Alþýðublaðið - 03.04.1922, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið
1922
Mánudaginn 3. apríl.
i
78 tölublað
6. Ij. *ða 5- 6.
Tilkynning.
Samkvsemt ályktun Verkamannafélagsins „Dagsbrún* tilkynnist hér
með, að þar sem samningar hafa enn ekki tekist við atvinnurekendur
um verkakaup, verður kaupgjaldstaxtl félagslns fvi
1. appil þ. á. 1 kv. 20 aur. um klukkustund
í dagvinnu kl. 6 f. h. til 6 e. h., en 2 kr. um
klukkustund i eftipvinnu kl. 6-9 e. h. —
Félagsstjörnin.
(sem er útlagt: Guðm Hanness.
eðá Hálmstrás Guðmundur.)
Grein sú e? Guðmundur Hann-
•esson skrifar í Morgunblaðið sið
astliðinn fimtudag ber sömu merk
in og fyrri greinar hans um mál
rússneska drengsins: þær eru ekki
-greinar læktsis um sjúkdóm, held-
ur varnargreinar fyrir framinn
verknað Þessi síðasta grein Guð-
mundar er frekir tveir dáikar I
Mgbl. og nær helmingur af því
er vörn fyrir Jón Magnússon, sem
meðal annara pólitískra glappa
skota gerði Guðmund að land-
lækni. En einkennileg er sú vörn,
þar sem helzta atriðið er það, að
Guðm. hafi spurt Jón, þegac hann
kom úr utanförinni, hvers vegna
rússneski drengurinn hafi verið
lagður á spítala, „því venja var
það ekki fyrrum". En þá hafi
Jóq svarað, að hann vissi ekki
annað um það, en að Danir hefðu
ráðið því sjálfir. aEg spurði hann
þá", segir Guðm. i grcininni, „hvort
hann heíði engin afskifti af því
haft og kvað hann eindregið nei
við því.*
Er ekki þessi vitnaleiðsla Guð-
mundar kostulegí Leiða Jón fram
sem vitni í sinu eigin málil Þetta
minnir á sýslumanninn sem spurði
þegar hann fór að yfirheyra þjóf,
sem hafði verið staðinn að verk
inu: „tsleifur, hefir þú stolið byssuf*
„Það hefi eg ekki", sagði ísleifur.
„Jæja", sagði sýslumaður, „þá ert
þú góður og þá mátt þú fara"
En eg ætla nú ekki að verða
iangorður við Guðmund um Jón
Magnússon. Guðm. á nóg með
sjálfan sig i þessu máli, þó hann
sé ekki að reyna að verja aðra.
En rétt er þó að geta þess, að
það er sennilega ekki rétt hjá
Guðm , þegar hann segir að Jón
hafi sagt „eindregið" nei við því
að hann 'hafi átt þátt í því að
drengurinn var settur á spítala i
Khöfn. Það þekkist ekki til J.óns
að hann sé „eindreginn" og ein
kennilegur maður má hann vera,
ef eina skiftlð sem hann er ein
dreginn, er þegar hann er að fara
með vfsvitandi lygil En hver veitf
Kannske þetta sé rétt hjá Guð
mundi, að svona sé Jónl
Sá maður, sem eitt sinn er
byrjaður að verja mál, sem hann
veit að er rengt, kemst iðulega í
mótsögn við sjáifan sig, og svo
fer fyrir Guðmundi. Reyndar má
altaf gera ráð fyrir mótsögnum
hjá honum, þvf honum eru mót-
sagnirnar jafn eðiiiegar eins og
hænunni gaggið. Hinsvegar mundi
hann ekki komast jafn herfiiega
í mótsögn víð sjálfan sig, eins og
hann gerir i siðustu grein sinni,
ef það væri ekki af þvf að hann
væri að fara með rangt mál.
t 2 dáiki greinarinnar 18.—22.
Ifnu stendur: „ Veikin [trachom]
gerir ýj'ólda manna blináa eða
hiljblinda, hefir i för með sér
mikil óþægindi og lnngvinna leekn
ishjilþ og legst mest & fátœklinga.,‘
í sama ðálki sörnn greinar
í 8x. til 83 Ifnu að ofan stendur:
„ Við góða meðferð batnar tra-
chom að mestu á nokkrum mán-
uðum og sjónin bjargast.“
Er hægt að komast f verri mót-
sögn við sjálfan sig en Guðm.
gerír hérf Hvort er rétt, hið fyrra
eða híð tíðara ? Við vitum að hið
síðara er rétt: „Við góða meðferð
batnar trachom á nokkrum mán-
...; ’.......—
uðum " Við vitum að rússneska
drengnum batnaði á nokkrum
mánuðum, og það eru vist fáir
nú, sem ekki telja það illa farið
að drengnum skyldi ekki vera
veitt lækning hér, f stað þess að
hrekja hann úr landi.
* Það er auðséð á fyrri orðum
Guðm., að hann vill segja ósatt,
enda mun honum finnast hann
þuffa á því að haida, en siðari
orðin sýna að hann treystir sér
ekki fyllilega til þess. Má segja
að það lýsi einkennilegu lundar
fari að vllja segja rangt frá, en
vera þó svo mikil heybrók að
þora þó ekki að gera það að öllu
leyti, og verða svo tvísaga í sömu
greininni I
Þetta er nú nóg um Guðmund
f dag.
ólajur Friðriksson.
Annie Besant.
Hallgrímur Jónsson kennari hélt
mjög fróðlegan fyrirlestur á Verka-
kvenfélagsskemtuninni á laugar-
daginn um Annie Besant.
Sagði hann meðal annars:
Annie Besant hefir um langt
skeið huggað aðra, lýst myrkur-
hýsin, svalað leitandi sálum og bor-
ið byrðina með máttvana smælingj-
um. Húa mótmælti kröftulega 12