Morgunblaðið - 29.03.2003, Blaðsíða 44
MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 29. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þorgerður Sigríð-ur Jónsdóttir
fæddist á Ísafirði 19.
júlí 1922. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð 22. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jón
Pálsson Andrésson
bóndi, f. 1889, ættað-
ur frá Kleifum í Kald-
baksvík í Stranda-
sýslu og Þorgerður
Kristjánsdóttir frá
Súðavík, f. 1888. Þau
bjuggu lengst af á
Hlíðarenda á Ísafirði.
Þorgerður var sjötta í röð tíu
systkina. Þau voru auk hennar
Björg Aðalheiður, f. 1915, d. 1998,
maki Einar Ingiberg Guðmunds-
son, Kristján Jón Markús, f. 1916,
dó ungur, Kristján Jón Magnús, f.
1918, d. 2002, maki Jóna Örnólfs-
dóttir, Tryggvi Andrés, f. 1920, d.
2002, ókvæntur, Guðbjörg Rósa, f.
1921, maki Óskar Pétur Einarsson,
Lovísa Guðrún, f. 1924, d. 2003
sambýlismaður Bergþór Jónsson,
Margrét Anna, f. 1925, maki Sig-
urður Gunnsteinsson, Sigurbjörg
Ásta, f. 1926, maki Þormóður Stef-
ánsson og Valdimar Sigurbjörn, f.
1928, d. 2001, sambýliskona Helga
Albertsdóttir. Móðir sína missti
Þorgerður árið 1935 og tók þá
móðursystir hennar Guðrún Mar-
grét Kristjánsdóttir við heimilinu
og giftist hún föður Þorgerðar árið
1939.
Þorgerður giftist 31. maí 1947,
Adolfi H. Magnús-
syni skipstjóra, f.
1922. Þorgerður hef-
ur lengst af verið bú-
sett í Vestmannaeyj-
um, en síðastliðin ár
hefur hún verið bú-
sett í Kópavogi. Þor-
gerður eignaðist átta
börn: 1) Þorgerður
Arnórsdóttir, maki
Grétar Nökkvi Ei-
ríksson, börn þeirra
eru Jón Páll og Eirík-
ur Ingi. 2) Sólveig
Adolfsdóttir, f. 1946,
maki Þór Ísfeld Vil-
hjálmsson, börn þeirra eru Adolf
Hafsteinn, María, og Helga Sigrún.
3) Kristín Adolfsdóttir, f. 1947,
maki Hafsteinn Sæmundsson, börn
þeirra eru Halldór Þór og Þor-
gerður Sigríður. 4) Kristján
Adolfsson, f. 1949, maki Guðríður
Óskarsdóttir, börn þeirra eru
Andri og Dagný. 5) Jóna Adolfs-
dóttir, f. 1950, maki Páll Jónsson,
börn þeirra eru Hafþór, Jón Val-
geir og Kristján Ágúst. 6) Guðrún
Hlín Adolfsdóttir, f. 1952, maki
Ragnar Jónsson, börn þeirra eru
Jón Ragnar og Örvar. 7) Guð-
mundur Adolfsson, f. 1955, maki
Valdís Jónsdóttir, börn þeirra eru
Benedikt, Lilja og Rósa. 8) Soffía S.
Adolfsdóttir, f. 1959, maki Þórður
K. Karlsson, dóttir þeirra er Vigdís
Mirra.
Útför Þorgerðar verður gerð frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma mín, þá er komið að
því sem ég kveið svo mikið fyrir. Það
að kveðja þig er erfiðara en mig
hefði nokkurn tímann grunað. Þú,
þessi jákvæða manneskja sem tókst
á við erfið veikindi síðustu fimm ár
og aldrei heyrði ég þig kvarta. Þú,
elsku mamma mín, ert sú mesta
hetja sem ég hef kynnst. Ef þú gast
lyft upp símanum og talað við okkur
þá varst þú ánægð, og ef ég spurði
hvernig þú hefðir það þá var svarið
að það gæti verið verra. Ég veit ekki
hvar þú fékkst þennan kraft og
þakklát verð ég alltaf fyrir þann
tíma sem við áttum saman í íbúðinni
þinni í Kópavogi og alltaf varstu glöð
að hafa mig hjá þér. Einkennileg ör-
lög að við höfum aldrei átt meiri tíma
saman tvær en eftir að þú veiktist og
reyndi ég að nota hverja stund sem
ég gat til að koma og vera með þér.
