Morgunblaðið - 24.05.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. MAÍ 2003 41
✝ Sigríður Árna-dóttir fæddist á
Atlastöðum í Svarf-
aðardal 22. maí
1917. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Sauðárkróki
að kvöldi 4. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Árni
Árnason, f. 18.6.
1892 á Atlastöðum í
Svarfaðardal, d.
4.12. 1962, og kona
hans Rannveig
Rögnvaldsdóttir, f.
8.10. 1894 á Skeggs-
stöðum í Svarfaðardal, d. 14.7.
1989. Sigríður átti sex systkini,
þau eru: Anna Árnadóttir, f. 26.1.
1919, d. 12.10. 1980; Rögnvaldur
Árnason, f. 16.3. 1920; Sigurlína
Árnadóttir, f. 26.4. 1922; Ragn-
hildur Árnadóttir, f. 5.11. 1923;
Ísak Árni Árnason, f. 23.5. 1925;
og Trausti Helgi Árnason, f. 21.5.
1929. Sigríður giftist 7. maí 1940
Ingunn Jónsdóttir. b) Ragnar
Kjærnested, f. 31.3. 1970, eðlis-
fræðingur í Reykjavík. Kona
Ragnars er Guðrún Rósa Þór-
steinsdóttir. Sonur þeirra er Ás-
mundur Smári, f. 30.5. 1999.
Rannveig er gift Alois Raschhof-
er. Börn þeirra: a) Róbert Jón, f.
23.2. 1966, verkfræðingur í Aust-
urríki. Kona Róberts Jóns er
Margarete Schrems. Synir þeirra
eru Jakob Jón, f. 12.10. 1998, og
Matthías Kjartan, f. 7.2. 2000. b)
Birgit, f. 19.5. 1968, BSc í hót-
elstjórnun, búsett í Reykjavík.
Maður Birgit er Jóhann Pétur
Guðvarðarson.
Sigríður fluttist með fjölskyldu
sinni í Syðri-Hofdali í Skagafirði
árið 1936. Þau Jón stofnuðu heim-
ili á Syðri-Hofdölum árið 1940 en
fluttu til Sauðárkróks árið 1946
þar sem þau bjuggu síðan. Sigríð-
ur lærði fatasaum og ásamt heim-
ilisstörfum vann hún við sauma-
skap fram á síðustu stund. Í
nokkur ár var hún verslunarstjóri
í útibúi Hagkaups á Sauðárkróki
en stofnaði síðar eigin sauma-
stofu sem hún rak í mörg ár.
Útför Sigríðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Jóni Hjaltdal Jó-
hannssyni, f. 24.6.
1911 á Hofi í Hjalta-
dal, d. 18.3. 1999.
Foreldrar Jóns voru
Jóhann Guðmunds-
son, f. 24.10. 1876, d.
31.7. 1940, og kona
hans Birgitta Guð-
mundsdóttir, f. 1.3.
1881, d. 20.12. 1966.
Jón og Sigríður eign-
uðust fjögur börn,
sem eru: 1) Ásmund-
ur, f. 7.3. 1940,
menntaskólakennari
á Akureyri. 2) Rann-
veig, f. 4.9. 1941, hjúkrunarfræð-
ingur í Reykjavík. 3) Jóhanna
Birgitta, f. 22.8. 1950, d.
25.2.1955. 4) Árni, f. 5.11. 1957, d.
19.11. 2000, bifvélavirkjameistari
á Sauðárkróki. Ásmundur er
kvæntur Ragnheiði Kjærnested.
Börn þeirra: a) Jón Hjalti, f.
21.12. 1968, verkfræðingur í
Reykjavík. Kona Jóns Hjalta er
Tengdamóðir mín var Svarfdæl-
ingur, frá Atlastöðum, sem er
fremsti bærinn í dalnum. Hún var
elst í stórum systkinahópi og ólst
upp í stórfjölskyldu þar sem afi og
ömmur voru einnig til heimilis. Föð-
uramma Sigríðar lá í rúminu í 30 ár
og var hjúkrað heima, aðallega af
tengdadóttur hennar, Rannveigu,
móður Sigríðar. Fjölskyldan tók sig
upp og flutti til Skagafjarðar að
Syðri-Hofdölum vorið 1936, þegar
Sigríður var 19 ára. Farið var yfir
Heljardalsheiðina en þessi leið var
fjölfarinn fjallvegur fyrri hluta síð-
ustu aldar. Anna Björnsdóttir,
amma Sigríðar, var borin á börum
yfir heiðina og báru hana átta
menn, tveir og tveir til skiptis. Ekki
er vitað til að slíkur flutningur hafi
farið um heiðina í annað skipti.
