Morgunblaðið - 08.06.2003, Page 48
FÓLK Í FRÉTTUM
48 SUNNUDAGUR 8. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
bílar
ALLTAF Á MIÐVIKUDÖGUM
SMÁAUGLÝSING
AÐEINS 995 KR.*
Áskrifendum Morgunblaðsins
býðst smáauglýsing fyrir aðeins 995 kr.*
Pantanafrestur er til kl. 12 á þriðjudögum.
* 4 línur og mynd.
HAFÐU SAMBAND!
Auglýsingadeild Morgunblaðsins sími 569 1111 eða augl@mbl.is
FYRIR tveimur árum leit allt útfyrir að Metallica, rokkstofn-unin sem þá var orðin, værivið það að liðast í sundur,
rokka sig út í horn. Þrjár vafasamar
plötur voru þá að baki, ein sem ekki
uppfyllti væntingar og tvær sem gáfu
til kynna rækilega sköpunarstíflu. Í
kjölfar opinskárra og vægast sagt
undarlegra viðtala sem Playboy-
tímaritið tók við liðsmennina fjóra,
hvern í sínu lagi, kom svo á daginn að
eitthvað væri rotið í Danaveldi.
Bassaleikarinn Jason Newsted lýsti
þar yfir, félögum sínum algjörlega að
óvörum, að það væri algjört helvíti að
vera í Metallicu og sagði sig formlega
úr bandinu fljótlega í kjölfarið.
En það var ekki það eina sem kom í
ljós í þessum örlagaríku viðtölum. Við
lestur þeirra rann upp fyrir hinum
þremur að sveitin væri komin ræki-
lega út af sporinu. Hvers vegna voru
þeir t.d. að veita viðtal hver í sínu
horni? Hvað þýddi það annað en að
þeir gætu ekki talað hreint út saman,
að það væri greinilega einhver innri
togstreita í bandinu sem enginn hefði
lagt í að vekja máls á, þ.e.a.s. ef þeir
þá áttuðu sig á því yfir höfuð að eitt-
hvað amaði að. Við þessa löngu tíma-
bæru naflaskoðun vaknaði James
Hetfield, aðallagahöfundur, söngvari
og gítarleikari, upp af vondum
draumi. Í einkalífinu stefndi hann
með ofsahraða á steinsteyptan vegg
og tæki hann ekki væna forstjóra-
beygju yrðu voveiflegar afleiðingar
óumflýjanlegar, árekstur sem jafnvel
yrði banvænn.
Frelsi
Þessi annars stolti og staðfasti leið-
togi sveitarinnar þurfti því að horfast
í augu við staðreyndirnar, kyngja
stoltinu og taka á sínum málum, drífa
sig í meðferð, leita aðstoðar við að
frelsast úr fjötrum fíkniefnanna.
„Þetta var í fyrsta skipti á ævinni sem
ég ákvað að hugsa um sjálfan mig
fyrst og fremst. Fyrsta skipti sem ég
tók mína eigin hagsmuni fram yfir
hagsmuni sveitarinnar. Ég þurfti
bara að komast í burtu og ég vissi
ekkert hvað myndi gerast. Mér var
skítsama um Metallicu og hvað öðr-
um fannst um hvað ég væri að gera.“
Lars Ulrich segist þá í fyrsta skipti
hafa velt því alvarlega fyrir sér hvort
ferðalaginu – sem staðið hefði yfir í
heil tuttugu ár – væri virkilega að
ljúka. „Ég var alveg farinn að búa
mig undir það andlega að vera ekki
lengur í hljómsveit.“
En þeim Hammett og Ulrich til
ómældrar ánægju kom Hetfield
tvíefldur úr meðferðinni og virkaði
sem vítamínsprauta á þá.
