Morgunblaðið - 01.06.2003, Blaðsíða 12

Rappdrottning kveikir
í hvíta tjaldinu
Gamanmyndin Bringing
Down the House með
Steve Martin og Queen
Latifah frumsýnd hér-
lendis um helgina.

SEM oftar eru menn í kvik-
myndaheiminum að brölta með
sömu hugmyndir á sama tíma
og nú er það ævi rithöfundarins
Ernests Hemingways sem
verður fyrir því brölti en tvær
myndir byggðar á henni eru nú
í uppsiglingu. Báðar ætla mynd-
irnar sér að afhjúpa sannleik-
ann um erfiða skapgerð meist-
arans og flókið ástalíf, en hann
kvæntist fjórum sinnum og
endaði ævina sjálfur með byssuskoti. Leikararnir
sem eiga að fara með hlutverk Hemingways í báð-
um myndunum hafa rétt eins og hann reynslu af
drykkjusýki en eru að öðru leyti gjörólíkir, þ.e. Mick-
ey Rourke og Sir Anthony Hopkins.
Tvenna um Hemingway
Anthony Hopk-
ins: Hemingway.

BANDARÍSKI hasarleikstjór-
inn John McTiernan mun leik-
stýra spennumyndinni Murder
in Canton sem byggð er á einni
af Judge Dee-bókum hollenska
rithöfundarins Roberts van
Guliks, sem var sendiherra
lands síns í Japan á 6. áratug
síðustu aldar. Bækurnar eru á
3. tug talsins og segja frá rann-
sóknardómara á tímum Tang-
veldisins sem leysir sakamál
vítt og breitt um Kína. Framleiðendur stefna á kvik-
myndasyrpu eftir þessum bókum og verður kín-
verskur leikari í hlutverki Dees dómara en vest-
rænn leikari í hlutverki aðstoðarmanns hans.
„Þetta er morðgáta með ívafi ævintýris, fantasíu,
ástarsögu og bardagalista,“ segir framleiðandi
Murder in Canton. Myndin mun kosta um 45 millj-
ónir dollara og tökur eiga að hefjast í árslok.
McTiernan kannar Morð í Canton
John McTiernan:
Kínahasar.

NÚ er verið að und-
irbúa tökur á framhaldi
smellsins Scooby-Doo
vestur í Bandaríkjunum.
Það mun nefnast
Scooby-Doo 2: Monst-
ers Unleashed eða
Ófreskjurnar ganga
lausar. Sömu aðalleik-
arar verða og í fyrri
myndinni, þ.e. hjónin
Freddie Prinze jr. og Sarah Michelle Gellar, ásamt
Matthew Lillard, Linda Cardellini, Seth Green og
Alicia Silverstone, og Peter Boyle slæst í hópinn
sem vondi kallinn Wickles safnvörður en hann kom
við sögu í fyrsta þætti sjónvarpssyrpunnar með
sama nafni.
Scooby-Doo gengur enn og aftur
Prinze og Gellar: Meira.

BRESKI leikstjórinn
Michael Radford sem
hreppti Óskarsverðlaun
fyrir Il postino (1994) og
hefur aðeins gert þrjár bíó-
myndir síðan, hefur nú tek-
ið að sér að leikstýra
stjörnumprýddri mynd eftir
leikritinu Kaupmaðurinn í
Feneyjum eftir William
Shakespeare og skrifa
handritið að auki. Verið er að semja við m.a. Al
Pacino, Cate Blanchett, Ian McKellen og Joseph
Fiennes um þátttöku.
Radford snýr aftur í Shakespeare
Al Pacino: Shylock?

INDVERSK-ameríski leik-
stjórinn og handritshöfund-
urinn M. Night Shyamalan hef-
ur nú tilkynnt hvert verði hans
næsta viðfangsefni eftir smell-
ina Signs, Unbreakable og The
Sixth Sense. Myndin mun heita
The Woods eða Skógurinn og
er sögð um margt öðruvísi en
þær fyrri. Hún gerist þannig í
fortíðinni, nánar tiltekið árið
1897, og segir frá íbúum lítils
þorps sem búa í grennd við
skóglendi þar sem hafast við goðsagnakenndar
skepnur. Shyamalan verst nánari frétta af sögunni
en segir hana jafnframt rómantískari en sín fyrri
verk. Í aðalhlutverkum verða Joaquin Phoenix,
sem einnig lék í Signs, Kirsten Dunst og Ashton
Kutcher. Tökur hefjast í október.
