Morgunblaðið - 11.05.2003, Blaðsíða 16

16 B SUNNUDAGUR 11. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
bíó
hefur vit á að vera í dellurullunni
þ.e.a.s. Varla hefur spillt fyrir áhug-
anum að mótleikari Sandlers er fasta-
gestur í pontu Óskarsverðlaunahátíð-
arinnar, Jack karlinn Nicholson.
Líkt og Reiðistjórn fór spennu-
myndin snaggaralega Símaklefinn
(Phone Booth) á toppinn vestra. Hún
er eftir Joel Schumacher … bíðiði,
ekki hætta að lesa … og þykir ein af
hans bestu. Hún er stutt, hugmyndin
snjöll – maður gengur framhjá síma-
klefa, síminn hringir, hann svarar og
fær þau skilaboð að ef hann leggur á
þá verði hann skotinn af leyniskyttu
sem fylgist með honum – og það sem
kannski gerir myndina mest spenn-
andi, írski leikarinn Colin Farrell er í
aðalhlutverki, sá allra heitasti í dag
enda hefur ekki bara útlit og fas með
sér heldur getur líka leikið.
Í hernaðarhasar Johns McTiern-
ans Grunnur (Basic) leika þeir saman
á ný John Travolta og Samuel L.
Jackson, en samleikur þeirra var eitt
af því fjölmarga sem gladdi hjörtu
bíóunnenda í Reyfara Tarantinos.
Lífstíð Davids Gale (The Life of
David Gale) er nýjasta mynd Bretans
fjölhæfa Alans Parkers með stjörnu-
leikurunum Kevin Spacey, Kate
Winslet og Lauru Lynney. Sannar-
lega umdeild mynd um umdeilt við-
fangsefni í Bandaríkjunum, dauða-
refsinguna.
Gamanmyndin Tengdó (The In-
Laws) hefur enn ekki verið frumsýnd
vestra en hana gerði Andrew Flemm-
ing (Threesome) eftir handriti nafna
hans Bergmans (Honeymoon in Ve-
gas, Freshman). Michael Douglas
leikur aðalhlutverkið.
Að endingu sakar ekki að nefna
tvær aðrar gamanmyndir sem birtast
í júní; Kengúru-Jói (Kangaroo Jack)
er kengúrugrín sem féll býsna vel í
kramið vestra og Það sem stelpur
vilja (What A Girl Wants) er banda-
rísk unglingamynd um stelpu sem fer
til Englands til að reyna að kynnast
þarlendum föður sínum.
Fyrir þá sem vilja setja málefnin á
oddinn verða tvær safaríkar myndir
sýndar í júní. Úrúgvæska verðlauna-
myndin Þetta líf, þetta líf (Le Puta
Vid), virkar sumpartinn sem s-amer-
ísk sápuópera en segir samt mikil-
væga og trúverðuga sögu af rauna-
legu lífi ungra vændiskvenna og því
stóra vandamáli sem mansal er þar
um slóðir. Eyja Grazia (Respiro) er
ítölsk/frönsk mynd sem vakið hefur
mikla athygli á kvikmyndahátíðum
og verið líkt við Paradísarbíóið og
Bréfberann.
Júlí: Stelpur á móti strákum
Kynin takast á af áður óþekktri
hörku á hvíta tjaldinu í júlí. Englar
Kalla, Lara Croft og nýja drápsvélin
Terminatrix á móti gamla góða tor-
tímandanum og Hulk, hinum ótrú-
lega. Hvernig leikar fara er erfitt um
að spá. Stelpurnar eru náttúrlega
fleiri en strákarnir gamlir jaxlar sem
sopið hafa marga fjöruna.
