Morgunblaðið - 09.05.2003, Blaðsíða 70

70 FÖSTUDAGUR 9. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
SVONA hljómuðu raddir okkar
margra árið 1975 og árin þar í kring.
Þessar raddir áttu m.a. Kvenrétt-
indafélagið, Rauðsokkur, Kvennalist-
inn og margir fleiri. (Ég á ennþá fast-
an á spegli miðann frá KRFÍ, sem á
stendur: Kjósum konur.)
Við töldum þá og teljum enn að til
að ná fram góðu jafnrétti og bættum
kjörum allra megi þingmenn okkar
og aðrir ráðamenn þjóðarinnar ekki
vera einsleitur hópur eins og hann er
á margan hátt enn í dag. Við þurfum
enn fleiri konur á þing, í sveitar-
stjórnir, í stjórnunarstöður sem víð-
ast í þjóðfélaginu. Og síðast enn ekki
síst engan launamun vegna kynferð-
is.
Við þurfum líka þingmenn á mis-
munandi aldri með mismunandi bak-
grunn og menntun til þess að skiln-
ingur á kjörum allra nái betur inn á
Alþingi.
Undanfarnar vikur hafa konur og
karlar úr Sjálfstæðislokknum ham-
ast eins og naut í flagi gegn Ingi-
björgu Sólrúnu og Samfylkingunni.
Ekki kjósa konur bara af því að þær
eru konur. Hafiði heyrt það áður?
Það er aldrei spurt: Var hann kosinn
af því hann er karl? Þeir eru nú ekki
allir jafnhæfir, eða hvað!
Hvers vegna létu sjálfstæðiskon-
urnar á þingi (sumar bara nokkuð
góðar) ýta sér til hliðar án þess að
segja orð? Síðan skipuðu þær sér
brosandi í kórinn sem kyrjaði svolítið
hjáróma: Við kjósum eftir mannkost-
um en ekki kynferði – ungu frjáls-
hyggjustrákarnir eru flottir fram-
bjóðendur!!! Að lokum bættu þær um
betur og réðust með offorsi á konur
úr öðrum flokkum sem gekk betur.
Mikið lifandis skelfing fór „hundr-
að kalla“ auglýsingin fyrir brjóstið á
þeim.
Meira að segja gamlar og baráttu-
glaðar sjálfstæðiskonur frá fyrri tíð
blönduðu sér í umræðuna til varnar
Davíð og köllunum og með skítkasti í
Ingibjörgu Sólrúnu.
Mér finnst nú nærri því að eftir öll
þessi ár væri hægt að kjósa konu for-
sætisráðherra bara af því að vera
kona, en því er nú ekki til að dreifa.
Ingibjörg Sólrún er ekki bara ein-
hver kona. Hún hefur áunnið sér mik-
ið traust sem nær langt út fyrir alla
flokka með störfum sínum sem borg-
arstjóri Reykjavíkur. Allir sem vilja,
vita hvernig staða jafnréttismála hef-
ur gjörbreyst á þeim árum sem hún
hefur verið borgarstjóri, launamunur
kynja minnkað og konum fjölgað í yf-
irmannsstöðum.
Árið 1980 var Vigdís kjörin forseti.
Var það bara af því að hún var kona?
Kannski? En var hún ekki góður for-
seti og okkur öllum til sóma? Ég spyr
bara.
Samfylkingin býður upp á fjöl-
breytt val fólks, karla og kvenna,
yngri sem eldri til að taka við stjórn
landsins. Hún býður upp á jafnrétti,
mannréttindi, bætt kjör allra þeirra
sem þurfa, ekki með ölmusuhugsun-
arháttinn í fyrirrúmi heldur jafnan
rétt allra til mannsæmandi lífs.
Gefum Sjálfstæðisflokknum frí.
Kjósum konur og betra líf með
Samfylkingunni.
ÁSTHILDUR ÓLAFSDÓTTIR,
fv. skólaritari og húsmóðir,
Tjarnarbraut 13,
Hafnarfirði.
Áfram stelpur –
kjósum konur
Frá Ásthildi Ólafsdóttur:
SÓKNARMARK var sett á 1978–
1984, blanda sóknarmarks og afla-
marks 1984–1990 og kvótakerfinu í
núverandi mynd var komið á 1990
vegna þess að menn voru sammála
um að vernda þyrfti fiskistofnana og
þá sérstaklega þorskinn.
Vitað var að þetta kerfi hefði sína
annmarka og galla en ekkert annað
betra í stöðunni og það því lögfest.
Það var ásetningur stjórnvalda að
með tímanum og að fenginni reynslu
myndu vankantar sniðnir af og kerf-
ið gert eins gott og hægt væri fyrir
atvinnuveginn og fyrir þjóðarbúið.
Fyrst í stað gekk allt eins og í
sögu þótt alltaf heyrðust gagnrýn-
iraddir um kerfið. Skip og bátar
voru úrelt, fiskiskipum fækkað og
veiðiheimildir söfnuðust á æ færri
hendur, menn gerðust „sægreifar“
og efnuðust vel. En þá kom græðgin
til sögunnar og þeim var ekki nóg að
„eiga“ afnotarétt af fiskistofnunum
heldur vildu þessir rétthafar veið-
anna fá að þinglýsa sem sinni ævar-
andi eign fiskinum í hafinu umhverf-
is Ísland og fá að veðsetja og versla
með veiðiheimildir að eigin geð-
þótta. Þetta varð til þess að æ fleiri
sáu augljósa galla á þessu kerfi og
að lítið hafi verið gert til að bæta úr
þeim.
Kvótakerfið hefur á margan hátt
valdið búseturöskun fólks og þar af
leiðandi m.a. skapað mikið misræmi
í verðmati eigna eftir því hvar á
landinu þær eru. Þetta vita allir sem
vilja vita að er staðreynd.
Breyta á núverandi fiskveiðikerfi
en það þarf að gerast af mikilli var-
færni því fyrst og fremst verður að
hugsa um afkomu útgerða, sjó-
manna og þjóðarbús. Ennfremur
verður að taka tillit til góðrar nýt-
ingar á afla og tengsla við markaði.
Við sem sjáum þessi mál sem leik-
menn og kannski úr fjarlægð getum
ekki dæmt um rekstur og stjórnun
útgerðanna né höfum þekkingu á
markaðsmálum en við eigum fólk
með kunnáttu, reynslu og metnað til
að vinna vel að þessum málum. Það
þarf að breyta núverandi fiskveiði-
kerfi þar sem það skilar ekki því
sem vænst var, þorskstofninum
hrakar, menn tala um að útgerðin
hafi aldrei verið jafnskuldsett og
mikillar óánægju gætir í þjóðfélag-
inu með núverandi ástand.
SVAVAR GUÐNI GUNNARSSON,
Borgarhrauni 21, Hveragerði.
Fiskveiðar Íslendinga
Frá Svavari Guðna Gunnarssyni,
kennara: