi trú á mér og
mínum og stóðst sem klettur við bak-
ið á mér. Þegar ég kom í heimsókn til
Íslands tókstu á móti mér með opnum
örmum og stjanaðir við mig lon og
don. Það var gott að koma heim til
mömmu. Það er erfitt að sætta sig við
að eiga ekki eftir að koma „heim til
mömmu“ aftur.
Þegar ég hugsa til baka koma svo
margar minningar upp í hugann um
það sem við höfum upplifað saman,
allt frá því að kaupa gullfiska þegar
ég var 5 ára, til þess þegar við sátum á
kaffihúsi í Kaupmannahöfn og spjöll-
uðum svo tímunum skipti. Það er ekk-
ert sem bætt getur mér missinn en
söknuðurinn og sársaukinn verða
vonandi bærilegri með tímanum.
Síðustu stundir okkar saman voru
mér ómetanlegar, þrátt fyrir að við
vissum að ekki væri langt eftir. Í veik-
burða örmum þínum á spítalanum
náði ég að segja að ég elska þig, en ég
fékk aldrei sagt að þú hefur alltaf ver-
ið besta mamma í heimi. Þú verður
alltaf hetjan mín, hetjan okkar allra.
Þinn sonur
Þorvaldur.
Mikið er það óraunverulegt að þú
sért dáin mamma mín, þú sem hefur
alltaf verið mín stærsta hetja, sú sem
ég hef ávallt borið mesta virðingu fyr-
ir í lífi mínu. Það var mikið áfall fyrir
mig og okkur öll þegar þú greindist
svo alvarlega veik í haust. Við vorum
öll ákveðin í því gefast ekki baráttu-
laust upp og þú barðist eins og hetja
með þitt mikla hugrekki. Þú barst
alltaf höfuð hátt og reyndir að sýnast
hressari heldur en þú í raun varst, þú
vildir ekki að við hefðum of miklar
áhyggjur af þér, svona varst þú bara.
Ég man einu sinni þegar þú varst orð-
in nokkuð veik, þá sagðir þú mér að
þú værir hrædd við að deyja, það var
erfitt að hughreysta þig þá. Dauði
þinn var ótímabær þar sem þú varst
allt of ung til að kveðja. Þú áttir líka
eftir að njóta lífsins lengur og verða
gömul og pirruð kerling eins og þú
sagðir stundum í gríni.
Þú varst glaðlynd kona sem hafðir
gaman af lífinu, það eru ófá ferðalögin
sem þið Sigvaldi fóruð í og þú naust
þess að vera úti í náttúrunni. Þú áttir
góða og trausta vini enda varst þú
sannur vinur. Mér fannst við ekki
bara vera mæðgin heldur líka svo
góðir vinir. Það er dýrmæt minning
fyrir mig þegar við Elva giftum okkur
í haust þú varst svo glæsileg og ekki
hvarflaði að nokkrum manni að þú
ættir eftir að kveðja 6 mánuðum
seinna. Þú varst ötul við að láta okkur
vita hvað þér þætti vænt um okkur öll
systkinin og alltaf hafðir þú það að
leiðarljósi við uppeldi okkar að
treysta okkur og ekki vildi maður
bregðast því trausti. Nú hefur þú ver-
ið kölluð til frekari afreka á öðrum
stað, þar hittir þú vonandi ömmu
Róru, afa Valda og Baldur bróðir þinn
og alla hina. Ég gæti best trúað að þið
sætuð núna við brigde-spil. Elsku
mamma, takk fyrir allt sem þú hefur
gefið mér, ég elska þig af öllu hjarta
og geymi þig í hjarta mínu alla tíð.
Guð geymi þig.
Þinn sonur
Ríkharður.
Elsku mamma mín, nú kveð ég þig
með sorg í hjarta. Það er sárt að sitja
hér og skrifa um þig minningargrein.
Við fengum að lifa saman í næstum 30
ár og hefðu þau átt að vera miklu
fleiri. Í líf mitt hefur myndast tóm
sem aldrei fyllist. Ég minnist þeirra
stunda sem við hlógum saman og
þeirra sem við grétum saman. Þegar
þú knúsaðir mig og kysstir og þegar
þú hélst utan um mig svo innilega að
manni leið eins og ungabarni í móð-
urfaðmi. Þú varst einstök mamma,
enda eins og þú manst varst þú alltaf
„uppáhalds mamman mín“. Það getur
engin fyllt þau spor sem þú hefur
markað. Ég vildi óska að við fengjum
að tala saman bara einu sinni enn.