Fyrir tæpum tólf árum gengum
við hjónin ásamt þeim Jóni og Sig-
ríði yfir Heljardalsheiðina, eða
þann 21. ágúst 1991, skömmu eftir
áttræðisafmæli Jóns. ,,Það hafa
margir sagt við mig, hvað maður á
níræðisaldri sé eiginlega að asnast
þetta,“ sagði Jón í blaðaviðtali eftir
gönguferðina. Ferðin tók liðlega
fjóra tíma og alhvítt var á heiðinni
og bleytuhríð, en er komið var nið-
ur í Svarfaðardalinn tók við úrhell-
isrigning. Þá var gott að koma til
þeirra Lenu og Jóhanns á Atlastöð-
um og fá heitt kaffi og kræsingar.
Jón fór oft yfir Heljardalsheiðina á
sínum yngri árum, en hafði ekki
gengið hana síðan 1943 og Sigríður
hafði síðast farið þar yfir 1936.
Sigríður og Jón voru höfðingjar
heim að sækja. Sigríður var afar fé-
lagslynd og fólk kom í heimsókn á
öllum tímum. Það er tómlegt að
koma á Skagfirðingabrautina núna
og mikil hafa umskiptin orðið á síð-
ustu fjórum árum.
Síðustu ár hafa áreiðanlega verið
Sigríði erfið þótt hún tæki áföllum
lífsins af miklu æðruleysi. Jón lést
árið 1999 eftir veikindi en erfiðast
var að missa Árna, yngsta barnið,
sem varð bráðkvaddur í nóvember-
mánuði árið 2000 aðeins 43ja ára
gamall. Árni hafði verið henni stoð
og stytta, ekki síst í veikindum
Jóns. Árið 1955 misstu þau Jón
dóttur sína, Jóhönnu Birgittu, að-
eins fimm ára gamla, en hún hafði
verið vanheil frá fæðingu. Ísak
bróðir Sigríðar hefur ekki verið
heill heilsu í nokkur ár og bar hún
mikla umhyggju fyrir honum og var
sífellt að hugsa um velferð hans og
hvað hún gæti gert til að honum liði
betur. Hún sinnti honum meira af
vilja en mætti síðustu ár.
Sigríður fór tvisvar með okkur
hjónum til Svíþjóðar. Það átti vel
við hana að vera þar sem hitinn er
heldur meiri en gerist og gengur á
Íslandi og naut hún þess að fara í
þessar ferðir til Svíþjóðar og eins
til meginlandsins en hún fór í
nokkrar slíkar. Henni var minnis-
stætt að sjá hvernig búið er að öldr-
uðum í Lundi í Svíþjóð og talaði oft
um að þarna gæti hún hugsað sér
að búa. Í september 1999 var hún
viðstödd doktorsvörn sonarsonar
síns og var það stolt amma sem
hlýddi á vörnina allt til enda þótt
hún skildi ekkert í tungumálinu eða
viðfangsefninu. En eins og ömmum
einum er lagið var hún ekki í vafa
um að betur hefði ekki verið hægt
að gera.
Hún tengdamóðir mín var
skemmtilega stjórnsöm þannig að
ljúft var að uppfylla óskir hennar,
jákvæð, listræn og einstaklega
verklagin. Hún hannaði, sneið og
saumaði flíkur úr íslenskri ullarvoð
og skinni bæði til útflutnings og til
sölu innanlands. Sigríður var virðu-
leg og fáguð í allri framkomu, alltaf
fallega klædd og smekkvís og mér
datt oft í hug að hún hefði sómt sér
vel sem húsfreyja á herragarði á
meginlandinu. Það hljóta að hafa
verið vonbrigði að eignast tengda-
dóttur sem lítinn áhuga hafði á föt-
um eða saumaskap, þótt hún hafi
aldrei látið það í ljós.
Sigríður dvaldi hjá okkur Ás-
mundi í viku skömmu fyrir andlátið
og Skagafjörðurinn skartaði sínu
fegursta miðvikudagskvöldið 30.
apríl þegar við ókum með henni
heim. Hafði hún orð á því hve Jóni
hefði alltaf þótt Blönduhlíðin fögur.
