Morgunblaðið - 06.05.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elskulegur faðir okkar og sonur,
HAFSTEINN TÓMASSON,
síðast til heimilis á Löngufit 10, Garðabæ,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn 3. maí.
Stefán Ágúst Hafsteinsson,
Fjóla Karen Hafsteinsdóttir,
Tómas Ármann Hafsteinsson,
Bjarnfríður Símonardóttir, Tómas Karlsson.
Ástkær móðir okkar,
PÁLÍNA PÁLSDÓTTIR,
Suðurvíkurvegi 10b,
Vík í Mýrdal,
lést á dvalarheimilinu Hjallatúni föstudaginn
2. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
F.h. aðstandenda,
Halldór Eggertsson.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
HELGI UNNAR EGILSSON,
Brekkustíg 29B,
Njarðvík,
sem lést á Landspítala Hringbraut laugar-
daginn 3. maí, verður jarðsunginn frá Keflavíkur-
kirkju föstudaginn 9. maí kl. 14.00.
Sigurbjörg Jóna Árnadóttir,
Friðbjörg Helgadóttir, Árni Björgvinsson,
Guðrún Helgadóttir, Friðbjörn Björnsson,
Þorsteinn Helgason, Sigurbjört Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN SVAVARS
viðskiptafræðingur,
Kópavogsbraut 1b,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð föstudag-
inn 2. maí. Útför hans fer fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 9. maí kl. 15.
Þorsteinn J. Stefánsson, Margrét Kristjánsdóttir,
Svavar Stefánsson, Auður B. Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegi sonur minn, faðir okkar, bróðir og
mágur,
ÓLAFUR BJARNASON
frá Hænuvík,
Stekkum 23, Patreksfirði,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópa-
vogi laugardaginn 3. maí.
Útför hans verður gerð frá Patreksfjarðarkirkju
föstudaginn 9. maí kl. 14.00.
Dagbjört Una Ólafsdóttir,
Kristinn Ólafsson,
Friðrik Ólafsson,
Sigurjón Bjarnason, Gyða Vigfúsdóttir,
Guðjón Bjarnason, María Ólafsdóttir,
Pálmey Gróa Bjarnadóttir, Sveinn Rögnvaldsson,
Rögnvaldur Bjarnason, Ólafía Karlsdóttir,
Búi Bjarnason.
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
JACQUELINE CÉCILE GAUTIER,
lést á sjúkrahúsi í Dreux, Frakklandi, mánudaginn 5. maí.
Jarðarförin fer fram í Frakklandi.
Eric Paul Calmon, Guðbjörg Árnadóttir,
Ellen Jacqueline Calmon,
Katrín Rós Calmon.
Erfidrykkjur
Heimalöguð kaffihlaðborð
Grand Hótel Reykjavík
Sími 514 8000
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
www.solsteinar.is sími 564 4566
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
✝ Gunnar Berg Jó-hannsson fæddist
5. ágúst 1980. Hann
lést af slysförum hinn
28. apríl síðastliðinn.
Móðir Gunnars er
Gunndís Rósa Haf-
steinsdóttir, f. 1.3.
1955, sambýlismaður
Páll Þórarinsson, f.
10.11. 1957. Faðir
Gunnars er Jóhann
Björn Óskarsson, f.
4.9. 1950, sambýlis-
kona Sólrún Héðins-
dóttir, f. 15.11. 1961,
dóttir þeirra er Kristrún, f. 20.12.
2000. Börn Gunndísar og Jó-
hanns, auk Gunnars, eru Hróðvar
Hafsteinn, f. 7.4. 1977, sambýlis-
kona Gyða Vestmann, f. 29.3.
1975, dóttir þeirra er Snædís
Vestmann, f. 11.1. 2001, Júlíus
Birgir, f. 8.11. 1981, og Stefán
Reykdal, f. 14.1. 1984. Fyrir átti
Gunndís með Sigurbirni Þorkels-
syni, f. 10.12. 1952, d. 28.12. 2000,
dótturina Þ. Hörpu, f. 10.1. 1972,
eiginmaður Baldur Geir Arnar-
son, f. 29.9. 1972, dætur þeirra
eru Gunndís Eva, f. 13.4. 1993, og
Júlía Bríet, f. 15.1. 1999. Fyrir átti
Jóhann með Kristínu Guðjóns-
dóttir, f. 9.6. 1950, synina Svan-
berg, f. 21.9. 1972, d.
