Morgunblaðið - 03.04.2003, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 2003 47
✝ Hrund Kristjáns-dóttir fæddist á
Ytri-Tjörnum í Öng-
ulsstaðahreppi 20.
febrúar 1919. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Kjarnalundi 26.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Kristján
Helgi Benjamínsson
og Fanney Friðriks-
dóttir sem bjuggu á
Ytri-Tjörnum til
fjölda ára og ólu upp
stóran barnahóp.
Voru þau auk Hrund-
ar: Laufey, f. 1899; Benjamín, f.
1901; Inga, f. 1903; Auður, f. 1905;
Theódór, f. 1908; Bjartmar, f. 1915;
Valgarður, f. 1917, og Dagrún, f.
1921, en þau eru látin, Svafa, f.
1910, er á Dvalarheimilinu Kjarna-
lundi, Baldur, f. 1912, býr á Ytri-
Tjörnum, og Friðrik, f. 1926, býr í
Vallartröð 2 í Eyjafjarðarsveit.
Hinn 9. maí 1942 giftist Hrund
Margrét, f. 1979, sambýlismaður
hennar er Steindór Ívar Ívarsson,
f. 1972, og á hann einn son, Róbert
Ívar, f. 1996, b) Einar Björn, f. 14.
febrúar 1986, c) Hrund, f. 1. sept-
ember 1990, og d) Þorsteinn Jón, f.
3. júní 1999.
Hrund ólst upp við hefðbundin
heimilis- og sveitastörf, gekk í far-
skóla sem haldinn var á Staðar-
hóli, í Kvennaskólann á Lauga-
landi og stundaði nám í orgelleik
einn vetur hjá Jakobi Tryggvasyni
á Akureyri. Hún var organisti og
kórstjóri í kirkjum sveitarinnar til
fjölda ára, þó mest á Munkaþverá
og Kaupangi. Hrund og Einar
byggðu nýbýlið Tjarnaland árið
1951 og bjuggu þar um árabil. Þau
fluttu til Akureyrar 1965 og vann
Hrund þar ýmis störf svo sem við
saumaskap, heimilishjálp og í
Mjólkursamlagi KEA. Ennfremur
hélt hún áfram að starfa sem org-
anisti í sveitinni alveg til ársins
1986. Einnig söng hún í kórum,
bæði Lögmannshlíðarkórnum
lengi og í kórum sveitarinnar svo
lengi sem heilsan leyfði eftir að
hún var hætt að stjórna þeim.
Útför Hrundar fer fram frá
Munkaþverá í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
eiginmanni sínum Ein-
ari Thorlacius frá
Öxnafelli en hann lést í
janúar 2000. Þau eign-
uðust tvö börn, þau
eru: A) Þuríður Jóna,
f. 29. júní 1943, gift
Reyni Helga Schiöth í
Hólshúsum, f. 25. októ-
ber 1941. Þau eiga tvo
syni, þeir eru: a) Einar
Axel, f. 29. október
1962, kona hans er Ás-
dís Bragadóttir, f.
1960, og eiga þau einn
son, Einar Kristján, f.
1993, en fyrir á hún
dóttur, Írisi Huld Heiðarsdóttur, f.
1979, og b) Helgi Hinrik, f. 16. maí
1964, kona hans er Auður Guðný
Yngvadóttir, f. 1959, og eiga þau
þrjá syni, Brynjar Gauta, f. 1987,
Hafstein Inga, f. 1989, og Þorvald
Yngva, f. 1993. B) Einar Tryggvi,
f. 25. október 1955, kvæntur Ragn-
heiði Gunnbjörnsdóttur, f. 6. maí
1961. Börn þeirra eru; a) Þuríður
Þegar ég kornung fór að venja
komur mínar í Bjarmastíginn var
mér afar hlýlega tekið og þennan
hlýleika og þessa góðvild fann ég
ætíð síðan í samskiptum mínum við
kæra tengdamóður mína. Hún var
mér alltaf afar góð, vildi allt fyrir mig
gera og lagði sitt af mörkum þegar
við Einar Tryggvi vorum ung að
stofna heimili. Hún saumaði gardín-
ur, færði okkur hitt og þetta í búið
sem kom sér sérlega vel. Ég man hve
glöð hún varð þegar við sögðum
henni frá að von væri á fyrsta
barninu og hún hófst handa við að
prjóna og sauma handa barninu svo
að eitthvað yrði nú til þegar það
kæmi í heiminn. Marga bráðfallega
kjólana fékk hún Magga mín fram
eftir öllu og þegar hann Einar Björn
fæddist gekk hann í fínum jakkaföt-
um sem amma Hrund þreyttist ekki
á að sauma ár eftir ár. Þessi föt voru
svo vönduð og vel saumuð að þau
gengu óslitin til næstu drengja í fjöl-
skyldunni sem einnig nutu góðs af.
Margar stundirnar gat hún amma
stytt þegar hún settist við orgelið og
spilaði fyrir barnabörnin og söng líka
með. Minningin um Hrund og Einar í
Bjarmastígnum, þar sem alltaf var
jafn notalegt að koma, þiggja kaffi-
sopa og sitja inn í stofu og spjalla, lif-
ir og mun lifa um ókomin ár.
Kæra Hrund, ég veit að þér líður
miklu betur núna og veit að þið Einar
eruð aftur saman eitthvað að sýsla,
ég þakka þér fyrir allt, Guð blessi þig
og vertu sæl.
Þín tengdadóttir,
Ragnheiður Gunnbjörnsdóttir.
Svo leggur þú á höfin blá og breið
á burt frá mér og óskalöndum þínum,
og stjarna hver, er lýsir þína leið,
er lítill gneisti, er hrökk af strengjum
mínum.
Þú skilur eftir minningar hjá mér
um marga gleðistund frá liðnum árum,
og alltaf mun ég fagna og þjást með þér
og þú skalt vera mín – í söng og tárum.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Nú þegar Hrund frænka mín hef-
ur lagt upp í sína hinstu för er mér
ljúft að minnast þessarar uppáhalds
föðursystur minnar með nokkrum
orðum. Frænku minni kynntist ég
fyrst er ég barn að aldri dvaldi hjá
henni og manni hennar Einari part
úr sumri. Frá þeim tíma hefur verið
órofa strengur á milli okkar þótt
stundum hafi liðið langt á milli end-
urfunda.
Hún frænka mín með sitt sterka
svipmót, hressilegu og líflegu fram-
komu og hnyttnu tilsvör var
skemmtileg kona sem gott var að
vera návistum við og mér hefur alltaf
þótt mjög vænt um hana.
Hún hafði yndi af söng og hljóð-
færaleik, spilaði m.a. á orgel og
harmonikku, og man ég sérstaklega
sólskinsdaga í sveitinni þegar hún
sat úti á tröppum og spilaði á harm-
onikkuna og söng svo undir tók í
sveitinni, að því er mér fannst.
Andleg málefni heilluðu hana líka
og hafði hún sérstaklega gaman að
velta þeim fyrir sér og ræða þau.
Þegar ég var um tíma við nám og
störf á Akureyri og þekkti þar fáa
var oft farið til Hrundar og Einars í
spjall og kaffi og tóku þau mér alltaf
af mikilli ljúfmennsku. Fyrir hennar
tilstilli kynntist ég að nokkru mínum
stóra frændgarði á Norðurlandi því
henni fannst ótækt að við systkina-
börnin í föðurætt mína þekktumst
ekki. Hún var einnig óþreytandi að
segja mér frá föðurforeldrum mínum
sem ég kynntist aldrei.
Seinni árin hittumst við ekki oft,
þó var aldrei farið svo til Akureyrar
að Hrund og Einar væru ekki sótt
heim og alltaf var jafn notalegt að
koma til þeirra og spjalla við þau yfir
kaffibolla.
Eftir að Hrund missti manninn
sinn fyrir þremur árum fór smá sam-
an að halla undan fæti hjá henni.
Hún bjó um tíma hjá syni sínum og
tengdadóttur en flutti síðar að Dval-
arheimilinu Kjarnalundi á Akureyri
þar sem hún fékk hægt andlát hinn
26. mars sl. Ég sakna frænku minn-
ar, en ég samgleðst henni einnig því
nú er hún búin að hitta aftur hann
Einar sinn sem hún saknaði svo sárt
og ég veit að nú líður henni vel.
Ég þakka henni samfylgdina í
rúmlega fjörutíu ár, óska henni góðr-
ar ferðar og bið guð að fylgja henni.
Börnum og barnabörnum hennar
sendi ég mínar bestu samúðaróskir
og bið þeim guðsblessunar.
Sigrún Valgarðsdóttir.
Ég minnist frænku minnar með
gleði, hún var alltaf glaðvær og bar
með sér hressandi blæ hvar sem hún
fór.
