Morgunblaðið - 28.04.2003, Side 24

MINNINGAR
24 MÁNUDAGUR 28. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær eiginmaður minn,
ANDRÉS ANDRÉSSON
frá Hamri í Múlasveit,
Skagabraut 25,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju miðviku-
daginn 30. apríl kl. 14.00.
Kristgerður Þórðardóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ERIK HÅKANSSON,
Safamýri 34,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstu-
daginn 18. apríl.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
29. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Margrét H. Kristinsdóttir,
Bryndís H. Eriksdóttir Philibert, Jean-Marc Philibert,
Kristinn Frantz Eriksson, Eyrún Gestsdóttir
og barnabörn.
✝ Sigurásta Ás-mundsdóttir
fæddist á Tindstöð-
um á Kjalarnesi 11.
mars 1912. Hún and-
aðist á hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ
hinn 18. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ás-
mundur Ólafsson, f.
á Tindstöðum 15.
október 1871, d. 25.
júlí 1937, og Sigríður
Árnadóttir, f. í Víð-
inesi á Kjalarnesi 25.
september 1880, d.
29. júní 1915. Systkini Ástu voru: 1)
Pétur Einar, f. 10. okt. 1902, d. 24.
mars 1973. 2) Árni Sigurður, f. 5.
júní 1904, d. 16. október 1965. 3)
Ragna, f. 15. júní 1906, d. 31. des.
1970. 4) Sigríður, f. 13. febrúar
1908, d. 19. nóvember 1965. 5)
Ólafur, f. 18. september 1909, d.
12. september 1996. 6) Tómas, f.
14. október 1910, d. 26. nóvember
1930. 7) Drengur, fæddur andvana
20. apríl 1913.
Dætur Ástu eru: 1) Svana, f. 26.
mars 1934, maki Óli Bergholt
ar Arna Dröfn, f. 16. september
1993. c) Pétur Ragnar, f. 2. október
1968, unnusta Ragnheiður Sveins-
dóttir, f. 27. janúar 1977, sonur
þeirra er Emil Óli, f. 19. júlí 2002.
3) Guðmunda, f. 14. júlí 1948, maki
Reynir Arnórsson, f. 9. júní 1947.
Börn þeirra: a) Kristborg Ásta, f.
19. júlí 1968, maki Stefán Þór
Kjartansson, f. 29. september 1970,
börn þeirra Guðmundur Helgi, f.
26 desember 1988, Kristófer Dan,
f. 1. ágúst 1999, b) Brynjólfur, f. 5
október 1971, dóttir hans Rebekka
Björk, f. 15 nóvember 1993, barns-
móðir Lilja Hrund Harðardóttir, f.
12. júlí 1972, sambýliskona Guðný
Björg Jónsdóttir, f. 13. mars 1967,
dóttir hennar er Sandra Sif Karls-
dóttir, f. .5 mars 1994. c) Hafdís, f.
23. febrúar 1979, maki Sigurður
Ágúst Jónsson, f. 13. júní 1974,
barn þeirra Davíð Örn, f. 27. apríl
2001, d) Ásdís, f. 6. febrúar 1983, e)
Bryndís, f. 6. febrúar 1983, f) Njáll,
f. 6. febrúar 1983. Fósturdóttir og
dótturdóttir Ástu er Ester Sigur-
ásta Sigurðardóttir.
Ásta starfaði við þjónustustörf
frá unglingsaldri þar til hún hóf
störf í sundlaugunum í Laugardal
og var hún við störf þar í rúm 22
ár. Seinustu árin sín bjó hún á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Útför Ástu verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Lúthersson, f. 22. maí
1931. Börn þeirra: a)
Ragna, f. 19. október
1956, maki Eiríkur
Guðbjartur Guð-
mundsson, f. 6. októ-
ber 1950, börn þeirra:
Svana, f. 12. apríl
1976, d. 26. október
1995, Óli Örn, f. 29.
maí 1979, Sóley, f. 5.
júní 1984, Svana
Björg, f. 5. desember
1997. b) Kristín Theo-
dóra, f. 12. janúar
1960, maki Óli Sævar
Laxdal, f. 30. júní
1958, börn þeirra eru: Svanþór
Laxdal, f. 6. ágúst 1979, Íris Ósk
Laxdal, f. 29. mars 1982, Sævar
Laxdal, f. 15. júní 1988, og Elvar
Laxdal, f. 5. nóvember 1990. c) Ás-
dís, f. 22. apríl 1967. d) Lúther, f.
