Morgunblaðið - 08.06.2003, Síða 34

MINNINGAR
34 SUNNUDAGUR 8. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
LEGSTEINAR
Mikið úrval af legsteinum
og fylgihlutum
Sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, sími 587 1960
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
✝ Þorkell Þorkels-son fæddist á
Valdastöðum í Kjós
28. júlí 1919. Hann
varð bráðkvaddur á
Hrafnistu 23. maí
síðastliðinn.
Foreldrar Þorkels
voru Þorkell Guð-
mundsson, f. 1884, d.
1918, og Halldóra
Halldórsdóttir, f.
1879, d. 1962.
Þorkell var yngst-
ur fimm systkina.
Hin voru: 1) Guð-
mundur, f. 1909, d.
1969; 2) Hákon, f. 1910, d. 1996; 3)
Guðrún, f. 1911, d. 1982; 4) Björg, f.
1918 og lifir hún bróður sinn.
Þorkell kvæntist 9. nóvember
1945 Jóhönnu S. Guðjónsdóttur, f.
5. september 1924. Foreldrar
hennar voru Guðjón Jónsson tré-
smiður, f. 1882, d. 1961, og Kristín
Jónsdóttir, f. 1890, d. 1968.
Þorkell og Jóhanna bjuggu á
æskuheimili hennar á Grettisgötu
31 til ársins 1969, er þau fluttu með
fjölskyldu sína í nýbyggt hús sitt í
sambúð með Ásdísi Leifsdóttur.
Dóttir þeirra er Halldóra, d) Þor-
kell, f. 1958, ógiftur og barnlaus.
Þorkell vann við ýmis störf þar
til hann fór að starfa við útkeyrslu
hjá Vífilfelli. Hann varð síðan verk-
smiðjustjóri þar og starfaði þar allt
til ársins 1955 er hann stofnaði,
ásamt fleirum, Bifreiðastöðina
Bæjarleiðir hf. Hann starfaði þar
ötullega sem framkvæmdastjóri,
allt þar til hann lét af störfum 1993.
Hann hafði dálæti á söng og tón-
list og á sínum yngri árum lék hann
á harmoniku á skemmtunum víða
um sveitir.
Þorkell lét alla tíð stjórnmál til
sín taka og starfaði fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn. Hann hafði mikið dálæti
á íþróttum og stundaði hann glímu
og keppti í þeirri íþróttagrein fyrir
Ármann og KR á sínum yngri ár-
um, einnig var hann dyggur stuðn-
ingsmaður Knattspyrnufélagsins
Fram og gegndi mörgum stjórnar-
og trúnaðarstörfum fyrir félagið.
Fyrir þau störf fékk hann margar
viðurkenningar og var heiðurs-
félagi í Knattspyrnufélaginu
Fram.
Þorkell var mikill áhugamaður
um stangaveiði og var félagi í
SVFR.
Útför Þorkels Þorkelssonar fór
fram í kyrrþey að ósk hins látna,
frá Áskirkju 4. júní sl.
Staðarbakka 18 í
Breiðholti og bjuggu
þar allt til ársins 2001
er þau fluttu á Hrafn-
istu við Kleppsveg.
Synir Þorkels og Jó-
hönnu eru: 1) Hallkell,
f. 1945, kvæntur Vig-
dísi Ársælsdóttur.
Synir þeirra eru: a)
Hrannar Már, kvænt-
ur Önnu Lilju Þóris-
dóttur og eiga þau
dæturnar Lilju Hrönn
og Helgu Guðrúnu, b)
Kjartan Már, í sambúð
með Önnu Maríu Guð-
mundsdóttur og eiga þau soninn
Felix Má. Fyrir átti Hallkell dótt-
urina Hildi sem er í sambúð með
Guðmundi Smára Valssyni og eiga
þau synina Elvar Atla og Aron
Dag; 2) Kristbjörn, f. 1950, kvænt-
ur Guðríði Pálsdóttur. Börn þeirra
eru: a) Jóhann Páll, kvæntur Ing-
unni Rán Kristinsdóttur og eiga
þau synina Atla Þór og Einar Frey,
b) Hildur María, gift Arnþóri Þórð-
arsyni og eiga þau dóttur, fædda
26. maí 2003, c) Kristjón, f. 1955, í
Afi fæddist á Valdastöðum í Kjós
28. júlí 1919. Hann fæddist föður-
laus en faðir hans lést af völdum
spænsku veikinnar skömmu áður.
