Morgunblaðið - 05.04.2003, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. APRÍL 2003 47
Sonur minn, bróðir okkar og mágur,
SIGURÐUR BIRGIR SIGURÐSSON,
Hallveigarstíg 9, Reykjavík,
frá Laugalandi, Vestmannaeyjum,
sem lést fimmtudaginn 27. mars, verður jarð-
sunginn frá kirkju Óháða safnaðarins við
Háteigsveg í Reykjavík mánudaginn 7. apríl
kl. 15.00.
Hulda Reynhlíð Jörundsdóttir,
Björg Sigurðardóttir, Hallgrímur Valdimarsson,
Inga Jóna Sigurðardóttir, Sævar G. Proppé,
Guðlaugur Sigurðsson, Kristrún O. Stephensen.
Alúðarþakkir til allra sem heiðruðu minningu
okkar ástkæra
TÓMASAR KRISTJÁNSSONAR,
Hraunbraut 32,
Kópavogi,
og sýndu okkur hlýhug og vinsemd við andlát
hans og útför.
Sérstaklega þökkum við öllu starfsfólki á 11 E
Landspítalanum við Hringbraut alla umönnun
og einstakan hlýhug.
Guð blessi ykkur öll.
Hólmfríður Gestsdóttir,
Kristrún Tómasdóttir, Pétur Oddgeirsson,
Jóhanna Tómasdóttir,
Guðlaug Tómasdóttir, Steingrímur Sigurðsson,
Tómas Þórarinn, Arnar Oddgeir, Marta,
Sindri Þór, Steinar Páll og Sara Ósk.
Kærar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför mannsins
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HARALDAR ÁRNASONAR.
Erna Erlendsdóttir,
Árni Björn Haraldsson, Lena Haraldsson,
Jón Ingi Haraldsson, Sigrún Erlendsdóttir,
Svanbjörg Helga Haraldsdóttir,
Hildigunnur Haraldsdóttir, Ásgeir Sverrisson,
Auður Ingibjörg Haraldsdóttir, Ólafur Valsson,
Gunnlaugur Brjánn Haraldsson, Arndís Eir Kristjánsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
ÖNNU PETERSEN,
Flókagötu 25.
Sérstakar kveðjur og þakkir til starfsfólks á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni og allra þeirra, sem
önnuðust hana á undanförnum árum.
Bernhard Petersen, Anna María Petersen,
Elsa Petersen, Bogi Nilsson,
Othar Örn Petersen, Helga Petersen,
Ævar Petersen, Sólveig Bergs,
Gunnar Petersen, Guðmunda Petersen
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýju og
vinarhug við andlát og útför ástkærrar eigin-
konu, móður, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
ÞORGERÐAR SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Vestmannabraut 76,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki blóðskil-
unardeild Landspítalanum við Hringbraut,
starfsfólki Sunnuhlíðar Kópavogi og Birni Angantýssyni bílstjóra fyrir sér-
lega góða umönnun og hlýhug.
Guð blessi ykkur öll.
Adolf Magnússon og fjölskylda.
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við frá-
fall og útför eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður og ömmu,
HENNÝJAR DRAFNAR ÓLAFSDÓTTUR,
Vestmannaeyjum,
sem lést mánudaginn 17. mars sl.
Pétur Sveinsson,
María Pétursdóttir,
Aðalheiður Pétursdóttir, Friðjón Jónsson,
Erla Björg Pétursdóttir, Gísli Elíasson,
Sigurður Freyr Pétursson, Þórey Guðmundsdóttir,
Guðni Þór Pétursson
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BLÆNGUR GRÍMSSON
húsasmíðameistari
frá Jökulsá á Flateyjardal,
síðast til heimilis
að Holtagerði 69,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 9. apríl kl. 13.30.
Margrét Aðalbjörg Ingvarsdóttir,
Ingvar Blængsson,
Eygló Jóhanna Blængsdóttir, Arve Hammer,
Gríma Huld Blængsdóttir, Eggert Hjartarson,
Blængur Blængsson, Eygló Hafsteinsdóttir,
Gréta Björg Blængsdóttir
og barnabörn.
Ég vil í nokkrum
orðum minnast vinar
míns afa Þorgeirs.
Við mæðgin geym-
um ótal minningar um
vikulegar heimsóknir hans síðustu
10 árin.