14. nóvember 1972, unnusta Birna
Berndsen, f. 12. júlí 1977. 2) Erla, f.
24. september 1945, maki Jónas
Þór Arthúrsson, börn hennar: a)
Ester Sigurásta, f. 10. apríl 1964,
sonur hennar er Ásmundur Ólafs-
son, f. 5 janúar 2000. b) Jónína
Kristín, f. 6. júní 1967, dóttir henn-
Elsku amma Ásta.
Þó að enginn skyldleiki sé með okk-
ur hefur þú alltaf verið amma Ásta í
huga mínum og minnar fjölskyldu.
Enda óhugsandi að vera vinkona Est-
erar án þess að vera sannarlega vin-
kona þín líka.
Þú varst ekkert að skafa utan af
hlutunum, komst ávallt til dyranna
eins og þú varst klædd – hrein og
bein. Í upphafi var ekki laust við að
mér stæði örlítill stuggur af þér. Hvað
var hún að fara þessi gamla kona, orð-
hvöss og talandi í gátum? En eftir
nokkurn tíma gastu ekki dulið lengur
glettnina og þá læddist að manni sá
grunur að kannski væri gamla konan
að stríða vandræðalegum gestinum.
Þó gat maður ekki verið viss og engd-
ist áfram um hríð. Að lokum skellt-
irðu upp úr og slóst mann gjörsam-
lega út af laginu, með glettnina
skínandi úr þessum ógleymanlegu
hlýju augum. Kvik og djúp sáu þau
inn í sálu fólks þó að um það væru
ekki höfð mörg orð. Þín mikla reynsla
í lífsins skóla gerði þér kleift að skilja
svo ótal margt. Kannski var það þess
vegna sem kynslóðabilið var einfald-
lega ekki til staðar á þínum bæ.
Nú þegar komið er að kveðjustund
vil ég þakka samfylgdina og allt það
sem ég fékk lært af þér. Nú er ein-
hvers staðar hlegið dátt og skellt sér á
lær með stríðnisglampann í góðu, fal-
legu augunum.
Ingunn Ásta.
SIGURÁSTA
ÁSMUNDSDÓTTIR
Guðmundur Steins-
son var yngstur bræðra
sinna. Ég hafði nokkuð
náin góð kynni af hon-
um frá árinu 1957, þar
eð við vorum svilar.
Kona hans heitir Þor-
björg Ingólfsdóttir, f. 15.7. 1935, og
eignuðust þau einn son, Snorra Hrafn
stjórnunarfræðing, f. 20.10. 1968, og
síðar barnabarnið Þorbjörgu Ernu, f.
10.12. 1988.
Þegar við kynntumst var Guð-
mundur í læknanámi og síðar fór
hann í framhaldsnám til Svíþjóðar, en
kom að því loknu til baka og starfaði á
fæðingardeild Landspítala – háskóla-
sjúkrahúss til æviloka. Hann hafði
gegnt héraðslæknastöðum á Þingeyri
og Hólmavík um tíma og lent í ótal
svaðilförum í illviðrum og slæmri
færð við að hjálpa sjúklingum sínum,
því engin takmörk voru fyrir sam-
viskusemi hans og góðvilja í garð
þeirra. Guðmundur var einstaklega
barngóður maður og eignaðist Snorra
Hrafn árið 1968. Í afmælisboðum var
hann potturinn og pannan í öllum
leikjum og stjórnaði þeim af miklu
hugmyndaflugi og áhuga. Það má
segja að börnin í fjölskyldunni hafi
sjaldan skemmt sér betur, en í heim-
boðum Guðmundar og Þorbjargar.
Var ef til vill einn leikurinn vinsæl-
astur, en þá hafði Guðmundur falið
litla sælgætispoka úti um allt hús,
sem börnin þurftu síðan að leita uppi.
Var þá oft mikill handagangur í öskj-
unni og endaði stundum með því að
felandinn sjálfur þurfti að ganga í það
að finna síðustu pokana.
Sérstakan áhuga hafði Guðmundur
á tölvumálum og færði sjálfur bók-
hald sitt og reikningshald. Hann hafði
einnig mjög gaman af myndvinnslu í
tölvunni og var kominn með mjög öfl-
ugt tölvukerfi undir það síðasta. Bjó
hann til mjög skemmtilegar útfærslur
á myndum, textum og tónlist frá af-
mælisboðum sem hann var í, sem
hann brenndi á geisladiska. Hann var
einnig mjög duglegur myndatöku-
maður og var með bestu gerðir staf-
rænna myndavéla og skanna.