,,Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir,“ var sagt fyrir margt löngu í
merkingunni að þeir sem guðirnir
elska deyja ungir í hárri elli. Það er
að deyja ungur ef hugurinn er
ennþá síkvikur og starfandi þótt ell-
in hafi sótt menn heim. Tengdamóð-
ir mín dó ung í þeirri merkingu.
Henni verður best lýst með orðum
hennar sjálfrar um klukkutíma áður
en hún andaðist: ,,Og ég sem átti
svo margt eftir ógert.“ Hún leit allt-
af til framtíðar og með sanni má
segja að hún hafi verið ung til síð-
asta dags, enda hugurinn sístarfandi
og áhugi fyrir lífinu í kringum hana.
Hún fylgdist af áhuga með því hvað
fólkið hennar og allir sem hún hafði
kynni af var að fást við. Núna stóð
fyrir dyrum brúðkaup sonarsonar
hennar þann 17. maí og hún hlakk-
aði mikið til.
Tilgangur lífsins var henni stöð-
ugt umhugsunarefni og ræddu þau
Ásmundur löngum stundum um ým-
is málefni, bæði andleg og veraldleg,
en þau töluðu saman á hverjum degi
síðustu ár.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
Sigríði fyrir vináttuna og alla góð-
vildina í minn garð. Ekki er hægt að
eignast betri tengdamóður. Ég
sakna hennar.
Ragnheiður Kjærnested.
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Sigríðar Árnadóttur, með
nokkrum orðum.
Ég kveð hana með söknuð í hjarta
en þakka fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman frá því að ég
var smábarn. Ég minnist allra
páskanna og sumranna sem ég var
hjá ykkur afa og Árna með gleði en
nú verða þau ekki fleiri. Ferðirnar
sem við amma, afi og Róbert fórum í
saman, í sumarbústaði, veiðiferðir,
ættarmót og fleira eru ógleyman-
legar og órjúfanlegar í lífi og minni
okkar. Það sem við lærðum sem
börn af ykkur afa, lifir áfram í okk-
ur fullorðnum.
Hún amma mín var að mörgu
leyti langt á undan sinni samtíð, hún
var sjálfstæð, ákveðin, mild og blíð
kona sem auðgaði tilveru okkar
allra. Hún var sérlega handlagin og
hugmyndarík hvað snerti alla fata-
hönnun enda sást það vel í öllu
hennar starfi og því sem hún skilur
eftir sig.
Þegar Árni frændi dó aðeins 43
ára gamall bognaði amma en brotn-
aði ekki, hún hélt sínu striki og
sjálfstæði alveg fram á síðasta dag.
Ég þakka fyrir allan góða tímann
sem við áttum saman.
Birgit Raschhofer.
SIGRÍÐUR
ÁRNADÓTTIR
það hvað hún átti létt með að útdeila
andlegri næringu. Henni fannst gam-
an að rifja upp bestu árin sín í Vest-
mannaeyjum, en upp úr stóð þó alltaf
fallega sveitin hennar, Eyjafjöllin, þar
sem hún sleit barnsskónum, og var
það mikið tilhlökkunarefni hjá henni
að komast þangað á hverju sumri þeg-
ar hún bjó í Eyjum. Það mun hafa ver-
ið mikið ævintýri þeirra systranna á
síðkvöldum sumars að labba út að
„Vatni“, sem var fallegt uppistöðuvatn
með grashólmum, fremur stutt vestur
af bænum Efri-Kvíhólma og entist þar
til farið var að þurrka landið, til að
fylgjast þar með álftunum synda um
með unga sína, hvítar og tignarlegar,
og verða vitni að virðulegum höfuð-
hneigingum með rómantísku kvaki,
svo unun var að njóta. Og þegar roða-
gylltir geislar kvöldsólarinnar sindr-
uðu um vesturgluggann og ánægðar
kýrnar lágu enn jórtrandi á stöðlinum,
þegar komið var heim í kyrrðinni, var
himneskt að vera til. Ásta lauk jarðvist
sinni um það leyti sem vorið tánum
tyllti tindana á. Og kæmi mér ekki á
óvart að mættu henni himnasvanir á
vatni eilífðarinnar og kvöldsól, sem
kemur og fer eftir óskum og má vera
að rætist allir draumarnir, sem ekki
uppfylltust hér á jörðinni af einhverj-
um ástæðum. Ég þykist vita að Ásta
fái gott leiði til landsins fyrirheitna,
hinumegin sundsins, og gular sóleyja-
breiður prýði þar umhverfið, henni til
heiðurs. Ég treysti vel drottni vorum,
sem hefur gefið okkur lífið, til að taka
vel á móti henni. Tengdamóður minni
þakka ég trausta og góða samfylgd í
lífinu.