Afi ólst upp hjá móður sinni, Hall-
dóru Halldórsdóttur, við kröpp kjör.
Hún var honum afar hjartfólgin og
hann minntist oft á hana við okkur
barnabörnin með hlýju í hjarta.
Afi var duglegur maður, vinnu-
samur og fylginn sér. Hann gat ver-
ið afar harður í horn að taka, stund-
um þrjóskur, en yfirleitt sanngjarn.
Hann var skemmtilegur og ekki
kallaður „Lói létti“ að ástæðulausu.
Um æðar afa rann „blátt blóð“ í
tvennum skilningi. Hann var mikill
sjálfstæðismaður og var iðinn við að
„breiða út boðskapinn“. En hann
var einnig sannur Framari. Hann
starfaði mikið fyrir Fram og var
heiðraður margvíslega fyrir störf
sín. Afa þótti mjög gaman að veiða.
Hann fór í veiðitúra svo lengi sem
heilsan leyfði og veitti það honum
mjög mikla ánægju.
Minningin um afa er góð. Hann
var afar barngóður og skemmtileg-
ur. Við barnabörnin og síðar barna-
barnabörnin ærslaðist hann og
sagði oft æsilegar „lygasögur“ þar
sem hann var oftar en ekki í aðal-
hlutverki. Þá fékk hann viðurnefnið
„Lói lygalaupur“.
Að lokum viljum við þakka Lóa
afa samfylgdina. Guð blessi minn-
ingu hans.
Hrannar Már, Anna Lilja,
Lilja Hrönn og Helga Guðrún.
Mig langar að minnast í örfáum
orðum afa míns, Þorkels Þorkels-
sonar frá Valdastöðum. Þær eru
ófáar stundirnar sem við áttum
saman í gegnum árin. Alltaf var
hann í góðu skapi og stutt í glensið,
enda var hann ekki kallaður Lói
létti að ástæðulausu. Hann lék sér
við okkur barnabörnin og sagði okk-
ur sögur af sér og öðrum (lygasög-
urnar hans afa). Þegar við vorum
saman komin í Staðarbakkanum öll
barnabörnin var oft handagangur í
öskjunni en aldrei minnist ég þess
að hann hafi orðið þreyttur á lát-
unum nema síður sé, hann tók frek-
ar þátt í þeim. Þetta voru verulega
skemmtilegar stundir og eftirminni-
legar.
Eftir því sem ég varð eldri kom í
ljós að áhugamál okkar lágu saman,
báðir höfðum við áhuga á fótbolta
og studdum Fram heilshugar, og
báðir höfðum við brennandi áhuga á
stangaveiði. Fórum við nokkrar
ferðir saman í veiði, þá var farið í
Elliðaárnar eða Hvítá. Eftir að hann
eltist og hætti að geta stundað veið-
arnar sjálfur gátum við setið og
spjallað um veiði, skipst á veiðisög-
um eins og gjarnt er meðal veiði-
manna. Hafði Lói frá mörgu að
segja og hef ég lært mikið af hon-
um. Meðal þess sem hann kenndi
mér var að kasta flugu og fór sú
kennslustund fram á milli húsa í
Staðarbakkanum.
Það var gaman að fylgjast með
Lóa veiða, ég man í Elliðaánum eitt
skiptið er við vorum að veiðum við
Hraunið. Við höfðum ekki orðið var-
ir við fisk allan morguninn. Lói lét
það ekki fara í taugarnar á sér og
var rólegur og yfirvegaður. Hann
var að renna maðki í hylinn þegar
hann reisti lax. Þá urðu umskipti á
manninum, hann réð ekki við sig.