Oftast á föstudögum birtist Þor-
geir afi og nafni hans réð sér ekki
fyrir gleði yfir þessum heimsóknum
enda ekki von. Því það var ekkert lít-
ið á seyði. Lagt var upp í marga
langferðina og m.a. siglt til Afríku.
Sófaborðið breyttist á augabragði í
eintrjáning, með því að þeir nafnar
settust klofvega á það og kústurinn
varð að ómissandi vopni í baráttu við
tígrísdýr, krókódíla og grimmar gór-
illur sem Þorgeir afi lék af svo mikilli
snilld að taka varð smá hlé á Níl-
arsiglingunni til að hlæja.
Þeir nafnar börðust líka við að
landa löxum úr straumhörðum ís-
lenskum ám.
Íklæddir vaðstígvélum, sá yngri í
sínum og afinn í mínum, breyttist
stofuteppið í ólgandi á, herðatré
urðu að veiðistöngum og bangsar að
löxum sem þeim tókst að lokum að
landa.
Þorgeir afi naut þess að fara á list-
viðburði og fórum við mæðginin á
ófáar leiksýningarnar og tónleika
með honum, af öllu mögulegu tagi
eins og Latabæ í Loftkastalanum, og
Flamencó söng og dans, ofl..
Spænskan var sameiginlegt
áhugamál mitt og Þorgeirs. Hann
sagði mér frá því þegar áhugi hans á
rómönskum málum kviknaði fyrst,
en þá var hann strákur á Húsavík og
kallaður Geiri. Á heimilinu var við-
tæki og þeir bræður reyndu að ná
erlendum stöðvum. Eitt skiptið, er
þeir voru að leita, heyrðist sagt óm-
þýðri og hljómfagurrri kvenmanns-
röddu: Radio Roma Radio Roma.
Þar með var búið að vekja áhuga
Þorgeirs á rómönskum málum.
Þorgeir yngri gerði sér vonir um
að afi hans gæti séð hann stíga sín
fyrstu skref á leiksviðinu og feta
með því í fótspor hans, en Þorgeir
eldri átti einmitt 65 ára leikafmæli á
þessu ári.
Við Þorgeir yngri minnumst Þor-
geirs afa með hlýju, söknuði og
þakklæti fyrir allar samverustund-
irnar, fyrir ómetanlegan áhuga hans
og stuðning við velferð nafna síns og
afastráks, Þorgeirs Jónssonar.
Elsa Arnardóttir.
Deyr fé, deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama,
en orðstír deyr aldregi,
hveim sér góðan getr.
Þessi orð úr Hávamálum komu
fyrst upp í hugann þegar ég heyrði
að minn góði vinur Þorgeir Jónsson
læknir hefði kvatt þessa jarðvist og
væri nú kominn á æðra svið og efa-
laust fljótlega farinn að sinna líkn-
arstörfum sem honum voru svo hug-
leikin meðan hann dvaldi hér meðal
okkar og voru svo sannarlega þau að
veita öðrum hjálp og líkn á erfiðum
stundum.
Ég kynntist Þorgeiri fyrir rúmri
hálfri öld, en þá var hann héraðs-
læknir á Þingeyri við Dýrafjörð, en
ég og mín kona í kaupavinnu á
Laugabóli í Arnarfirði. Þannig var
að ég fékk slæma ígerð og varð því
að leita læknis og lá því beinast við
að fara til Þingeyrar til Þorgeirs og
biðja hann ásjár. Þarna dvaldi ég í
eina viku og þar með hófust kynni
sem aldrei hafa rofnað síðan. Svo
skildi leiðir, ég fór til míns heima, en
hann varð áfram á Þingeyri, ekki er
mér kunnugt hve lengi hann starfaði
ÞORGEIR
JÓNSSON
✝ Þorgeir Jónssonlæknir fæddist á
Húsavík 24. mars
1916. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 16. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Kópavogskirkju 24.
mars.
þar, en árið 1967 flutt-
ist ég í Kópavog og
vildi þá svo til að hann
bjó þar á Sunnubraut
29, en hann rak sína
læknastofu í Domus
Medica, þar til hann lét
af störfum fyrir aldurs-
sakir, nú fyrir nokkr-
um árum.