Það er sagt að maður gráti yfir
góðum minningum, þess vegna græt
ég svo mikið. Takk, elsku mamma
mín, fyrir að vera okkur öllum svo
hlý og góð. Það mun aldrei nokkur
taka þinn stað í hjarta mínu. Sofðu
rótt, elsku mamma mín, ég veit að þú
skilur af hverju ég græt og mun ég
reyna að taka þig mér til fyrirmynd-
ar og halda ótrauð áfram. Þar sem
þú færð ósk þína uppfyllta að fara
heim til eyjunnar þinnar verð ég
kannski sáttari.
Elsku pabbi, þú stóðst þig eins og
hetja á þessum erfiðu tímum. Ég bið
guð um styrk okkur öllum til hjálpar
á þessari sorgarstundu. En þú, elsku
mamma mín, sagðir okkur að halda
saman og það munum við reyna.
Að lokum vil ég þakka öllu því frá-
bæra starfsfólki í Sunnuhlíð í Kópa-
vogi fyrir þess yndislega viðmót og
umburðarlyndi undanfarnar vikur
og takk fyrir gott viðmót og vænt-
umþykju sem þið sýnduð henni
mömmu. Ekki fóru margir af vakt án
þess að læðast inn í herbergið henn-
ar og segja við hana hlý orð. Ást-
arþakkir til ykkar allra og takk fyrir
allt.
Kristín Adolfsdóttir.
Vertu alltaf hress í huga,
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga,
baggi margra þyngri er.
Vertu sanngjarn, vertu mildur,
vægðu þeim sem mót þér braut.
Bið þinn Guð um hreinna hjarta
hjálp í lífsins vanda og þraut.
Treystu því að þér á herðar
þyngri byrði ei varpað er.
En þú hefur afl að bera,
orka blundar, næg er þér.
Þerraðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns
Sendu inn í sérhvert hjarta,
sólargeisla kærleikans.
(Höf. ók.)
Það þarf mikinn lífsvilja og æðru-
leysi til að fara í gegnum öll þau
veikindi sem þú hefur mátt þola síð-
astliðin fimm og hálft ár. Verst voru
örlög þín að þurfa að flytja frá Vest-
mannaeyjum því þér þótti svo ofur
vænt um Eyjarnar þínar. Það var al-
veg sama á hverju gekk, alltaf gast
þú fundið eitthvað til að hlakka til og
horfa björtum augum fram á við. Ein
sú mesta ánægja sem við áttum sam-
an var þegar við laumuðum okkur í
utanlandsferð í tvær vikur. Minning-
arnar frá þessari ferð hafa oft yljað
okkur þegar við sátum og rifjuðum
upp allt það skemmtilega sem gerð-
ist. Mig langar að þakka starfsfólki
gervinýra, Landspítala, alla þá hjálp
sem þau veittu móður minni. Starfs-
fólki Sunnuhlíðar í Kópavogi þakka
ég alla þá hjálp og hlýju sem þið
sýnduð okkur. Við þig, elsku Bjössi
minn, sem keyrðir mömmu í fimm og
hálft ár vil ég segja, meiri mannvin
er erfitt að finna. Elsku Kiddi,
Dagný og Andri, sem létu ekki dag
líða án þess að koma við hjá mömmu,
eiga heiður skilinn. Guð geymi ykkur
öll. Ég veit, elsku mamma mín, að þú
varst hvíldinni fegin og nú eru kval-
irnar horfnar, en hér hjá okkur í
Birkigrund ríkir mikil sorg og sökn-
uður því okkur þykir svo ofur vænt
um þig. Ég veit að þér er tekið opn-
um örmum því þú lést alltaf gott af
þér leiða.
Mig seiðir heimþrá, hjartanu blæðir
hugur er bundinn minningablæ.
Eyjar og voga árroðinn klæðir.
Andvari vorsins leikur við sæ.
Ó, mín Heimaey nú minn hinsti óður
á hafsins bárum að ströndu fer.