Shyamalan og ráðgátur skógarins
M. Night
Shyamalan:
Skógarbúar.
„ÞAÐ sem var erfiðast fyrir okk-
ur var að finna í þessi tvö aðal-
hlutverk leikara á ólíkum aldri
sem smellpössuðu saman. En það
hefur nú tekist,“ segir Skúli Fr.
Malmquist, framleiðandi hjá Zik-
Zak-kvikmyndum sem seinni
hluta júlímánaðar hefja tökur á
kvikmyndinni Niceland undir
leikstjórn Friðriks Þórs Friðriks-
sonar en handritið er eftir Huld-
ar Breiðfjörð rithöfund. Aðalleik-
ararnir tveir eru Gary Lewis,
sem heimfrægur varð sem faðir
Billys Elliots í samnefndri kvik-
mynd og Írinn McGloin í Gangs
of New York, og hinn ungi Mart-
in Compston sem í fyrra sló í
gegn í sínu fyrsta kvikmynda-
hlutverki í bresku myndinni
Sweet Sixteen eftir Ken Loach.
„Þeir Lewis og Compston mynda
sérlega sterkt dúó,“ segir Skúli.
„Ekki sakar að þeir hafa báðir
svo mikinn áhuga á verkinu. Þeir
hafa hafnað tilboðum sem fjár-
hagslega eru meira spennandi en
Niceland en kusu frekar að leika
hjá okkur.“
Hvers vegna heldurðu að þeir
hafi gert það?
„Vegna handritsins og þess að
þá langaði til að leika saman.“
Skúli segir að nú, þegar ráðið
hafi verið í þessi tvö hlutverk,
verði farið að huga að öðrum leik-
urum, en nokkur fjöldi þeirra
verði íslenskur.
Niceland verður í tökum í um
sjö vikur og munu þær fara fram
m.a. á Íslandi, í Þýskalandi og
jafnvel víðar. „Við erum að vinna
í tökustöðunum núna, en okkur
langar til að blanda þeim dálítið
saman því myndin gerist í þessu
ímyndaða landi sem heitir Nice-
land. Við viljum raða því landi
saman úr bútum héðan og þaðan
og búa þannig til nýjan veruleika
ævintýrisins sem þessi mynd er.
Þannig gæti bankaatriði verið
tekið utandyra hérlendis en inn-
andyra t.d. í Þýskalandi og við
getum blandað saman Reykjavík
og Keflavík og búið þannig til
nýja borg.“
Stefnt er að því að Niceland
verði tilbúin til frumsýningar í
árslok. „Þýska sölufyrirtækið
Bavaria, sem m.a. höndlaði Ósk-
arsverðlaunamyndina Hvergi í
Afríku og Maður án fortíðar, er
söluaðili Nicelands og þeir eru
mjög bjartsýnir um gengi mynd-
arinnar hvað sölu varðar,“ segir
Skúli.
„Hugmyndin að Niceland
fæddist fyrir um þremur árum,“
segir höfundurinn Huldar Breið-
fjörð í samtali við Morgunblaðið.
„Þá settist ég niður staðráðinn í
að skrifa eins konar hatursbréf til
nútímasamfélagsins og kláraði
handrit á fjórum mánuðum. En
þegar ég sendi það til strákanna í
Zik Zak fékk ég þau svör að þeim
þætti dæmið þokkalega þungt og
ég skynjaði að þeir höfðu ekki
mikinn áhuga. Ég lagði handritið
frá mér og þegar ég leit á það aft-
ur eftir nokkurn tíma sá ég hvers
vegna þeim leist ekki á blikuna.
Þetta var botnlaus ömurleiki. Ég
henti því 90% af upprunalega
handritinu, sneri hugmyndinni
við og ákvað að koma sömu skila-
boðum á framfæri í sögu sem
væri falleg, ljúf og upplífgandi.
