Morgunblaðið - 09.05.2003, Blaðsíða 68

MINNINGAR
68 FÖSTUDAGUR 9. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elskuleg vinkona
okkar Ragnheiður
Jónsdóttir sem andaðist
á St. Jósepsspítala 2.
mars hefði orðið 72 ára í
dag 9. maí.
Hún átti við mjög erfið veikindi að
stríða síðastliðin tvö ár allavega.
Okkur vini hennar langar til að
minnast hennar með fallegu ljóði. Við
vorum þrenn hjón sem voru góðir vin-
ir til margra ára.
Úr þessum litla hóp eru tveir farnir
yfir móðuna miklu.
Með þakklæti fyrir að eiga þig sem
vin.
RAGNHEIÐUR
JÓNSDÓTTIR
✝ RagnheiðurJónsdóttir fædd-
ist 9. maí 1931. Hún
lést 2. mars síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði 10. mars, í
kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Nú hefir lífs þíns sól í æginn sigið
oss setur hljóð og klökkvi
döggvar brár,
en andi þinn til æðri heima
stigið
með öllu frjáls og laus við
mannleg sár.
En stórt er skarð í
vinahópinn hlýja
þá horfin ertu sjónum ljúf og
góð
við minnumst alls hins góða,
gamla og nýja
sem gafst þú oss af þinni
kærleiks glóð.
Oss vantar orð að þakka samfylgd þína
og það sem okkur varstu fyr og síð.
En góður Guð þér lætur ljós sitt skína
og launar þér við sælukjörin blíð.
(Ingibjörg Sumarliðadóttir.)
Guð veri með þér, elsku vinkona, og
sofðu rótt.
Ingibjörg, Bjarni og
Ragnheiður.
✝ Paul Oddgeirssonfæddist í Reykja-
vík 22. júní 1932.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 2. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Oddgeir Hjart-
arson verslunarmað-
ur, f. 3. nóv. 1900, d.
30. des. 1993, og Hel-
ena Alma Kummer
Hjartarson hár-
greiðslumeistari, f.
28. apríl 1901, d. 12.
sept. 1987. Systkini
Pauls eru Sveinn
Ragnar skrifstofumaður, f. 21. maí
1927, d. 23. sept. 1958, og Lilja
Margrét hárgreiðslumeistari, f. 6.
júní 1928.
Paul kvæntist 31. okt. 1953
Kristjönu Gíselu Herbertsdóttur,
forstöðumanni og dagmóður, f. 29.
okt. 1935. Foreldrar hennar voru
Herbert Ernst Kummer, f. 4. apríl
1910, lést í seinni heimsstyrjöld-
inni 1944, og Kristín Þóra Krist-
mundsdóttir Kummer húsmóðir, f.
12. júní 1912, d. 1940. Börn Pauls
og Kristjönu eru: Sveinn Oddgeir,
kvæntur Brynju Gunnarsdóttur,
þau skildu, Anna Þóra, gift Páli
Þór Pálssyni, og Páll Ragnar,
kvæntur Hjördísi Einarsdóttur.
Barnabörnin eru átta og barna-
barnabörnin fjögur.
Paul og Gísela veittu fjölskyldu-
heimilinu Ásvalla-
götu 14 forstöðu í 22
ár, frá 1969–1991.
Fósturbörnin eru
fimmtán.
Paul var í Mennta-
skólanum í Reykja-
vík og nam gullsmíði
á vinnustofu Árna B.
Björnssonar og í Iðn-
skólanum í Reykja-
vík. Meistari hans
var Leifur Kaldal.
Hann lauk sveins-
prófi 1957. Paul rak
gullsmíðavinnustofu
ásamt Leifi og Þor-
grími Jónssyni um langt árabil,
fyrst í Ingólfsstræti, svo á Laufás-
vegi og því næst í Þingholtsstræti.
Hann vann hjá Trausti hf. járn-
smíðaverkstæði um 10 ára skeið
og rak svo gullsmíðavinnustofu á
heimili sínu sl. 10 ár. Hann setti á
fót gullsmíðavinnustofu á Árbæj-
arsafni 1992 og starfaði þar á
sumrin og á helgum til ársins 2000.
Hann kenndi gullsmíði í Iðnskól-
anum í Reykjavík frá 1994 til 2000
og hafði einnig lærlinga á vinnu-
stofu sinni. Hann var prófdómari
til margra ára. Hann söng í mörg-
um kórum þ.á.m. Bústaðakórnum
og Dómkórnum auk þess sem hann
söng við margar jarðarfarir.
Útför Pauls verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Mig langar til að kveðja ástkæran
tengdaföður minn Paul Oddgeirsson
sem lést á Landspítalanum við
Hringbraut 2. maí síðastliðinn.
