Morgunblaðið - 31.03.2003, Blaðsíða 6

SKOTLAND – ÍSLAND
6 B MÁNUDAGUR 31. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Atli sagði að fyrri hálfleikurinnhefði verið með ólíkindum.
„Varnarlínan stóð vel fyrir sínu og
Skotar fengu bara
tvö marktækifæri all-
an hálfleikinn en það
gerðist nákvæmlega
ekki neitt þegar við
fengum boltann. Það
kom varla ein góð sending fram völl-
inn. Menn gerðu mistök á hættuleg-
um stöðum á vellinum, runnu á haus-
inn, fóru tveir upp í skallabolta í einu.
Það var eins og þeir þyrðu ekki að
vera með boltann og þeir gerðu ekk-
ert af því sem farið hafði verið ræki-
lega yfir á æfingum, þar sem við ætl-
uðum að spila boltanum upp völlinn
og nýta þá Rúnar og Eið á réttan hátt.
Ég sat stundum og hristi höfuðið, ég
gat ekki einu sinni orðið reiður – þetta
var svo slakt.“
Hann sagðist þó ekki hafa gripið til
reiðilesturs í hálfleik. „Ég spurði
strákana hvernig þeim fyndist völlur-
inn. „Flottur.“ Hvernig er stemning-
in? „Fín.“ Þá sagði ég þeim að fara út
og spila eins og menn. Þeir fengju tíu
mínútur til að bæta ráð sitt, að öðrum
kosti myndi ég grípa til róttækra
breytinga. Og sem betur fer var eins
og allt annað lið væri inni á vellinum í
síðari hálfleik. Það var eins og strák-
arnir gerðu sér allt í einu grein fyrir
því að þeir þyrftu ekki að vera svona
stressaðir. Og það merkilega er að
þrátt fyrir þessar lélegu 45 mínútur
áttum við skilið miklu meira en við
fengum út úr þessum leik. Mestu von-
brigðin voru að fá ekki vítaspyrnuna
þegar dómarinn dæmdi á brotið á
Eiði Smára. Fyrst hann dæmdi á ann-
að borð, átti þetta að vera vítaspyrna
og ekkert annað. Eins og leikurinn
þróaðist, hefðu Skotar aldrei átt
möguleika ef við hefðum komist í 2:1.
Þetta var stóri áhrifavaldurinn í
leiknum. En það sem er mest svekkj-
andi er að sjá að fyrst liðið getur spil-
að eins vel og raun ber vitni á góðu
köflunum, eins og sást í seinni hálf-
leiknum þar sem það var á blússandi
siglingu, skuli það spila eins illa og
það gerði í heilar 45 mínútur.“
Atli sagði að fjarvera Hermanns
Hreiðarssonar og Heiðars Helguson-
ar hefði verið dýr. „Við eigum að
vinna Skota á góðum degi og ég spyr
sjálfan mig hvers vegna einmitt þess-
ir tveir leikmenn, sem við þurftum svo
mikið á að halda í þessum leik, skyldu
meiðast. Þessir tveir sem gátu ekki
beðið eftir því að taka hraustlega á
Skotum á Hampden Park. En okkar
staða er sú að við þurfum á öllum okk-
ar liðsstyrk að halda og megum ekki
við því að missa lykilmenn út úr lið-
inu. En við fengum Guðna Bergsson
aftur inn í liðið og hann var okkur
góður styrkur. Honum óx ásmegin
jafnt og þétt eftir því sem leið á leik-
inn. Eiður spilaði mjög vel, skoraði,
átti að fá vítaspyrnu og var óheppinn
þegar hann skallaði þvert fyrir mark-
ið. Ég veit að hann er svekktur yfir
því að hafa ekki nýtt sér eitt tækifæri
enn þar sem hann hefði getað stungið
varnarmanninn af en ákvað að snúa
sér til baka með boltann.“
Hann sagði að bæði mörk Skota
hefðu verið ódýr. „Fyrra markið kom
þegar Arnar Þór gleymdi einföldu at-
riði, hafði ekki augun bæði á mann-
inum og boltanum og missti hann
framhjá sér. Í síðara markinu gáfum
við þeim aukaspyrnu þegar beðið var
eftir því að boltanum yrði sparkað út-
af þar sem þeirra maður lá meiddur á
vellinum. Menn misstu einbeitinguna
augnablik og var refsað fyrir það.“
Atli sagði að það næsta sem lægi
fyrir væri að vinna þrjá næstu leiki,
komast í 12 stig og tryggja þriðja sæt-
ið í riðlinum. „Við verðum að fá sex
stig gegn Færeyingum, það er skylda
okkar, og svo er það leikurinn gegn
Litháen á útivelli. Ef við náum þessu,
er það árangur út af fyrir sig, og síðan
verðum við að sjá hvað gerist í öðrum
leikjum. Ef Skotar gera tvisvar jafn-
tefli við Litháen, náum við þeim með
því að vinna næstu tvo leiki og þá er
allt opið á nýjan leik. Þriðja sætið er
áfram okkar fyrsta markmið, en það
er of snemmt að afskrifa okkur al-
gjörlega,“ sagði Atli Eðvaldsson.
Atli Eðvaldsson landsliðsþjálfari var von-
svikinn eftir orrustuna á Hampden Park
Ég gat ekki
einu sinni
orðið reiður
ATLI Eðvaldsson, landsliðsþjálfari í knattspyrnu, sagði við Morgun-
blaðið eftir ósigurinn í Glasgow á laugardaginn að hann væri afar
vonsvikinn yfir því að hafa ekki náð einu einasta stigi í leikjunum
tveimur gegn Skotum. Eftir lélegan fyrri hálfleik á Hampden Park
hefðu verið miklir möguleikar í þeim síðari en vendipunktur leiksins
hefði verið vítaspyrnan sem höfð hefði verið af íslenska liðinu þeg-
ar staðan var 1:1.
Víðir
Sigurðsson
skrifar frá
Glasgow
Eiður Smári G