Oft kom Guðmundur af stað
skemmtilegum samræðum í góðum
félagsskap, með því að halda fram
sérstökum hugmyndum, sem vöktu
GUÐMUNDUR
STEINSSON
✝ GuðmundurSteinsson fædd-
ist í Reykjavík 27.
júlí 1935. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 31. mars
síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Bú-
staðakirkju 10. apríl.
menn til umræðna. Þeir
sem þekktu hann vel
vissu að ekki fylgdi hug-
ur alltaf máli, þeim
skoðunum, sem voru
frekar settar fram til
skemmtunar, ef honum
þótti samkvæmið í dauf-
ara lagi. Hann átti það
einnig til að hringja í
vini og kunningja í gervi
fræðimanns með til-
heyrandi raddbrigðum,
og sagðist vera að leita
eftir áliti viðkomandi á
hinu og þessu. Þegar
upp komst var oft hlegið
dátt að uppátækjunum.
Guðmundur var lengi vel duglegur
fjallgöngumaður og eignaðist
snemma öfluga fjallabíla, hann stund-
aði einnig sund og aðra líkamsrækt.
Eitt sinn vorum við tveir staddir uppi
við Skjaldbreið að vetrarlagi og bíll-
inn festist. Vorum við fremur tæk-
jafáir, en vorum svo heppnir að NMT-
kerfi símans var komið í gang fyrir
þónokkru og tókst okkur að hringja
eftir aðstoð.
Ég minnist samverustundanna
með þakklæti og óska eftirlifandi fjöl-
skyldu hans velfarnaðar í framtíðinni.
Skúli Skúlason og fjölskylda.
Við kveðjum nú ástkæran ættingja
okkar og vin Guðmund Steinsson
lækni sem horfinn er frá okkur svo
skyndilega.
Guðmundur var alveg einstakur
vinur og frá því að ég var ung að árum
þá dáðist ég að þessum fagra manni
sem átti til að bera sérstaka ljúf-
mennsku, glettni og einstaka elsku
við okkur börnin. Alla tíð höfðum við
þekkt Guðmund sem þann sem ætíð
kom er einhver var veikur og þurfti
hjálpar við í fjölskyldunni. Samúð
hans og næmi í garð þeirra sem voru
veikir, var óendanleg. Guðmundur
var einstaklega barngóður og gaf
okkur í uppvextinum sérstaka athygli
og lék við okkur í hvert sinn þegar
færi gafst. Margar góðar og dýrmæt-
ar minningar geymum við í hjarta
okkar, því Guð gaf okkur til samfylgd-
ar einstakt góðmenni, ættingja og vin
sem við elskuðum alla tíð og hann
okkur. Langar mig til að minnast hér
nokkurra gleðilegra atburða úr for-
tíðinni.
Ég minnist þess þegar ég var átta
ára og fór í heimsókn eitt sumar til
Obbu og Guðmundar á Þingeyri þar
sem hann var héraðslæknir og voru
samankomnir þar aðrir ættingjar
okkar. Móðir Guðmundar var þar
stödd, frú Sigríður Guðmundsdóttir,
og eldaði hún handa okkur þá albestu
brauðsúpu sem til var og var minnst á
þessa brauðsúpugerð svo árum skipti.
Okkur ættingjunum þótti svo ákaf-
lega ánægjulegt að sækja Obbu og
Guðmund heim sökum einstakrar
ljúfmennsku og velvildar þeirra í garð
okkar allra. Það var mikið um að vera
og ákaflega ánægjulegur tími.
Einnig minnist ég þess tíma tveim-
ur árum síðar þegar ég var hjá þeim
hjónum og syni þeirra Snorra Hrafni
á Hólmavík þar sem Guðmundur var
héraðslæknir. Þá var farið að skokka
reglulega í fjörunni og skoðaðir hinir
margvíslegu trjádrumbar sem lágu
þar vítt og breitt. Okkur þótti einnig
ákaflega gaman að ferðast um og
skoða hið margbreytilega landslag
Vestfjarðanna og oft þóttust Guð-
mundur og Obba sjá tröllin birtast við
fjallgarðana allt í kring.
Voru þá í leiðinni sagðar hinar
ýmsu sögur af tröllum og huldufólki.
