Morgunblaðið - 06.05.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2003 43
Heimssýn hvers
manns er það afl sem
ræður mestu um veg-
ferð hans eða hennar.
Heimssýn getur verið einlit og hún
getur verið marglit og sumum tekst
jafnvel að búa við tveggja heima sýn,
eða fleiri og halda lagi. Hulda var ein
slík. Hún var næstum eins og undra-
vera, snert af tveimur heimum.
Hulda var hvítasunnukona af
hjarta. Hvítasunnumenn, eins og
annað fólk, skapa sér heimssýn, sem
er eins og lítil höfn með sterkum
skjólgarði. Hún er skipulögð, örugg
og heldur vel utan um hópinn sinn.
Kynslóðabilið getur að vísu valdið
ákveðnum breytingum, en að flestu
leyti er hún bjargföst, rótgróin og
haggast lítið þó nýir vindar blási allt
um kring. Þetta vissi Hulda og hún
ræktaði garð sinn af alefli, með þeim
eiginleika sem fegurstur er í fari
fólks, heilindum. Þetta sást ekki síst
þegar hún opnaði öðrum aðild að sýn
sinni. Hvort sem hún gerði svo í
pontu, í samræðu, við matarborðið
eða á göngu, var kappsemin slík og
einbeitingin, að kinnarnar urðu jafn-
an kafrjóðar. Það jók á fegurð hennar
og mér varð ljóst að enginn þyrfti að
óttast svik frá slíkri konu. Hún gaf og
þáði af heilindum, sór sér í mein og
brá ekki af.
En hún átti aðra sýn líka, þá sýn
sem stundum var ögrun en hún vék
sér samt aldrei undan. Það var lögmál
tilverunnar sem stundum urðu að
HULDA SIGUR-
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Elínborg HuldaSigurbjörnsdótt-
ir fæddist í Sigurð-
arbæ á Blönduósi 1.
október 1917. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 25. apríl síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Hvítasunnukirkjunni
á Akureyri 2. maí.
spurningum sem Hulda
vildi svara, varð að
svara. Og þar var það
sem mér sýndist henni
takast að tengja tveggja
heima sýnina af kven-
legri og þokkafullri
visku. Þetta sást gerst í
samskiptum hennar við
börnin hennar og þær
stundir sem við vorum
samferða sá ég að hún
lagði sig alla fram um að
skilja raddir þeirra, og
hlusta eftir því sem
þeim lá á hjarta, hvað
þau fengust við, hvað
þau sköpuðu og hver þau vildu vera.
Á þeim stundum spurði hún alvarlega
og opinskátt um hlut sinn sem for-
eldri til að mynda. Þá fannst mér ég
standa á helgri grund, svo einörð var
hún í þeirri glímu sem hverjum manni
er helg. Og ávallt naut hún þess að
eiga samvistir við börnin sín og
barnabörn og talaði um þau af þokka-
fullu innsæi og með hlýrri virðingu. Á
sama hátt var hún eiginkona öðlings-
mannsins, Jóhanns, með reisn. Og
aldrei þreyttist hún á að segja söguna
af því hvernig hún efaðist um minni
spámenn sem vildu eiga hana og köll-
uðu Guð til vitnis. Þá dáðist ég ekki
síst að þori hennar og hispursleysi
gagnvart feðraveldinu. Örlög hennar
hljóta þá strax að hafa verið ráðin og
fest á mótum tveggja heima, eins
allra þeirra sem leggja á sig ok gagn-
rýninnar hugsunar. Og þannig lifir
hún og mun lifa í minningu minni.
Hulda var konan sem hélt lagi við
tveggja heima sýn, hlý og sterk,
ákveðin, auðmjúk og ósérhlífin, allt í
senn, en umfram allt heillynd.
Ég bið Guð að blessa minningu
hennar, vera huggun ljúflings henn-
ar, Jóhanns Pálssonar, nú sem endra-
nær og fjölskyldu hennar allrar sem
hún unni af einstöku trúlyndi.
Gunnbjörg Óladóttir,
Edinborg.
✝ Sigurborg Ingi-mundardóttir
fæddist á Seyðisfirði
10. júlí 1953. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 26. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Stella
Kristín Eymunds-
dóttir kennari, f. á
Seyðisfirði 24. sept-
ember 1931, nú bú-
sett í Ólafsvík, og
Ingimundur Sæ-
mundsson vélsmíða-
meistari, f. í Hnífsdal
26. maí 1921, d. 10. desember 1988.
Systkini Sigurborgar eru:
Ragna hjúkrunarfræðingur í Dan-
mörku, f. 10. júlí 1952, Olga sér-
kennari á Akureyri, f. 8. júlí 1954,
Vilhelmína verslunarstjóri í
Reykjavík, f. 11. ágúst 1957, Ey-
mundur viðskiptafræðingur í
Kópavogi, f. 24. janúar 1959, og
Margrét Sigríður leiðbeinandi á
Akureyri, f. 27. janúar 1965.