Morgunblaðið/Kristinn
Eiður Smári Guðjohnsen og Bjarni Þorsteinsson hlaupa frá
marki Skota, eftir að Eiður Smári skoraði.
EINS marks ósigur á útivelli í
mikilvægum landsleik í knatt-
spyrnu. Hve oft höfum við Íslend-
ingar ekki mátt sætta okkur við
slíka niðurstöðu undanfarna tvo
áratugi? Við höfum horft á lands-
liðið okkar tapa mótsleikjum með
einu marki í Wales, á Spáni, í
Austurríki, í gömlu Tékkóslóv-
akíu, í Albaníu, í Grikklandi, í
Rússlandi (tvisvar), í Ungverja-
landi, í Makedóníu, í Frakklandi, í
Búlgaríu – og nú síðast í Skotlandi
á hinum fræga Hampden Park.
Enn einu sinni horfum við á það
sem hefði getað verið, enn eina
ferðina grátum við einföld mistök
sem leiddu til þess að heimaliðið
náði að skora. Einu sinni enn var
íslenska landsliðið næstum því bú-
ið að ná góðum úrslitum en vant-
aði herslumuninn til að fylgja því
eftir.
Sú var tíðin að Skotar áttu af-
burðasnjalla knattspyrnumenn og
voru einu númeri of stórir fyrir Ís-
lendinga. Þeir gátu teflt fram
Kenny Dalglish, Graeme Souness,
Jim Bett, Andy Gray, Gordon
Strachan, Charlie Nicholas –
svona var hægt að telja áfram og
áfram. Þá var lítið við því að segja
þótt ekki næðust stig af þessari
fornfrægu knattspyrnuþjóð.
Í dag er staðan allt önnur. Með
fullri virðingu fyrir Kenny Miller,
Steve Crawford, Steven Pressley,
Lee Wilkie, Graham Alexander og
hinum strákunum í skoska lands-
liðinu sem lék við Ísland á Hamp-
den Park á laugardaginn þá er
þetta ekki lengur andstæðingur
sem fær mótherjana til að skjálfa
á beinunum þegar staðið er
frammi fyrir þeim á þjóð-
arleikvanginum í Glasgow. Enda
hafa hinir mögnuðu skosku knatt-
spyrnuáhugamenn sem mynda
hinn skemmtilega „Tartan Army“
fengið fá tækifæri til að syngja og
gleðjast á undanförnum árum. En
þeir voru kátir á laugardaginn,
enda fágætur heimasigur í höfn.
Hvers vegna í ósköpunum
standa íslenskir knattspyrnu-
menn með hundruð landsleikja á
bakinu sig eins og þeir gerðu í
fyrri hálfleiknum á Hampden á
laugardaginn? Gegn mótherjum
sem eru engu betur að sér í göldr-
um knattspyrnunnar en þeir sjálf-
ir. Hvers vegna í ósköpunum spil-
ar íslenska landsliðið aðrar eins
45 mínútur og það gerði í fyrri
hálfleiknum? Skortur á sjálfs-
trausti? Minnimáttarkennd? Spyr
sá sem ekki veit. Þegar flautað
var til hálfleiks var ég nánast
kominn á þá skoðun að líklega
hefði ég gert mig sekan um ofmat
á þeim leikmönnum sem klæðast
íslenska landsliðsbúningnum með
því að telja þá jafnoka hinna
skosku. Sú dapurlega frammi-
staða sem þeir sýndu í fyrri hálf-
leik þar sem boltinn komst varla á
milli þriggja manna, þar sem einu
úrræðin til að koma knettinum
fram á Eið Smára Guðjohnsen og
Rúnar Kristinsson virtust vera
ónákvæmar kýlingar, þar sem ís-
lenska liðið átti ekki eitt einasta
skot að marki andstæðinganna –
varð til þess að ég var kominn á
fremsta hlunn með að viðurkenna
að við ættum bara ekki betra lið
og leikmenn.
Svo kom síðari hálfleikurinn.
Sömu leikmenn og léku þann fyrri
voru óþekkjanlegir. Nú spiluðu
þeir þann fótbolta sem ég taldi
mig vita að þeir kynnu og væru
vanir að spila, hver og einn, og fá
fyrir það greitt frá viku til viku og
frá mánuði til mánaðar. Og þá
komu staðreyndirnar í ljós.
Skoska landsliðið er ekkert
betra en það íslenska. Hvers
vegna eru þá Skotar með 6 stig en
Íslendingar ekkert eftir tvær við-
ureignir? Er þeirra þjóðarstolt
meira? Hefur það þýðingu að allir
leikmenn Skotlands sungu þjóð-
sönginn sinn af innlifun áður en
flautað var til leiks á meðan varir
þeirra íslensku bærðust ekki á
meðan þjóðarsálmurinn ómaði?
Einhver utanaðkomandi áhrif
hljóta það að vera fyrst munur á
knattspyrnuhæfileikum er ekki
teljandi. Eru Skotar betur skipu-
lagðir? Er sjálfstraust okkar
manna það lítið að þeir gangi til
leiks með þá hugsun eina að verj-
ast? Ég er ekki alveg sáttur við þá
skoðun sem virðist ríkjandi að far-
sælast sé að verjast og liggja í
skotgröfunum fyrsta hálftímann
með það markmið eitt að fá ekki á
sig mark. Til að ná árangri verða
menn að leyfa sér að vera djarfir
þegar við á. Vera skynsamir, en
tilbúnir til atlögu um leið og tæki-
færin gefast. Því miður virtist
hugsun íslensku leikmannanna á
laugardaginn, flestra hverja, vera
bundin við varnarhlutverkið en
ekki við það sem við tæki þegar
þeir væru komnir með boltann. Þá
var eins og þeir vissu ekki hvað
gera ætti næst. Það var þar sem
skildi á milli liðanna í 45 mínútur
og það er ekki nóg að vakna upp
við það í hálfleik að hægt sé að
spila fótboltann á annan hátt.
Víðir Sigurðsson
Minnimáttarkennd eða
skortur á sjálfstrausti?