Þessar minningar ásamt svo ótal
mörgum minnisstæðum atburðum
hafa komið upp í hugann nú á þessari
stundu þegar við kveðjum elskulegan
Guðmund okkar. Minningin um þenn-
an trúfasta og elskulega vin mun sitja
í brjóstum okkar og fylgja um ókomin
ár. Söknuðurinn er sár, en trúin um
að við lifum þótt að við deyjum og sú
von um endurfundi að þessu lífi loknu
í ríki Guðs, mun hugga okkur í sorg-
inni og sefa tárin sem brjótast fram.
Við kveðjum elsku Guðmund með fal-
legu ljóði:
Myndin þín hún máist ei
mér úr hug né hjarta.
Hún á þar sæti uns ég dey
og auðgar lífið bjarta.
(Ágúst Böðvarsson.)
Megi Guð blessa ykkur og hugga,
elsku Obba, Snorri Hrafn og Þor-
björg Erna. Megi Guðs blessun hvíla
yfir ættingjum Guðmundar, sam-
starfsfólki og vinum.
Guð blessi ykkur öll.
Sóley Herborg, Þuríður
Helga og fjölskylda.
Ég kynntist heið-
ursmanninum Sigurði
Hallgrímssyni fyrir
röskum þrjátíu árum
þegar ég starfaði fast
og laust við dagskrár-
gerð í Ríkisútvarpinu.
Hann sat gjarnan við
upptökutækin handan við glerið
þegar ég var að vinna barnatímana
mína eða lesa upp sögur eða ljóð og
að öðrum ólöstuðum gat ég ekki
hugsað mér betri samstarfsmann á
þeim vettvangi. Hann sinnti verk-
um sínum af einstakri alúð og miðl-
aði mér, óhörðnuðum unglingnum,
hollráðum af smekkvísi, greind og
ljúfmennsku sem aldrei gleymist.
Vökulum huga fylgdist hann með
öllu sem um hljóðnemann fór og ef
eitthvað stakk hann í eyru mátti
treysta því að hann vekti hæversk-
lega á því athygli svo flytjandinn
gæti vegið og metið hvort rétt væri
með efnið farið.
Af mörgum samverustundum
okkar á þessum árum er mér minn-
isstæðastur dagur sem við áttum
saman við upptöku efnis fyrir
barnatímann í sumarbúðum fatl-
aðra barna í Reykjadal í Mosfells-
sveit. Þar naut ég þess að hafa mér
til fulltingis mann sem átti greiðan
aðgang að hjörtum allra barna og
skildi svo vel sérstöðu þeirra sem af
einhverjum sökum ganga ekki heil
til leiks, enda sjálfur faðir fatlaðs
SIGURÐUR
HALLGRÍMSSON
✝ Sigurður Hall-grímsson fæddist
í Reykjavík 18. mars
1921. Hann lést 10.
apríl síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju
16. apríl.
drengs. Ég sé hann
enn fyrir hugskots-
sjónum mér þar sem
hann situr með segul-
bandið og hljóðnem-
ann, glettinn, þolin-
móður og glaður í
krakkahópnum
miðjum.
Nokkru síðar tengd-
ist ég Sigga enn per-
sónulegri böndum
þegar við María dóttir
hans urðum góðar vin-
konur. Um árabil bar
fundum okkar alloft
saman og mér þótti af-
ar vænt um þá hlýju sem hann og
Ella kona hans sýndu mér alla tíð.
Ég veit að síðustu ár hafa verið
honum þungbær raun sökum
heilsuleysis og þess vegna get ég
ekki annað en samglaðst honum að
vera nú loksins laus úr líkamsfjötr-
unum. Elsku Maju og Ranný, Ellu,
Halla og barnabörnunum öllum
sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur um leið og ég kveð minn
gamla samstarfsmann og vin, Sigga
Hall., með þakklæti fyrir allt það
góða sem hann gaf mér.
Olga Guðrún Árnadóttir.
Siggi minn. Ég ætla að kveðja
þig og vona að þér líði nú vel. Það
er búið að vera svo mikið að gera
hjá mér, Siggi minn, að ég ætla að
kveðja þig með bréfi. Það var gam-
an að koma til ykkar á heimilið og
gaman að tala við þig um daginn og
veginn. Heimili ykkar er svo fal-
legt.
Guð veri með ykkur og ættingj-
um ykkar.
Stefán Konráðsson sendill.