Morgunblaðið - 28.05.2003, Blaðsíða 10

Morgunblaðið/Jim Smart
Þ
eir sem halda að bílskúrar
séu fyrir bíla, hljóta að
hrökkva í kút þegar þeir
heyra sagt að bílskúrinn
sé eiginlega orðið síðasta
vígi karlanna. Hefðu eiginlega allt-
af átt að heita karlakofinn, hús-
bóndahornið eða mannaskúrinn.
Því hefur meira að segja verið hald-
ið fram að húsbóndastóllinn sé
kominn út í bílskúr – rétt eins og að
þangað muni konur auðvitað aldrei
voga sér.
Engu að síður geta örlögin hagað
því svo að konan eignist bílskúrinn,
ásamt bílnum og öllu naglföstu og
þá er spurning hvað hún og bíllinn
gera við sinn skúr. Er konu nauð-
synlegt að eiga bílskúr?
Því svarar Ingibjörg Gunnars-
dóttir sem býr í sínu húsi með sinn
bílskúr við Fremristekk í Reykja-
vík játandi. „Bílskúrinn er eitt af
því sem er nauðsynlegast í lífi
hverrar konu. Henni er eins nauð-
synlegt að hafa bílskúr fyrir bílinn
og svefnherbergi fyrir sjálfa sig.“
Hefur bílskúrinn alltaf verið þinn
skúr?
„Nei, ég leit ekki á bílskúrinn
sem neitt annað en rými sem til-
heyrði manninum mínum á meðan
hann var á lífi. Reglan hjá honum
var sú að skilja bílinn eftir úti en
fylla skúrinn af alls kyns tækjum
og tólum, auk þess sem hann
geymdi þar sláttuvélina og garð-
áhöldin. Síðan ég tók við honum er
ekkert í honum nema bíllinn.“
Þegar grannt er skoðað kemur
þó í ljós að bíllinn er ekki alveg einn
í ríki sínu. Ofan á bitum í loftinu eru
skíði. Ekki bara ein, heldur nokkur
og því augljóst að fjölskyldan hefur
ekki verið alls kostar frábitin vetr-
arsporti.
Innst í skúrnum er líka ákaflega
nett og kvenleg sláttuvél, auk garð-
húsgagna sem eru á leiðinni út,
ásamt útigrillinu, þar sem allar lík-
ur eru á því að sumarið ætli loks að
verða að sumri í kjölfarið á kulda-
kasti maímánaðar á eftir vetri sem
var svo sem enginn vetur.
Ingibjörg segir að ein af þægind-
unum við að geyma bílinn alltaf inni
í bílskúr, séu að þurfa aldrei að
setjast inn í kaldan bíl á veturna og
þar sem hún lét setja hitalagnir í
bílskúrsplanið og gangstéttina,
þarf hún ekki heldur að moka snjó.
„Hvorugt var þó vandamál í vet-
ur,“ segir Ingibjörg um leið og hún
bendir á snúrur innst í bílskúrnum
og segir: „Best var þó í vetur að
geta keyrt inn í skúrinn þegar ég
kom úr sundi, stigið út úr bílnum og
hengt sundföt og handklæði beint
upp hér.“
Í bílskúrnum eru auðvitað líka
vetrardekk og varadekk, ásamt tól-
um og tækjum sem tilheyra bílnum.
En eru þau einhvern tíma notuð?
„Já, það eru þau svo sannarlega.
Eitt af því sem mér þykir mjög
vænt um, er að ungur vinur minn
og fjölskyldunnar, kemur alltaf í
skúrinn hjá mér þegar hann þarf að
gera við bílinn sinn. Í staðinn gerir
hann við ýmis heimilistæki fyrir
mig þegar þau bila.“
Áður en Ingibjörg lokar skúrn-
um, horfir hún hugsi inn í hann og
segir: „Ég held að bílskúrar verði
alltaf að geymslum að einhverju
leyti. Þangað er oft stungið inn því
sem þarf að vera við hendina en er
ekki í stöðugri notkun.“
Bílskúr fyrir konu
Ingibjörg Gunnarsdóttir
10 B MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
bílar