Morgunblaðið - 17.04.2003, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. APRÍL 2003 D 3
börn
Ja, því getur þú komist að með
því að draga strik frá tölunni 1 og
alla leið upp í 34. Svo má alltaf
lita myndina líka!
Hvaða dýr
er þetta?

Auður Inga Rúnars-
dóttir er 11, bráðum 12,
ára nemandi í Álfta-
mýrarskóla. Hún skellti
sér á 101 kvik-
myndahátíð sem nú er
yfirstandandi, og sá
þar mynd um spýtu-
strákinn Gosa. Þetta skrifar hún um
myndina:
„Gosi er skemmtileg mynd sem
kemur á óvart. T.d. er þetta ítölsk
mynd og hún er svolítið öðruvísi út-
gáfa af sögunni um spýtustrákinn
Gosa.
Myndin er fyndin, skemmtileg og
spennandi allt í senn, og á þó sína
sorglegu parta. Leikbrúðuna Gosa
smíðar fátækur smiður sem býr í litlu
þorpi. Smiðurinn einsetur sér að
smíða góðan og fallegan spýtustrák,
en það mistekst örlítið. Fyrir galdra
getur Gosi talað og smiðurinn ákveður
að ala hann upp og senda hann í skóla,
en það vill Gosi alls ekki. Gosi er óþæg-
ur og sískrökvandi, og fátæki smið-
urinn á erfitt með að ala hann upp.
Gosi hittir líka engisprettuna (krybb-
una) talandi sem reynir í sífellu að
kenna Gosa að vera góður stákur en
Gosi hlustar ekki á hana. Þá fer nú
heldur illa fyrir Gosa og hann lendir í
ýmsum skondnum ævintýrum …
Hann fer í brúðuleikhús, hittir álf-
konuna Huldu með bláa hárið, lendir í
klóm þjófa, fer í fangelsi, breytist í
asna og er étinn af hákarli. En til að
vita hvernig allt fer verður þú að sjá
myndina.
Sjálfri fannst mér byrjunin skemmti-
legust því þá var allt svo fyndið. Mynd-
in var líka vel leikin og persónurnar
trúverðugar og allir ættu að hafa gam-
an af þessari mynd.“
Krakkarýni: Gosi
Fyndin mynd
Auður Inga og Freydís, vinkona hennar.

Elín Sjöfn Stephensen er fimm ára
nemandi í Ísaksskóla, sem finnst voða
gaman að
fara í leik-
hús. Hún fór
því að sjá
leikritið
Gaggalagú
og fannst
það mjög
skemmti-
legt.
„Já, leik-
ritið er eig-
inlega of
stutt,“ segir
Elín Sjöfn,
sem hins
vegar
fannst hléið
of langt.
„Mér fannst svo skemmtilegt hvern-
ig Nonni var á svipinn þegar hann var
búinn að kyssa stelpuna,“ segir Elín
Sjöfn og hlær við tilhugsunina. „Svo
var leikritið oft fyndið, einsog þegar
þau prumpuðu um leið og þau hrutu!“
– En varstu einhvern tímann
hrædd?
„Já, einu sinni komu ógnvekjandi
hljóð, og þá varð ég smá hrædd. En
leikritið er samt mest fyndið. Og líka
svolítið skrýtið, öll dýrin töluðu! Svip-
urinn á Nonna var einsog hann hefði
aldrei heyrt dýr tala áður. Ég hef heyrt
dýr tala í Dagfinni dýralækni.“
– Langar þig að fara í sveit?
„Ég hef komið í sveit. Þar eru kýr og
kálfar, en ekki hestar í þeirri sveit, bara
tveir hundar. Mér fannst Snati
skemmtilegasta dýrið í leikritinu, hann
var alltaf að stríða stráknum og plata
hann. Það er í lagi að plata, en ekki vilj-
andi. Það er ljótt,“ segir Elín Sjöfn að
lokum og mælir með ferð í sveitina í
Hafnarfirði.
Krakkarýni: Gaggalagú
Öll dýrin töluðu!
Elínu Sjöfn fannst gaman í
sveitinni í Hafnarfirði.
NÚ ER verið að sýna leikrit í Hafn-
arfjarðarleikhúsinu sem heitir því
fína nafni Gaggalagú. Það er eftir
mann sem heitir Ólafur Haukur
Símonarson, en hann hefur gert
fullt af frábærum leikritum og lög-
um fyrir börn.
Sagan gerist smá í gamla daga og
segir frá stráknum Nonna sem fer í
sveit og er þar heilt sumar og upp-
lifir þar margt nýtt, bæði furðulegt,
fyndið og líka annað minna
skemmtilegt. Stelpan í sveitinni,
hún Silja, er t.d alltaf að reyna að
kyssa hann. Oj!
Við ákvaðum að spyrja Nonna
nánar út í þessa áhugaverðu reynslu
hans.
Alltaf saltfiskur
– Nonni, vildir þú fara í sveit?
„Nei, sko fyrst var ég samt voða
spenntur af því að það er svo gaman
að dýrunum. Mamma og pabbi vildu
að ég fengi holla hreyfingu, og
kynntist lífinu í sveitinni. Í borginni
eru bara hundar, og svo eigum við
einn kött. En svo varð ég smá
hræddur, því það er erfitt að vera
vera einn og ég saknaði mömmu og
pabba rosalega mikið.“
– En fannst þér sveitin skrýtin?
„Já, allt var öðruvísi. Við fórum
að sofa á öðrum tíma og vöknuðum á
öðrum tíma. Svo var alltaf saltfiskur
í matinn, og stundum hafragrautur
á morgnana, en ég gat alveg borðað
hann. Svo var lyktin öðruvísi, og svo
var ekkert rafmagn, bara kerti.“
– En lærðir þú mikið í sveitinni?