Hrund hafði gaman af söng og tón-
list, hafði góða söngrödd og lærði
snemma að leika á orgel. Hún var
kirkjuorganisti í Munkaþverár-
kirkju um áratugaskeið í prestskap-
artíð séra Benjamíns og séra Bjart-
mars.
Hún var bókhneigð eins og raunar
flest hennar systkini og átti stórt
bókasafn, einnig safnaði hún frí-
merkjum og mynt og vorum við
stundum að bera saman bækur okk-
ar á því sviði þótt ég hefði lítið fram
að færa í samanburði við hana.
Við Þórey minnumst þess að hún
og Einar voru ein af fáum ættingjum
og vinum sem komu óvænt við hjá
okkur í Bakahlíðinni á árum áður,
okkur til mikillar gleði. Því miður
virðist sá siður að leggjast af að fólk
heimsæki hvert annað án formlegra
boða. Hrund sýndi okkur og dætrum
okkar mikinn áhuga og vináttu, hún
var mjög ættrækin og sýndi það oft
með ýmsum hætti. Til dæmis um það
skráði hún hjá sér alla afkomendur
foreldra sinna, maka þeirra og börn
og er þetta hin merkasta heimild því
ættmennin eru nú farin að skipta
hundruðum.
Það er raunar ekki sorglegt þegar
fólk kveður eftir langt og gott líf og
fær hvíld frá erfiðum sjúkdómum og
elli sem ekki læknast. En alltaf verð-
ur þó söknuður sár þegar nánir ætt-
ingjar hverfa yfir móðuna miklu,
þangað sem leið okkar allra stefnir
fyrr eða síðar.
Ég kvaddi frænku mína skömmu
fyrir jólin síðustu og sá þá og skynj-
aði að það myndi í síðasta skipti sem
við sæjumst í þessu lífi. Nú er erfiðu
stríði lokið og hún laus úr viðjum
jarðarbyrðanna.
Við Þórey sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til Þuríðar,
Einars og fjölskyldna þeirra.
Kristján Baldursson.
HRUND
KRISTJÁNSDÓTTIR
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
VIGDÍS ÞJÓÐBJARNARDÓTTIR,
áður húsfreyja
á Grund í Reykhólasveit,
lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
31. mars.
Ólafur Aðalsteinn Jónsson, Sigrún Bjarnadóttir,
Guðrún Marteinsdóttir,
Lárus Jónsson, Monica Östman,
Dröfn Jónsdóttir, Hrafnkell Kárason,
barnabörn og langömmubörn.
Mín kæra og elskulega nafna,
ELÍN JÓNATANSDÓTTIR,
áður til heimilis á Sólvallagötu 45,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði
sunnudaginn 30. mars.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 9. apríl kl. 10.30.
Elín Albertsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÍVAR GRÉTAR EGILSSON,
lést sunnudaginn 23. mars sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Ásdís Hjörleifsdóttir,
Sigrún Hjördís Grétarsdóttir, Ómar Smári Ármannsson,
Kári Grétarsson, Anna Þórðardóttir,
Smári Grétarsson, Hazel Heiða Grétarsson,
Ásdís Dögg, Svandís Fjóla, Þórður,
Grétar, Ívar og Bjarki Smári.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ERLA BERGÞÓRSDÓTTIR,
Kornsá II,
Vatnsdal,
verður jarðsungin frá Blönduóskirkju laugar-
daginn 5. apríl kl. 11.00.
Jarðsett verður á Sauðárkróki.
Sigurður Ingi Þorbjörnsson,
Helga Hauksdóttir, Hjörtur Sævar Hjartarson,
Þorbjörn Ragnar Sigurðsson, Sigríður Brynja Hilmarsdóttir,
Haraldur Sigurðsson, Pála Pálsdóttir,
Bergþór Sigurðsson
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn,
EINAR RUNÓLFSSON
frá Ásbrandsstöðum,
Vopnafirði,
verður jarðsunginn frá Vopnafjarðarkirkju laugardaginn 5. apríl kl. 13.30.
Jarðsett verður í Hofskirkjugarði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bryndís Nikulásdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir og afi,
GUÐMUNDUR STEINSSON
læknir,
Kjalarlandi 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 31. mars.
Þorbjörg I. Ingólfsdóttir,
Snorri Hrafn Guðmundsson,
Þorbjörg Erna Snorradóttir.