Paul var einstaklega hjálpsamur
og hjartahlýr maður sem taldi ekki
eftir sér að gera fólki greiða ef hann
gat og ætlaðist ekki til neins í stað-
inn.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast dóttur hans fyrir 22 ár-
um. Strax þá var ég boðinn velkom-
inn og mér tekið eins og syni.
Gátum við spjallað um heima og
geima og var Paul ekkert óviðkom-
andi.
Hann var hafsjór af fróðleik og
kom manni oft skemmtilega á óvart,
hvað hann vissi um hina ólíklegustu
hluti. Paul var mikið náttúrubarn og
hann hafði yndi af hvers kyns ferða-
lögum, bæði innanlands og utan. Er
mér minnisstætt þegar við fórum
saman til Ingólfsfjarðar þar sem
hann hafði unnið tvö sumur í Síld-
arbræðslunni sem unglingur. Hann
hafði sterkar taugar til Ingólfsfjarð-
ar og ræddum við oft þann tíma sem
hann var þar.
Hann var mikill listamaður og
bera verk hans í gullsmíðinni vott
um það. Hann var oft fenginn í verk
sem reyndi á og dró fram það besta
sem hann bjó yfir, hvort sem það var
víravirki á íslenska þjóðbúninginn
eða sérsmíði á margs konar hlutum,
þar á meðal verkfæri til gullsmíðinn-
ar. Paul var með eigin gullsmíða-
stofu í mörg ár og var með marga
nemendur í gegnum árin. Síðan
kenndi hann við Iðnskólann í
Reykjavík í nokkur ár. Hann var
söngmaður mikill og söng bæði í
Dómkórnum og Selkórnum til
margra ára við góðan orðstír.
Með honum er genginn einstakur
maður sem ég minnist með virðingu
og þakklæti. Blessuð sé minning
hans.
Páll Þór Pálsson.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
(Tómas Guðmundsson.)
Ég man svo vel þegar ég hitti
tengdaföður mínn Paul Oddgeirsson
í fyrsta sinn fyrir tæpum 14 árum í
eldhúsinu á Ásvallagötunni.
Það var tekið ákaflega vel á móti
mér og var ég tekin inn í fjölskyld-
una sem ein af börnunum.
Það er mér minnisstætt hversu
gaman honum þótti að baka.
Hann var mjög þolinmóður og
gerði alla hluti vel.
Hann sýndi öllum málefnum
áhuga og var mjög mikill fræðari.
Hann hafði gríðarlega gott tóneyra
og hjálpaði mér mikið þegar ég var
að æfa mig á píanóið hans.
Blessuð sé minning hans.
Hjördís Einarsdóttir.
Kær föðurbróðir okkar Paul Odd-
geirsson lést að kvöldi 2. maí síðast-
liðins.
Palli eins og hann var jafnan kall-
aður var órjúfanlegur hluti af
bernsku okkar systkinanna. Við
minnumst margra stunda á heimili
Palla og Gíselu konu hans fyrst á
Laugaveginum í risíbúð og síðan á
Gunnarsbrautinni. Heimili þeirra
var okkur jafnan opið, ekki síst eftir
lát föður okkar er við vorum mjög
ung. Við vitum að þeir bræður höfðu
ætíð verið miklir og góðir félagar þó
að aldursmunur væri fimm ár og lát
eldri bróður ótímabært og óskiljan-
legt á þeim árum sem ungu fólki
finnst það ódauðlegt. En Palli hefur
sjálfsagt séð bróður sinn í okkur báð-
um og lét sér annt um velferð okkar.
Það átti að kallast að ég væri að
passa Önnu Þóru, dóttur Palla og Gí-
selu þegar ég kom á Gunnarsbraut-
ina daglega eitt sumar í strætó þegar
Anna Þóra var lítið barn, en ætli þau
hafi ekki frekar verið að passa mig.
Palli frændi átti litla vespu, sem var
ekki amalegt að fá að sitja aftan á
þegar hann brunaði með mig á
Hlemm til að taka strætisvagninn
inn í Vogahverfi. Palli hafði einstakt
lag á börnum, talaði alltaf við okkur
sem jafningja, enda var hægt að leita
til hans með hvað sem var.
Við minnumst allra skemmtilegu
stundanna sem við áttum saman á
heimili ömmu og afa í Hólmgarðin-
um með okkar litlu föðurfjölskyldu.
Amma og afi áttu þrjú börn og það
var mikilvægt að halda þessari litlu
fjölskyldu saman, heimili þeirra og
umhyggja var miðpunkturinn.
Margt á heimili ömmu og afa bar
börnum þeirra vitni. Systkinin voru
afar listfeng og var Palli sá sem
menntaði sig í listinni ef svo má
segja, hann var lærður gullsmiður.