Útkoman er ástarsaga í fleiri en
einum skilningi og segir frá ungu
pari sem dreymir um að gifta sig,
eignast íbúð saman og kýla á
hamingjuna. Þau eru „skrýtin“
eins og það hét einu sinni eða
„andlega fötluð“ eins og það kall-
ast víst í dag. En mér er illa við
skilgreininguna; að sumu leyti
hangir þessi klassíska spurning
um hver sé í rauninni skrýtinn yf-
ir sögunni. Fyrir slysni veldur
ungi maðurinn, Jed (Martin
Compston), miklum harmleik í
lífi kærustu sinnar sem veldur
því að hún brotnar saman og
samband þeirra og framtíðarvon-
ir komast í uppnám. Hún gefur
Jed þá einu von að geti hann
fundið fyrir sig tilgang lífsins
Gary Lewis og Martin Compston í aðalhlutverkum Nicelands
Gary Lewis:
Ruslahaugbúinn Max.
Huldar Breiðfjörð:
Ástarsaga í fleiri en
einum skilningi.
Martin Compston:
Jed leitar að lausn
lífsgátunnar.
Friðrik Þór Friðriksson:
Þetta var svo fallegt
handrit…
Í leit að tilgangi lífsins
HÉR, eins og ævinlega, ræð-ur fjármagnið för. Þegarungur íslenskur piltur fer
þrjátíu sinnum á A Hard Day’s
Night til að sjá átrúnaðargoð sín
má ljóst vera hversu góð fjárfest-
ing hefur verið í samruna bítls og
bíós og var svo rækilega fylgt eft-
ir með Help. En þetta byrjaði allt
áratug fyrr. Um leið og rokkið
spratt upp í Bandaríkjunum á 6.
áratugnum fundu framleiðendur
nýjan og gróðavænlegan mark-
hóp og tjösluðu saman ein-
hverjum handritsdruslum utan
um rokkstjörnur og flutning
þeirra á eigin rokkslögurum,
samanber Rock Around the
Clock (1956) með Bill Haley & the
Comets og fleiri frumrokkurum.
Elvis Presley hélt þessa leið í ótal
myndum sem flestar, en ekki all-
ar, voru rusl, að ekki sé minnst á
minni spámenn sömu kynslóðar.
Flestar hljómsveitir bítlakynslóð-
arinnar á eftir fengu sín tækifæri
á tjaldinu og oftast var sagan
milli laganna aukaatriði og lögin
stundum sviðsett með þeim hætti
sem telja verður undanfara
poppmyndbandsins sem nú
tröllríður sjónvarpsdagskrám.
Þegar sjónvarpinu óx svo fiskur
um hrygg í kringum 1970 fluttist
rokkið að stórum hluta þangað og
settist þar að.
Yfirleitt fjölluðu þessar fyrstu
saklausu rokkmyndir um vegferð
rokkara frá engu til allsnægta í
sviðsljósinu. Það var ekki fyrr en
síðar, eftir að hamborgarinn
gleypti sjónvarpið, sem mynd-
irnar urðu að taka gagnrýnni af-
stöðu til efnisins og skoðuðu hvað
gerist eftir að hátindinum er náð,
þ.e. niðurleiðina, óhamingjuna,
jafnvel dauðann. Rokkmyndirnar
glötuðu sakleysi sínu eftir að
rokkararnir gerðu það sjálfir. Til
marks um þetta eru þrjár ágætar
myndir frá 8. áratugnum, That’ll
Be the Day og Stardust sem
fylgdust með risi, hnigi, falli og
brotlendingu rokkstjörnu, sem
minnti stundum á John Lennon og
The Rose sem fjallaði um það
sama í lífi persónu sem minnti
stundum á Janis Joplin.
Þegar hæfilega langur tími var
liðinn frá glötuðu sakleysi og
glötuðum mannslífum hættu
rokkmyndirnar að fjalla um þess-
ar stjörnur undir rós og sneru sér
að ódulbúnum ævisögudrömum,
samanber allar Elvismyndirnar,
Backbeat um fyrstu ár Bítlanna,
Great Balls of Fire um Jerry Lee
Lewis, What’s Love Got to Do
With It um Tinu Turner og The
Doors.