Hálfsystkini Sigurborgar, sam-
feðra, eru: Frímann Emil Ingi-
mundarson, f. 12. júní 1941, Ríkey
Ingimundardóttir, f. 1. júní 1942,
Reynir Baldur Ingvason verktaki,
f. 5. nóvember 1955. Sigurborg
kynntist Reyni og hófu þau hjú-
skap 1995. Þau giftust 1. apríl
2000 og bjuggu á Brekku í Aðaldal
alla sína hjúskapartíð. Sonur
Reynis úr fyrri sambúð er Sigurð-
ur Eyvald, f. 3. september 1982.
Sigurborg ólst upp á Seyðisfirði
fyrstu ár ævi sinnar en gekk í
skóla á ýmsum stöðum um landið
vegna flutninga fjölskyldunnar.
Grunnskólanámi hennar lauk í
Bolungarvík, en seinna stundaði
hún nám í Myndlistarskóla Íslands
og Póstskóla Íslands. Sigurborg
fluttist aftur til Seyðisfjarðar 1968
þar sem hún stofnaði fjölskyldu
ung að aldri um 1971.
Hún var mjög dugleg í íþróttum,
þó sérstaklega handbolta, sem átti
hug hennar allan. Sigurborg
stundaði þá íþrótt árum saman og
aðeins 15 ára var hún komin í
stjórn félagsins.
Sigurborg var mjög listræn og
lagði mikla rækt við ýmiss konar
handavinnu. Síðustu árin lagði
hún einkum stund á myndlist og
hélt meðal annars sýningar á verk-
um sínum á ýmsum stöðum. Sig-
urborg starfaði lengst af hjá Pósti
og síma, en síðustu árin starfaði
hún hjá Sparisjóði Suður-Þingey-
inga.
Útför Sigurborgar verður gerð
frá Grenjaðarstaðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Þorsteinn Ingimund-
arson, f. 3. desember
1943, d. 17. janúar
1963, Ómar Ingi-
mundarson, f. 31. júlí
1946, Svava Ingi-
mundardóttir, f. 17.
ágúst 1947, og Hallur
Páll Jónsson, f. 11.
nóvember 1948.
Fyrri eiginmaður
Sigurborgar var Axel
Jóhann Ágústsson,
skipstjóri á Seyðis-
firði, þau eiga fjögur
börn, þau eru: 1)
Stella Rut, f. 29. maí
1972, búsett í Neskaupstað, eigin-
maður Ívar Sæmundsson. Börn
þeirra eru Klara, f. 20. mars 1995,
og Telma, f. 30. mars 1999. 2)
Drengur, f. 30. maí 1974, dáinn
sama dag. 3) Sandra Björg, f. 16.
desember 1975, búsett í Reykjavík,
sambýlismaður Halldór Kristins-
son, sonur þeirra er Kristinn, f. 28.
nóvember 2002. 3) Ágúst Ingi Ax-
elsson, f. 26. júlí 1979, búsettur á
Akureyri, sonur hans er Þórður
Tandri, f. 8. júlí 1999. Barnsmóðir
Eva Ösp Þórðardóttir.
Eiginmaður Sigurborgar er
Bogga, ég man alltaf eftir pínulít-
illi ljóshærðri hnátu sem oft var hjá
okkur, mér og Garðari frænda. Þá
voru þær litlar systur, hvor á sínu
árinu, og við vorum með tvo stráka.
Það var enginn lúxus hjá barnafólki í
þá daga, það þurfti að velta fyrir sér
hverri krónu, það þurfti að prjóna og
sauma og gæta allra leiða til þess að
láta fjölskyldunni líða sem best.
Það var gaman að fá hana til sín en
Bogga litla með fallega ljósa hárið
horfði ákveðin á okkur þegar það var
rætt, henni fannst gaman að vera hjá
okkur, en hún ætlaði samt alltaf að
vera hjá mömmu. Þessi ákveðni svip-
ur og hörkudugnaður átti eftir að
fylga Boggu alla tíð.
Systkinin urðu sex, og sjálf átti
hún þrjú börn.
Hún var listræn, málaði mikið af
myndum, og hún hafði mikinn metn-
að fyrir að eiga fallegt heimili.
Manni finnst oft tilveran vera
ótrúlega grimm þegar ung kona lýt-
ur fyrir alvarlegum sjúkdómi. En þú
sýndir alveg ótrúlegt þrek og vilja
þegar þú barðist fyrir lífi þínu.
Það hlýtur að vera ólýsanlegur
sársauki fyrir móður að fylgja
barninu sínu til til grafar á besta
aldri, ég samhryggist þér innilega.
