Morgunblaðið - 16.05.2003, Page 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MAÍ 2003 33
átum allar megrunarkaramellurnar
hennar. Ég og Villi dóttursonur henn-
ar fengum aðeins létta ábendingu
þegar í ljós kom að ástæðan fyrir því
að hænurnar voru nánast hættar að
verpa var sú að við höfðum grafið ótal
holur í stíunni og hulið þær með
ferskum njólablöðum. Hænurnar
sóttu í blöðin og duttu þá niður í hol-
urnar og komust ekki upp aftur án
okkar hjálpar.
Óhætt er að segja að ég hafi verið í
hálfu fæði hjá Laugu frá sex ára aldri
og fram yfir fermingu. Ég kynntist
því vel öllum heimilisháttum sem voru
nokkuð frábrugðnir því sem ég átti að
venjast heima fyrir. Alltaf allt í röð og
reglu. Aldrei minnist ég þess að mat-
ur hafi verið borinn á borð eftir að
klukkan var búinn að slá, hvort sem
var í hádegis- eða kvöldmat, ekki
heldur fyrir þann tíma. Matartíminn
var á slaginu, hvorki fyrr né seinna.
Mikið vinnuálag frá barnsaldri segir
gjarnan til sín þegar fram í sækir.
Hendur Laugu voru farnar að krepp-
ast fyrir miðjan aldur og vöðvabólgan
í öxlunum viðvarandi eftir áralanga
bónuskeppni í frystihúsinu og lopa-
peysuprjón í akkorði. Algengt var að
fóstra mín kláraði að prjóna eina
peysu og reykja einn pakka af sígar-
ettum á dag, meðfram öðrum verk-
um. Það var mikil gæfa fyrir ungan
örgeðja dreng, sem í dag hefði vænt-
anlega verið metinn ofvirkur og dælt í
hann lyfjum, að fá að alast upp með
fullorðnu fólki eins og Laugu,Villa og
Sigga. Fólki sem sýndi honum virð-
ingu og lét hann hafa verkefni sem
höfðuðu til hans og hvöttu hann
áfram. Ég á hafsjó af góðum minn-
ingum frá þessum tíma þar sem
Lauga og hennar fólk eru í aðalhlut-
verki. Svo lengi sem ég lifi gleymist
mér ekki þetta góða fólk og sá tími
sem ég átti með þeim.
Guð blessi minningu Róslaugar
Þórðardóttur, megi hún hvíla í Guðs
friði.
Grétar Hallur Þórisson.
✝ Sigríður SóleySveinsdóttir
fæddist á Þykkva-
bæjarklaustri í V-
Skaftafellssýslu 26.
maí 1913. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Holtsbúð í Garðabæ
7. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Hildur
Jónsdóttir ljósmóð-
ir, f. á Þykkvabæj-
arklaustri 10. ágúst
1890, d. 13. júlí
1981, og Sveinn
Jónsson bóndi, f. á
Eystri-Ásum í V-Skaftafellssýslu
5. apríl 1880, d. 23. des. 1959.
Systkini Sigríðar eru: Signý, Jör-
undur, látinn, Sigurður, látinn,
Jón, Einar og Steinunn.
Árið 1935 giftist Sigríður Karli
Óskari Guðmundssyni skipstjóra,
f. á Nýja-Bæ í Rangárvallasýslu
6. apríl 1911, d. 16. janúar 1986.
Börn þeirra eru: Viðar, f. 26. nóv.