28.12. 1991, Óskar, f.
5.5. 1975, sambýlis-
kona Helga Jóna
Þórunnardóttir, f.
4.1. 1976, synir
þeirra eru Svanberg,
f. 2.12. 1997, og
Vilmar, f. 30.12.
1999.
Unnusta Gunnars
er Arnbjörg Ösp
Matthíasdóttir, f.
14.4. 1979, og sonur
Sindri Snær, f. 28.6.
2002. Barnsmóðir
Gunnars er Rósey Rán Hjálmars-
dóttir, f. 1.7. 1983.
Gunnar Berg lauk grunnskóla-
prófi frá Grunnskóla Þorláks-
hafnar árið 1996. Þaðan lá leið í
Fjölbrautaskóla Suðurlands en
stoppið þar var stutt. Hann stund-
aði sjómennsku í tvo vetur en var
á námssamningi hjá H.S. mál-
verki er hann lést. Gunnar Berg
var mikið í íþróttum á unglingsár-
unum og varð m.a. Íslandsmeist-
ari í júdó og var í landsliði í hand-
knattleik, einnig var hann harður
stuðningsmaður Liverpool.
Útför Gunnars Berg verður
gerð frá Langholtskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Einum þér ann ég
ást mína fann ég
fyrst þá er sá ég þig
fegurstan sveina.
(Ólafur Gaukur Þórhallsson.)
Elsku ástin mín.
Ég er svo ólýsanlega tóm í hjart-
anu mínu síðan þú varst tekinn frá
mér. Ég á svo erfitt með að trúa því
að ég fái aldrei að sjá þig aftur, fái
aldrei að leiða þig aftur, fái aldrei að
hlæja með þér aftur og aldrei að
snerta þig aftur. Við sem vorum búin
að gera allar okkar framtíðaráætlanir
saman, nýflutt inn í glæsilegu íbúðina
okkar í Glæsibænum sem þú gerðir
alla með höndunum þínum. Þú gast
einhvern veginn allt, þú sparslaðir og
málaðir auðvitað, fórst í múrarahlut-
verkið, smiðshlutverkið, rafvirkja- og
píparahlutverkið líka. Hjá þér varð
allt saman ekkert mál.
Litli ljósgeislinn þinn, Sindri Snær,
sem þú elskaðir út af lífinu, missir af
svo miklu að fá ekki að njóta nærveru
þinnar í framtíðinni. Þú hefðir svo
sannarlega verið honum besti pabbi í
heimi.
Ég sakna þín óendanlega mikið og
á svo erfitt með að trúa því að ég geti
ekki fengið þig til baka. Minningarn-
ar um þig eru svo ótal margar og þær
munu lifa að eilífu. Ég get huggað mig
við það að þú ert staddur á góðum
stað núna og þú vakir yfir mér, Sindra
Snæ og fjölskyldum okkar í sorginni.
Ég elska þig að eilífu.
Þín
Arnbjörg Ösp.
Elsku Gunnar Berg.
Það er mér svo þungt að setjast
niður og hugsa til þess að þú sért far-
inn frá okkur, þú sem varst svo kraft-
mikill og kátur. Allt hafði gengið svo
vel hjá þér undanfarið og þú loksins
búinn að finna þitt ævistarf og byrj-
aður að læra þá iðn. Aldrei gleymi ég
stolti þínu yfir höllinni þinni í
Glæsibæ sem samt er ekki nema 20
fermetrar. Þú varst nýfluttur inn
ásamt stóru ástinni þinni, sem þú
sagðir mér svo oft að þú elskaðir svo
mikið. Ekki er hægt til þín að hugsa
án þess að minnast á litla augastein-
inn þinn, hann Sindra Snæ, sem þú
varst svo lánsamur að eignast og fá að
njóta, þó að um stuttan tíma væri. En
nú koma engar hringingar lengur.