En farleið tímans ég fylgi hljóður
uns fölvi nætur hér líknar mér.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig elsku víkingurinn
okkar.
Þín dóttir
Guðrún Hlín.
Óðum fækkar því fólki sem hóf sitt
lífshlaup í upphafi síðustu aldar og
lagði grunninn að þeirri velsæld sem
við búum við í dag. Þetta fólk sem
var sjálfu sér nægt um flesta hluti,
barðist áfram af dugnaði, eljusemi
og var sátt við umhverfi sitt og Guð
sinn og þekkti ekki orðið lífsgæða-
kapphlaup. Ein þessa fólks var
tengdamóðir mín Þorgerður Sigríð-
ur Jónsdóttir eða Sigga eins og hún
var ávallt nefnt. Hún ólst upp á stóru
heimili vestur á Ísafirði þar sem
mikill búskapur var í þá tíð og allir
þurftu svo sannarlega að taka til
hendinni með löngum vinnudegi.
Hún fluttist til Vestmannaeyja árið
1946 og hóf þar búskap með eftirlif-
andi eiginmanni sínum Adolfi Haf-
steini Magnúsyni skipstjóra. Þau
hófu búskap í húsinu Bjarma niðri í
Miðstræti en 1957 fluttu þau að
Vestmannabraut 76 og bjuggu þar æ
síðan, eða þar til fyrir 5 árum að
Sigga þurfti vegna veikinda sinna að
flytjast til Reykjavíkur og bjó hún
þar þar til yfir lauk, en reyndi þrátt
fyrir veikindi sín að dvelja eins mikið
í Eyjum og heilsan leyfði. Sigga og
Adolf eignuðust saman 7 börn, en áð-
ur átti Sigga eina dóttur Þorgerði
sem ólst upp hjá fólkinu hennar á
Ísafirði. Eins og þá var venjan og er
oft hlutvek sjómannskonunnar kom
það í hennar hlut að stýra búi og
börnum vegna fjarveru manns síns á
sjónum og það gerði Sigga með mikl-
um myndarbrag svo að eftir var tek-
ið.
Ég var á unglingsárum þegar
Sigga og fjölskylda flutti í nágrennið
og var einn af þeim sem tók fljótt eft-
ir þessari lágvöxnu og snaggaralegu
konu sem geislaði af lífsorku, góðvild
og glettni. Ungur maður varð ég
tengdasonur hennar og kynntist þá
öðrum góðum kostum sem hún bjó
yfir. Hún mátti aldrei af neinum vita
sem minna mátti sín að hún rétti
ekki fram hjálparhönd og þeir eru
fleirri en margan grunar sem nutu
þess. Og þó eitthvað bjátaði á horfði
hún alltaf fram á veginn og lét það
liðna ekki trufla sig á lífsgöngu sinni.
Sigga hafði mikinn áhuga á íþrótt-
um og fylgdist vel með og studdi
Eyjaliðin vel og sótti af miklum
áhuga alla þá kappleiki sem hún átti
kost á. Þá hafði hún aldeilis skoðanir
á frammistöðu einstakra leikmanna
og var óhrædd við að skamma þá eða
hrósa er hún hitti þá að máli. Börn-
um mínum var Sigga sannkallaður
sólargeisli og get ég seint þakkað
alla þá umhyggju sem hún sýndi
þeim, hvatti þau til dáða og alltaf tal-
aði hún við þau sem jafningja.
Ég þakka af auðmýkt tengdamóð-
ur minni samfylgdina og bið góðan
Guð að blessa eftirlifandi ástvini.
Með þökk fyrir allt og allt.
Þór Ísfeld Vilhjálmsson.
Það er erfið tilfinning að setjast
niður og skrifa þessi örfáu orð til
minningar um hana ömmu, hana
Siggu ömmu sem hefur átt svo stór-
an þátt í lífi okkar. Við systkinin höf-
um hlotið þau forréttindi að fá að
njóta margra yndislegra stunda með
ömmu meðal annars niðri á Vest-
mannabraut.