Kosturinn við þessi sann-
sögulegu rokkdrömu er sá að ör-
lög þessara einstaklinga sem um-
hverfið lyftir á stall um hríð og
steypast þaðan aftur, annað hvort
af völdum sama umhverfis og/eða
eigin sjálfseyðingarhvatar, geta
endurspeglað með dramatískum
hætti breytingar á þjóðfélagi og
sveiflur í tíðaranda. Í þessum
sögum má finna, ef vel tekst til,
harmrænar mannlýsingar rétt
eins og afhjúpandi samfélags-
greiningu. Og einmitt núna er
eins og þær eigi beina leið upp á
pallborðið hjá kvikmynda-
framleiðendum.
Tökum dæmi: Breski leikstjór-
inn Paul Greengrass (Bloody
Sunday) er að undirbúa gerð
Cross Town Traffic sem fjallar
um síðustu daga Jimis Hendrix og
óljós tildrög andláts hans. Stephen
Woolley, mikilvirkur breskur fram-
leiðandi, hyggst leikstýra fyrstu
mynd sinni, sem lýsa á síðustu
dögum Brians Jones, gítarista Roll-
ing Stones og óljósum tildrögum
andláts hans. Breski leikarinn
Jude Law undirbýr sögu Brians Ep-
steins, umboðsmanns Bítlanna og
óljósra tildraga andláts hans.
Sama eru ýmsir að bollaleggja
um Keith Moon, trommara The Who
og óljós tildrög andláts hans.
Handan Atlantshafsins er leik-
stjórinn James Mangold (Identity)
að undirbúa Walk the Line, mynd
um ævi og feril Johnnys Cash með
Joaquin Phoenix í aðalhlutverkinu,
Todd Haynes (Far From Heaven)
mun gera mynd um Bob Dylan, sem
fimm leikarar munu túlka með
ýmsum hætti, Kevin Spacey er rak-
inn í hlutverk öndvegissöngv-
arans Bobbys Darin enda mun hann
leika Darin í Beyond the Sea og
meira að segja Johnny Knoxville úr
Jackass hefur verið ráðinn í hlut-
verk rokkarans Gram Parsons í
Grand Theft Parsons.
Þetta eru aðeins nokkur dæmi
um allar þær dramatísku rokk-
ævisögur sem nú eru í uppsigl-
ingu. Og hvers vegna núna?
Vegna þess að gamlir aðdáendur
þessara listamanna eru nú komn-
ir til valda og áhrifa í kvikmynda-
heiminum og vilja reisa þeim
minnismerki og kannski ekki síð-
ur eigin æsku í leiðinni? Eða
vegna þess að kvikmyndaheim-
urinn er þannig að þegar einn fær
hugmynd sem slær rétt herma
hinir eftir? Nú er það ekki þannig
að fyrri rokk- og rokkaramyndir
hafi allar malað gull í miðasöl-
unum, þótt sumar hafi gert það.
Kvikmyndaskríbent The Guard-
ian telur að tilkoma DVD-útgáfu
á bíómyndum og alls kyns fylgi-
efnis geti tryggt verulegar tekjur
af slíkum myndum því aðdáendur
listamannanna vilji eiga þær í
safni sínu. Má vel vera.
Hvenær skyldu íslenskir kvik-
„Rokkið er hamborgari sem át heim-
inn, en ekki öfugt,“ sagði sígilda tón-
skáldið og svelgdist á. Táninga-
tónlistin, sem senn verður hálfrar
aldar gömul, hefur sannarlega haft
svo viðvarandi breytingar í för með
sér fyrir heimsbyggðina, hvort heldur
sem er menningarlegar, listrænar, fé-
lagslegar eða pólitískar, að melting
stendur enn yfir. Og táningarnir eld-
ast með tónlist sinni svo nýgildi og
sígildi hafa fyrir löngu runnið saman.
Rokkið og bíómyndirnar hafa frá upp-
hafi þess fyrrnefnda átt ríka samleið
og ganga nú hönd í hönd ef marka má
nýjustu fréttir.
Rokkararnir eru vaknaðir
SJÓNARHORN
Árni Þórarinsson