„Mamma, hann Sindri Snær var að fá
tönn“ eða „hann er farinn að skríða“
eða eitthvað í þessum dúr. Það er mér
svo dýrmætt að eiga allar þær minn-
ingar um þig sem þú skilur eftir í
hjarta mínu og alla fallegu gullmolana
sem ég á frá þér í símanum mínum.
En alltaf varstu að láta mig vita hvað
þér þætti vænt um mig og værir stolt-
ur yfir því að eiga mig og að hamingja
mín væri hamingja þín. Elsku Gunnar
minn, um eitt vorum við sammála, að
það er ekkert sjálfsagt að vakna að
morgni, fara á fætur og halda heilsu
og sögðum við alltaf að það væru bara
forréttindi. Nú kveð ég þig elsku vin-
ur með orðum Gunnars Einarssonar,
afa þíns og nafna, sem þú varst svo
stoltur af.
Enginn skuggi, ekkert ský
máir burtu minning þína,
hún mun í vina hjörtum skína
allar stundir, ung og hlý.
Brosið þitt var bjart og hreint.
Það var ljósblik þinnar sálar,
það dró aldrei neinn á tálar,
vermdi og græddi ljóst og leynt.
Hvað skal segja? Orðin ein
greina ei meir en hug vorn hálfan,
hógvær þögnin manninn sjálfan
dylur, – og hans innri mein.
Aðeins hljóðlát hjartans þökk
streymir ljúft frá sál til sálar.
Söknuð vina enginn málar,
og því er stundin kveðju klökk.
Kveðja,
mamma.
Oft virðast undarleg örlögin
og mörg svo ósanngjörn atvikin,
á leið um lífsins braut
ef lögð er ókleif þraut.
Í gáska enginn að endinum spyr
óvægin sorgin oft knýr þá dyr.
Augu hrópa, enginn segir þó neitt
því orð fá engu breytt
Öll skulum trúa og treysta því
sá tími komi að enn á ný
við getum glöð í lund
átt góðan endurfund.
Þá fái sérhver er sorgina bar
svarið við því til hvers hún var
og veitist veröld blíð
sem varir alla tíð.
(Ólafur Þórarinsson.)
Þín systir
Harpa.
Elsku Gunni, það erfiðara en orð fá
lýst að þurfa að horfast í augu við það
að þínu jarðneska lífi sé lokið. Þegar
ég rifja upp allar þær gullnu stundir
sem við áttum saman kemur upp í
huga mér þegar þú komst heim í
fyrsta skipti, þá nýfæddur. Ég reyndi
víst að láta þig gera allt það sem ég
gat en var fljótur að komast að þeirri
niðurstöðu að það eina sem þú gætir
væri að grenja og éta. Þetta viðhorf
mitt átti eftir að breytast sem betur
fer.
Ég gleymi því aldrei þegar ég fór
með þig að keppa á Íslandsmeistara-
móti í júdó og ég vissi ekkert út á hvað
þessi íþrótt gekk. En eftir mótið vissi
ég eitt með vissu og stolti að þú varst
sko bróðir minn enda orðinn Íslands-
meistari í þessu svokallaða júdói. Við
bræðurnir æfðum allir saman hand-
bolta en enginn okkar nema þú, að
sjálfsögðu, átti þann draum að kom-
ast í landsliðið. Þú lagðir þig allan
fram og í landsliðið varstu kominn.
Það gat verið ævintýri líkast þegar þú
settir þér markmið og lagðir síðan allt
þitt og stundum meira til til að ná
settu marki. Ekki skorti þig viljann,
keppnisskapið og síðast en ekki síst
góða skapið.
Veiðimennskan skipaði stóran sess
allt þitt líf. Ég man þegar við sátum
saman á bryggjunni í Þorlákshöfn og
vorum að dorga í slorinu. Þú passaðir
vel upp á fiskinn þinn og vildir endi-
lega fá að eiga „allan“ fiskinn sem ég
veiddi líka. Þetta fannst mér mjög
skrýtið og velti ég því fyrir mér hvað í
ósköpunum þú ætlaðir að gera við
þetta rusl. Seinna frétti ég af því að
þú hafðir selt útlendingum á tjald-
GUNNAR BERG
JÓHANNSSON