1935, kvæntur Öddu Ingvarsdótt-
ur, Svanhildur, f. 3. okt. 1941,
Hrafnhildur, f. 2. júní 1946, sam-
býlismaður Ómar Guðmundsson,
og Guðmundur, f. 24. mars 1952,
kvæntur Sigrúnu K. Sigurjóns-
dóttur. Barnabörn Sigríðar Sól-
eyjar og Karls Óskars eru 13,
barnabarnabörnin 15 og þau eiga
sinni, undir verndarvæng ömmu
og afa. Þá gætti Sigríður Sóley
ungra barnabarna sinna um
lengri eða skemmri tíma og
barnabörn hennar utan af landi
bjuggu hjá henni, þegar þau
stunduðu skóla í Reykjavík eða af
öðrum ástæðum. Öll áttu barna-
börnin gott athvarf hjá ömmu
sinni og fylgdist hún vel með
þeim alla tíð og bar hag þeirra
mjög fyrir brjósti.
Árið 1996 fékk Sigríður Sóley
blóðtappa og í kjölfarið lamaðist
hún vinstra megin. Með góðri
þjálfun og ótrúlegum dugnaði
tókst henni að ná sér þannig að
hún gekk við staf og gat búið
heima í nokkur ár eftir áfallið.
Síðar fékk hún nokkur áföll til
viðbótar og þurfti að ganga við
göngugrind, en var bundin hjóla-
stól frá hausti 2001. Haustið 1999
frétti Sigríður að til stæði að
opna hjúkrunarheimili í Holtsbúð
í Garðabæ, sem frænka hennar,
Þóra Karlsdóttir, myndi veita
forstöðu. Hún hafði mikinn
áhuga á að flytja þangað um leið
og það yrði opnað og í janúar
2000 varð sá draumur hennar að
veruleika. Í Holtsbúð undi hún
sér vel og rómaði mjög starfs-
fólkið, sem var henni svo gott. Í
Holtsbúð eignaðist Sigríður góð-
an vin, Ingimar Magnússon, og
bjuggu þau saman þar í um 1½ ár.
Útför Sigríðar Sóleyjar verður
gerð frá Grafarvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jarðsett verður í Lágafellskirkju-
garði.
eitt barnabarna-
barnabarn.
Foreldrar Sigríðar
bjuggu fyrstu árin í
Hlíð og á Borgarfelli
í Skaftártungu, en
fluttu síðan að
Þykkvabæjarklaustri
í Álftaveri þar sem
Sigríður ólst upp. Um
tvítugt fór hún til
Vestmannaeyja til
vinnu og þar kynntist
hún Karli Óskari
Guðmundssyni frá
Viðey í Vestmanna-
eyjum, sem þangað
hafði flust árið 1921. Þau giftu
sig árið 1935 og bjuggu í Vest-
mannaeyjum í ellefu ár og þar
fæddust þrjú elstu börnin. Árið
1946 fluttu þau að Skeggjastöð-
um í Mosfellssveit og síðar að
Grafarholti í sömu sveit þar sem
yngsta barn þeirra fæddist. Árið
1957 fluttu þau til Reykjavíkur.
Sigríður var húsmóðir og
saumakona. Hún vann við fata-
saum, m.a. hjá Parísartískunni,
en lengst þó á saumastofu Sjón-
varpsins. Karl var langdvölum að
heiman við sjómannsstörf. Upp-
eldi barnanna hvíldi því að mestu
á Sigríði. Dótturdóttir Sigríðar
og nafna, Sigríður Birgisdóttir,
bjó einnig á heimilinu með móður
Tengdamóðir mín, Sigríður Sóley,
er látin tæplega 90 ára gömul. Hún
var andlega hress alveg fram í and-
látið. Þegar kallið kom svo skyndi-
lega síðdegis 7. maí sl. hafði hún átt
góðan dag. Hún hafði verið að
hringja til ættingja og vina og til-
efnið var nú að bjóða þeim til veislu
og fagna með henni 90 ára afmælinu,
sem til stóð að halda upp á með pomp
og prakt hinn 26. maí nk. En það fór
nú á annan veg, því miður.
Ég kynntist Siggu og Kalla, sem
síðar urðu tengdaforeldrar mínir,
fyrir rúmlega 30 árum. Það var alltaf
gott að koma til þeirra og spjalla,
stjanað var við mann á alla lund og á
borð bornar góðar veitingar.