Þegar hér var komið
sögu tókum við upp
fyrri kynni og áttum
margar ánægjustundir
saman. Þorgeir var af-
ar þægilegur í um-
gengni, skemmtilegur
og fróður um marga hluti, hann var
gamansamur, léttur í lund og hvers
manns hugljúfi. Hann var mikil drif-
fjöður í öllu félagsstarfi í Félagi eldri
borgara og hélt þar uppi mjög fjöl-
breyttum og skemmtilegum uppá-
komum, svo sem fjöldasöng, ljóða-
upplestri að ógleymdri þátttöku
sinni í félagsskapnum „Hana nú“ þar
sem hann lék á als oddi í mörgu sem
sá óformlegi félagsskapur tók sér
fyrir hendur, svo sem leiklist, lestri á
eigin ljóðum, því hann var skáld-
mæltur vel. Hann lék þónokkuð á
sviði og þá undir stjórn Ásdísar
Skúladóttur og einnig Þóris Stein-
grímssonar, svo og lék hann í kvik-
myndum og þónokkuð í sjónvarps-
auglýsingum. Hann var þetta sem
kallað er náttúrutalent, ólærður, en
lék af hjartans lyst. Honum var
margt til lista lagt, hann var mikill
unnandi sígildrar tónlistar og var
fastagestur á flestum ef ekki öllum
tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Ís-
lands meðan heilsan leyfði. Já, Þor-
geiri var margt til lista lagt og var
hann óspar á að miðla öðrum af
þekkingu sinni og fróðleik. Ég set
hér nokkrar ljóðlínur sem kveðju til
hans og þakklætisvott fyrir órofa
vináttu og tryggð frá fyrstu kynn-
um:
Ég kveð nú minn kæra vin
klökkur, í hinsta sinn.
Íslenskan eðalhlyn.
Aftur við sjáumst, ég finn,
vinsæli vinur minn.
Ég sendi börnum hans og Mar-
gréti mína dýpstu samúð, megi góð-
ur Guð létta ykkur söknuðinn vegna
fráfalls hans sem var ykkur allt í
öllu.
Valdimar Lárusson.
Hinn 24. mars síðastliðinn fylgd-
um við gömlum félaga, vini og starfs-
bróður nokkur spor, þegar hann var
að leggja upp í sína hinstu för. Þor-
geir Jónsson læknir var kvaddur af
vinum og vandamönnum við hátíð-
lega athöfn í Kópavogskirkju. Við
vorum þrír félagarnir vestur á fjörð-
um, sinn við hvern fjörðinn, að passa
upp á heilsu og heilbrigði fólksins
þar. Við höfðum með okkur nokkra
samvinnu og leystum hver annan af í
sumarfríum. Við hittumst iðulega,
einnig á vetrum þótt fjallvegir og úf-
inn sær torvelduðu tíðum samfundi.
Um þessa tíma eigum við ánægju-
legar endurminningar. Þorgeir var
eldri í hettunni en við, var búinn að
þjóna í Þingeyrarhéraði í mörg ár
þegar við komum vestur. Til Þor-
geirs var því gott að leita góðra ráða
fyrir unga og óreynda héraðslækna.
Hans hérað var stærst og fjölmenn-
ast og útvörðurinn í vestri. Þorgeir
var lífið og sálin í öllu félagslífi í sínu
héraði. Leiklist og hvers kyns tónlist
voru eftirlætis viðfangsefni hans og
áhugamál. Það hefur verið einhvern
tíma seint á sjöunda tug aldarinnar
síðustu, sem við hættum störfum þar
vestra og fluttum suður í þéttbýlið.
Þorgeir settist að í Kópavogi, vann
bæði sjálfstætt sem heilsugæslu-
læknir en einnig á geðdeild Borg-
arspítalans. Hann aflaði sér mikillar
menntunar í geðsjúkdómafræðum.
Á síðari árum lagði hann einnig
stund á málanám við Háskóla Ís-
lands, einkum ítölsku og spænsku.
Þorgeir tók mikinn þátt í félagslífi í
Kópavogi, einkum eftir að hann
hætti læknisstörfum vegna aldurs.
Þá var hann um langt skeið lífið og
sálin í félagsstarfi aldraðra.
Því miður er stundum eins og
samfundir verði ekki eins tíðir hér í
þéttbýlinu eins og úti í dreifbýlinu,
þar sem samgöngur eru þó erfiðari.
Þess vegna voru fundir okkar gömlu
félaganna ekki eins margir á síðari
árum. Nú er við kveðjumst minn-
umst við daganna og samfundanna
vestur á fjörðum með söknuði og
hlýju. Það verður ávallt bjart yfir
þeim minningum. Við sem eftir lifum
söknum góðs vinar.
Björn Önundarson,
Guðsteinn Þengilsson.