Hann var listamaður fram í fingur-
góma. Þó svo gullsmíði sé iðngrein er
nauðsynlegt að hafa listræna hæfi-
leika sem Palli var svo ríkulega
gæddur, til að vegna vel í faginu.
Margar íslenskar konur bera hand-
bragð Palla í skartinu á íslenska
þjóðbúningnum, við vitum að frændi
okkar var eftirsóttur til smíði á gull-
inu og víravirkið var hans sérgrein.
Palli var einnig eftirsóttur í módel-
smíði, ef smíða átti líkön til gjafa, eft-
irmyndir af skipum, flugvélum eða
jafnvel heilum kirkjum, var mjög oft
leitað til hans. Palli var mjög söng-
elskur og tónviss og því eftirsóttur
tenór í kórum. Hann söng m.a. í kór
Bústaðarkirkju og Dómkórnum þar
sem þau hjónin sungu reyndar bæði.
Það voru ófá skiptin sem við
skruppum upp á Laufásveg á gull-
smíðaverkstæðið hans Palla þegar
Menntaskólinn við Tjörnina var og
hét í Miðbæjarbarnaskólanum, það
var stutt að fara og alltaf tók frænd-
inn vel á móti. Hann meira að segja
setti göt í eyru, það var nú ekki
slæmt, enda í hátísku þá. Það var
alltaf sérstök lykt á verkstæðinu og
hann stendur okkur ljóslifandi í hug-
skotinu í brúna vinnusloppnum við
afgreiðsluborðið með dálítið svart á
fingrunum, eins og gullsmið sæmir.
Skemmtilegast var þó að fá að
koma inn fyrir afgreiðsluborðið inn á
verkstæðið og skoða hvað var á borð-
inu hjá Palla, hverju hann var að
vinna að. Hann hafði líka einstakt lag
á að segja frá, hann var eðlis- og
efnafræðingurinn í fjölskyldunni
enda í hlutarins eðli að hann vissi
mikið um efnin sem hann var að
meðhöndla og eiginleika þeirra. En
svona var Palli frændi vissi allt og
gat allt og gaf sér alltaf tíma til að
spjalla og fræða. Seinni árin kenndi
hann við Iðnskólann í Reykjavík auk
þess sem hann vann á sumrin á Ár-
bæjarsafni við að sýna gamalt hand-
bragð við gullsmíði. Það var fengur
að kennara eins og honum.
Palli og Gísela opnuðu heimili sitt
fyrir mörgum fósturbörnum sem
þau veittu umhyggju og skjól. Heim-
ilið var því alltaf iðandi af lífi en þau
hjónin höfðu einstakt lag á börnun-
um með þolinmæði sinni.
Við þökkum kærum frænda sam-
fylgdina og vottum Gíselu, börnum,
fósturbörnum og fjölskyldum þeirra
ásamt Lillý föðursystur okkar, inni-
lega samúð.
Helena, Sigurður
og fjölskyldur.
Kveðja frá Félagi
íslenskra gullsmiða
Gullsmiðsferill Pauls Oddgeirs-
sonar er á enda runninn.
Ferill Palla, eins og hann var kall-
aður, var um margt óvenjulegur.
Hann hóf nám sitt hjá Leifi Kaldal
1953, þá rúmlega tvítugur að aldri.
Palli sat við hlið Leifs Kaldal og
minntist þess tíma oft við okkur
nemendur hans og samferðafólk með
gleði og virðingu. Sveinsprófi lauk
hann 1957. Eftir að hafa unnið á eig-
in verkstæði um alllangt skeið hóf
Palli sinn kennsluferil.
Við Iðnskólann í Reykjavík fer
fram verkleg kennsla í gull- og silf-
ursmíði. Árið 1994 tók hann við
þeirri kennslu, en varð að hætta 6 ár-
um síðar vegna heilsubrests. Við sem
nutum þess tíma þökkum honum ein-
staka ljúfmennsku. Sem kennari
naut kann þess að miðla af þekkingu
og reynslu sinni. Hann var listasmið-
ur og bera verk hans þess glöggt
vitni, hafsjór af fróðleik og hafði
ánægju af kennarastarfinu.
Hann giftist æskuástinni sinni;
sagði frá Gíselu á sinn einlæga hátt.
Þau eignuðust þrjú börn og æ síðar
stóðu þau saman í að annast þau og
mörg önnur börn, sem þau höfðu í
fóstri.
Við sem kynntumst Paul Odd-
geirssyni minnumst hans með virð-
ingu, þökk og hlýju því genginn er
góður maður.
Samúðarkveðjur flytjum við fjöl-
skyldu hans, uppeldisbörnum og vin-
um.
Halla Bogadóttir.
Sumarið 1992 var sett upp gam-
aldags gullsmíðaverkstæði í húsinu
Suðurgötu 7 á Árbæjarsafni. Ákveð-
ið var að reyna að fá gullsmiði til
starfa á verkstæðinu, helst einhverja
af eldri kynslóðinni sem þekktu vel
til sögu og handverks liðins tíma.
Paul Oddgeirsson gullsmiður, sem
hafði fært safninu marga góða muni
og reynst góður heimildarmaður um
gullsmíði, réðst þá til starfa á verk-
stæðinu og vann þar af og til næstu
níu árin. Hann hafði ánægju af starf-
inu, naut þess að fræða gesti og
handbragðið á víravirkinu hans þótti
einstaklega fallegt og vandað. Sam-
starfsmönnun sínum var hann góður
félagi, ávallt ljúfur og hress og
reiðubúinn til aðstoðar.
Skarð hans verður vandfyllt á
safninu.
Við vottum ástvinum hans innilega
samúð.
Starfsfólk Minjasafns
Reykjavíkur – Árbæjarsafns.
Mig langar að minnast Pauls Odd-
geirssonar gullsmiðs með örfáum
þakkarorðum. Paul, eða Palli eins og
við þekktum hann, er látinn fyrir ald-
ur fram. Hann var fallegur maður,
hár vexti, samsvaraði sér vel, glað-
lyndur og hlýr í bragði. Hann var
völundur á gull og silfur en starfaði
líka við grófari smíð ef þurfti. Hann
var góðmenni og fagurkeri sem undi
sér best við silfursmíð og í barna-
hópnum stóra og fjölskrúðuga sem
þau hjón, hann og Gisella, veittu
skjól á heimili sínu og umgengust
sem sín eigin börn. Börn löðuðust að
Palla eins og flugur að hunangi og
hann naut samvistanna ekki síður en
þau.
Ég sé Paul fyrir mér, brosandi,
með silfurlíkan, nákvæma eftirmynd
af Bessastaðastofu í hendi sér, ný-
smíðað og gljáandi, umvafinn heim-
ilisfólkinu og gestum á Ásvallagötu.
Hann útskýrði með ljóma í augum
hvernig hver hluti var unninn og
hvað hefði tekist. Síðan brá fyrir
áhyggjuglampa í svipnum er hann
benti á eitthvað sem hann taldi að
betur hefði mátt fara. Gísella and-
mælti með hægð og sagði: „Palli
minn, mér finnst þetta fallegt.“ Þá
brosti Palli við konu sinni. Áhyggju-
svipurinn hvarf eins og dögg fyrir
sólu. Þetta er dæmigert fyrir sam-
vistir þeirra hjóna. Þau stóðu saman
og studdu hvort annað allt frá fyrstu
kynnum er bæði voru á barnsaldri.
Ég sé Palla líka fyrir mér með fullt
fat af ilmandi nýbökuðum kökum
sem hann hafði bakað og hurfu líkt
og hendi væri veifað ofan í okkur. Við
stóra matborðið á Ásvallagötu var
oftast fólk, og mikið rætt jafnt um
dægurmál, sem um rök tilverunnar.
Allir voru þar jafnvelkomnir, aufúsu-
gestir eða sjálfsagðir heimamenn.
Þau hjón fóru ekki í manngreinar-
álit. Við, Benedikt, sonur minn,
kynntumst þessu einstaka heimili,
þegar hann var þá á þriðja ári og
þarfnaðist „dagmömmu“. Það var
vandaverk að finna góða dag-
mömmu, enda er Benedikt mikið
fatlaður. En á Ásvallagötunni mun-
aði engan um það. Benedikt átti
þarna skjól í hátt á fjórða ár en
tengslin rofnuðu ekki þótt við vær-
um ekki lengur daglegir gestir. Þau
hjón bættu okkur einfaldlega í fjöl-
skylduna og þar erum við enn. Palli
er eini „afinn“ sem sonur minn hefur
kynnst. Tíminn teygir um of á sam-
skiptum. Síðast þegar ég hitti Palla
fyrir allnokkru á heimili þeirra Gís-
ellu í Gnoðarvogi var hann enn sem
fyrr umvafinn börnum sem ýmist
kölluðu hann afa eða pabba. Nú var
hann að smíða skartgripi úr silfri á
Árbæjarsafninu og margt fleira í bí-
gerð. Gráir silfurhlunkar biðu
óbræddir en hann var gæfusmiður
margra. Gísellu, börnunum öllum og
barnabörnum vottum við þakklæti
okkar og samhygð.
Dóra S. og Benedikt H.
Bjarnason.
PAUL
ODDGEIRSSON
 Fleiri minningargreinar um Paul
Oddgeirsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. Um hvern látinn ein-
stakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar
greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en það eru um 50 línur
í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Birting afmælis- og
minningargreina