Tengdamamma var listakokkur.
Hún eldaði mjög bragðgóðan mat og
bakaði dýrindis kökur. Hún þróaði
uppskriftir sínar sífellt í átt til meiri
hollustu og ef einhver í fjölskyldunni
mátti ekki borða þetta eða hitt, þá
fann hún eitthvað út, sem viðkom-
andi gat borðað í staðinn, breytti
uppskriftum og aðlagaði. Henni þótti
mjög mikilvægt að allir fengju það,
sem þeim þætti gott.
Steiktu kökurnar hennar tengdó
voru ómissandi um jólin og þegar
farið var í veiði eða ferðalög á sumrin
bakaði hún kleinur, snúða og flat-
kökustafla, sem hún sendi okkur
með.
Árið 1982 eignuðumst við Gummi
Andra, son okkar. Þegar hann var
fjögurra mánaða kom að því að ég
færi að vinna aftur og þá vantaði
okkur pössun. Þá var tengdamamma
tæplega 70 ára, en samt kom ekki
annað til greina af hennar hálfu en
að hún passaði strákinn, ef við þyrð-
um að treysta henni fyrir honum.
Engum treystum við betur en henni
og var hann hjá henni og tengda-
pabba allan daginn fyrst um sinn.
Síðar, eftir að Andri byrjaði á leik-
skóla, sóttu þau hann þangað um há-
degið og gættu hans þar til við kom-
um úr vinnu.
Kalli lést árið 1986, en amma
Sigga, eins og við kölluðum hana allt-
af, gætti Andra allt þar til hann var
að verða níu ára og býr hann að því
að hafa verið í fóstri hjá afa og
ömmu. Andra þótti alla tíð mjög
vænt um ömmu sína, sem og hinum
börnunum okkar, Rakel, Bjarka og
Benna. Það var líf og fjör hjá ömmu
Siggu á þessum árum.
Barnabörnin voru mikið hjá henni
og oft gistu þau. Þarna var miðstöðin
og hjá ömmu sinni kynntust þau vel
og búa að því í dag. Amma Sigga var
mjög eftirlát við barnabörnin. Ekk-
ert var heilagt hjá henni og leyfði
hún þeim að byggja hús úr pullum,
púðum og teppum og var stundum
allt á hvolfi í stofunni, þegar við kom-
um að sækja börnin. Þá voru þau nú
ekki alltaf tilbúin að hætta leiknum
og koma með foreldrum sínum heim.
Óspart var trommað á potta og
pönnur og hljóðfæri búin til úr svo-
kölluðum H-kubbum. Andri og Orri
Sveinn, frændi hans, sem einnig var
mikið hjá ömmu sinni á þessum ár-
um, léku sér mikið saman og urðu
góðir vinir. Segja má, að þeir hafi
stigið sín fyrstu skref á tónlistarferl-
inum, þegar þeir lömdu potta og
pönnur ömmu sinnar með sleifum,
og bjuggu til gítara og fleiri hljóð-
færi úr svokölluðum H-kubbum.
Þeir spila báðir í hljómsveitum í dag.
Á efri árum höfðu tengdaforeldrar
mínir tækifæri til að stunda sameig-
inlegt áhugamál, laxveiðar. Þau fóru
oft í veiðitúra með Þóru, systur
Kalla, og Óskari, manni hennar, á
meðan hann lifði. Þá var gjarnan far-
ið í Ölfusá eða Rangá og oft veitt vel.
Einnig fóru þau í marga veiðitúra
með börnum sínum. Við eigum
margar ánægjulegar minningar frá
þessum veiðiferðum. Tengda-
mamma sá oft um að nesta allan
mannskapinn, bakaði flatkökur og
kleinur. Tengdapabbi dundaði sér
við að gera klárt í veiðitöskunni og
tengdamamma hnýtti flugur og bjó
til túpur og spáði mikið í það, hvern-
ig best væri að egna fyrir laxinn og
gerði tilraunir með eitt og annað í
þeim efnum.