Amma var engin venjuleg kona,
hún var með eindæmum jákvæðog
rösk og hjá henni voru hlutirnir ekk-
ert að vefjast fyrir. Við erum það
lánsöm að eiga fullan hafsjó af minn-
ingum um hana ömmu sem koma til
með að fylgja okkur út lífið. Þá kem-
ur fyrst upp í hugan öll samtölin sem
maður átti við ömmu við eldhúsborð-
ið og áður en maður vissi af var mað-
ur búin að kjafta frá öllum leynd-
armálum, svo ekki sé minnst á
ólýsanlegu fiskibollurnarsem engin
fékk nóg af, síðast en ekki síst grasa-
vatnið hennar sem hún lét okkur
drekka. Hún sá alltaf til þess að
maður fengi góðan lúr hjá sér svo
maður væri tilbúin til að takast á við
dagsins önn, aldrei var hætta á því
að maður færi svangur frá henni og
gat maður alltaf gengið að því vísu
að fá soðinn fisk og kartöflur í há-
deginu ef maður átti erindi þangað
sem maður oft gerði sér upp. Amma
átti með eindæmum auðvelt með að
umgangast fólk þá sér í lagi ungt
fólk sem hún kom ávallt fram við
sem jafningja. Hún var með óbilandi
áhuga á íþróttum þá sérstaklega fót-
bolta og handbolta og hennar lið var
ÍBV. Amma var eins og klettur,
maður vissi alltaf hvar maður hafði
hana eins og sólin sem kemur upp í
austri þá gat maður gengið að henni
vísri þegar á þurfti að halda.
Elsku amma okkar það er sárt að
kveðja, þú sem gafst okkur svo
margt og fylltir líf okkar af ógleym-
anlegum minningum og augnablik-
um sem enginn tekur frá okkur. En
það er gott að vita af þér á hlýjum og
notalegum stað með prjónana þína
þar sem þér líður vel og vitandi það
að þú vakir yfir okkur.
Elsku afi, mamma og systkini
megi góður guð veita ykkur styrk í
sorginni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
María, Adolf og fjölskyldur.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel,
svo blíð og svo björt og svo auðmjúk,
en blettinn sinn prýddi hún vel.
(Þýð. Þorst. Gíslason.)
Elsku hjartans amma mín, loksins
ertu búin að fá hvíldina og komin
heim í eyjarnar okkar fögru og ef-
laust syngjandi hástöfum. Ég er svo
einstaklega lánsöm og stolt yfir því
að hafa fengið að umgangast þig í öll
þessi ár því þú ert svo sannarlega
einstök kona. Þegar ég lít tilbaka
rifjast upp margar minningar um
þig og flestar tengjast þær samveru
okkar niðri á Vestmannabraut. Þú
með prjónana úti í sólbaði en þú
naust þín best í sólinni, við á leiðinni
í bæjarleiðangur þar sem stoppað
var og spjallað við alla, ég að æfa
mig á fiðluna og þú að hlusta, þú að
útskýra fyrir mömmu að ég yrði að
hvíla augun, við að halda upp á gleði-
lega atburði í lífi okkar, ferðin okkar
á KR-ÍBV þar sem ÍBV tapaði en þú
lést það ekki skemma ferðina. Þú
varst mikil áhugamanneskja um
íþróttir og fórum við á marga hand-
bolta- og fótboltaleiki saman. Þar
hvattir þú okkar keppnisfólk áfram
og veistu það amma að á laugardag-
inn rétt áður en þú sofnaðir svefn-
inum langa fengu handboltastelp-
urnar þínar deildarmeistarabikarinn
í hendurnar. Þú elskaðir að syngja
og fannst mér eins og þú kynnir öll
lögin sem spiluð voru í útvarpinu. Ég
er svo rík af minningum um þig
amma og ég mun alltaf varðveita
þær í hjarta mínu og þær koma til
með að ylja mér þegar mér líður illa
og vantar styrk. Lífið er búið að vera
þér ósanngjarnt síðustu árin þar
sem þú þurftir vegna veikinda þinna
að flytjast til Reykjavíkur, en nú
ertu komin heim til að vera. Ég hef
ávallt horft upp til þín elsku amma
og ég mun halda því áfram þar til við
hittumst á ný.
Ég vil þakka þér fyrir að hafa ver-
ið alltaf til staðar fyrir mig og hvatt
mig í öllu, hvort sem það var í nám-
inu eða í íþróttum. Þú átt stóran hlut
í hjarta mínu og hefur gert mig að
þeirri manneskju sem ég er í dag.
Ég vil biðja góðan guð að styrkja
afa, mömmu og systkini á þessari
sorgarstundu. Elsku amma, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þín
Helga Sigrún Þórsdóttir.
Hún Sigga amma er dáin, það er
svo sárt. Það var svo gaman að koma
til ömmu og afa til Vestmannaeyja,
þegar við komum árvisst til að
bjarga lundapysjunum. Það var svo
mikill kraftur í þér elsku amma, þú
varst alltaf á fullu við að láta okkur
líða sem best. Svo kom áfallið, þú
varst að fylgja liðinu þínu, ÍBV, til
Reykjavíkur þar sem það átti að
keppa til úrslita um bikarinn. Á völl-
inn komst þú ekki en lentir þess í
stað á sjúkrahúsi. Síðan hefurðu
ekki komist aftur heim nema bara
eina og eina nótt. En þú kvartaðir
aldrei, þú varst eins og Pollýanna, þú
reyndir bara að hugsa um eitthvað
til að gleðjast yfir. Eitt sinn er við
komum í Sunnuhlíð var þjóðhátíð
heima í Herjólfsdal og þú komst ekki
þangað. Pabbi sá að það var sorg í
augunum þínum, hann fór heim og
tjaldaði heima á lóð, lagaði kaffi og
fann til köku og fór aftur í Sunnuhlíð
og sótti þig. Við héldum okkar
þjóðhátíð, sungum gömlu lögin fram
eftir degi og þú varst svo glöð. Svona
ætlum við að muna þig elsku amma.
Þín er sárt saknað, en mestur er
söknuðurinn hjá afa. Megi góður guð
styrkja hann og varðveita. Hafðu
þökk fyrir allt elsku amma.
Dagný og Andri.
Elsku Sigga. Ég varð þess heiðurs
aðnjótandi að fá að kynnast þér þeg-
ar ég kom í fjölskylduna þína. Kraft-
urinn alltaf í þér, alltaf í sundi og
göngutúrum um allt, fórst flest labb-
andi, nema þegar við fórum í bingó
saman mátti ég koma og ná í þig og
saman fórum við. Svo einstaka sinn-
um komstu með okkur í bíltúr.
Sumarið var þinn uppáhaldstími,
þá sastu gjarnan úti í garði að prjóna
eða hekla. Eftir að þú fluttist til
Reykjavíkur vegna veikinda þinna
varstu alltaf að fylgjast með því sem
var heima, spurðir mikið um krakk-
ana og ekki síst um hvernig gamlárs-
kvöld var, hvort mikið hafi verið
sprengt og hvernig Adda þínum hafi
gengið með það.
Elsku Sigga, við komum til með að
sakna þín, þú átt stað í hjarta okkar.
Maður vissi alltaf hvar maður hafði
þig, sem er mjög mikilvægt.
Takk fyrir að fá að kynnast þér.
Ég vil senda öllum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð gefi ykk-
ur styrk í ykkar miklu sorg.
María Sigurbjörnsdóttir.
Elsku Sigga amma, takk fyrir allt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ástarkveðjur.
Sólveig og Sigurbjörn.
Sigga á Vestmannabrautinni var
eitt af þessu sjálfsagða góða í mann-
lífinu. Þó að maður þekkti hana ekki
í æsku vissi maður af henni, því ná-
grennið í Eyjum spannar margt fólk
á tiltölulega fáa fermetra og allir
sem búa innan landhelgi þessa ná-
grennis skipta máli. Sigga var ein af
ÞORGERÐUR
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
Eiginmaður minn og faðir okkar,
PÁLL S. ÁRDAL
prófsessor emeritus,
lést í Kingston, Ontario, þriðjudaginn 25. mars.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á The
Hume Society, Páll S. Árdal Institute for Hume
Studies, Háskólanum á Akureyri eða Samtök
Parkinson-sjúklinga.
Harpa Ásgrímsdóttir Árdal,
Hallfríður, María,
Steinþór og Grímur Árdal.