Af öðrum júlímyndum ólöstuðum
hlýtur mesta eftirvæntingin að vera
fyrir þriðju myndinni um Tortímand-
ann, enda hefur hennar verið beðið í
heilan áratug, takk fyrir. Mikið hefur
verið skrafað þann tíma og aðdáend-
ur meira að segja orðið það óþreyju-
fullir að þeir kepptust við að setja sín-
ar eigin tillögur að söguframvindunni
á Netið. Og fyrst ráðist var á annað
borð út í verkið þá var líka allt lagt
undir og kostnaðurinn kominn í
heilar 170 milljónir dala. Schwarzen-
egger er á sínum stað, en engin Linda
Hamilton sem Sara Connor og sjálfur
skaparinn James Cameron er víðs
fjarri. Í hans stað heldur Jonathan
Mostow (Breakdown, U-571) um
taumana og hefur fengið til liðs við
þennan myrka dómsdagsmyndaflokk
nokkur efnileg ungstirni, Nick Stahl í
hlutverk Johns Connors (Edward
Furlong greyið er heillum horfinn af
ólifnaði), Claire Danes (Romeo+Juli-
et) og hina norskættuðu Kristönnu
Loken, sem leikur nýju drápsvélina
Terminatrix.
Hulk er önnur mynd sem lengi,
mjög lengi, hefur staðið til að gera.
Leikstjórar og leikarar hafa komið og
farið en það er ekki nokkur maður
sem hefði getað spáð fyrir um hverjir
hrepptu störfin eftirsóttu á endanum,
Taívanbúinn Ang Lee (Crouching Ti-
ger Hidden Dragon, Sense and
Sensibility) og ástralski leikarinn Er-
ic Bana. Lee hefur margsýnt að hon-
um eru allir vegir færir þegar kvik-
myndagerð er annars vegar og Bana
er mátulega lítið þekktur fyrir smekk
Lees sem vildi ekki sjá stjörnu í hlut-
verki græna geðvonskubúntsins.
Jennifer Connelly leikur ástina í lífi
þessa þjáða erfðafræðings sem fyrir
eigin mistök er orðinn að ofurmenni
og þarf því að bjarga mannkyninu
nauðugur viljugur. „Ég vildi hafa
hann Jackie Chan í líkama Arnolds
Schwarzeneggers,“ segir Lee um
Hulkinn sinn.
Englar Kalla gefa í botn er önnur
myndin um klárustu og sætustu
stelpur sem búnar hafa verið til í
sjónvarpi. Allir með úr fyrstu mynd-
inni; leikstjórinn McG, Diaz, Barry-
more og Liu. Eini sem vantar er Bill
Murray, en Bernie Mac á að sjá um
grínið í staðinn. Demi Moore – æ
muniði, þessi úr Ghost – leikur kven-
skassið.
Lara Croft hreiðrar um sig í Vöggu
lífsins í annarri myndinni um þennan
kunnasta kvenskörung tölvuleikj-
anna. Angelina Jolie, endurnýjuð á
sál og líkama, eyðir löngum stundum
neðansjávar þegar hún þvælist ekki
milli heimshluta í glímu sinni við ill
öfl. Hollenski kvikmyndatökumaður-
inn Jan De Bont (Speed, Twister)
leikstýrir – og sá þarf á góðri mynd
að halda eftir Speed 2 og The Haunt-
ing.
Hún væri æði lítilfjörleg sumar-
myndaflóran án teiknimynda. Jeffrey
Katzenberg hjá DreamWorks er
duglegur að dæla út teiknimyndun-
um enda kominn á mikið skrið eftir
velgengni Shrek. Nýjasta stolt hans
er Sinbad: Goðsögn sjö sæva, tvívíð
teiknimynd (hefðbundin) um ævin-
týri þessa margfræga sjófara, gerð af
Tim Johnson (Antz). Brad Pitt ljær
Sindbad rödd en aðrir talsetjarar eru
Catherine Zeta-Jones og Michelle
Pfeiffer.
Þeir eru til sem enn fá fyrir brjóst-
ið er minnst er á myndina Kids eftir
Larry Clark. Nú hefur þessi umdeildi
leikstjóri búinn að gera aðra mynd
sem valdið hefur viðlíka úlfaþyt Ken
Park heitir myndin og snýst um að
sýna það sem enginn hefur sýnt áður,
hálfgerð Kids 2. Gerði allt brjálað á
Venice og Toronto.