 
  
  

 
     

  


 !
"#
$
%#


  & 
 
 % ' !

   

(  (  &(       
   &!
'  
 
  )* 
( 
   
   
 

&!



  
! "# $ 
%  # $
#& '      () ' " + , 
 - #
$  .#/  
0' $& 1234
05/ /- 6734

#& %89 :*

; ##   23 .* ' +,-!
,../
( #< 0 
# 1.
  2%# = 9* /3!-/4
$> 5  6 
7/!
( # *> 8
" *%

 #  
.   ! #? 

@ 1

  2
= # ( 
+  A  # 
 B
 
 + 
C& D 
( A> E 
0D*
  @F34
( G# 
+  +3  
0A>  >  6 34
5> 
3  > 
!H
 # 


  0I& *  @234
' )

 ' 9,:!;(  !
' <=' 93>!;   !
8'


94,!;   !
)+  ' 94>!;  % !
  ?*
!  ?* ?!
F 911!;
 9@4!;
 93.!;
024
1
F
0 4
Fyrri hálfleikurinn á Hampden Parker vafalítið einn sá slakasti sem ís-
lenska landsliðið hefur sýnt í langan
tíma. Reyndar var
varnarhliðin að mestu
leyti í lagi. Skotar voru
ekki beittir þrátt fyrir
að þeir væru með bolt-
ann megnið af hálf-
leiknum og sköpuðu sér aðeins tvö um-
talsverð marktækifæri – og nýttu
annað. Kenny Miller skoraði strax á
11. mínútu og þar með hafði það gerst
sem koma átti í veg fyrir – að Skotar
gerðu mark á fyrsta hálftímanum. Í
lok hálfleiksins varði Árni Gautur Ara-
son skalla frá Gary Naysmith af stuttu
færi en það var í eina skiptið sem
virkilega reyndi á hann í markinu í
leiknum. Guðni Bergsson var dálitla
stund að finna taktinn með nýjum fé-
lögum í fimm manna vörn Íslands en
ná
in
er
bo
he
va
fr
Gu
he
Ei
þe
lín
he
só
fr
fr
en
he
að
þe
næ
Kafla
tap á
ÞAÐ er orðinn langsóttur draumur að sj
þjóða sem spila um sæti í lokakeppni Ev
þessu ári. Reyndar hefur íslenska lands
leikjum sínum í undankeppninni en efti
varla raunhæft að reikna með að það ko
um riðli. Skotar knúðu fram sigur, 2:1, í
Hampden Park á laugardaginn þar sem
ólíkar hliðar. Skotarnir eru komnir með
liðið situr eftir með þrjú stig og er næst
helgarinnar.
Víðir
Sigurðsson
skrifar frá
Glasgow