Tengdamamma var mjög góð og
hjálpsöm kona og var alltaf boðin og
búin að bjóða fram aðstoð sína, ef
hún taldi að hún gæti orðið að liði.
Þarfir hennar sjálfrar viku alltaf fyr-
ir þörfum barna og barnabarna. Hún
var mjög frændrækin og fylgdist allt
til hins síðasta vel með öllum sínum
afkomendum sem og systkinum sín-
um og þeirra börnum og vildi velferð
þeirra allra sem mesta. Hún nefndi
það oft við mig hér á árum áður að
hún mætti ekki til þess hugsa að
glata andlegu atgervi sínu, þegar ár-
in færðust yfir. Þar varð henni sem
betur fer að ósk sinni, en líkaminn
var henni erfiðari. Vinstri hönd og
fótur létu illa að stjórn eftir áfallið
1996, því að eftir það var hún lömuð
vinstra megin og hreyfigeta veru-
lega skert. Seinustu árin þurfti
tengdamamma því hjálp við flestar
daglegar athafnir og átti hún ekki
alltaf auðvelt með að sætta sig við
það.
Börnum tengdamömmu og afkom-
endum öðrum, sem og systkinum
hennar, sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur við fráfall hennar. Einnig
sendi ég samúðarkveðjur til Ingi-
mars, vinar Sigríðar Sóleyjar, og
óska honum góðrar heilsu. Ingimar
gladdi hana með gjöfum og vísum,
orti til hennar ljóð og keyrði hana í
hjólastólnum alla daga í Holtsbúð.
Það var ánægjulegt að sjá, hversu
mjög þau nutu samvista hvort við
annað á ævikvöldinu.
Kærar þakkir sendum við, að-
standendur Sigríðar Sóleyjar, til
starfsfólksins í Holtsbúð fyrir góða
umönnun. Hvíl í friði, þín tengda-
dóttir,
Sigrún.
SIGRÍÐUR SÓLEY
SVEINSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um
Sigríði Sóleyju Sveinsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Okkar ástkæri,
SKÚLI MAGNÚSSON,
Tókastöðum,
Austur-Héraði,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 8. maí.
Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju laugar-
daginn 17. maí kl. 13.00.
Anna Einarsdóttir,
Eyjólfur Skúlason,
Eyrún Heiða Skúladóttir,
Jódís Skúladóttir
og fjölskyldur þeirra.
Móðir mín, amma og langamma,
KRISTÍN ALEXANDERS
frá Dynjanda,
Tangagötu 23,
Ísafirði,
verður jarðsungin frá Ísafjarðarkirkju laugar-
daginn 17. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Matthías H. Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HANNES KRISTJÁNSSON
frá Hólabrekku, Mýrum,
Hornafirði,
til heimilis á
Silfurbraut 21, Höfn,
andaðist á hjúkrunarheimilinu á Höfn miðviku-
daginn 14. maí sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Lilja Aradóttir,
Steinunn Hannesdóttir,
Sigurður Örn Hannesson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
Sigmar Þór Hannesson, Ingibjörg Ólöf Sigurðardóttir,
Rannver Hólmsteinn Hannesson, Sólveig Hafsteinsdóttir,
Ari Guðni Hannesson, Anna Egilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BÓEL KRISTJÁNSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja,
Miðhjáleigu,
Austur-Landeyjum,
lést á hjúkrunar- og elliheimilinu Grund mið-
vikudaginn 14. maí.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
Okkar ástkæri,
ÓLAFUR JÓNSSON,
Hrafnistu Reykjavík,
áður á Bræðraborgarstíg 13,
lést á sjúkradeild Hrafnistu miðvikudaginn
14. maí sl.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Baldur Ólafsson, Ingibjörg Jónasdóttir,
Sigurður Sigurðsson, Arna Guðmundsdóttir.