Aðrar myndir sem sýndar verða í
júlí eru m.a. Hvalreiðin (Whale Rid-
er) ljúfsárt drama sem fékk áhorf-
endaverðlaun bæði á hátíðinni í Sund-
ance og Toronto, ný mynd með Kurt
Russell eftir sportistann Ron Shel-
ton. Dökkbláir (Dark Blue) heitir hún
og er myrk löggumynd með beittum
ádeilubroddi sem gerist stuttu fyrir
götuóeirðirnar í Los Angeles 1991.
Keisaraklúbburinn (The Emperors
Club) er drama eftir Michael Hoff-
mann (Restorations) þar sem Kevin
Kline leikur vanafastan og agaðan
Bandarískt brúðkaup: Stiflerinn fór sérstaklega fram á að sjá
um blómaskreytingarnar enda stakur fagurkeri.
Hulk hinn ótrúlegi: Nei, þetta er ekki úr auglýsingu fyrir grænar baunir.Lara Croft – vagga lífsins: Léttklæddari en á Fróni.
Lög(u)lega ljóshærð 2: Við verðum öll að muna að dýr
eru líka menn, eða var það kannski öfugt?
Tortímandinn 3 –
Upprisa vélanna:
Ég sagðist ætla að
snúa aftur.
VIÐURKENNDAR stað-reyndir í markaðsfræðumkvikmynda eru fáar og jafn-
vel, strangt tekið, aðeins ein: Eng-
inn veit neitt. Þó held ég að flestir
séu sammála um að fyrsti eiginlegi
sumarsmellur kvikmyndasög-
unnar hafi verið myndin sem
tæmdi baðstrendurnar og fyllti
bíóin sumarið 1975, Jaws eftir Stev-
en Spielberg. Óttinn við mannætu-
hákarlinn reyndist aðdráttarafl
fyrir miðasölur heimsbyggðar-
innar sem kvikmyndaiðnaðurinn
hefur reynt að herma eftir allar
götur síðan, meðal annars með því
að bæta tölustöfunum 2 og 3 aftan
við titilinn Jaws.
Tölustafamyndirnar, fram-
höldin, eftirhermurnar og end-
urgerðirnar leika að vísu lausum
hala í bíóum allan ársins hring en
af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum verður þó sumartíminn
fyrir mestum ágangi þeirra. Í fyrra
voru það til dæmis Star Wars: Epi-
sode II, Men in Black 2, Stuart
Little 2, Austin Powers 3, Spy Kids
2. Í sumar eru það til dæmis X-
Men 2, Matrix 2, The Fast and the
Furious 2, Tomb Raider 2, Americ-
an Pie 3, Charlie’s Angels 2, Term-
inator 3, Dumber and Dumber 2,
Legally Blonde 2.
Getur verið að markaðsheilarnir
í Hollywood haldi að annað fólk
sendi sín heilabú í sumarfrí, öll
venjuleg starfsemi hugar, skyn-
semi, dómgreindar og smekkvísi
leggist af þegar sól skín í heiði og
fólk tekur sér hlé frá vinnu og
krakkar frí frá námi til að njóta
lífsins? Er það kannski tilfellið að
greindarvísitala lækkar um leið og
hitastig hækkar? Sé svo eru það
ískyggileg tíðindi fyrir fólk sem
ekki býr við kulda, myrkur og
trekk mestanpart ársins, en auð-
vitað gleðileg staðfesting fyrir frá-
bærustu þjóð jarðar sem hér býr.
Því fer fjarri að það sé út í hött
að bjóða uppá fislétta afþreyingu
yfir lengsta samfellda afþreying-
artíma ársins. Þvert á móti er það
rökrétt: Grín og glens, spenna,
hasar, tæknibrellur, ævintýri og
ástir – allt rímar þetta við þær von-
ir og þrár sem flest fólk ber í
brjósti yfir langþráðan sumartím-
ann. En gallinn er sá að oftar en
ekki standa fyrirhugaðir og fyrir-
framskipulagðir og sérhannaðir
„sumarsmellir“ ekki undir þeim
væntingum, vonum og þrám.