Systkinum, börnum og barnabörn-
um og öðrum vinum og ættingjum
sendi ég og við Garðar bæði sam-
úðarkveðjur.
Reynir, þið Bogga voruð samhent
að byggja upp fallegt heimili og þú
vildir láta hana njóta allra þeirra
þæginda sem hægt var og þegar allt
virtist blómstra er hún allt í einu
horfin og einmanaleikinn verður
yfirþyrmandi. Við vottum þér samúð
okkar.
Góðir vinir eru ómetanlegir, Anna
Dóra var vinur í raun allan þennan
erfiða tíma.
Bogga mín, nú þegar þú ert horfin
munum við alltaf eftir litlu ljóshærðu
telpunni sem horfði á okkur ákveðin
á svip, full vilja að takast á við vanda-
mál lífsins. Þér tókst það Bogga og
við söknum þín öll.
Af fegurð blóms
verður aldrei sagt,
aldrei sagt
með orðum,
né finni með
neinum orðum.
(Stefán Hörður Grímsson.)
Kveðja
Karólína og Garðar.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Þetta erindi Tómasar Guðmunds-
sonar kemur í hugann varðandi
Boggu, og ferðalag hennar hér á
jörð. Ég kynntist henni fyrst þegar
leiðin lá austur á Seyðisfjörð á fyrri
hluta áttunda áratugarins. Þegar við
Anna Dóra fluttum austur nokkrum
árum síðar urðu kynnin nánari og
þær treystu fyrri vináttubönd.
Þarna kynntist ég ákveðinni konu
með mikinn baráttuvilja og metnað
til að gera sitt besta á öllum sviðum.
Þessir eiginleikar hafa nýst henni
gegnum lífið jafnt í meðbyr sem mót-
byr, ekki síst síðustu mánuðina í bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm. Uppgjöf
kom ekki til greina, fyrri ákvarðanir
um framkvæmdir stóðu og ferðalög
voru ákveðin og skipulögð. Eða eins
og hún sagði sjálf, „ég á svo margt
ógert“. Æðruleysið var ótrúlegt og
oft var það hún sem stappaði stálinu í
aðra, bæði ættingja og vini.
Heimili Boggu var alltaf spegill
hennar sjálfrar, myndarlegt og gott
heim að sækja. Listrænir hæfileikar
hennar voru miklir og þroskuðust
með árunum. Alls konar hannyrðir,
leir, teikniblýantur og litir, allt lék
þetta í höndum hennar. Um það bera
vitni ýmsir munir, bæði stórir og
smáir. Í fyrrasumar hélt hún t.d.
sýningu með 25 myndum, og seldust
þær flestar.
Þessi kveðjuorð verða enginn
langhundur Bogga mín, enda það
ekki þinn stíll. Að ferðalokum vil ég
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér. Eftir lifir minningin um
stolta konu, sem tókst á við lífið með
reisn og lauk því á sama hátt. Með
því skilur þú okkur hin eftir ríkari en
áður, þrátt fyrir söknuð og missi.
Reynir, Stella Rut, Sandra Björg,
Ágúst Ingi og aðrir ástvinir. Megi
góður Guð veita ykkur styrk í sorg-
inni.
Far þú í friði.
Þinn vinur
Magnús.
Mig langar að kveðja þig elsku
Bogga mín með þessu ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði. Guð geymi þig.
Þín vinkona
Heiðbjört.
SIGURBORG INGI-
MUNDARDÓTTIR
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir og amma,
HREFNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Arnartanga 46,
Mosfellsbæ,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti föstu-
daginn 2. maí.
Sigurður Kristinn Ásbjörnsson,
Kristján Sigurðsson, Þórunn Sigurðardóttir,
Hreinn Pálmason, Gestheiður Fjóla Jóhannesdóttir,
Sigurður Hrafn Kristjánsson, Daníel Ægir Kristjánsson,
Brynjar Þór Hreinsson, Elvar Orri Hreinsson,
Íris Hrönn Hreinsdóttir.
Mágur okkar og föðurbróðir,
HÖGNI JÓNSSON
frá Hvilft,
lést föstudaginn 25. apríl sl.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey.
Þorgerður Sveinsdóttir,
Kristín Árnadóttir,
Helga Sveinsdóttir,
Jón R. Sveinsson,
Sigríður Sveinsdóttir.
Elskulegur sonur okkar, eiginmaður, faðir,
tengdafaðir og afi,
SIGHVATUR JÓHANNSSON,
Litlubæjarvör 13,
Bessastaðahreppi,
lést á heimili sínu laugardaginn 3. maí.
Jóhann Jónasson, Margrét Sigurðardóttir,
Sigríður Tryggvadóttir
og aðrir aðstandendur.