Morgunblaðið - 17.04.2003, Síða 1

Einn góður …
– Af hverju fór fíllinn baksund niður ána?
– Til að skemma ekki nýju strigaskóna sína!

Það eru ekki margir sem vita að páskaungar eru
sólgnir í páskaegg. Hvers vegna haldiði að þeir
standi ofan á öllum eggjum? Þeir
eru bara að reyna að fá sér bita! Og
það á við um þennan litla unga. Ætli
hann rati í gegnum
völundarhúsið?
Svangur ungi
Á páskadagsmorgun vaknaði Jói
litli afar spenntur því í dag átti
hann að fá páskaegg. Jói litli
skreið upp í rúm til mömmu og
pabba og vakti þau. Mamma og
pabbi vildu fá að sofa lengur, en
Jói litli gat ekki beðið eftir því að
hefja leitina að páskaegginu sínu.
Foreldrarnir fóru á fætur því eft-
irvæntingin hjá Jóa litla var mikil.
Jói átti fyrst að borða morgunmat
og síðan mátti hann leita að páska-
egginu úti um allt hús, en loksins
fann hann það undir rúminu sínu.
Glaður í bragði borðaði Jói litli
páskaeggið sitt.
Margir krakkar kannast við
spenninginn sem Jói litli upplifir
hér. Ekki satt? Þessa skemmti-
legu páskasögu skrifuðu bræðurn-
ir
Elmar Jens og Ívar Örn,
Kristnibraut 25, Reykjavík.
Takk strákar og
gleðilega páska!
Leitin að páskaegginu
ÖLLUM finnst okkur gaman
að leita að páskaegginu
okkar. Það versta við eggja-
leitina er hins vegar að eftir
smástund er hún bara búin!
En það má redda því.
Hægt er biðja mömmu eða
pabba um að fela alls konar
lítil egg víða um húsið til að
leita að. Eða, gefa hverjum
krakka nokkur egg til að
fela, og fá hina krakkana til
að leita.
Þetta getur lengt leitina
um marga klukkutíma og
skapað endalaust páska-
stuð á heimilinu …
Góða skemmtun!
Löng eggjaleit
ÞJÓÐSÖGUR eru langoftast
ósannar, en hins vegar má læra
ýmislegt um lífið af þeim. Finnst
þér þú geta lært eitthvað af þess-
ari dularfullu páskasögu úr álf-
heimum?
E
itt sinn bjó ekkja ein á
Móafelli, sem líklega hét
Anna. Hún átti dætur
tvær, 17 og 18 ára, og 14
ára son einn sem Jón hét. Hann
var fremur treggáfaður og
veiklulegur.
Einn haustdag í mikilli þoku
fóru þær Móafellssystur að tína
fjallagrös inni í dal. Þar sem þær
sátu í miðjum mó austan við ána
sáu þær tvær ókunnar stelpur í
öðrum mó. Spurðu þær þær hvar
þær ættu heima og sögðust þær
eiga heima ekki langt í burtu, en
ekkert meira.
Stelpurnar tala saman um ým-
islegt, og spyrja ókunnugu stelp-
urnar Móafellssystur hvort þær
eigi ekki systkini, og segjast þær
þá eiga bróður á 14. ári.
„Af hverju kom hann ekki með
ykkur í grasatínsluna?“
„Æ, hann er eitthvað svo fer-
lega bjánalegur,“ segja Móafells-
systur og lýsa vel og vandlega
hversu aulalegur þeim finnst
hann vera.
„Leyfið honum að koma með
næst, okkur langar að hitta
hann,“ segja ókunnu stelpurnar.
Nokkru eftir þetta fara Móa-
fellssystur aftur til grasa og hafa
nú Jón með sér. Fara þær aftur á
sama stað, og þennan dag var
þokan enn þykkari. Þær hitta
ókunnu stelpurnar aftur, en þær
vilja endilega að Jón komi með
þeim heim. „Og þið skuluð ekki
undrast um hann þótt hann komi
ekki strax aftur,“ segja þær.
Móafellssystur leyfðu það, enda
var Jón æstur í að fara með þeim.
Nú líður og bíður og ekki kem-
ur Jón heim að Móafelli, veturinn
er búinn og líða tekur að páskum.
Einn sunnudagsmorgun í föstu-
inngangi kemur drengur
sparibúinn að Móafelli og fer til
kirkju. Þegar prestur fer að
spyrja börnin gengur drengurinn
fram á kirkjugólfið og lætur
spyrja sig. Margir verða þá furðu
lostnir hversu mikið drengurinn
man og veit.
En drengurinn hverfur og
kemur ekki aftur fyrr en á skír-
dagsmorgun, sparibúinn og fer
til kirkjunnar. Er hann nú spurð-
ur og gengur vel. Eftir messuna
biður drengurinn prestinn að
ferma sig, en það vildi prestur
ekki, þar sem drengurinn hafði
sjaldan komið til kirkju. Aftur
hverfur drengurinn, og án þess
að koma við á Móafelli.
Á laugardaginn fyrir páska er
barið að dyrum á Móafelli, og
önnur systirin fer til dyra. Þar er
þá komin önnur ókunnuga stelp-
an, og biður hún systurnar að
koma snemma í fyrramálið í mó-
ann þar sem þær hittust fyrst og
vera sparibúnar.
Snemma á páskadagsmorgun
fara systur í bestu fötunum sín-
um í móann. Kemur þá sama
stúlkan til þeirra og biður þær að
koma með sér yfir ána. Þar koma
þær að stórum og glæsilegum
kirkjustað. Þeim er boðið inn og
tekið mjög ástúðlega. Ókunnugu
stelpurnar segjast vera dætur
prestsins og nú eigi að ferma Jón
litla í dag.
Móafellssysturnar fara í kirkj-
una, þar sem margt fólk er, en
Jón bróðir þeirra er innstur af
fermingarbörnunum. Systurnar
skildu ekkert af því sem sagt var
í kirkjunni, því tungumálið var
þeim ókunnugt, nema þær
heyrðu oft Jesú nefndan. Eftir
messuna sagði Jón þeim systrum
sínum að hann myndi ekki koma
heim að Móafelli aftur.
Og liðu nú nokkur ár. Þá kom
Jón eitt sinn að Móafelli og bauð
þeim systrum og móður sinni í
brúðkaup sitt, en hann segist
ætla að kvænast annarri prests-
dótturinni. Fóru þær mæðgur í
brúðkaupið sem var mjög fallegt.
Eftir þetta kom Jón aldrei meir
til mannabyggða, og lýkur svo
þessari sögu.
Dularfull páskasaga úr álfheimum
Ferming hjá huldufólki

Hann Kalli var að skreyta tólf páskaegg, en hafði
síðan bara hugmyndaflug í helming eggjanna. Hann
málaði þá bara hin eggin alveg eins. En hvaða tvö
og tvö egg eru eins?
Lausn á síðustu síðu barnablaðs.
Tvíburaegg?

  
   

Þetta orðarugl er svolítið nýstárlegt, kannski af
því að það er eiginlega ekki rugl! Í þessari stafasúpu
leynast afar mikilvæg skilaboð til allra krakka. Málið
er að lesa hverja línu fyrir sig og þá má finna heilu
orðin – í engu rugli – sem mynda leynisetninguna.
Nú er úr vöndu að ráða! Lausn aftast.
Leyniskilaboð
A O K R A K K A R
G A E R U S E R N
N A L N N I I L G
N B M Í A L V E G
Ó Ð I R Í Ö B E T
A V A S B L T G A
Í Í P Á S K A E G
G A Ð U K R A Ó S
U R I L I N S K E