Hann henti stönginni í barnabarnið
og sagði mér að setja nýjan maðk
undir, greip flugustöngina og byrj-
aði að berja með henni. Svo renndi
hann maðkinum aftur. Ekkert fékk
hann nú í þetta skiptið en það var
verulega gaman að fylgjast með
honum, sjá hvað maður sem var bú-
inn að veiða áratugum saman gat
breyst í lítinn strák með veiðistöng
þegar ákefðin greip hann. Enda
hlógum við að honum á eftir.
Það var gott að koma til ömmu og
afa í Staðarbakkann, fyrst sem lítill
strákur og síðar sem fullorðinn
maður með litlu strákana mína.
Það var gott að sjá gamla mann-
inn með langafabörnunum sínum,
hvað hann gladdist einlægt yfir
þeim.
Ég man hvað hann var stoltur
þegar Atli minn fæddist, þá fyrsta
barnabarnabarnið. Ég hélt að hann
myndi rifna af monti og hann var
óspar á að sýna það.
Elsku afi, ég þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an.
Jóhann Páll
Kristbjörnsson.
ÞORKELL
ÞORKELSSON
✝ Jón DaníelssonJónsson fæddist á
Fagranesi á Langa-
nesi 20. nóvember
1914. Hann lést á
hjúkrunardeild Heil-
brigðisstofnunar
Suðausturlands 1.
júní síðastliðinn. For-
eldrar Jóns voru
hjónin Sigríður Sig-
urðardóttir og Jón
Jónasson. Systkini
voru Margrét og Sig-
urður. Móður sína
missti Jón þegar
hann var á öðru ári
og einnig Margréti systur sína
mánuði seinna. Jón kvæntist ekki
en eignaðist eina dóttur, Júlíu
Imsland, maki Ragnar Imsland.
Barnsmóðir hans er Ragnheiður
Þyri Jónsdóttir frá Sandfellshaga.
Barnabörn Jóns eru fjögur, lang-
afabörn 13 og eitt langa-lang-afa
barn.
Jón ólst upp hjá föður sínum og
seinni konu hans Stefaníu Arn-
fríði Friðriksdóttur ljósmóður.
Árið 1930 flutti fjöl-
skyldan í Ytra-Lón í
sömu sveit og var
Jón í búskap með
föður sínum til árs-
ins 1954 þá flutti
hann til Þórshafnar
og fór að vinna í
frystihúsi. Jón flutt-
ist til Hafnar í
Hornafirði árið 1963
og settist þar að hjá
dóttur sinni og
tengdasyni. Frysti-
húsið varð sem fyrr
vinnustaður Jóns og
hafði hann unnið þar
í 34 ár þegar hann hætti sökum
veikinda 83 ára gamall.
Síðustu árin dvaldi Jón ýmist á
sjúkradeild Skjólgarðs eða á dval-
arheimilinu.
Jón var alla tíð mikill veiðimað-
ur og hans mesta yndi var að fara
út í sveit á hjólinu sínu og fylgdu
þá oftast byssan eða veiðistöngin
með í ferðina.
Útför Jóns var gerð frá Hafn-
arkirkju föstudaginn 6. júní.
Langanes og Hornafjörður voru
þeir staðir þar sem hann dvaldist
lengst ævi sinnar. Hann fæddist á
Fagranesi á Langanesi og sleit þar
barnsskónum við klettótta brim-
strönd og útsýn til víðáttu hafsins en
einnig sýn til fagurra fjalla.
En hvað hann var að hugsa, dreng-
urinn, sem átti þarna bernskusporin
sín vitum við ekkert um, það vissum
við heldur ekki mikið um seinna.
Hann fór í skóla og kom aftur heim
til föður síns, bróður og stjúpu, móð-
ur sína og systur hafði hann ungur
misst.
Frá Fagranesi fluttist hann með
föður sínum og skylduliði að Ytra-
Lóni á Langanesi og við þann bæ er
nafn hans tengdast í mínum huga.
Þaðan var hann þessi herra sem
dansaði svo vel að eftir var tekið.
Góður liðsmaður þótti hann þar sem
íþróttir fóru fram. Ég held að ekki sé
ofmælt þó ég segi að hann hafi verið í
betra lagi liðtækur hvar í sveit sem
hann skipaði sér og ekki hafi þurft að
finna að þeim störfum er hann vann.