Jóhann Sveinsson.
Elsku frænka mín, mig langar að
minnast þín með nokkrum orðum. Við
áttum svo vel saman og það var svo oft
gaman hjá okkur. Mikið hlakkaði ég
alltaf til þegar von var á þér til sum-
ardvalar í sveitinni þegar þú bjóst í
Vestmannaeyjum. Það var yndislegt
sem við trúðum hvor annarri fyrir
þegar við vorum að raka í sama
flekknum, það fékk enginn annar að
vita, mér fannst það svo mikil upphefð
að þú skyldir trúa mér stelpuskottinu
fyrir svo mörgu sem þér lá á hjarta,
elsku Ásta mín, ég brást þér ekki og
sagði engum frá. Þú varst mikill dýra-
vinur, þær voru ófáar kisurnar sem
nutu góðvildar þinnar og þú hafðir í
fæði í lengri eða skemmri tíma. Það
var gaman að sjá þegar ég kom í heim-
sókn til þín í Keflavík og kisurnar
komu á eldhúsgluggann að gá hvort
þú værir ekki örugglega heima, en það
varst þú ævinlega, þú gerðir ekki víð-
reist, það var þá aðallega austur undir
Eyjafjöll. Já, þar var hægara um vik
að hittast eftir að þú fluttir upp á land.
Þó var það ekki nógu oft, ég sé það
best núna. Það var alltaf stutt í húm-
orinn hjá þér og ekki voru það fýlu-
köstin, ég man aldrei eftir þér nema í
góðu skapi. Þú varst ekki allra eins og
sagt er, en þú varst líka vinur vina
þinna og naust þín vel í góðra vina
hópi. Þú hafðir yndi af því að dansa og
kenndir mér að dansa þegar ég var lít-
il. Mikið fannst mér frábært að þú
skyldir treysta þér til að koma á ætt-
armótið okkar sem var á Heimalandi í
júní fyrir tveimur árum þá komin í
hjólastól og þú naust þín svo vel enda
leið þér örugglega hvergi betur en í
sveitinni þinni undur Eyjafjöllum. Ég
hef oft velt því fyrir mér síðan þá að
það mátti ekki seinna vera að halda
ættarmótið svo þið systur gætuð mætt
en það tókst og þá var tilganginum
náð. Nú er komið að leiðarlokum og þú
komin í sveitina þína kæru. Ég þakka
fyrir að hafa fengið að þekkja þig og
fyrir allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman og kveð þig með þessu fal-
lega ljóði.
Í sveitinni sumar grænu
er söngur í kjarri og mó
ilmþrungin angan úr grasi
og aftansins draumljúfa ró.
Þar gnæfa fjarlægu fjöllin
fagurblá himninum mót
sólbjartir liðast um lendur
lækir og straumþung fljót.
Í hillingum hafið ljómar
hvítbryddir sker og sand
und heiðinu bjarta brosir
bernskunnar fagra land.
(Þorvaldur Sæmundsson.)
Guðfinna Sveinsdóttir (Ninna).
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KATRÍNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Logafold 42,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknarde-
ildar Landspítalans í Kópavogi fyrir frábæra umönnun og hlýju.
Guðlaugur Jónsson,
Ingibjörg Guðlaugsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Jón Guðlaugsson, Katrín Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Systir mín, stjúpsystir, mágkona og frænka,
GUÐRÚN ELÍASDÓTTIR,
Sunnubraut 50,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju mánu-
daginn 26. maí kl. 13.30.
Ingibjörg Elíasdóttir, Jóhann Pétursson,
Þórarinn Haraldsson, Ólöf Magnúsdóttir
og frændsystkini.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐBJÖRT ÓLAFSDÓTTIR,
Njálsgötu 72,
Reykjavík,
sem andaðist miðvikudaginn 14. maí, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu mánudaginn
26. maí kl. 15.00.
Börkur Þ. Arnljótsson, Valborg Ó. Jónsdóttir,
Kolfreyja Arnljótsdóttir,
Halla Arnljótsdóttir,
Grímkell Arnljótsson, Esther Ólafsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg móðir mín, systir, mágkona og frænka,
HILDUR STRAND,
lést á heimili sínu í Wales þriðjudaginn 29. apríl.
Jarðarförin hefur farið fram.
Charlie Strand,
Viðar Strand, Titti Strand,
Una, Æsa og Karl Johan Freyr Strand.