„Hann var æstur í að búa til nýja
tónlist þegar hann sneri aftur,“ segir
Hammett. „Það gladdi okkur Lars
innilega að sjá hann svona vel
stemmdan og upp frá því vorum við
staðráðnir í að ná aftur saman. End-
urnýja vinskapinn og kryfja til
mergjar hvað það væri sem við vild-
um gera. Og það var aðeins eitt sem
komst að – plata.“
Þeir þremenningar voru sammála
um það er þeir hófu vinnuna við nýja
plötu á síðasta ári, sinni sjöundu eig-
inlegu hljóðversskífu, að þeir þyrftu
að taka sig rækilega saman í andlit-
inu. Þeir segjast allir hafa fundið fyrir
því á Load og Reload hversu ræki-
lega þeir væru farnir að fjarlægjast
rætur sínar, það sem Metallica hafði
upphaflega staðið fyrir sem hljóm-
sveit. „Allt þetta daður við sinfóníuna
og annað var eins og að hafa verið of
lengi að heiman. Við urðum vissulega
víðsýnni fyrir vikið en heimþráin
hafði gripið okkur heljartökum.“
Bob Rock, sem stjórnað hefur upp-
tökum ásamt sveitarmönnum á öllum
plötum sveitarinnar frá og með
Svörtu plötunni, segir það hafa verið
afar áhugavert og gefandi að fylgjast
með þessu heilbrigða breytingaskeiði
sveitarinnar. „Það er meira en að
segja það fyrir hljómsveit sem búin
er að starfa í tvo áratugi og ná hæð-
um Svörtu plötunnar að fara í gegn-
um slíkt skeið og koma ósködduð út
úr því. Sagan hefur sýnt að fæstar
sveitir lifa aðra eins kreppu af. Að
þeir skuli hafa gert það og í ofanálag
tvíeflst er vitnisburður um vinskap
þeirra og sterkan persónuleika.“
Þeir bera greinilega mikla virðingu
fyrir Bob Rock og lýstu því meira að
segja yfir eftir brotthvarf Newsted að
þeir vildu frekar fá hann sem fjórða
liðsmanninn en að ráða nýjan bassa-
leikara. Rock er því orðinn óopinber
Metallica-maður. En hann gaf
drengjunum skýr fyrirmæli. Ef þeir
vildu vinna áfram með honum yrðu
þeir að tileinka sér ný vinnubrögð,
nálgast plötugerðina á allt annan
máta en þeir hefðu gert á síðustu fjór-
um plötum. Þetta leit hann á sem
nauðsynlegt spark í rassinn á ráð-
settri hljómsveit, hefði hún á annað
borð hug á að endurglæða gamlan
kulnaðan neista.
Jafnrétti
Svo fór á endanum að bassaleikari
var ráðinn. Hann heitir Rob Trujilllo.
Þeir kynntust honum fyrst á tónleika-
ferðalagi 1993. Þá var hann í sveitinni
Suicidal Tendencies sem hitaði upp
fyrir Metallica. Þeir segjast þá þegar
hafa tekið eftir þessum vígalega
bassaleikara.
„Sviðsframkoma hans var mögnuð,
hann framkallaði feitan bassahljóm
og var eðalnáungi,“ lýsir Hammett
þessum fyrstu kynnum sínum af
Trujillo.
„Þetta var nákvæmlega sá bassa-
leikari sem við þurftum á að halda
fyrir nýja Metallicu,“ bætir Hetfield
við.
Trujillo lék á bassa í sveit Ozzys
Osbournes þegar kallið frá Metallicu
kom. Það var í gegnum Hammett en
hann hafði endurnýjað kynnin við
Tónlist á sunnudegi
Skarphéðinn Guðmundsson
Skiptir ný plata með Metallicu ennþá einhverju
máli? Á þessi mikilvægasta harðrokksveit síðustu
tveggja áratuga enn erindi við rokkunnendur nýrr-
ar aldar? St. Anger er argasti reiðilestur, hávær yf-
irlýsing frá endurnærðri hljómsveit um að hún eigi
nóg inni, sé enn aðal og hananú!
Reiðir, miðaldra menn