Áður en Jaws bjó til markaðs-
hugtakið „sumarsmellur“ voru
menn í bíóbransanum ekki mikið
að spá í tímasetningar vegna frum-
sýninga og dreifingar, nema hvað
jólin voru jafnan tími fjölskyldu-
mynda og svokallaðra stórmynda
og Óskarsverðlaunatíminn leiddi
einnig smátt og smátt til þess að
svokallaðar „óskarsvænar“ myndir
væru stilltar inná fyrri hluta árs,
hérlendis einkum febrúar og mars.
En sumarið – það þótti glataður
tími fyrir kvikmyndahúsin: Krakk-
arnir úti að leika sér, unglingarnir
að reyna að lenda á séns á strönd-
um og rúntum, hinir fullorðnu gap-
andi uppí loft í góða veðrinu heima
eða á ferðalögum. Blaðamaður sem
um daginn skrifaði grein í The Gu-
ardian um tímasetningar á kvik-
myndamarkaði upplýsir að í ár-
daga hafi bíóin í Bandaríkjunum
hreinlega lokað yfir sumartímann.
Það hafi svo verið seint á 3. áratug
síðustu aldar að Rivolibíóið á Tim-
es Square í New York sneri vörn í
sókn og innleiddi loftkælinguna.
Hann upplýsir líka að þótt sumarið
sé orðið mikilvæg gósentíð bíóanna
vestur í Bandaríkjunum sé allt
annað uppi á teningnum í Evrópu,
sérstaklega í Frakklandi og Þýska-
landi þar sem júní, júlí og ágúst
séu slökustu mánuðir ársins hvað
aðsókn snertir. Ekki hef ég tölu-
legar upplýsingar um stöðu sum-
artímans á Íslandi að þessu leyti,
en hef hins vegar á tilfinningunni
að sól og hiti séu tiltölulega lítið að
flækjast fyrir bíógestum hérlendis;
það er vegna skorts á hvoru
tveggja. Ef góðar myndir eru á
annað borð í boði og fá eðlilega
kynningu og auglýsingu mætum
við í bíó, hver sem árstíminn er. Ef
útjöskuð, útþynnt vörumerki með
tölustafina frá 2 og upp í 10 fyrir
aftan titilinn eru mestanpart í boði
er hætt við að færri mæti en ella.
Ætli þetta sé mikið flóknara en
svo?
Sem betur fer er eitt og annað
tölustafalaust á sýningarskrám
bíóanna í sumar, eins og lesa má
um í greininni hér á opnunni. Og
líklegt er að markaðsheilarnir í
Hollywood misreikni sig sem oftar,
þótt þeir telji sig hafa allt á hreinu,
en um þá orti Bjartmar Guðlaugsson
sönginn Sumarliði er fullur:
„Ég veit allt. Ég get allt.
Geri allt miklu betur en fúll á
móti.
Ég kann allt. Ég skil allt.
Fíla allt miklu betur en fúll á
móti.
Smíða skútu, skerpi skauta,
bý til þrumu ost og grauta.
Haltu kjafti.“
Ójá.
Sumarliði er fullur
SJÓNARHORN
Árni Þórarinsson
„Sumarið er tíminn þegar hjartað
verður grænt og augu þín verða him-
inblá, ójá,“ söng Bubbi Morthens og
gerir eflaust enn.
„Ahhh, sumarið! Þessi klístraði, sveitti
tími árs þegar allar bíómyndir virðast
snúast um sprengingar, ofurhetjur og/
eða tölustafi í lok titilsins,“ söng am-
erískur kvikmyndagagnrýnandi og gerir
eflaust enn. Ójá.
Jaws: Sumarbíóið hefur ekki orðið samt eftir...