„Já, ég lærði að mjólka og ég
lærði að moka flórinn (kúaskít!) og
líka girðingarvinnu. Þá þarf að
labba mikið í móa og bera þunga
hluti. Það verður að gera við girð-
ingarnar annars fara dýrin út um
allt, sérstaklega rollurnar. Þær eru
svo þrjóskar og ákveðnar,“ segir
Nonni og hristir hausinn yfir þeim.
„Svo lærir maður líka þolinmæði því
maður fær ekki allt strax. Ég þurfti
t.d að bíða mjög lengi eftir að fá
eitthvað nýtt í matinn.“
– Ertu þá orðinn sterkur?
„Já, fyrst gat ég ekkert loftað
sleggjunni til að berja niður girð-
ingastaura, en svo fann ég alveg að
ég var kominn með smávöðva. Þeg-
ar ég kom heim var ég orðinn betri í
fótbolta og gat hlaupið hraðar. Svo
var ég líka brúnn … eða sko í fram-
an og á handleggjunum.“
Ógeðslegt að kyssa stelpur
– En var eitthvað erfitt?
„Heima átti ég mitt eigið her-
bergi, en í sveitinni þurfti ég að sofa
upp í hjá gömlu konunni, sem hraut
voðalega mikið. Þá sofnaði ég seint
og þurfti að vakna við fyrsta hana-
gal.“
– En hvað var skemmtilegast?
„Það var gaman að kynnast Silju
og líka hundinum Snata. Hann er
voða klár þótt hann sé ekki alltaf
mjög hugrakkur. Smá raggeit og
skáldar mikið.“
– Varstu bara að þykjast að langa
ekki að kyssa Silju?
„Nei! Auðvitað vill maður ekkert
vera að kyssa stelpur, það er ógeðs-
legt! Mér finnst Silja voða skemmti-
leg sem vinur minn, en ég vil ekki
kyssa hana þótt hún sé stelpa.“
Eins og að búa í Húsdýragarðinum!
– En af hverju kysstir þú þá
tröllastelpuna?
„Það var alveg óvart. Ég var bara
svo syfjaður og þreyttur eftir hey-
skapinn. Ég ætlaði ekkert að kyssa
hana, enda kyssti ég hana ekkert!“
– Er ekki sveitin búin að breytast
frá því að þú varst þar?
„Jú, bæir eru með rafmagn og
nota vélar og tæki við bústörfin. Þau
eru með sjónvarp og Stöð 2, og það
er örugglega hægt að panta sér
pitsu í kvöldmatinn í staðinn fyrir
saltfisk,“ segir Nonni að lokum og
skorar alla krakka að fara í sveit
sem á því eiga kost. „Það hafa allir
gott af því að upplifa smásveitaæv-
intýri. Það er eins og að búa í hús-
dýragarðinum! Mjög gaman. Svo er
alltaf hægt að koma hingað í leik-
húsið að upplifa sveitina!“
Upplifið
sveitina!
Silja og Nonni hvíla sig niðri við læk og Snati er glaður að troðast á milli þeirra.
Morgunblaðið/Kristinn
Nonni segir að sveitin sé einsog að búa í Húsdýragarðinum!
Leikritið Gaggalagú er sýnt í Hafnarfjarðarleikhúsinu
Æ, ó, nú er illt í efni.
Skærin eru dottin í sundur
og amma Lóa sem sér orð-
ið svo illa, veit ekkert
hvaða skærahelmingur á
við þann sem hún heldur á.
Hjálpaðu nú gömlu kon-
unnu og finndu rétta helm-
inginn.
Lausn á næstu síðu.
La
gi
ð
sk
æ
rin
La
gi
ð
sk
æ
rin
ÞETTAer svolítið skemmtilegur
leikur sem allir geta útbúið og
leikið heima hjá sér. Það sem til
þarf eru tveir 2 metra tvinna-
þræðir. Annan endann bindið þið
um tóman eldspýtnastokk og
hinn um blýant. Keppendur
koma kartöflum fyrir ofan á eld-
spýtustokknum, og nú er það spurningin um
hvor verður á undan að fá kartöfluna til sín
með því að rúlla tvinnanum upp á blýantinn. Ef
kartaflan dettur af, hlaupið þá til, komið henni
fyrir á stokknum og haldið áfram.
Góða skemmtun!
Komdu
hérna
kartafla!
HÉR koma tíu spurningar sem nauðsynlegt er að kunna svörin við ef mað-
ur ætlar sér að komast í sveitina.
Svaraðu spurningunum og sendu okkur svörin, og þá er aldrei að vita
nema þú verðir einn af tíu heppnum krökkum sem vinna leikhúsmiða fyrir
tvo á leikritið Gaggalagú.
1) Hvað dýr verpir eggjum?
2) Hvaða dýr gefur okkur mjólk
svo við fáum skyr, rjóma og ost?
3) Hvað heitir barn kindanna?
4) Hvaða stóra húsdýri
ríður mannfólkið?
5) Hvað heitir karl hænunnar?
6) Hvaða krullhærða dýr
gefur okkur ullina?
7) Hvaða dýr vill helst liggja
í drullu og er með
hringaða rófu?
8) Hvað heita hundabörnin?
9) Hvaða geltandi dýr er fínt
að nota til að reka
önnur dýr?
10) Hver mjálmar?
Sendu svörin fyrir 1. maí til:
Barnablað Moggans
– Gaggalagú _
Kringlunni 1
103 Reykjavík
Ath.! Mundu að skrifa líka fullt nafn, aldur og heimilisfang!
Spurningakeppni um sveitina
Vinnið leikhúsmiða!