Hann var mjög hógvær og prúður
maður og sómdi sér allsstaðar vel,
hvort sem var á dansgólfi eða við
hversdagsleg störf.
Hann var einn af þeim góðu sonum
Íslands, sem aldrei bregðast því
trausti, sem til þeirra er borið.
Dóttir Jóns D. Jónssonar og fjöl-
skylda fylgir nú góðum föður til graf-
ar.
Ættingjar og samferðamenn af
Langanesi og Hornafirði votta hon-
um virðingu og þökk.
Veri Guðs blessun yfir öllum.
Guðrún Ólafsdóttir.
JÓN D.
JÓNSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is.
Með þessum fátæk-
legu orðum langar mig
að kveðja einstaka
konu. Helga Tryggva-
dóttir var fjölhæf, falleg
og gjafmild manneskja.
Fegurð hennar kom innan frá því hún
var með óvenju yndislega nærveru.
Bros hennar gleymist engum, það
sagði allt sem þurfti að segja. Fyrri
maður minn, Kristján Ingi Einarsson,
og Helga voru systrabörn. Þegar við
vorum trúlofuð og nýgift voru margar
ferðir og heimsóknir farnar á Smiðju-
stíg 4, en þar bjó Helga með foreldr-
um sínum. Þangað var alltaf gaman
HELGA
TRYGGVADÓTTIR
✝ Helga Tryggva-dóttir fæddist í
Reykjavík 19. júlí
1920. Hún lést á líkn-
ardeild Landakots-
spítala 11. apríl síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Dómkirkjunni 23.
apríl.
að koma og mér var tek-
ið opnum örmum frá
fyrstu kynnum. Mikið
var spjallað og miklar
innanbæjarfréttir, allt
vissi Lára mamma
Helgu. Þær mæðgurnar
hjálpuðu mér að velja
brúðarkjólinn því Helga
var mjög flink og
smekkleg við allt sem
viðkom hönnun og
tísku. Svo skildu leiðir,
við Kristján Ingi fórum
til útlanda, komum svo
aftur eftir nokkur ár en
þá var Helga gift. Við
heimsóttum hana í íbúðina hennar en
það var öðruvísi. Auðvitað var hún
alltaf sama Helga, ljúf og góð, gestris-
in og ræddi af hreinskilni sínar skoð-
anir. Aftur kvöddum við hjónin ætt-
jörðina, núna með tvö börn, sjóleiðis
með Tröllafossi. Elsku Helga kom um
borð að athuga klefann okkar og
kveðja. Hún var með einhverjar
áhyggjur út af velferð barnanna á
leiðinni og lét það í ljós, en kvaddi
okkur svo með kossum og faðmlög-
um. Hún stóð á bryggjunni veifandi
okkur þegar við lögðum frá landi.
Þessi minning er rík í huga mér. Svo
liða mörg ár en fréttir að heiman ber-
ast oft, tengsl við ættingja og vini
haldast að nokkru leyti eins og geng-
ur og gerist en alltaf fréttum við af
fólkinu á Smiðjustíg 4 því mikill sam-
gangur er milli systranna tengdamóð-
ur minnar Guðrúnar Guðlaugsdóttur
og Láru systur hennar. Örlögin hög-
uðu því þannig að í desember 1966
flyt ég til Íslands með fjögur börn.
Aftur kemur Helga til skjalanna og
eins og frelsandi engill inn í líf
barnanna minna sem hvorki skildu né
töluðu íslensku en hún þessi yndis-
lega frænka talar reiprennandi ensku
og sýnir þeim hlýhug og skemmtileg-
heit, fer með þeim á íslenskt jólaball
sem dóttir mín Ellen talar enn um.
Árin líða og alltaf hlýnar mér um
hjartarætur þegar ég hitti Helgu í
fjölskylduboðum eða á förnum vegi.
Ætíð opinn faðmur hennar og þetta
fágæta bros sem varpaði birtu á allt
umhverfis hana. Hjartans þakkir til
elsku Helgu fyrir umhyggju hennar
og ástúð. Englar guðs lýsi hennar veg
til hulinna heima.
Sigríður Söebech.