Morgunblaðið - 25.03.2003, Blaðsíða 40
40 ÞRIÐJUDAGUR 25. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík Sími 569 1100
Símbréf 569 1329 Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Í FJÖLMIÐLA- og stjórnmálaum-
ræðu er áberandi hve flestir eru fljót-
ir að gleyma og virðast stjórnmála-
menn og sumir fjölmiðlar geta reitt
sig á að svokallað gullfiskaminni sé
einnig hjá almenningi með ágætum
árangri.
Það er ekki langt síðan hamast var
á Davíð Oddssyni fyrir að viðurkenna
ekki veika krónu, háa verðbólgu og sí-
vaxandi efnahagsvanda þjóðarinnar
ásamt annarri
óáran. Gegn fræðingum af ýmsu
tagi (m.a. evruáhugamönnum) ásamt
stjórnarandstæðingum sagði for-
sætisráðherra aftur á móti öll sólar-
merki um batnandi tíð um bata og
styrkingu gengis. Þetta var talin fá-
ránleg bjartsýni þá og sólgleraugu
Davíðs aldrei máluð dekkri. Í dag er
krónan hinsvegar svo sterk að til
vandræða horfir.
Þetta er hinsvegar helsti styrkur
Davíðs, framsýni og raunhæft stöðu-
mat meira en hjá flestum.
Það er aftur á móti hægt að hlaða
menn oflofi og enginn er fullkominn
og ekki heldur Davíð. Hin hliðin er sú
mærðarlega lotning sem Hannes
Hólmsteinn ásamt fleirum láta í ljós á
foringja sínum. Verður slíkt á köflum
full mikið eða líkt og kardináli væri að
ræða um páfann í Róm.
Kostulegt var að fylgjast með
Helga Hjörvar og Álfheiði Ingadóttur
í Silfri Egils. Þeirra málflutningur
gekk alveg í kross. Það skipti semsagt
í raun engu máli hver stjórnaði land-
inu og árangur í efnahagsmálum (svo
mikill að bjóða má leikskólann frítt)
væri öllum öðrum en ríkisstjórninni
og Davíð að þakka. Samt þyrfti að
skipta um stjórn. Á þeim mátti skilja
að landið hefði í raun verið á sjálfstýr-
ingu síðustu ár. Væntanlega hefði þá
verið einhvers konar efnahagslegt
tómarúm þrjú kjörtímabil þrátt fyrir
hæðir og lægðir í efnahagslegu tilliti
bæði hérlendis sem erlendis.
Frétt þessa árs var um byggingu
fyrsta íbúðarhúss í Neskaupstað í tólf
ár. Einnig fyrsta húsið á Reyðarfirði
er reist var fyrir nokkrum mánuðum.
Þessar fréttir eru sláandi og segja í
raun allt um hvernig staðan var orðin
í þessum plássum og víðar um landið.
Í áróðurskenndri umfjöllun flestra
fjölmiðla síðustu mánuði gegn fram-
kvæmdum við Kárahnjúka var þetta
nánast aldrei fyrirferðarmikill flötur
á virkjana- og álversumræðu. Þar má
nefna annars ágæta þætti eins og
Spegilinn á Rás 1 og Silfur Egils í
þessu sambandi. Kannski er ég sá eini
sem heyrði og sá áberandi neikvæðar
hliðar umræðu í þessum þáttum
gagnvart þessum framkvæmdum. Ef-
laust var ekki efnahagslega bráð-
nauðsynlegt að ráðast í þessar fram-
kvæmdir. Við hefðum getað látið
dankast sömu atvinnuleysisprósentu
og hjá ESB. Hér er hinsvegar
stærsta byggðaaðgerð nokkru sinni,
arðsöm að mati sérfræðinga og Ís-
lendingar hafa ekki fram að þessu
kært sig um mikið atvinnuleysi. Ann-
að mál er að stærðargráða verkefn-
isins er umdeilanleg en samt fyrst og
fremst til komin vegna þess að hætt
var við virkjun kennda við Eyja-
bakka.
Þegar jákvæðar hliðar þessa verk-
efnis koma smám saman í ljós biðja
Vinstri grænir um tilfinningalegt
svigrúm og virðingu fyrir sínum skoð-
unum. Þeir fá það eflaust, en kjós-
endur hljóta að velta fyrir sér hvort
flokkar með þessar skoðanir varðandi
öfluga atvinnuuppbyggingu sé það
sem vinnufús þjóð á skilið sem stjórn-
vald.
VALDIMAR GUÐJÓNSSON,
Gaulverjabæ.
Sjálfstýring Íslands
Frá Valdimar Guðjónssyni
EFTIRFARANDI grein hefir ekki
fengist birt í Fréttablaðinu. Ítrekað-
ar tilraunir mínar til að fá að vita
hverju það sætir hafa ekki borið ár-
angur. Ég óska því eftir að fá hana
birta í Bréfum til blaðsins í Morg-
unblaðinu. Hún hljóðar svo:
Orðið Leiðrétting er yfirskrift
smáklausu, sem daglega birtist til
gamans í Fréttablaðinu. Það sem ég
hefi lesið af þessum klausum hefir
oftast verið broslegt og græskulaust
gaman. Því miður verður það sama
ekki sagt um „leiðréttingarorðin“ í
blaðinu fimmtudaginn 6. febrúar sl.
Þau voru á þessa leið: „Að gefnu til-
efni skal tekið fram að ekki er ráð-
gert að fjöldaframleiða styttuna af
Leirfinni og selja sem minjagrip á
Suðurnesjum.“
Mér hnykkti við, þegar ég las þessi
orð, sem greinilega voru sett saman
eftir að fréttir bárust um það, að
Lára V. Júlíusdóttir hefði nýlokið við
að rannsaka hvers vegna Magnús
Leópoldsson var tekinn höndum í
tengslum við hvarf Geirfinns Einars-
sonar í nóvember 1974 og látinn sitja
alsaklaus í fangelsi í hálfan fjórða
mánuð. Með fréttum Sjónvarpsins af
rannsókn Láru var brugðið upp
mynd af leirstyttunni, sem einhver
„smekksnillingur“ gaf heitið Leir-
finnur. Hún átti að líkjast ákveðnum
manni, sem lögreglan leitaði að, en
líkist allnokkuð Magnúsi.
Það ætti enginn að þurfa að velkj-
ast í vafa um það, hvernig fjölskyldu
Geirfinns og venslafólki – á Suður-
nesjum og víðar – hefir liðið í óviss-
unni um, hvað af honum varð og bið-
inni eftir vitneskju um það, sem enn
hefir ekki tekið enda.
Heldur höfundur klausunnar virki-
lega, að því fólki, sem hér um ræðir
og lesið hefir klausuna eða heyrt um
hana, hafí verið skemmt við þessa
„fyndni“ hans? Sennilega hefir hann
aðeins talið sig hafa mikla fyndni
fram að færa, en ekki leitt hugann að
því, að orð, sem minna á sorgarvið-
burð, eru ekki fyndni. Trúlega er
hann gamansamur og orðheppinn og
getur fengið fólk til að hlæja. En
hann verður að átta sig á því, að það
sem er fyndni við einar aðstæður er
það ekki við allar aðrar og getur
hreinlega snúist í andhverfu sína.
Orðin hans hér að ofan lýsa fljót-
færni; þau eru frámunalega ósmekk-
leg og höfundi sínum og Frétta-
blaðinu, vægast sagt, ekki til sóma.
ARI V. RAGNARSSON,
Löngufit 38,
Garðabæ.
Ekki birt – ekkert svar
Frá Ara V. Ragnarssyni