Það er svo margt sem við áttum eftir
að spjalla saman, svo margt sem við
áttum eftir að upplifa saman. Þú varst
tekin úr lífi mínu aðeins 55 ára gömul
og í blóma lífs þíns. Þú hafðir kynnst
yndislegum manni sem sá ekki sólina
fyrir þér og það hjónaband sem þið
áttuð saman er samband sem allir
ættu að tileinka sér. Það ætla ég svo
sannarlega að gera. Það eru ekki
margir sem muna eða kunna að
rækta og vökva þetta viðkvæma blóm
eins og þið gerðuð. Það var yndislegt
að sjá ykkur saman. Þú hefur gefið
mér og systkinum mínum það allra
besta veganesti sem hægt er að gefa,
og það er einmitt að elska og fyrir-
gefa. Það veit ég, ásamt öllum þeim
sem fengu að kynnast þér, að þú varst
yndisleg, hvort sem það var í námi,
leik eða starfi. Þú skaraðir beinlínis
framúr á öllum þeim sviðum sem þú
tókst þér fyrir hendur, vissir hvað þú
vildir og varst ákveðin. Þú ákvaðst
t.d. að yfirgefa ekki þennan heim fyrr
en elsta barnið þitt kæmist til þín á
spítalann frá Danmörku og allir
gríslingarnir væru þar sem þú gætir
séð þá, þá og aðeins þá varstu tilbúin
til að fara. Eftir sit ég með brostið
hjarta og tár á vanga og hugga mig
við að nú sitjir þú með móður þinni,
föður og bróður og látir þér líða vel.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
og fagrar vonir tengir líf mitt við.
Minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
er horfnum stundum, ljúfum, dvel ég hjá.
Heyrirðu ei, þig hjartað kallar á? Heyrirðu
ei storm, er kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Valdimar Hólm Hallstað.)
Sofðu rótt elsku mamma mín og
Guð geymi þig.
Þinn sonur
Aðalsteinn Þór.
Elsku mamma.
Ég trúi þessu varla ennþá. En
svona er víst lífið. Þú ert búin að vera
svo ótrúlega dugleg undanfarna mán-
uði. Mér finnst þetta svo óraunveru-
legt að þú sért farin héðan frá okkur
þó ég viti að þú sért hérna í anda og
styrkir okkur. Aldrei datt mér í hug
að þetta færi svona því ég er nú bara
eins og ég er eins og þú veist nú best.
Mamma verður alltaf hjá mér hef ég
hugsað. Svona síðustu dagana þína
hér hjá okkur breyttist hugsun mín
aðeins og ég vildi ekki að þú þyrftir að
kveljast meira, því það var svo erfitt
að geta ekkert gert þér til hjálpar.
Minningarnar skjótast upp í koll-
inn minn og núna var ég að hugsa um
þegar ég var með hríðirnar og þér
leist ekki á gallann sem ég ætlaði að
fara í upp á fæðingardeild, því hann
var svo slitinn, þú fórst bara út í búð
og keyptir nýjan galla og sagðir svo
„dóttir mín fer ekki í slitnum galla
upp á fæðingardeild, það kemur ekki
til greina“. Þetta var bara ekta þú og
það vita allir sem þekkja þig.
HÓLMFRÍÐUR
ÞORVALDSDÓTTIR
Nýja Glæsibæ, sími 533 6129 • Smáratorgi, sími 544 4031
Hafnarfirði, sími 565 0480 • Reykjanesbæ, sími 421 1501
Heiðrum minningu látinna
Blómalagerinn • beint frá bóndanum
Fallegar, sérmerktar
GESTABÆKUR
Í Mjódd
sími 557-1960www.merkt.is
merkt
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
FRIÐÞÓRA STEFÁNSDÓTTIR,
frá Nöf
við Hofsós,
verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju í dag,
þriðjudaginn 25. marz, kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþökkuð.
Þeir, sem vilja minnast hennar, láti Sambýlið við Lindargötu í Siglufirði
njóta þess á reikning við Sparisjóð Siglufjarðar; 1102 05 401610.
Sigríður Jóhannsdóttir, Henning Finnbogason,
Þorvaldur Jóhannsson,
Stefanía Jóhannsdóttir,
Indriði Jóhannsson, Kristjana Leifsdóttir,
Freysteinn Jóhannsson, Jóna Ágústa Ragnheiðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JAKOB GUNNAR PÉTURSSON,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkishólmi laugardaginn 22. mars.
Bjarki Jakobsson,
Sigurbrandur Jakobsson
og fjölskyldur.
Ástkær bróðir okkar,
JÓN SÆMUNDUR KRISTINSSON
frá Brautarhóli
í Biskupstungum,
Árvegi 8,
Selfossi,
andaðist á sjúkrahúsinu á Selfossi sunnu-
daginn 23. mars.
Systkinin.